Strike สาวหล่อน่ารัก ปะทะ โหดวายร้ายสุดเท่

     ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอเฟย์ฟางทำแผลอยู่ในห้องพยาบาล ไม่ได้เป็นอะไรมาก เฟย์แค่ปากแตกนิดๆฟางก็หน้าบวมหน่อยๆ ส่วนฉันไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่นิด ที่หนักๆน่าจะเป็นยัยสามคนนั้นมากกว่า เกลปากแตกแหกยับเยินเพราะโดนลูกหมัดแรงควายของฉัน หวายเอวเคล็ดเนื่องด้วยโดนลูกถีบมหาประลัยเข้าไป พิมต้องไปล้างตาที่โรงพยาบาลเพราะคาดว่า หลังจากโดนอาหารราดใส่หัวยัยนี่ก็คงจะพยายามปัดออกจนเข้าตาพอ เข้าตายัยนี่ก็ยิ่งขยี้ หึ! สม

"นี่พวกเธอ ทำแผลเสร็จแล้วไปพบฉันที่ห้องด้วย"

อาจารย์ปากกาด้ามเดียว(วันเพ็ญนั่นแหละ- -')เข้ามาสั่งพวกฉันด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่าให้ไปพบเขาที่ห้อง รู้อะไรมั้ยห้องของเขามันคือห้องปกครอง ตายแน่ๆT_T หวังว่าอาจารย์คงแค่เรียกไปเพื่อตักเตือน ไม่ใช่เรียกไปทำอย่างอื่นหรอกนะ

 หลังจากทำแผลเสร็จฉันก็มานั่งรอพิมกลับมาจากโรงพยาบาลในห้องปกครองเพื่อที่จะได้เริ่มการพิพากษา จากผู้พิพากษาสุดโหดที่นิสิตเห็นหน้าแล้วฉี่ไม่ออก นามว่าปากกาด้ามเดียว(เล่นไม่เลิก- -')

"นี่นังแก้ว ไหนแกบอกว่าแกตบคนไม่เป็น แกหลอกพวกฉันใช่มั้ย?"

ยัยหวายหันมาแว๊ดใส่ฉันหลังจากที่อาจารย์เดินออกนอกห้องไป แหม อาจารย์ไม่อยู่ล่ะเก่งจังนะ- -!

"ฉันไม่ได้หลอก พวกแกโง่เองต่างหาก><!"

"แกหมายความว่าไงห๊ะ?! แกบอกว่าแกตบคนไม่เป็น แต่พวกฉันกลับมีสภาพแบบนี้เพราะพวกแก ไม่ให้เรียกว่าหลอกแล้วให้เรียกว่าอะไร?"

"ใช่ฉันบอกแกว่าฉันตบคนไม่เป็น แต่ใช่ว่าจะทำอย่างอื่นไม่เป็น เห้อ~ ทำไมแกถึงได้โง่ขนาดนี้นะ ฮ่าๆๆๆ"

"กรี๊ดดดดดดดด!!"

 ฉันและเฟย์ฟางหัวเราะหวายดังลั่นห้อง และหวายก็ยังคงรักษาคอนเซ็ปต์นางร้ายในละครน้ำเน่าไว้ได้อย่างดีเช่นเคยแต่ก็คงทำได้แค่กรีดร้องเพราะลุกไม่ได้เนื่องจากเอวเคล็ด ส่วนเกลยัยนั่นคงจะต้องนั่งเงียบๆไปอีกสักสองสามวันเพราะคาดว่าปากน่าจะระบม สมอยากมาว่าฉันไม่สวย ชิ!

"พิมประภามาแล้ว"

อาจารย์วันเพ็ญเดินเข้ามาพร้อมกับยัยพิม คาดว่าพิมน่าจะไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะสามารถหันมาจิกตาใส่ฉันได้ ฮึ่ม! ฉันน่าจะเอาส้อมทิ่มตายัยนี่ให้บอดไปเลย!

