Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 24.

“ไปนั่งทำอะไรกันตรงนั่นลูก”คุณป้าที่เพิ่งเดินเข้ามาในครัวถาม และมีธามไทและเกลยืนขนาบข้าง

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณป้า แก้วหิ๊วหิวจังเลยค่ะ” ฉันพูดพลางลุกขึ้นจากพื้นแล้วเข้าไปเกาะแขนคุณป้า

“ยัยแอ๊บแบ๊ว”ผู้ชายบ้าอะไรปากจัดชะมัด แต่ก็สู้ธามไทไม่ได้อยู่ดี ฮ่าๆ

“โทโมะไปว่าหนูแก้วแบบนี้ได้ไงกันลูก”ฮ่าๆ สมน้ำหน้าโทโมะ แบร่!

“คุณน้าค่ะเกลหิวแล้วค่ะ”เกลพูดหลังจากที่เงียบอยู่นานเพราะทุกทีไม่เงียบขนาดนี้ คงเพราะมีคุณป้าอยู่ด้วยล่ะมั้ง

“ไปกินข้าวกันได้แล้วลูก ไป”แล้วทั้งหมดก็อพยพไปที่โต๊ะอาหารแทน

“สวยตักข้าว”แล้วคุณป้าก็สั่งแม่บ้าน

คุณป้านั่งหัวโต๊ะ ด้านขวาของคุณป้าจะมีโทโมะ และฉันนั่งตรงข้ามกับโทโมะ   ธามไทนั่งข้างฉัน และแน่นอนยัยมันแกวต้องนั่งข้างโทโมะ

“คุณป้าทานนี่สิค่ะ”

“ขอบใจจ้ะหนูแก้ว”

“ยัยขี้ประจบ” - - ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าใคร

“โทโมะพูดแบบนั้นได้ไงลูก”สมน้ำหน้า ชิ

“แม่อ่ะ” แล้วโทโมะก็ทำหน้างอนๆ

“สมน้ำหน้า ฮ่าๆ”ฉันเองแหละ ^^

“พี่โทโมะค่ะเกลตักให้ค่ะ ^^”แหวะ

“ขอบคุณครับ ^^” แน่ะ ยังจะไปยิ้มให้เขาอีก

“อีกไม่นานก็ถึงวันเกิดโทโมะกับแก้วแล้วหนิจัดพร้อมกันเลยดีมั้ยลูก”อ่า นั่นสิอาทิตย์หน้าก็วันเกิดโทโมะแล้ว

“ก็ดีนะครับแม่ จัดร่วมกันไปเลย”ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่โทโมะ แต่เป็นธามไท

“แม่ถามพี่นะลูก”คุณป้า ส่วนธามไทก็ทำหน้าไม่สะทบสะท้านไป -*-

“ผมว่าก็ดีนะครับ”โทโมะ

“โอเค แก้วมีปัญหามั้ยลูก”

“ไม่มีค่ะ ^^”ฉัน

“ดีจ้ะ แล้วแม่หนูจะมาหรือเปล่าลูก”นั่นสิ แม่จะมามั้ย ปีที่แล้วก็ไม่มา แง แม่จ๋าแก้วคิดถึงแม่

“แก้วก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะคุณป้า”ฉันพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าลงเล็กน้อย

"อ่อจ้ะ"

“แม่อิ่มแล้วขอตัวนะลูก”แล้วคุณป้าก็ลุกออกไป เหลือแค่สี่ชีวิตที่ยังนั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร

“อิ่ม”ฉันพูดออกมาหลังจากที่นั่งกินไปนานแสนนาน

“ไม่อิ่มก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว สงสัยเค้กของธามโดนทิ้งแน่เลย”ธามไท

“ไม่โดนทิ้งหรอกน่า  พี่สวยค่ะเก็บโต๊ะเลยค่ะ”เพราะทุกคนอิ่มหมดแล้ว

“ใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่”โทโมะพึมพำเบาๆ แต่ฉันได้ยินนะ!

“ได้ยิน”ฉันพูด  และก็เดินออกจากโต๊ะอาหารไม่ใช่งอนนะ แต่จะไปเอาเค้กต่างหาก โฮะๆ ใส่จานเรียบร้อย

“กินอีกแล้ว เอามากินด้วยเลย” นึกว่าจะว่าเราซะอีก

“เกลขอตัวนะค่ะ”ไปเลยค่ะ! ไปเลย!  แล้วยัยมันแกวก็เดินออกไป ฉันว่าฉันเริ่มบ้าแล้วล่ะ

“ผมขอตัวก่อนนะพี่ ^_^”อะไรเนี่ย ทำวันนี้รู้สึกเจ้าเด็กนี่อารมณ์ดีแปลกๆ

“นี่ แบ่งบ้างสิ!”โทโมะพูด แต่ฉันไม่สนกินต่อ ง้ำๆ

“พูดด้วยแล้วทำเป็นเฉย  อร่อยดีนะเนี่ย”อ้ากกก’ ไอ้บ้าโทโมะมันแย่งจานเค้กฉันไปอ่ะช็อกฟัดจ์ของฉัน แงๆ ทั้งๆที่อย่างอื่นก็ยังมี มาแย่งของฉันทำไม!

