ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน7
“เมื่อกี้จะทำอะไร หะ!”แก้วถามโทโมะที่เมื่อกี้ล้วงเสื้อของเค้า
“อยากรู้ก็ต้องลองดู”โทโมะพูดและยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แก้ว
“ลงไปเลย ชั้นหนัก จะทับชั้นทำไมเนี้ย”โทโมะไม่ยอมลงแต่กลับใช้มือจับแก้มของแก้ววนไปมา แก้วหน้าสีแดงรู้สึกขนลุก โทโมะเอาปากไปงับติ่งหูแก้วเล่น ทั้งโลมทั้งเลีย ทำให้แก้วสยิว ขนลุกซู่ โทโมะค่อยๆลงมาเป็นที่คอโทโมะเม้มไปเรื่อยจนเป็นจ้ำๆ และเอามือล้วงไปในเสื้อแก้วอีกครั้ง ครั้งนี้แก้วยอมให้เอาเข้าไป โทโมะลูบเนื้อเนียนเรียบไปมา ลูบไปที่หน้าท้องวนไปมา โทโมะเริ่มใช้ปากประกบอย่างแน่นและรุนแรงกว่าครั้งก่อนๆ หมุนซ้ายหมุนขวา แก้วไม่ตอบโต้ใดๆเลย จนโทโมะเอามือแก้วมาจับไว้ที่หลังของเค้า อย่างงี้ก็ได้ทีแก้วสิ แก้วคิดแผนไว้ในหัวว่าจะใช้เข่าน้อยๆของเธอจัดการกระแทกกับหนอนชาเขียวโทโมะ และแก้วก็เล่นลิ้นไปกับเค้าทั้งๆที่เล่นไม่เป็นก็เลียๆไปเรื่อย โทโมะเริ่มพอใจเลยใช้มือของเค้าปลดกระดุมแก้วทีละเม็ดจนหมดและอ้าออก โทโมะเริ่มถอดเสื้อของตัวเองโทโมะเหวี่ยงเสื้อของเค้าไปไว้ปลายเตียง และเลื่อนปากลงไปตามคอขาวๆของแก้ว แก้วดิ้นพล่านอย่างได้อารมณ์[เนียนเนอะ>>dada] โทโมะไล้ลิ้นไปทั่วๆหน้าอกอันเนียนขาว แก้วเริ่มรู้สึกว่าเย็นๆ โทโมะไม่ได้ถอดเสื้อกล้ามแก้วออก แต่กลับถอดกางเกงของตัวเองออกตอนนี้ในตัวแก้วเหลือเสื้อกล้ามกับกางเกงส่วนโทโมะเหลือแค่บ็อกเซ่อตัวเดียว เตรียมตัวสูนพันธ์ได้เลย โทโมะเอาปากขึ้นไปประกบกับปากแก้วอีกครั้งความร้อนแรงเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆลิ้นพันกันพลุกพล่าน โทโมะเอาผ้าห่มมาห่มทั้งสองร่างไว้ จนโทโมะค่อยๆดึงกางเกงแก้วลงทีละนิด แต่.........ปั้ง!
