Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

 Chapter 19.

พอออกจากห้องน้ำก็แยกกันไปห้องใครห้องมัน

ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เตรียมตัวจะเข้านอนแล้ว

~แกร๊ก~

“ทำไมยังไม่นอน”โทโมะที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องของฉันถามขึ้น

“กำลังจะนอน”ฉันพูดพลางเอนตัวลงนอน

“นอนด้วย”ไม่รอคำตอบโทโมะก็กระโดดขึ้นมาบนเตียงของฉัน แล้วจะถามเพื่อ?

“นี่อย่าเบียดดิ”ฉันบอกโทโมะ เตียงก็ออกจะกว้างมาเบียดฉันทำไมไม่รู้ แล้วยังทำเป็นเฉยอีก

“ถ้าไม่ขยับออกไป แก้วจะไปนอนห้องโมะเม๊ะนะ”พอพูดจบ โทโมะก็กระเด้งตัวออกห่างฉันนิดเดียว ย้ำ! แค่นิดเดียวเท่านั้น ให้ตายสิอีตาบ้านี่ แต่อยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แต่หัวใจของฉันมันเต้นแรงจนจะออกมาเต้นระบำอยู่แล้ว

“นอนได้แล้ว”ง่า~ โมะเม๊ะบ้า เอามือมาปิดตาฉันทำไม และแล้วฉันก็หลับตาลง

  อื้อ~ หนักชะมัดใครเอาอะไรมาวางไว้บนตัวฉันเนี่ย

“โทโมะ!! ตื่นเดี๋ยวนี้น๊า~~~~”ฉันตะโกนลั่นห้อง

“เงียบหน่อยเซ่~~ คนจะนอน”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

“ปล่อยแก้วเซ่~”แต่เปล่าเลย เขากลับกอดแน่นยิ่งขึ้น

“โทโมะ!!!!!!!!!!!!!!”ฉันตะโกนใส่หูเขาจนสุดเสียง เฮือก!! โทโมะมันลุกขึ้นมาคร่อมฉัน

พระเจ้า O[]O!

“บอกให้เงียบ”เงียบแล้วคร้าบบ

ปัง~ 

เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมกับการปรากฏกายของบุคคลทั้งสาม คือ ป๊อปปี้ ฟางและธามไท

“เอ่อ..ขอโทษทีไม่รู้ว่ะว่ากำลังสวีทกันอยู่ ได้ยินเสียงโวยวายก็เลยขึ้นมาดู”ป๊อปปี้

“ฟะ...ฟางไปก่อนนะตามสบาย”ฟางพูดแล้วลากป๊อปปี้ไป อะไรกันเนี่ยย - -

“ผมไม่กวนแล้วตามสบายนะพี่”แล้วธามไทก็เดินจากไป แงๆ เอ๊ะ! ยัยมันแกวไปไหนเนี่ย ปกติต้องมาร้องกรีดๆแล้วหนิ

“ลงไปได้แล้วหนัก!”ฉันพูดพร้อมกับผลักออกโทโมะ และโทโมะก็ล้มลงไป.....นอนต่อ

ให้มันได้อย่างนี้สิ ฉันไปอาบน้ำดีกว่า ว่าแล้วฉันก็เดินเข้าห้องน้ำไป

“สบายจัง”ฉันแช่น้ำอยู่ในอ่าง ^__^

...*...*...*...*

“อ้าว โมะเม๊หายไปไหนแล้วเนี่ย”พอฉันออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอโทโมะแล้ว สงสัยกลับห้องไปแล้วล่ะมั้ง ไปแต่งตัวดีกว่า

...*...*...*...