"เอาล่ะไหนเล่ามาซิเรื่องเป็นยังไง"

เมื่ออาจารย์เริ่มถาม ฉันกับเฟย์จึงหันไปมองฟางเป็นเชิงบอกว่า 'แกเล่าสิ' เพราะฟางดูจะเป็นคนที่มีวุฒิภาวะมากที่สุด พูดอะไรออกไปมันจะดูน่าเชื่อถือมากกว่าฉันกับเฟย์ ฟางส่ายหัวยิกๆ ฉันเลยส่งสายตาเร่งๆไปให้ แต่ยัยฟางก็ยังคงทำหน้าเหมือนคนไปไม่เป็นอยู่ดี

"คือว่าอย่างงี้ค่ะอาจารย์ขา พวกหนูนั่งทานข้าวอยู่ดีๆ จริญญาเขาก็เอาจานข้าวมาราดหัวหนู ส่วนธนันต์ธรญ์กับพรปวีณ์ก็เข้าไปตบปัญญริสากับณัชชา ทั้งๆที่พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรให้เลยอ่ะค่ะอาจารย์ขา"

 ยัยพิมชิงพูดขึ้นมา ก่อนที่ฟางจะพูด  แล้วเรื่องที่พูดออกไปก็ไม่ใช่ความจริงด้วย ว่าแต่พิมรู้ชื่อจริงฉันได้ไง ช่างเหอะสงสัยฉันจะดัง ฮิฮิ(ยังมีอารมณ์)

"ไม่จริงนะคะอาจารย์ พิมประภาโกหกค่ะ คือ ตอนนั้นพวกหนูกำลังเดินหาที่นั่งทานข้าวอยู่  พวกพิมประภาเขาก็มาว่าพวกเรา แล้วก็เข้ามาตบซ้ายที ขวาที ดูสิคะหน้าพวกหนูบวมหมดเลยอ่ะค่ะToT"

เมื่อฟางไม่พูด และเฟย์ก็คงจะเจ็บปาก ฉันเลยเป็นฝ่ายพูดแทน แถมด้วยการแต่งเรื่องนิดๆหน่อยๆ ช่วยไม่ได้ยัยพวกนั้นโกงก่อน><!

"ไม่จริงค่ะอาจารย์พวกยัยจริญญาหาเรื่องหนูก่อน"

"แกนั่นแหละที่หาเรื่องพวกฉันก่อน"

"แกนั่นและยัยทอม"

"แกแหละยัยไม่สวย"

"กรี๊ด!!! แกนังแก้ว"

"กรี๊ด!!! แกนังพิม" 

ฉันแกล้งกรี๊ดตามยัยพิมเพื่อยั่วโมโห ปกติไม่เคยกรี๊ดนะเนี่ย เขินอ่ะ>//<

"หยุด!! พวกเธอหยุดทะเลาะกันสักที ทะเลาะกันแบบนี้ฉันจะรู้มั้ยว่าใครพูดความจริง"

"เชื่อหนูค่ะอาจารย์ อย่าไปเชื่อจริญญา  ม้าดีดกะโหลกแบบนั้นเชื่อไม่ได้หรอกค่ะ"

"หนอย ยัยหวายไปว่าแก้ว หน้าตาอย่างแกน่าเชื่อนักแหละยัยตัวเป็นปล้อง"

เฟย์ที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น เฟย์คิดว่ายัยนี่ตัวเป็นปล้องเหมือนฉันเลยอ่ะ โฮะๆๆๆ

"กรี๊ด!! แก นังเฟย์ กรี๊ด!! "

"นี่ปัญญริสาหยุด!  หยุดเดี๋ยวนี้! พวกเธอไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปเรียกคนที่ตามฉันให้ไปห้ามพวกเธอมา แล้วทีนี้จะได้รู้กันว่าใครกันแน่ที่โกหก เอ้อ แล้วระหว่างที่ฉันไปตามพยาน พวกเธอห้ามทะเลาะกันเด็ดขาด เข้าใจ๊"

อาจารย์สั่งพวกฉันด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่เฉียบขาด แกจะรู้ตัวมั้ยว่าถึงแกไม่ทำอะไรแค่ยืนนิ่งๆก็สามารถทำให้นิสิตทั้งหลายกลัวจนขี้ขึ้นหัวได้

 พวกฉันนั่งรออาจารย์อย่างสงบเสงี่ยมเจียมบอดี้ไม่มีใครปริปากพูดอะไรซักคำ สักพักอาจารย์ก็กลับมาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งหน้าตาคุ้นๆ เหมือนว่าฉันเคยรู้จัก

"เฮ้ย พี่ป้องO_O"

ฟางตะโกนออกมาด้วยความตกใจ ฉันเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ไม่คิดเลยว่าจะเจอพี่แกที่นี่ หึ ฉันว่าชีวิตฉันคงจะมีอะไรสนุกๆก็คราวนี้แหละ

มาอัพแล้ว  มาลุ้นกันว่าป้องเป็นอะไรกับแก้วและเฟย์ฟาง เรื่องนี้อาจจะมีการพาดพิงถึงบุคคลที่ 3 4 5 6 7 ใครไม่พอใจก็ขออภัย   อ่านแล้วเม้นให้นิดนึงก็ยังดีเด้อ