สืบสวนป่วนรัก

ป๊อบปี้ : ไอเบแกมองตาไม่กระพริบเลยน่ะโว้ย

จองเบ : น่ารักดีน่ะแต่โคตรหยิ่งเลยว่ะ

โทโมะ : เธอมาทำไรห่ะแก้ว

แก้ว : มาเป็นแขกตามดอย

โทโมะ : โฮ้เอางั้นเลย

แก้ว : ใช่ดิ 

มิล่า : แก้วฉันขอคุยด้วย

แก้ว : ขอตัวน่ะ เธอมีไร

มิล่า : นี้เธออย่ามายุ่งกับเขาอีก

แก้ว : แย่งไรอาหารหรอจ๊ะขอโทษน่ะไม่ใช่รสนิยมฉันน่ะ

มิล่า : ไอบ้าฉันหมายถึงโทโมะย่ะ

แก้ว : แล้วมาบอกฉันทำมะเขืออะไรหล่ะ

มิล่า : ก็บอกให้แกเจียมตัวไงหล่ะ

แก้ว : บอกตัวเองทำไมหล่ะห่ะ

มิล่า : อีแก้ว

แก้ว : โอ้ววววว ตายหล่ะต้องรีบหนีแล้วหล่ะสิ

มิล่า : ทำไมแกกลัวฉันหรอ

แก้ว : ป่าวฉันแค่กลัวติดเชื้อหมาบ้าอ่ะ ขอตัวน่ะบาย

มิล่า : นังแก้วฉันฝากเอาไว้ก่อนเหอะแก

โทโมะ : มีไรอ่ะ

แก้ว : นี้ไปเป็นกระดูกเมื่อไหร่เนี้ยห่ะหมามันตามมาหวงถึงที่เลย

โทโมะ : หมายความว่าไง

แก้ว : ป่าว  เชอะหน้าอย่างนี้ยังมาหวงกันอีกหรือไงย่ะ(ในใจ)

จองเบ : ขอโทษน่ะครับ

หวาย : มีไรย่ะ

จองเบ : คือว่าผมขอสัมภาส

หวาย : ได้สิอะไรหล่ะ

จองเบ : คือว่า ระวังรถครับ

หวาย : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

จองเบ : ไม่เป็นไรเเล้วน่ะครับ

หวาย : ขอใจน่ะที่ช่วยฉัน ว้ายยยยยยยยยยย เอามือสกปรกของแกออกไป

จองเบ : ขอโทษครับไม่ได้ตั้งใจจริงๆ

หวาย : นั่นมันเรื่องของนาย

จองเบ : งั้นขอโทษครับไม่ได้ตั้งใจ

หวาย : เลิกพูดซ้ำหน่ะน่าลำคาญ

จองเบ : ครับๆๆ ขอตัว

หวาย : นี้ยังไงก็ ขอบใจย่ะ

จองเบ : ครับไม่เป็นไรครับ

หวาย : ไปกลับบ้าน

คนขับรถ : ครับคุณหนู

จองเบ : โฮ่ นึกว่าจะหยิ่งเป็นอย่างเดียว

ป๊อบปี้ : ไงว่ะเห็นหน้าชัดม่ะ

จองเบ : ชัดแจ๋วเลย เห้ยมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ

ป๊อบปี้ : มาตอนที่รถเชี่ยวพอดีอ่ะเห็นหมดเลย

จองเบ : เห็นไรว่ะ

ป๊อบปี้ : ก็เห็นแกสบตาโดยไม่กระพริบอ่ะดิ

จองเบ : ก็น่ารักดีว่ะ

ป๊อบปี้ : เออ เห็นว่าขอโทษแกด้วยนิ

จองเบ : เออ สินึกว่าจะหยิ่งเป็นอย่างเดียวส่ะอีก

ฟาง : พี่โมะอยู่ไหนค่ะ

ป๊อบปี้ : ไรยัยเตี้ยมีไร

ฟาง : หนอย ไปเปรตฉันหาคุณพี่ของฉันย่ะ

ป๊อบปี้ : อ๋อ หรอนึกว่ามาหาคนหล่อส่ะอีก

ฟาง : แหวะ จะอวกหล่อหรอย่ะนึกว่าปลากระโห่

ป๊อบปี้ : โอ้ย แรงอ่ะะะะะะะะะะะะะะะะ

ฟาง : 555+ พี่ค่ะอยู่ไหนเนี้ย แก้วอยู่ไหน

จองเบ : ใครว่ะ

ป๊อบปี้ : ยัยฟางน้องไอโมะ

จองเบ : น่ารักดีน่ะ

ป๊อบปี้ : ใช่ส่วนไหนมองว่ะเตี้ยก็เตี้ย ตัวเล็กปากจัดหน้าตาก็งั้นๆ

จองเบ : ฉันก็ใช่ตามองสิไม่เหมือนแกมองด้วย จมูก

ป๊อบปี้ : โฮ่ ก็บัดเหนี่ยวเลยไอนี้ น่ารักหรอว่ะ แต่ก็น่ารักอยู่น่ะเฮ้ยไอบ้าคิดได้ไง (พึมพำ)

เฟย์ : 555+++++++++++++++++++++++++++++

เขื่อน : ใกล้ตายหรือไงเนี้ย

เฟย์ : ไอบ้า

เขื่อน : เห้ย อย่าว่ากันดิ

ยาม : คุณครับเมามากแล้วน่ะครับกลับบ้านเหอะ

เฟย์ : ไม่กาบจายูนิ

เขื่อน : ใช่ไม่กลับเด็ดไม่ขาดโว้ย จายูนิ 555+

เฟย์ : 555+

เขื่อน : 555+

แก้ว : ขอโทษน่ะค่ะเขาเป็นไรกันหน่ะค่ะ

ยาม : เมาครับผมบอกให้กลับก็ไม่กลับ

เฟย์ : เห้ยไม่เมาโว้ย แค่เมาเอง

แก้ว : มันก็เหมือนกันแหละ

เขื่อน : ไม่เหมือนเลย

โทโมะ : อะไรกันกลับได้และ

เฟย์ : อุ้ย เห้ยกลับบ้านดีกว่าเดี๋ยวคุณตำรวจบ่น

เขื่อน : กลับเหอะน่ะ บายน่ะครับไปและ เอิกกกกกกก

เฟย์ : อุบาตโว้ยอย่าทำแบบนี้ไม่ดี

โทโมะ : นี้ไม่เมาหรอกแต่แพ้แอลกอฮอล์

แก้ว : ใช่สิใครทำน่ะ

มิล่า : ไงจ๊ะแก้ว

แก้ว : มานี้ นี้เธอให็พวกเขากินหรือป่าว

มิล่า : ถ้าใช่แล้วจะทำไมก็แค่หนุกเอง

แก้ว : แต่รู้หรือป่าวเธอหน่ะเปิดทางให้ฉันได้เจอกับเขาหน่ะ คิดให้ดีๆว่าเล่นอยู่กลับใคร

มิล่า : นางแก้วแก

แก้ว : บายจ๊ะ เชอะฉันก็พูดไปงั้นแหละ