“ฮัลโล~” ฉันเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้านโทโมะก่อนนะเอ่ยทักทุกคนรวมทั้งยัยมันแกวด้วย

“กว่าจะลงมาได้นานนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มกริ่ม อะไรของมัน

“ว้าวๆ พี่แก้วใส่กระโปรงซะด้วย”ธามไทแซว - -

“นั่นดิๆ ใครกันน๊าทำให้สาวห้าวของเราเปลี่ยนมาใส่กระโปรง”ฟางพูดเสริมอีก

“หยุดเลยๆ ไม่ต้องมาพูดเลยนะ”

“เขินหรอจ้ะ กิ้วๆ”

“ยัยเป็ดเน่า! ก็ใครกันล่ะที่โทรไปบอกแม่นมให้จัดแต่ชุดกระโปรงให้ฉันแบบนี้ห๊ะ!!”ฉันพูดพร้อมกับชี้หน้าฟาง ส่วนฟางก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ที่ฉันรู้เพราะฉันโทรไปถามแม่นมน่ะนะ[ตอนไหน] - -

“หยุด!!!”โอ๊ะโอ มันแกวเผาจะระเบิดซะแล้ว

“เป็นไรห๊ะ ผีเข้าหรือไง”ธามไทพูด

“บ้านนายสิ พี่โทโมะอยู่ไหน”ยัยมันแกวถาม

“เออ นั่นสิไอ้แก้ว”ป๊อปปี้

“ไม่รู้สิ”ฉันพูดแล้วทำหน้าไม่รู้เรื่องก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆธามไท

“ไม่รู้ได้ไงอ่ะพี่แก้วเมื่อนอนด้วยกันไม่ใช่หรอ”ธามไทพูดแล้วเน้นคำว่านอนใส่หน้าเกล

“อร๊ายยย~ แกนอนกับพี่โทโมะของฉันหรอ”แหม๋พูดมาได้นะ

“ฉันเปล่าน๊า~ โทโมะเขามานอนกับฉันเองต่างหาก :P"ฉันพูดแล้วแลบลิ้นใส่ยัยมันแกว ดูสิเหมือนจะเข้ามาบีบคอฉันเลยตายแล้วฉันจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย ฮ่าๆ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

“ยะ...ยัยบ้า”

“~แบร่~”ฉันแลบลิ้นใส่เกล

“คุยอะไรกันเสียงดังไปถึงข้างบนเลย”โทโมะที่เพิ่งลงมาถามขึ้นพร้อมกับยืนข้างๆฉัน

“พี่โทโมะค่ะเมื่อคืนพี่กับปะ..เอ่อ พี่แก้วนอนด้วยกันหรอค่ะ”พอโทโมะมาถึงยัยมันแกวก็สะดีดสะดิ้งวิ่งไปเกาะแขนโทโมะ ชิ!

“ครับ”โทโมะตอบสั้นๆ แต่สะใจเป็นบ้า แต่ยัยมันแกวก็ยังไม่วายส่งสายตาอาฆาตมาให้ฉันจนได้

ใครจะกลัวล่ะ!

“จะเที่ยงแล้วไปกินข้าวกันดีกว่านะ”ฟางพูด

“ก็ดีนะ ไปกันเลยดีกว่า~”ฉันพูดแล้วลุกขึ้นจากโซฟาก่อนจะวิ่งไปลากฟางออกจากบ้านมา และก็ตามมาด้วยเสียงโวยวายของป๊อปปี้

:::ทะเลเผา:::

       และแล้วฉันกับฟางก็ถึงร้านจนได้ ก่อนจะไปหาที่นั่ง ซึ่งฉันก็ได้เสียสละให้ฟางเลือกหรือโดนบังคับก็ไม่รู้ ก็ฉันอยากเข้าไปนั่งด้านในแต่ฟางก็ดันอยากนั่งริมหาดซะงั้น ฉันก็ต้องยอมไปตามสเต็ปเพราะฟางขู่ว่าจะบอกโทโมะว่าฉันชอบเขาอ่ะดิ

“มาไม่รอเลยนะ”โทโมะพูดก่อนจะนั่งแหมะลงข้างๆฉันตามด้วยเกลที่นั่งลงข้างโทโมะ ป๊อปปี้และธามไทเดินไปนั่งฝั่งเดียวกับฟาง

“รับอะไรดีครับ”พนักงานถาม

“อ้ะ เอาไปคลุมขาไว้ ทำไมต้องใส่กระโปรงสั้นด้วยเนี่ย”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นเสื้อแจ็ตเก็ตสีดำของเขาให้ แต่ประโยคหลังไม่รู้ว่าพูดอะไรเบาเกิ๊น แต่ฉันก็รับเสื้อมาแต่โดยดี

