ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน4
 ตอนนี้ก็สามทุ่มแล้ว แก้วไม่กล้าเข้าห้องพัก เดินไปส่งฟางกับป๊อปปี้เข้าห้องไปและเดินวนไปมาอยู่หน้าห้องหลายรอบ ก่อนตัดสินใจเดินเข้าห้องไป อ่าวปิดไฟแล้ว แก้วค่อยๆย่องปิดประตูห้องล็อคกลอน และเดินเบาๆไปที่เตียงของตัวเอง แก้วเอนตัวลงในความมืด
“อร้ายยยย~~~~!!”แก้วกรี๊ดลั่นห้อง เพราะหันไปเจอหน้าของโทโมะที่นอนอยู่ข้างๆเตียงเดียวกัน โทโมะเอามือปิดปากแก้วไว้
“เสียงดังทำไม หึ”โทโมะปล่อยมือออกจากปากแก้ว
“นายมานอนเตียงชั้นทำไม เตียงนายอยู่นู่น เตียงมันไม่ได้ใหญ่นะมันเบียด และอีกอย่างมันก็ อุ๊บ....”โทโมะไม่ฟังคำพูดแก้วกลับเอาปากประกบกับปากแก้วอย่างเคลิ้ม ลิ้นเข้าไปตวัดไปมากับลิ้นเล็กที่ไม่ตอบโต้ โทโมะเอาตัวขึ้นคร่อมแก้ว ทั้งๆที่ปากยังคงจูบต่อไป แก้วเอามือผลักโทโมะ ดันๆๆ แต่โทโมะไม่ออก แก้วเริ่มหายใจไม่ทัน โทโมะถอนจูบและเอามือทับแขนสองข้างของแก้วไว้กับเตียง โทโมะไล้จูบไปทั่วลำคอ ทั้งดูด เม้มเบาๆ เลีย อย่างสนุกสนาน  แก้วพยายามดิ้น
“ปล่อยนะ ปล่อย........อุ๊บ”โทโมะจัดการใช้ปากปิดปากแก้วอีกครั้ง โทโมะคลายจูบออกและจ้องตากับแก้ว แก้วพยายามจะหลบสายตาแต่โทโมะใช้มือบังคับให้มอง แก้วใช้มือดันๆโทโมะออกไป
“ทำไมเธอสวยจัง”แก้วอึ้งกับคำพูดของโทโมะ นี่ชั้นสวยหรอเนี้ย
“นี่นายเมาหรือปล่าวเนี้ย”แก้วงงกับสิ่งที่โทโมะพูด
“ชั้นไม่ได้เมาไม่เชื่อก็ลอง”โทโมะก้มลงจูบแก้วอีกครั้งลิ้นโทโมะตวัดจนพอใจก็ถอนจูบ และก็มองหน้าแก้ว
“ได้รสชาติแอลกอฮอลล์ไหมหละ”โทโมะถามแก้ว อย่างช้าๆ
“ไม่~~”แก้วตอบอย่างเขินๆ
นี่แสดงว่าชั้นสวยหรอนี่ โอ๋แม่จ๋า ล้านคนจะมีคนชมหนูสัก1คน
“นี่ลุกได้และหนัก”แก้วผลักโทโมะ แต่โทโมะไม่ออก เพียงแค่เอียงตัวลงนอนข้างๆ
“นี่..มันอึดอัดนะ”แก้วทำท่าขยุกขยิกตัวไปมา
“ดีสิ อบอุ่นดี”โทโมะกอดชั้นไว้แน่น
“โอ๊ย ชั้นนอนไม่หลับหรอกถ้าอย่างงี้”ชั้นเอามือผลักๆโทโมะออก
“งั้นก็ไม่ต้องนอน หาอะไรสนุกๆทำดีไหม”โทโมะทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ไอบ้า~~~! ถอยไปเลยนะ”แก้วพยายามดันโทโมะออกเต็มแรง โทโมะหยิบผ้าห่มมาห่มด้วยกันและโทโมะก็กอดแก้วไม่ให้แก้วลุกขึ้น และก็หลับตาลง
“นี่...นายจะนอนแบบนี้ไม่ได้นะชั้นหนัก”โทโมะเงียบเฉยเหมือนคนหลับไปแล้ว แต่ความจริงยังไม่หลับเพียงแต่ขี้เกรียจตอบเท่านั้นเอง แก้วพยายามจะเขย่าตัวพยายามจะผลัก แต่ก็ไม่เป็นผล แก้วเลยหลับตาลงด้วยความง่วง
เช้าตรู่......