“โอ๊ยยยยยยยยย”โทโมะร้องควรครางพร้อมกับใช้มือกุมหนอนน้อยเอาไว้และพลิกตัวนอนราบกับเตียง แก้วหัวเราะชอบใจ และหยิบเสื้อตัวเองมาสวมเดินลงจากเตียง
“สมน้ำหน้าอยากโรคจิตดีนัก ไปใส่เสื้อผ้าเลย หิวแล้ว”แก้วขำอย่างมันส์ขณะที่โทโมะกำลังจุกแต่ก็ขำกับท่าทีของแก้ว แก้วหยิบช้อนกับจานมาเผื่อโทโมะด้วย โทโมะเริ่มบรรเทาก็ลุกขึ้นใส่เสื้อกับกางเกงเสร็จก็ลุกขึ้นไปกอดแก้วจากข้างหลัง แก้วที่กำลังวางจานข้าวอยู่ก็ตกใจสะดุ้ง
“ขวัญเอ๋ยขวัญมา ขวัญอ่อนจริงๆเลย”โทโมะยิ้มและกอดแก้วไว้หลวมๆ
“อยากโดนอีกทีไหมจะเอาให้สูนพันธ์เลย”โทโมะปล่อยมือออกทันทีและทำหน้าเซง
“ฝากไว้ก่อนเถอะคราวหน้าเจอหนักแน่”โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์และหอมแก้มแก้วที่นั่งภูมิใจอยู่ที่โต๊ะอาหาร โทโมะก็นั่งลงกิน และเมื่อกินเสร็จแก้วก็ไปล้างจานเก็บและขึ้นไปนอน
“วันนี้ไปนอนเตียงนายเลยนะ ไม่ไหวจะเบียด”แก้วพูด
“ไม่อ่ะ ชั้นกลัว”โทโมะทำเสียงวังเวงจนแก้วลืมตาขึ้น
“ผี!!”โทโมะพูดจบกระโจนใส่แก้วที่นอนอยู่
“โอ๊ยเจ็บนะ ว๊อยยย อะไรของนายเนี้ยบ้าพลังหรือไง”แก้วจับท้องตัวเองเบาๆ
“อยากโชว์พลัง แต่ก็ดันไม่ได้โชว์”โทโมะหันมองแก้วที่กำลังทำหน้างง
“เดี๋ยวโชว์พลังให้ดูเอาป่ะ”โทโมะกอดแก้วอยู่บนเตียงและยิ้ม
“อยากโดนอีกใช่ม๊ะ ถ้าไม่นอนเตียงนายชั้นก็จะไปนอนเตียงนายเอง”แก้วทำท่าลุกขึ้นนั่ง
“ก็ดีนะเปลี่ยนเตียงบ้าง เตียงชั้นยังกว้างกว่าเตียงเธออีก เผื่อจะทำอะไรได้มากขึ้น”โทโมะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
“คิดบ้าอะไรเนี้ย!!”แก้วตะคอกแล้วเดินไปนอนที่เตียงของโทโมะโทะโมะเลยตามแก้วไปนอนเตียงของตัวเองและรัดแก้วไว้
“เตียงนี้ใหญ่ นอนสบาย ไม่ต้องย้ายไปไหนหรอก”โทโมะกอดแก้วแล้วหลับตาปี๋
“ชั้นง่วงไม่ไหวแล้ว นอนแล้วนะ”โทโมะลูบหัวแก้วเบาๆ
“พึ่งตื่นเมื่อกี้เองจะนอนแล้วหรอ” แก้วหันมามองโทโมะ
“ก็ง่วงอ่ะจะให้ทำไง”และแก้วก็หันกลับไปและหลับตา
“ทำอะไรแก้ง่วงไหม”แก้วมองหน้าโทโมะและง้างมือจะต่อยแต่โทโมะจับมือไว้
“ไอทะลึ่ง ปล่อยมือเลยนะ อย่ามาจับชั้น”แก้วพร่ามยาวและแงะมือโทโมะออก
“ใครบอกว่าชั้นคิดเรื่องนั้น นี่คิดอยู่คนเดียวลามกนะเนี้ย”โทโมะเอานิ้วชี้หน้าแก้วและหัวเราะ
“นี่ ชั้นไม่ได้คิดย่ะ ชั้นจะนอนแล้ว ง่วง นายก็นอนซะไปและอย่ามาเบียดด้วยหละ ถ้าเบียดคืนนี้จะย้ายเตียงจริงๆด้วย”โทโมะเอามือมากอดแก้วหลวมๆ และหลับตาลง
“แก้ว.......”โทโมะเรียกแก้วแผ่วๆข้างหูแก้ว
“หือ....??”แก้วลากเสียงเบาๆ
