ปฏิบัติการรัก นางฟ้าจอมยุ่ง

ตอนที่ 6

พักกลางวัน

ในห้องสมุดแก้วก็นั่งจดอะไรไม่รู้ โต๊ะเต็มไปด้วยสมุดกองโต โทโมะก็เดินเข้ามาหาแก้ว

หน้าตาไม่สู้ดีนัก เหมือนมีอะไรจะบอก

“นั่งด้วยสิ”โทโมะพูด

“ก็นั่งไปแล้วนิ จะมาขออะไรอีกล่ะ ?”แก้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“นี้เธอทำอะไรเนี้ย ? หนังสือเต็มโต๊ะเลย”โทโมะถาม

“ทำงาน!”แก้วตอบ

“งานอะไรหรอ ?”โทโมะถามต่อ

“ก็โครงงานวิชาอาจารย์เต่งไง ถามไม ?”แก้วถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย

“เธอทำทำไมอ่ะ ?”โทโมะถาม

“อ้าว ถ้าไม่ทำแล้วจะเอาอะไรส่งล่ะ ฉันไม่มีกลุ่มอยู่แล้วนิ”แก้วพูดพร้อมกับจดอะไรไปเรื่อยๆ

“ไม่ต้องเลย ไม่ต้องทำแล้ว แล้วก็...ไม่ต้องออกจากลุ่มแล้วด้วยอยู่ด้วยกันนี้แหละ”โทโมะพูดพร้อมจับมือแก้วไว้เพื่อให้แก้วหยุดเขียน

โต๊ะเยื้องๆกันกับแก้วและโทโมะ

“โทโมะกับแก้วจะคืนดีกันสำเร็จมั้ยเนี้ย ?”ฟางถาม

“พูดอะไรกันไม่รู้ เบ๊าเบา”ฟางพูด

“ห้องสมุดไม่ใช่โรงอาหารนะฟางจะได้เสียงดังๆอ่ะ”เฟย์พูด

“ดูสิๆ หน้าใกล้กันด้วยมีจับมือกันอีกต่างหาก”เฟย์พูดต่อ

“ขนลุกแทนเลย”เฟย์พูด

ทางด้านแก้ว

“อยู่อะไร ก็บอกว่าออกไปแล้วไง”แก้วพูด

“ไม่เอา ไม่ให้ออก”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนๆ

“แก้วเราขอโทษเธอนะ เราขอโทษที่หงุดหงิดแล้วก็ทำร้ายเธอ เราไม่ได้ตั้งใจนะ”โทโมะพูด

“เราอยากให้เธอกลับมาเป็นหัวหน้ากลุ่มเหมือนเดิมอ่ะ”โทโมะพูดต่อด้วยแววตาจริงจัง

“งานกลุ่มที่มันมาถึงตรงนี้ได้เพราะมีเธออยู่ด้วยนะเธอต้องทำต่อนะแก้ว ที่จริงเราควรออกเองดีกว่า ทั้งรามอินทราแล้วก็ใบหยกเค้าจะได้ไม่เดือดร้อนด้วย”โทโมะพูด

“นายมีกลุ่มของเบลล์รออยู่แล้วนิ”แก้วพูดด้วยท่าทีที่งอนๆ

“ไม่ใช่นะแก้ว คือเราแค่ไปช่วยเค้าวาดรูปเฉยๆ”โทโมะตอบ

“เราผิดเองแก้ว เราต่างหากที่ควรจะเป็นคนออกไปไม่ใช่เธอ อย่าให้เค้าเดือดร้อนเพราะเราอีกเลย เราขอโทษจริงๆ”โทโมะพูด

“งั้นขอ 2 อย่าล่ะกัน ได้มั้ย ?”แก้วถาม

“ได้สิๆ อะไรหรอ ?”โทโมะถามกลับ

“อย่างแรกไม่ต้องออกหรอกช่วยกันทำเนี้ยแหละ”แก้วพูด

“ได้เลยแล้วอีกอย่างล่ะ ?”โทโมะถามต่อ

“อีกอย่างก็....ปล่อยมือเราได้แล้ว  >,<”แก้วพูดด้วยสีหน้าที่กำลังแดงขึ้นๆ

“อุ้ย!โทษที”โทโมะพูดแล้วปล่อยมือแก้วไป

หลังจากผ่านพ้นเรื่องปัญหาต่างไปได้แล้วตอนนี้กลุ่มของแก้วก็กลับมาทำงานพร้อมหน้าพร้อมตากันเหมือนเดิม

วันนี้เป็นวันที่กลุ่มของแก้วต้องเดินทางไปหาน้องๆบนดอย แก้วได้จ้างรถ ปิ๊คอัพเพื่อขนอุปกรณ์การเรียน อุปกรณ์กีฬึ้ขไปให้เด็กที่หมู่บ้าน ม้งปู้นนน!

“โห พอได้ออกมานอกเมืองเนี้ย อากาศดีจังเลยนะ”เฟย์พูด

“ว่าแต่ว่านาย 2 คนมาทำอะไรเนี้ย ?”เฟย์พูดพร้อมชี้ไปที่ป็อปปี้และเขื่อนเพื่อต้องการคำตอบ

“อ๋อ ฉันขอให้พวกเค้ามาเองล่ะ มากันเยอะๆสนุกดีออก”แก้วพูด

“อ๋อออ”เฟย์ทำท่าเหมือนจะเข้าใจ

“นี้ๆฟาง ทำไมนั่งบิดไปบิดมาแบบนี้ล่ะ ?”โทโมะถาม

“แหมม ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ก็เขินพี่ชายฉันอ่าดิ”แก้วตอบ