แก้วตื่นมายังเห็นโทโมะกอดเค้าอยู่ แก้วยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งบนเตียงและเอามือโทโมะออกเบาๆวันนี้โทโมะมีสอนชม.3แก้วเลยไม่ปลุกปล่อยให้นอนไปก่อนแก้วค่อยๆก้าวลงอีกฝั่งนึงของเตียง และเอาผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป  ความจริงโทโมะตื่นตั้งนานแล้วแต่เพียงอยากรู้ว่าแก้วจะทำยังไงกับเค้า โทโมะเลยลุกขึ้นนั่ง 20นาทีผ่านไปแก้วเดินออกมามีแค่ผ้าเช็ดตัวพันตัวแค่ผืนเดียว แก้วลืมไปว่าตอนนี้มีคนอยู่ห้องเดียวกับเค้าแล้ว เค้าจึงค่อยๆย่องมาหยิบเสื้อผ้าในตู้และเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ
“อร้ายยยย..อุ๊บ”แก้วเข้าไปเจอโทโมะในห้องน้ำก็กรีดร้องโทโมะเลยเอาปากปิดปากซะ ลิ้นยังคงตวัดไปมาแก้วเอามือจับผ้าเช็ดตัวไว้แน่น เพราะตอนที่แก้วย่องมาเอาเสื้อผ้าโทโมะก็เดินเข้าไปรอแกล้งแก้วในห้องน้ำ โทโมะถอนจูบออก
“นี่......เล่นบ้าอะไรของนายถ้าชั้นหัวใจวายหรือลื่นหัวแตกตายจะทำไงหะ!”แก้ววีนแตกใส่โทโมะที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ชั้นก็จะอุ้มเธอไปโรงพยาบาลไง”แก้วชักสีหน้าโมโห เอามือตีๆโทโมะ
“ออกไปเลยนะ ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกไปๆๆๆ”โทโมะจับมือแก้วไว้สองข้าง
“ปล่อยนะเดี๋ยวผ้าหลุด”โทโมะยิ้มแบบเย้ยเอามือแก้วไปรวมไว้ที่มือเดียวของโทโมะและมืออีกข้างของโทโมะก็จับผ้าเช็ดตัวของแก้วค่อยๆคลายให้มันหลวม
“อย่านะๆๆ อย่าๆๆๆ ขอร้องแหละ อย่าโรคจิตได้ไหม”โทโมะยิ้ม แก้วดิ้นพล่านไปมา
“ยิ่งดิ้นจะยิ่งหลุดไวนะ”โทโมะขู่แก้ว ทำให้แก้วหยุดดิ้น โทโมะปล่อยมือแก้วและปลดผ้าเช็ดตัว แต่ดึงตัวแก้วมากอดไว้ให้ผ้ายังไม่หลุดแต่ถ้าเลิกกอดผ้าก็จะหลุด
“อร้าย!!!”แก้วร้องลั่น โทโมะอดยิ้มไม่ได้ สะใจที่ได้แกล้งแก้ว
“อย่ามาทุบชั้นนะเดี๋ยวชั้นปล่อยนะ”แก้วที่กำลังทุบก็หยุดการกระทำและมองหน้าโทโมะอย่างโกรธเคือง
“นายทำแบบนี้ทำไมหะ!”แก้วขึ้นเสียงใส่