“ฝันดีนะ ^^…”แก้วยิ้มแป้นกับคำพูดเบาๆของโทโมะ
“อื้ม...เช่นกัน”โทโมะและแก้วหลับตาลงพร้อมกัน
เช้าตรู่
“เฮ้แก้......”ป๊อปปี้ที่กำลังจะเรียกแก้วแต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้องหน้าเสียกับภาพตรงหน้าที่เห็นทั้งสองนอนตัวติดกันยิ่งกว่าปลากระป๋อง ป๊อปปี้กำลังจะปิดประตูลง
“อ่าวป๊อป หาว~~ ว่าไง”โทมะลุกขึ้นนั่งบนเตียงและมองป๊อปปี้
“เอ่อ....ชั้นแค่จะชวนแก้วไปกินข้าว”ป๊อปปี้พูดอย่างช้าๆ
“เฮ้ยนี่มันพึ่งตี5.30 เองนะร้านเปิดแล้วหรอ”โทโมะพูดไปยิ้มบางๆไป
“เปิดแล้ว”ป๊อปปี้ยิ้มให้กับเพื่อนทั้งที่ในใจเจ็บจี๊ด
“เอองั้นชั้นปลุกแก้วให้และเดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะไปเคาะเรียกที่ห้องละกัน”โทโมะพูดพร้อมขยี้ตาและจัดทรงผมตัวเอง
“ให้ชั้นรอในห้องไหม”ป๊อปปี้ด้วยความรู้นิสัยเพื่อนเลยกลัวแก้วเป็นอันตราย
“ไม่ต้องๆ เสียเวลาแก”โทโมะพูดแล้วเขย่าตัวแก้วป๊อปปี้ยังคงเปิดประตูอยู่
“อะไร...”แก้วทำเสียงรำคาญแล้วลืมตาขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้ก็ตกใจถอยห่างจากโทโมะ
“อ้าวป๊อป มีอะไรหรือปล่าว”มือข้างนึงดันโทโมะออกห่างแต่โทโมะดันเอามือมารวบเอวแก้วไว้ ป๊อปปี้ทำหน้าเหลอหลา
“คือ...ไปกินข้าวกัน”แก้วพยักหน้ารับและผลักโทโมะออกแล้วลุกขึ้น
“งั้นเราอาบน้ำแปบนึงนะ”แก้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
“เอ้ายืนทำไรว่ะป๊อป”โทโมะพูดเชิงไล่ป๊อปปี้ออกจากห้อง
“เออ งั้นไปละ”ป๊อปพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
พอแก้วกับโทโมะแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเคาะเรียกป๊อปปี้กับฟางและก็เดินไปโรงอาหารพร้อมกัน
“วันนี้ปวดท้องจัง”แก้วพูดขณะที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก โทโมะที่นั่งข้างๆก็มอง
“ไปทำอะไรมาหละแก้ว”ป๊อปปี้ถามด้วยความเป็นห่วงอย่างมาก
“ไม่รู้สิ”แก้วตอบและกินข้าวต่อ
“กินยาไหมหละเดี๋ยวไปเอาให้”โทโมะพูดขึ้นขณะที่ป๊อปปี้ก็กำลังจะพูด
“ช่างเหอะ เดี๋ยวก็หาย”ฟางหันมองคนอื่นพูดจนมึนหัว
“นี่ อาจารย์ค่ะ ฟางถามอะไรหน่อยสิ”โทโมะหันมามองฟาง
“ว่ามาสิ”
“อาจารย์เป็นแฟนกับแก้วป่ะ”คำถามนี้เล่นเอาทั้ง3คนอึ้งเป็นแถบๆ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
อัพเกิน9โมงตามสัญญาขอโทษด้วยนะคะ แต่ขอบคุณทุกกำลังใจ
จะอัพอีกทีก็ประมาณ5-6โมงเย็นนะคะ ฝากติดตามด้วยนะ
รักคนอ่านที่สู๊ดดด ><(วิบัติเพื่อความเข้าใจ(ยาก))อิอิ