Love me!! นายรักฉันได้ไหม ?

Chapter 17.

“ลุงกุ้งคร้าบบบบ”เอ๋? ใครเรียกเจ๊กุ้งแบบนี้กัน

“ว้าย ไอ้หลานบ้านี่บอกให้เรียกป้าไงห๊ะ”

“ผมลืม แล้วแม่ไปไหนอ่ะ”หลานเจ๊กุ้ง

“ป้าใช้ให้แม่แกไปซื้อของให้”

“ครับๆ เฮ้ย! พี่แก้ว พี่ป๊อป พี่ฟาง พี่โทโมะ ไอ้ทราม”พอได้ยินเด็กผู้ชายคนนั้นพูดชื่อฉัน ฉันเลยต้องเงยหน้าจากแก้วน้ำ(ที่ใช่หลอดเขี่ยๆน้ำแข็งเล่นอยู่)ขึ้นไปมอง

“เฮ้ย! กั้ง”ฉันร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

“ไอ้กั้งบอกกี่ครั้งแล้วว่ะว่าชื่อธามไทไม่ใช่ ทราม”ธามไทพูดแล้วเน้นคำว่าทราม

“โทษทีว่ะ มันชินแล้ว”กั้งพูดพร้อมกับทำหน้ากวนประสาท

...*...*...

“ผมขอตัวก่อนนะพี่พอดีนัดแฟนไว้”กั้งพูดขึ้นหลังจากที่นั่งคุยกับพวกเรามาสักพัก

แล้วเราก็พยักหน้ารับ

“อาหารมาเสิร์ฟครับ”พอกั้งออกไปพนักงานก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ

“ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ”ฉันพูดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่เกือบๆหลังร้าน

“ล้างหน้าหน่อยแล้วกัน เฮ้ย!”ฉันเปิดน้ำที่อ้างล่างมือแล้วอยู่ๆ ก๊อกมันก็หลุด โอ้ย เวรกรรม

“เฮ้ย! พี่แก้วทำไมสภาพเป็นแบบนั้นล่ะ”กั้งที่นั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้บริเวณนั้นถามขึ้นทันทีที่เห็นฉันเดินออกมา

“พี่ว่าจะล้างหน้าน่ะ พอดีก๊อกมันหลุด แหะๆ”ฉันพูด

“ครับ โบว์ช่วยไปหยิบผ้าขนหนูมาให้กั้งหน่อยนะ”กั้งตอบฉัน แล้วหันไปคุยกับผู้หญิงผิวขาว ผมยาว หน้าตาน่ารัก ที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินออกไป

“มาแล้วๆ”ไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูขนาดกลางๆ

“ขอบคุณนะ อ่ะ พี่แก้วเอาไปเช็ดซะ”กั้งพูดกับสาวน้อยคนนั้นแล้วยื่นผ้าขนหนูมาให้ฉัน

“เออ พี่แก้วนี่โบว์แฟนผม โบว์นี่พี่แก้วพี่สาวกั้งเอง”และกั้งก็แนะนำฉันให้กับแฟนของตัวเองรู้จัก

“สวัสดีค่ะพี่แก้ว พี่แก้วน่ารักจังเลยนะค่ะ”โบว์พูดพร้อมกับยกมือไหว้

“เขินจัง ฮ่าๆ”ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะ แล้วเราสองคุยก็เริ่มคุยกัน

“อะแฮ่ม คุยกับผมบ้างสิ”กั้งพูดขึ้นมาหลังจากที่ไม่มีตัวตนอยู่นาน เพราะฉันกับโบว์มั่วแต่คุยกับสองคนจนลืมกั้งไปเลยล่ะ