“ก็แกล้งเธอแล้วสนุกดี ยิ่งเธอโมโหก็ยิ่งสวย”โทโมะพูดพร้อมโน้มลงจูบแก้วช้าๆและลิ้นซุกซนค่อยๆลอดเข้าไปในโพรงปากเล็กๆลิ้นเล็กยังคงไม่ตอบสนองต่อลิ้นหนาที่เข้าไปซุกซนในโพรงปากบางๆ แก้วไม่กล้าจะทุบโทโมะ แต่แก้วหายใจไม่ออก เลยเอาปากออกจากปากโทโมะแต่เอาออกได้ไม่มากเพราะเดี๋ยวผ้าหลุด โทโมะกัดปากแก้วเบาๆอย่างสนุกและพอแก้วสูดหายใจเต็มปอดแล้วโทโมะก็จูบใหม่ จูบอย่างเร่าร้อนดุเดือดลิ้นเล็กที่แข็งทื่อเริ่มขยับหยอกล้อกับลิ้นหนาที่เข้าไปปั่นป่วนในปาก แก้วเผลอใจไปกับความช่ำชองในการจูบของโทโมะ โทโมะใช้ตัวดันตัวแก้วไปชิดกับกำแพงห้องน้ำ และชโลมจูบลงไปเรื่อยๆโทโมะค่อยๆถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างระวังผ้าแก้วหลุดเค้าใช้มือดันผ้าไว้ โทโมะถอดเสร็จก็ใช้ตัวดันผ้าอีกรอบโทโมะเอาปากไปไซร์ซอกคอขาวๆเนียนของแก้วต่ำลงมาเรื่อยๆแก้วที่กำลังเคลิบเคลิ้มก็รู้สึกเหมือนโทโมะกำลังจะปลดผ้าของแก้วออก แก้วลืมตาขึ้นจับผ้าตัวเองไว้และผลักโทโมะออก
“นี่!จะทำอะไร”แก้วมองหน้าโทโมะอย่างอายๆที่เมื่อกี้เผลอเคลิ้มไปด้วย
“เธอคิดว่าชั้นจะทำอะไรหละ”โทโมะมุ่งหน้าเข้าหาแก้วอีกครั้ง แต่แก้วผลักออกไปและดันโทโมะออกไปนอกห้องน้ำ
“ชั้นจะแต่งตัว ต้องเรียน จะ7โมงแล้วนะ”แก้วหน้าแดงก่ำและไม่กล้าสบตาโทโมะ
“เมื่อกี้เคลิ้มไหม”โทโมะทำหน้าเย้ยแก้ว
“ไอบ้า ใครเคลิ้มไม่ทราบ”แก้วรีบปิดประตูห้องน้ำ โดยที่โทโมะยืนยิ้มอย่างภูมิใจอยู่หน้าประตู 10นาทีผ่านไป แก้วแต่งตัวเสร็จก็ออกมา
“หิวไหม”โทโมะถามแก้ว
“หิวสิ เดี๋ยวไปหาอะไรกินในโรงอาหารก่อน”แก้วที่กำลังเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดหัวพูด
“กินโจ๊กไหม ซื้อมาเผื่อ”โทโมะยกถุงโจ๊กให้แก้วดู
“ผีเข้าหรอ มาทำดีกับชั้น”แก้วพูดและเอาผ้าเช็ดตัวไปแขวน
“และเธออ่ะ วิญญาณใครเข้าสิง ถึงได้เคลิ้มซะขนาดนั้น”โทโมะหัวเราะเบาๆ
“เคลิ้มบ้าเคลิ้มบออะไรหละ” แก้วหน้าแดงก่ำ ไม่กล้ามองหน้าโทโมะ
“อันแหนะ ทำเป็นหน้าแดง เรานี่แรงไม่เบานะ หน้าได้นะเนี้ย”โทโมะพูดแล้วหัวเราะ
“ไอบ้า ไอโรคจิตเอ้ย วันๆคิดแต่เรื่องนี้แหละ”แก้วโมโหและหยิบหวีมาหวีๆๆผมแบบเเรงๆและหยิบถุงโจ๊กจากมือโทโมะมาแกะกินอย่างหน้าตาเฉย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
อยากได้กำลังใจจังเลย ขอกำลังใจด้วยนะคะ
ใครที่ติดตามก็ขอขอบคุณ
ตอนนี้พระเอกอาจหื่นไปนิดนะ 555