Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 28.

:::ตอนเย็น:::

“โมะเม๊ะ กลับบ้านไปก่อนเลยนะ วันนี้แก้วมีธุระ”ฉันบอกโทโมะในขณะที่เรากำลังเดินลงจากตึกเรียน

“ทำไม แก้วจะไปไหน!”

“จะพาฟางไปซื้อของน่ะ”ฉันพูดแล้วหันไปขยิบตาให้ฟาง จะให้บอกว่าฉันจะไปซื้อของขวัญวันเกิดให้นายหรอ ไม่มีทาง

“ให้ไอ้ป๊อปพาไปก็ได้หนิ”

“ไม่ได้หรอก”

“ทำไม” โอ้ย ทำไมถามเยอะจังเนี่ย

“ก็ ฟางจะไปซื้อ..”ฉันพูดยังไม่จบ ฟางก็เดินมากระซิบที่ข้างหูของโทโมะ  ฉันแอบเห็นป๊อปปี้มองโทโมะตาขวางเลยล่ะ

“อื้ม งั้นฉันไปด้วย” =[]=!!

“ไม่ได้!!!” ปากเอยปาก ดันไปเผลอตะคอกใส่โทโมะซะงั้น ฉันจะทำไงดีเนี่ย

“บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องตะคอกเลย!” นั่นไง ว่าแล้วเชียว โทโมะต้องโกรธฉันแน่ๆ เลย เดินหนีไปแล้วด้วย TT^TT

“ป๊อปกลับก่อนเลยก็ได้นะ”ฟางบอกป๊อปปี้แล้วเดินมาจูงมือฉันให้เดินตามออกไป เรียกแท็กซี่อยู่หน้าโรงเรียน โดยไม่รอคำตอบของป๊อปปี้ด้วยซ้ำ มีหวังโดนไอ้หมีโกรธอีกคนแน่งานนี้

:::ห้าง:::

“แก้วจะซื้ออะไรให้โทโมะอ่ะ”ฟางถามขึ้นหลังจากที่เข้ามาในห้างแล้ว

“แก้วว่าจะซื้อสร้อยน่ะ”แล้วฉันกับฟางก็เดินเข้าไปในร้านเครื่องประดับ

“รับแบบไหนดีค่ะ”พนักงานถามขึ้นหลังจากที่ฉันและฟางเข้ามาได้สักพัก ฉันเลือกสร้อยอยู่ ส่วนฟางก็เดินดูอย่างอื่นรอ

“พี่ค่ะ ขอดูสร้อยเส้นนั้นหน่อยสิค่ะ”ฉันบอกพนักงาน

“สักครู่นะค่ะ”

“นี่ค่ะ”ฉันรับสร้อยจากพี่พนักงานมาดู  เป็นสร้อยเงินลักษณะเหมือนเป็นโซ่ แล้วก็มีแผ่นสแตนเลสห้อยเป็นจี้ เอิ่ม เหมือนจะฝังเพชรซะด้วยสิ ฉันไปเอาที่ร้านแม่ฉันได้มั้ยนะ

“พี่ค่ะ อันนี้สลักได้มั้ยค่ะ”ฉันถามพนักงาน ขอให้สลักได้ด้วยเถอะ เพี้ยง

“อ่อ ได้ค่ะ ทางเราสลักให้ฟรีค่ะ”เย้!

“ค่ะพี่ งั้นหนูขอสลักเป็น TK ‘ Forever นะค่ะ” ฉัยบอกพร้อมกับส่งสร้อยให้พนักงาน

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”

“ฟาง ดูอะไรอ่ะ”ฉันถามฟางที่กำลังง่วนอยู่กับอะไรไม่รู้

“อ่อ ฟางกำลังดูสร้อยอยู่น่ะ”ฟางตอบ แต่ตาก็ยังจ้องสร้อยเส้นนั้นอยู่ ขอดูหน่อยจิ  ว้าว! สร้อยคู่นี่นา

 “หื้ม! สร้อยคู่หนิ”

“ใช่ แก้วเห็นว่าเป็นกำไลหรือไงล่ะ”ฟางพูดพร้อมกับทำหน้ากวนๆ

“เดี๋ยวนี้หัดกวนนะ”

“นิดหนึ่งน๊า แก้วอันนี้สวยมั้ยอ่ะ”ฟางพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่สร้อยคู่ไทเทเนียมที่อยู่ในตู้โชว์ โห ฝังเพชรด้วยอ่ะ แถมยังมีตัวอักษรคำว่า LOVE KISS อีกด้วย อิจฉาป๊อปปี้แหะ

“ฟางเลือกไปนะ เดี๋ยวไปดูของแก้วก่อน”