“ก็กั้งไม่คุยเองหนิช่วยไม่ได้ ใช่ไหมค่ะพี่แก้ว”โบว์พูด

“ใช่เลยจ้ะ”แล้วฉันก็สมทบ ส่วนกั้งก็ทำหน้าบูดไปตามสเต็ป

“โบว์ขอโทษทีพี่มาช้า พอดีมีธุระนิดหน่อย”แล้วอยู่ๆก็มีใครไม่รู้เดินมาทักโบว์

“ไม่เป็นไรค่ะพี่บูม”โบว์

“เอ่อ คนนี้ใครหรอ”แล้วผู้ชายคนนั่นก็ชี้นิ้วมาทางฉัน

“อ่อ คนนี้ชื่อแก้ว พี่สาวผมเอง พี่ห้ามจีบ!”กั้งพูด

“อ่อ สวัสดีครับน้องแก้ว พี่ชื่อบูมนะ”ผู้ชายคนนั่นพูด

“ค่ะ สวัสดีค่ะ”ฉันตอบกลับอย่าง งงๆ

“กั้งพี่ไปก่อนดีกว่านะ หายมานานแล้ว บ๊ายบายน้องโบว์”ฉันบอกกั้งแล้วหันไปยกมือบ๊ายบายให้โบว์ ส่วนโบว์ก็ยิ้มให้พร้อมกับโบกมือตอบ

“จะไปแล้วหรอครับน้องแก้ว พี่ไปส่งนะครับ”พี่บูมพูด - -

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”ฉันพูด

“แต่พี่อยากไปส่งนี่ครับ นะๆๆๆๆ”พี่บูมพูดพร้อมกับทำท่าทางอ้อนๆ

“ก็ได้ๆ ค่ะ”ฉันพูดจบพี่แกก็ยิ้มซะกว้างเลย แล้วฉันก็เดินออกมาพร้อมกับพี่บูมที่เดินตามมาด้วย

“ถึงแล้วค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง”ฉันพูด

 “ครับผม พี่ไปก่อนนะครับ”แล้วพี่บูมก็ดินกลับไป

“แก้วหายไปไหนมา ทำไมไปนานจัง แล้วทำไมกลับมาสภาพแบบนี้ แล้วผู้ชะ.....”

“พอก่อนฟางแก้วตอบไม่ทัน”ฉันเบรกฟางไว้ก่อนที่จะพูดซะจนลืมหายใจ

“ตอบมาสิ”ฟาง

“โอเคๆ แก้วไปเข้าห้องน้ำมา ที่หายไปนานนั่งคุยกันกับกั้งอยู่ แล้วที่สภาพเป็นแบบนี้เพราะว่าก็อกที่อ่างล้างมือมันหลุดน้ำมันก็เลยโดนแก้วหมดเลย แล้วผู้ชายคนนั้นเขาเป็นพี่ชายแฟนของกั้ง”ฉันร่ายยาวจนแทบหมดลม เฮ้อออ

“เข้าใจแล้ว”ฟางพูดแล้วก้มกินอาหารตรงหน้าต่อ - -ขอฉันกินบ้างนะ

“พี่โทโมะค่ะทานกุ้งหน่อยสิค่ะ”บรรยายกาศเริ่มไม่ดีแล้วสิ

“ครับ”โทโมะ

“ทานปลามั้ยค่ะ เกลป้อนนะค่ะ”โธ่โว้ย ไม่ไหวแล้วนะ!

เคร้ง

ฉันวางช้อนกระแทกกับจานจนแทบแตก(เว่อร์)

“ขอโทษ ขอตัวนะ”ฉันพูดขึ้นแล้วลุกเดินออกไป ไม่ฟังแม่กระทั่งเสียงของฟางและ

ป๊อปปี้ที่เรียกตามหลังมา ให้ตายสิ!! 

ทะเลตอนกลางคืนก็สวยดีเหมือนกันนะเนี่ย

“น้องสาวมาเดินคนเดียวไม่เหงาหรอจ้ะ”แล้วระหว่างทางที่ฉันกำลังจะเดินกลับบ้านก็มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งประมาณ3คนมาล้อมไว้ โว้ย ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยว่ะ

“เอ่อ ไม่เหงาหรอกค่ะ”ฉันตอบ ทำใจดีสู้เสือไว้ยัยแก้ว

“ว้าว พูดเพราะซะด้วยเว้ย”แล้วหนึ่งในนั่นก็พูดขึ้น พูดไม่เพราะพวกแกก็ฆ่าฉันน่ะสิ

“ฉันขอตัวนะค่ะ”ฉันพูดแล้วเดินเลี่ยงออกมา

“จะรีบไปไหนล่ะสาวน้อยมาอยู่กับพวกพี่ก่อนมั้ยจ้ะ”แต่ก็หนีไปไม่ทัน พวกนั่นมันฉุดมือฉันไว้