Poppy is talk

       หลังจากที่เห็นโทโมะยื่นแจ็ตเก็ตให้แก้วผมก็ได้สังเกตว่ามันมีสีหน้าหงุดหงิดไม่น้อย แต่ผมก็พอรู้ว่าทำไมมันถึงได้หงุดหงิดนัก  ก็เพราะพนักงานคนนี้ไงล่ะ ปากก็พูดนะแต่ตาก็ดันไปมองขายัยแก้วซะงั้น แต่พอแก้วเอาแจ็ตเก็ตไปคลุมไอ้พนักงานก็เปลี่ยนมามองฟาง เฮ้ย ฟาง

“ฟางอย่าก้มมากสิ”ผมบอกฟางเพราะตอนนี้เธอก้มลงไปมองดูเมนูอาหาร ดูใส่เสื้อเข้าสิคอเสื้อจะกว้างอะไรนักหนา

“ทำไมล่ะ ก็ฟางดูเมนูอาหารอยู่นี่นา”ฟางพูดทั้งๆที่ยังก้มหน้าดูเมนูอาหารอยู่ ให้ตายสิ!

“เฮ้ย!! จะมองอะไรนักหนาว่ะ” ผมพูดขึ้นอย่าเหลืออด อยากจะลุกขึ้นไปชกหน้ามันสัก 2-3 ทีด้วยซ้ำ

“ป๊อปเป็นไรอ่ะ ใครมองอะไร ไหนๆ” ยัยบ้าเอ้ย ยังไม่รู้ตัวอีก!

“เมนูน่ะ หยิบขึ้นมาดูดีดีก็ได้ ไม่เห็นจะต้องก้มลงขนาดนั้นเลย คนเขาเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”ผมพูดพร้อมกับดึงฟางให้ขึ้นมานั่งตัวตรง - - แล้วหยิบเมนูขึ้นมายัดใส่ในมือของฟาง

“ป๊อปเป็นอะไรเนี่ย!! ทำหน้ายังกะจะฆ่าคน”

“แล้วใครบอกให้ไอ้พนักงานคนนั้นมันมองหน้าอกฟางเล่า”ผมเสียงดังพอสมควรพร้อมกับชี้นิ้วไปทางไอ้พนักงงานคนนั้น มันสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะก้อมหน้าลงมองพื้นทรายขาวสะอาด[?]

“-_-++”ฟางมองไปยังพนักงานคนนั้นด้วยสายตาที่พร้อมจะสับให้แลกไปภายในเสี้ยววินาที

“เอาล่ะๆ สั่งอาหารได้แล้ว”โทโมะพูดขึ้นมาหลังจากที่เงียบอยู่นาน หรือผมไม่สนใจเลยไม่ได้ยินเสียงใครพูดกัน

“นั่นสิๆ พี่ค่ะเอา....................................”โอ้ ยัยแก้วพูดชื่ออาหารมายาวเหยียด สั่งมาทำไมเยอะแยะฟ่ะ

“ครับๆ”

“ครับ แล้วก็ไปสิว่ะ”โทโมะ รู้สึกเหมือนจะอาการเดียวกันกับผม O[]O แสดงว่ามันหึงแก้วอ่ะดิ หรือว่าหวง ถ้าอารการเดียวกับผม ก็ทั้งหึงทั้งหวง เลยน่ะสิ

~ Mi girl ฉันจะมีแต่เธอจากนี้ไป.... ~

“ขอตัวแปป”ผมพูดแล้วเดินออกมาคุยโทรศัพท์

End Poppy is talk

_________________________________________________________________________________

โอ้เย่~  แก้วกับโทโมะก็ไม่ได้เกินเลย ' เนื่องจากแต่งไม่เป็น TT

ใครโทรหาพ่อหมีกันนะ [?]

เจอกันตอนหน้าครับผม!

พรุ่งนี้มีสอบขอกำลังใจหน่อย ^O^V [ฟอ'เฟิร์น]