“จร้าๆ”ฟางตอบ แล้วฉันก็เดินออกจากฟางมา

“พี่ค่ะ เสร็จยังค่ะ”

“เสร็จพอดีเลยค่ะ”พนักงานพูด

 “คิดเงินเลยนะค่ะ นี่บัตรค่ะ”แล้วฉันก็ยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานไป

“เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ”พนักงานพูดพลางยื่นถุงสร้อยให้ฉัน

“ค่ะ”

“ฟางเสร็จยัง”ฉันถามฟางที่เดินอกมาพอดี

“เสร็จแล้วๆ แก้วล่ะ”

“เหมือนกัน กลับเลยมั้ย”

“อืม แต่ไปหาอะไรกินก่อนได้มั้ยอ่ะหิว”

“อืม ได้สิ”แล้วเราสองคนก็เดินเข้ามาในร้านอาหารร้านหนึ่ง

“รับอะไรดีค่ะ”

“ข้าวไก่เทอริยากิกับชาเขียวค่ะ”

“ฉันเอาข้าวหมูบาร์บีคิวกับน้ำส้มค่ะ”

“รอสักครู่ค่ะ”แล้วพนักงานก็เดินออกไป

“แก้วซื้อไรให้โทโมะอ่ะ”

“ไม่บอกหรอก :P”

“แก้วใจร้ายอ่ะ เชอะ”

“อาหารมาแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะค่ะ”แล้วเจ้แกก็เดินออกไป - -

“อ่า อิ่มแล้ว กลับกัน แก้วจ่ายนะ”ฟางพูดจบก็เดินออกไปเฉยเลย ชิ่งชัดๆนี่นา ส่วนฉันก็ต้องจ่ยค่าอาหารสิ เวรกรรมจริงๆ เลย

“ฟาง รอด้วยดิ”แล้วฉันก็ต้องวิ่งให้ทันฟาง

“แก้วช้าหนิ”

“เออฟาง ว่าแต่ฟางกระซิบอะไรกับโทโมะหรอ”ว่าจะถามตั้งนานล่ะ ลืม - -

“อ่อ ฟางบอกว่าจะไปซื้อของขวัญให้ป๊อปน่ะ”อย่างนี้นี่เอง

“อ่อ ป่ะกลับบ้านกัน”

“คร้าบบบ”[วิบัติเพื่อเสียง]

“อ๊ะ! นั่นมันป๊อปปี้มั้ยฟาง”ฉันชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่งซึ้งฉันคิดว่าป๊อปปี้ชัวร์

“หึ้ม! ป๊อปจริงๆด้วยอ่ะ ว่าแต่มาทำอะไรนะ”มั่นใจล่ะ งั้นฉันจะเรียกไอ้ป๊อปเอง ^O^

“ป๊อปปี้!!!!!!!!!”ฉันตะโกนเรียกป๊อปปี้ที่อยู่ห่างกันประมาณสองร้อยเมตร ว้ากก’ คนมองเยอะเลย

Poppy is talk

“ป๊อปปี้!!!!!!!!!”

ผมหันไปตามเสียงเรียก ใครกันมาเรียกผมเสียงดังขนาดนี้ และความจริงก็เปิดเผยยัยแก้วนี่เอง แล้วก็มีฟางยืนอยู่ข้างๆด้วย ต้องตีหน้านิ่งซะหน่อย

“มาทำไรที่นี่”ยัยวิ่งเข้ามาเกาะแขนผมแล้วฟางก็วิ่งตามมาแต่ดันไปอยู่ ด้านหลังแก้วซะได้

“มาเดินเล่น”

“เหรอ ป๊อปไปส่งพวกเราหน่อยสิ”อะไรเนี่ย ยัยแก้วจะให้ไปส่งทำไมว่ะ ตอนมายังมาได้เลย

“กลับเองดิ”ผมพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไป

“เฮ้ย! ป๊อปปี้ไปส่งหน่อยดิว่ะ นี่ก็ค่ำแล้วนะเว้ย ถ้าเกิดพวกฉันโดนแท็กซี่ข่มขืนจะทำไงว่ะ”เออ นั่นน่ะสิ

“เขาไม่กล้าทำอะไรแกหรอก” ผมพูดจบและก็กำลังจะเดินหนีไป แต่ยัยแก้วดึงแขนไว้ซะก่อน

_______________________________________________________________________________

โอ๊ะโอ! โทโมะกับป๊อปปี้โกรธแล้ว สองสาวของเราจะทำยังไงต่อนะ

เจอกันตอนหน้าครับผม ^O^ [ฟอ'เฟิร์น]