“ทำไมต้องแย่งของแก้วด้วยอ่ะ”

“ก็อยากกินอ่ะ มีไรมั้ยจริญ”แค้นคูณสองบังอาจมาเรียกชื่ออันเพราะพริ้งของฉันแบบนี้ได้ไง

“ชิ!  กินอันใหม่ก็ได้”แล้วฉันก็เลื่อนจานเค้กอีกอันมากิน

“แก้ว วันเกิดอยากได้อะไร”อยากได้อะไรหรอ เอิ่ม! อะไรดีล่ะ

“คิดไม่ออก เดี๋ยวค่อยบอกวันหลังล่ะกัน แล้วโมะเม๊ะอยากได้ไรอ่ะ”ฉันตอบและถามกลับ พลางตักเค้กเข้าปาก

“~ อยากจะมีแฟนครับ ได้รึเปล่า อยากจะมีแฟนครับ ให้รึเปล่า

แค่สิ่งเดียวเท่านั้นที่อยากจะขอเธอ เป็นของขวัญที่ใจมันต้องการ ~ ” >///< รู้สึกเขินเบาๆแหะ

“อยากได้แฟนให้ได้มั้ยล่ะ ^_^”

“ไม่รู้ ไปขอคนอื่นสิ >///<”ปากหน้อปาก -*-

“แหม๊ะ! ทำเป็นพูดไปทีเราไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นก็ร้องไห้ฟูมฟาย”ง่ะ ///=[]=///

“อะ..อะไรเล่า”

“หรือไม่จริงล่ะ โธ่เอ้ย!”

“ไม่รู้ ไม่คุยยด้วยแล้วจะกลับบ้านแล้ว”แล้วฉันก็ลุกขึ้นจะวิ่งออกจากครัวบ้านโทโมะไปแต่ในมือก็ยังถือจานเค้กไว้อยู่ [ยังจะห่วงกิน]

อ้ากกกก~ แผละ~ 

เสียงฉันร้องและ....และเค้กที่อยู่ในมือฉันก็เปลี่ยนที่อยู่จากบนจานไปอยู่บนหน้า

โทโมะแทน เพราะโทโมะดันฉุดมือฉันไว้น่ะสิ หายนะมาเยือนแล้วไอ้แก้ว

“แก้ว!!!”แง โทโมะเรียกชื่อฉันเสียงดัง ตายแน่ๆ

“อะ...อะไรอีก”ฉันถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“เธอโดนแน่!”นั่นไง - -

“ใครบอกให้โมะเม๊ะดึงแก้วไว้เล่า”โทโมะไม่ตอบอะไร เพียงแค่ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ขนลุก

“อ้ากกก’อย่าเอาหน้ามาใกล้แก้วนะ!”ฉันร้องท้วงขึ้นก็โทโมะน่ะสิเอาหน้าหล่อๆ ที่เปื้อนไปด้วยครีมเค้กมาถูๆไถๆกับหน้าของฉัน ซึ้งตอนนี้ก็เปื้อนครีมเค้กเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เย้! –[]-

...*...*...*...*...*

“อ้ากกก’อย่าเอาหน้ามาใกล้แก้วนะ!”

“ดูก็รู้ว่าเขาสองคนรักกัน เธอยังจะชอบพี่ชายอยู่มั้ย”ผมถามเกลที่ยืนอยู่ข้างๆ อันที่จริงก็ขึ้นไปข้างบนแล้วล่ะ แต่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็เลยลงมาดู  แต่ก็ดันเจอเกลที่ยืนหลบมุมประตูเหมือนแอบดูอะไรสักอย่างผมก็เลยเข้ามาดู

“คงไม่แล้วล่ะ ฉันไม่ได้เลวขนาดนั้น”เกลพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง  นับว่าเป็นครั้งแรกที่เราคุยกันดีๆ

“คิดได้แบบนั้นก็ดีแล้ว”

“อืม ฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อนล่ะ ฝันดีนะ ^^”เกลบอกพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆมาให้ พระเจ้า! เวลายัยบ้านี่ยิ้มก็น่ารักเป็นบ้าเลย >O<

“อืม”ผมตอบสั้นๆ แล้วเกลก็เดินขึ้นบ้านไป ส่วนผมก็แอบดูพี่ทั้งสองที่เล่นกันเป็นเด็กๆ ต่อ - -*  O.O ผมเบิกตาโตทันทีเพราะพี่สาวข้างบ้านและพี่ชายของผมดันล้มไปนอนอยู่บนพื้นกันทั้งคู่แถมพี่ผมอยู่ด้านบนซะด้วยสิ ฮะ เฮ้ย! พี่ผมไวไฟว่ะ 

อ้ากกก’  พี่ชายผมจูบพี่แก้วไปแล้ว ช็อตเด็ดแบบนี้ต้องเก็บหลักฐานไว้สิ  ว่าแล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาแล้วกดถ่ายรูปทั้งคู่เอาไว้ หึๆ เสร็จแน่!

ผมว่าผมควรจะไปนอนได้แล้วล่ะ ^O^

....*....*....*....*....*

โอ้ย จะบ้าตาย หลังจากวิ่งเล่นครีมเค้กกันฉันและโทโมะก็ล้มลงนอนบนพื้นเพราะว่าฉันดันไปเตะขาโต๊ะน่ะสิ ซุ่มซ่ามจริง และแถมยังดึงโทโมะลงมาด้วย

และเมื่อกี๊โทโมะยังจูบฉันอีกด้วย ว้ากกก’หน้าฉันต้องแดงมากแน่ๆ เลย แงๆ T^T

*แฟนครับ - ปอ AF7*

__________________________________________________________________________________

ว้าวว! โมะเม๊ะขอแก้วเป็นฟอแฟนแล้วว >O<

บอกแล้วว่ามีเฮ 55555 ^^

แล้วเจอกันตอนหน้าฮร้าบบ [ฟอ'เฟิร์น]