“แก้วๆ เขินเนี้ย ?? คืออะไรหรอ ?”ฟางถาม

“บ้าป่าวเนี้ย ? ไม่รู้จักคำว่าเขินหรอ ?”แก้วถาม

“อืมม เรา 2 คนไม่รู้จักคำว่าเขินหรอก ? มันเป็นไงหรอแก้ว ? คล้ายๆกับคำว่า เหินป่ะ ?”เฟย์ถาม

“ไม่ใช่ๆ เขินเนี้ยก็จะแบบมีอาการ หน้าแดง ใจเต้นแรง ไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายแล้วก้นั่งบิดไปบิดมาเหมือนฟางนั่นแหละ”แก้วพูด

“หรอ ? งั้นแสดงว่าฟางก็เขินป็อปอ่าดิ”เฟย์พูด

“บ้าหรอ ? ไม่ใช่ซะหน่อย”ฟางบอกปัด

“555555 แล้วเขินเนี้ยมันเป็นเพราะอะไรหรอ ?”เฟย์ถามต่อ

“เพราะว่า เราอาจจะชอบหรือรักคนที่ทำให้เราเขินได้ไง”แก้วพูด

“ว้าวววว! แล้วแก้วมีอาการเขินกับโทโมะบ้างป่ะ ?”เฟย์ถามต่อ

“บ้า ไม่มี!”แก้วพูดแล้วหลบสายตาเฟย์

“แหนะ ไม่มีแล้วหลบสายตาทำไม ?”เฟย์ถาม

“พอเลยๆ เลิกพูดเรื่องนี้เหอะ”แก้วพูด

“เปลี่ยนเรื่องอีกแล้วนะ”เฟย์พูด

“แล้วนี้อีกไกลมั้ยอ่ะ เราผ่านมาได้เกือบร้อยโค้งแล้วนะ ฟางนับได้กี่โค้งแล้วล่ะ”เฟย์ถาม

“ไม่รู้สิ”ฟางตอบ

“อีกนิดนึงก็จะถึงจุดนัดพบแล้วเดี๋ยวเค้าก็จะลงมารับเรา”แก้วบอก

“ฟางไหวมั้ยเนี้ย ? หน้าซีดเชียวเมื่อกี้ยังหน้าแดงอยู่เลย”ป็อปปี้ถาม

“ไหวๆ หวะๆๆ แหวะ!”ฟางพูดพร้อมอ้วกออกมา

“โห!พุ่งออกมาอย่างกะน้ำพุแหนะ”แก้วพูด

“โอเค สบายขึ้นแล้ว”ฟางพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

“เธอน่ะสบาย แต่คนข้างๆเธอน่ะ ดูท่าว่าจะไม่สบายนะ”แก้วพูดแล้วชี้ไปที่เฟย์

“เฟย์เป็นอะไร ทำไมไม่สบาย”ฟางถาม

“ยังจะมาถามอีกหรอ ? เต็มตัวเต็มตัวฉันเลยเนี้ย อี๋ !”เฟย์พูดแล้วทำท่าขนลุก

“โอ้โห กลิ่นนี้แบบว่า หน้าหวานแต่อ้วกเหม็นนะเนี้ยเรา”เขื่อนพูด

หลังจากที่ทนเหม็น(เพราะอ้วกฟาง)มาได้แปปเดียวทั้งหมดก็มาถึงจุดนัดพบ

เมื่อมาถึงชาวบ้านจากหมู่บ้านม้งปู้นนน!ก็มารับทั้งหมดเพื่อไปยังหมู่บ้าน

“สวัสดีค่ะ จอตุ๊ จอแต๊ะ”แก้วพูด

“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ”*อ่านให้มันเป็นเสียงของคนบนดอยหน่อยนะ เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่าน

“เราต้องเดินอีกไกลมั้ย? กว่าจะถึง”ป็อปปี้ถาม

“ไม่ไกลหรอก”จอตุ๊พูด

“มาๆเดี๋ยวพวกเราช่วยถือ”จอแต๊ะพูด

“กลิ่นอะไรอ่ะ ? ทำไมมันเหม็นเหมือนหมูตายเลย ใครไปฟัดกับหมูมาเนี้ย ?”จอแต๊ะถาม

“ฟัดบ้าอะไรล่ะ ? ยัยนี้มันอ้วกใส่ฉัน”เฟย์บอก

“งั้นรีบไปเถอะ กลิ่นแบบนี้เดี๋ยวเสือมันคิดว่ามีหมูมาตาย”จอแต๊ะพูด

จากนั้นทั้ง 8 ก็เดินทางไปยังหมู่บ้านม้งปู้นนน!

ชาวเขาทั้ง 2 ก็เดินไปกันแบบไม่เหน็ดเหนื่อยแต่ทว่าเด็กเมื่องทั้ง 6 ต่างออกอาการเหนื่อยกันถ้วนหน้า

“นี้ๆฟาง ฉันว่าให้พวกนั้นเดินไปกันก่อนเถอะ”เฟย์พูด

“แล้วไงอ่ะ”ฟางถามต่อ

“ส่วนพวกเราอ่ะก็ค่อยใช้เวทมนตร์หายตัวไปทีหลัง หรือไม่เราก็แปลงกายเป็นนกบินไปไง ง่ายจะตาย”เฟย์เสนอ

“เออ ก็ดีนี้ขนาดเดินตัวเปล่าขนาดนี้ยังเหนื่อยเลย”ฟางพูด

“นี้ทั้ง 2 คนน่ะไหวมั้ย ?”แก้วถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนทั้ง 2 เดินช้ามาก

“พักเหนื่อยกันก็ได้นะ”แก้วพูด

“โอ้ยยย!”แก้วร้อง....

“แก้ววววว!”เฟย์ฟางโทโมะป็อปปี้เขื่อนร้องพร้อมกัน