“ช่วยด้วยค่า ใครก็ได้ช่วยด้วย”ฉันร้องตะโกนให้คนช่วย จะมีใครมาช่วยฉันมั้ย

โทโมะ ช่วยฉันด้วย

“หุบปากไปดีกว่านะสาวน้อย”

“ช่วยด้วยๆๆ ช่วย...อั๊ก”พวกนั่นมันชกท้องฉัน

…*…*…*…*

“เวร”เป็นบ้าไรอีกเนี่ย อยู่ดีๆก็สบถขึ้นมาซะงั้นไอ้ธาม

“มีไรธาม”ผมและป๊อปปี้ถาม

“พี่แก้ว พี่แก้วโดนทำร้าย”เซนต์มันใช้ได้อีกแล้ว

“อยู่ไหน”ผมถามอย่างรีบร้อน

“อยู่ที่โขดหินที่เราเคยไปนั่งเล่นกันไงพี่ รีบไปเถอะ”พอได้ฟังแบบนั้นผมก็รีบวิ่งออกจากร้านไปไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้น

“ฟางกับเกลอยู่ที่นี้ห้ามไปไหน”ป๊อปปี้บอก ซึ่งฟางก็ตอบรับก็จะมีปัญหาก็แต่เกลที่ตั้งท่าจะโวยวายแต่ธามไทก็พูดดักไว้ซะก่อน

“ธามพี่ว่าเรารีบไปช่วยไอ้โมะกับแก้วเถอะ”แล้วป๊อปปี้กับธามไทก็วิ่งออกไป

...*...*...*...*

“ฮึก...พวกนายอย่าทำอะไรฉันนะ”ฉันพูดพร้อมกับถอยหลังหนี แต่ฉันดันสะดุดอะไรก็ไม่รู้ทำให้ฉันล้มลงไปกับพื้น

“อย่ากลัวพวกเราเลยสาวน้อย”หนึ่งในนั้นพูดขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันที่กระถดตัวหนีจนแผ่นหลังชนกันโขดหินด้านหลัง T^T

“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย โทโมะ!!!!”ฉันพูดออกมา ทั้งๆที่ความน่าจะเป็นมันกลายเป็นศูนย์ไปแล้ว

“ไม่มีใครมาช่วยเธอได้หรอกสาวน้อย”ไอ้หน้าเถื่อนพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าที่หื่นสุดๆ

“อย่าเอามือสกปรกของแกมาแตะต้องตัวฉันนะ!!!”ฉันตะโกนใส่ไอ้หน้าเถื่อน

เพี้ยะ

“ปากดีจริงๆ อย่าเจ็บตัวหรือไง”ไอ้หน้าเถื่อนพูดขึ้นหลังจากที่มันตบหน้าฉัน

“เฮ้ย เบาๆดิว่ะเดี๋ยวก็ช้ำหมดหรอก”แล้วไอ้คนที่ตัวเตี้ยๆก็พูดขึ้น

“เฮ้ย! พวกมึงออกไปก่อนเดี๋ยวกูจัดการเสร็จแล้วจะเรียก” ไม่นะ !

“ครับลูกพี่ ไปเว้ย”แล้วไอ้เถื่อนกับไอ้เตี้ยก็เดินออกไป  ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมกัน โทโมะนายอยู่ไหนมาช่วยฉันที่ได้มั้ย

“มาสนุกกันดีกว่าสาวน้อย”มันพูดแล้วเอามือของมันมาสัมผัสกับผิวกายของฉัน

โทโมะช่วยแก้วยด้วย ฮึก

“อย่าเข้ามานะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~”ฉันกรี๊ดออกมาเมื่อไอ้บ้านั่นเลื่อนมือมาฉีกเสื้อฉันออกจนมันขาด

_________________________________________________________________________________

แก้วโดนทำร้ายอีกแล้ว =[]=!!

โทโมะจะมาทันมั้ยอ่ะ >/\<

อยากรู้รอตอนหน้านะเบบี๋ ^^ [ฟอ'เฟิร์น]