ปากร้ายแต่ใจรัก

deleted

ตอน3

เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างเสร็จ โทโมะ ก็เอาใบรายชื่อมาเรียกทีละคนให้ตีให้ดูว่ามีพื้นฐานแค่ไหน

“จริญญา”แก้วสะดุ้งและลุกเดินไปหยิบไม้แบตกับลูกแบต ซึ่งอยากบอกว่าแก้วตีไม่เป็นเลย ไม่เคยแม้แต่จับไม้แบต ฟิ่ว~~ แก้วฟาดไม้กับสายลม โดยลูกแบตร่วงลงไปกองกับพื้น แก้วตีไม่ทัน เพื่อนๆพากันขำ แก้วทำหน้าเหวอๆ โทโมะหัวเราะและเดินมาข้างหลังแก้ว จับมือของแก้ว ให้ยกไม้ขึ้นและจับอีกข้าง ให้โยนลูกแบตขึ้น แก้วมองหน้าโทโมะแบบไม่ญาติดี

“แต๊ะอั๊งชั้นหรอ”แก้วพูดเบาๆและทำหน้าโมโหใส่

“เยอะกว่านี้ยังทำมาแล้วเลย”โทโมะพูดเบาๆ ทั้งคู่ตัวซ้อนกันเหมือนคนกอดกันจากด้านหลัง โทโมะจับมือแก้วโยนลูกแบตและจับอีกมือตี ผลั้ว!! แก้วยิ้มหน้าบาน

“ตีโดนแล้วววว ๆๆ”แก้วกระโดดดึ้งๆ โทโมะปล่อยมือออกและยิ้มอย่างอ่อนหวาน แก้วทำท่าจิ๊ปากและเอาไม้แบตไปวางเดินไปนั่งที่

“ภานุ”โทโมะอยากแกล้งเพื่อนสนิทของเค้าคือป๊อปปี้ พอป๊อปปี้จะตีโทมะก็ปรบมือ ทำให้ป๊อปปี้ตกใจตีไม่โดน

“ไอโมะ อย่าแกล้งดิ๊”ป๊อปปี้ขึ้นเสียงสูง แต่พูดเบาๆ โทโมะขำเบาๆ และพยักหน้าตีเสร็จป๊อปปี้ก็กลับไปนั่งที่

“ธนันต์ธรญ์”ฟางลุกขึ้นไปหยิบไม้แบต ฟางก็พอๆกับแก้วตีไม่เป็น ฟางตีแล้วก็ ฟิ่ว~~

พอกันเลยตีอากาศ โทโมะได้ทีเลยลุกไปจับแขนฟางและทำท่าตีเบาๆ และหันมามองแก้วแล้วยักคิ้ว

แม่งเจ้าชู้หวะ

ผลั้ว!! ฟางตีได้แล้วก็ทำหน้าแบ๋วๆและวิ่งมายิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียม [บานไปป่ะ] เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนหมดชม.

“เราเรียนกันอีกทีวันไหน”โทโมะถามนักเรียน แต่ชั้นไม่ตอบ

“พุธและก็อีกทีคือศุกร์”ป๊อปปี้ตอบ

“ok งั้นอาจารย์ไปละ”แก้วทำเป็นเมินไม่สนใจ

“แก้ววววววว!”เสียงเพื่อนๆตะโกนชื่อแก้วจนแก้วสะดุ้งมือที่เท้าคางหลุดลง

“หะ! เรียกทำไม” แก้วทำหน้าเอ๋อๆหันไปมา

“บอกเคารพสิ”ฟางบอกแก้ว ก็แก้วเป็นหัวหน้าห้อง

“อ๋อๆๆ นักเรียนเคารพ”ทุกคนไหว้ยกเว้นแก้ว

“จริญญา ทำไมไม่ไหว้”โทโมะทำหน้าไม่สบอารมณ์ และเดินมาหาแก้ว

“ขอโทดค่ะ ลืม”แก้วหันหน้าไปทางอื่น

“ลืมหรอ”แก้วพยักหน้า

“เดี๋ยวกลับห้องจะทำให้ลืมไม่ลงเลย”โทโมะนั่งชันเข่าและกระซิบข้างหูแก้ว ทำให้แก้วตาโตขึ้นมาทันที แก้วลุกขึ้นยืน และเดินไปนั่งอักทีนึง โทโมะยิ้มมุมปากและเดินกลับไป

“อาจารย์เค้าพูดอะไรกับเธอหรอแก้ว”พวกสาวๆที่ห้องพากันมารุมถามแก้ว

“เรื่องของชั้นหนะ อย่ายุ่งได้ม๊ะ”แก้วทำหน้าเบื่อและดึงมือฟางไปที่ห้องเรียน

“ไอโมะ นอนห้องไหนว่ะ”ป๊อปปี้ถามเพื่อนหนุ่ม

“ห้องนี้อ่ะ”โทโมะชี้ห้องพักตัวเองให้ป๊อปปี้ดู

“เห้ย ตลกหนะ นี่มันห้องแก้ว”

“ก็ชั้นนอนกับยัยแก้ว”ป๊อปปี้ตาเหลือกกับคำพูดของโทโมะ

“จริงหรอว่ะ”โทโมะพยักหน้าเบาๆ

“ป๊อปอ่ะนอนห้องไหนว่ะ นอนกับสาวป่ะ”โทโมะทำหน้าเจ้าเล่ห์

“ถัดห้องแกไป5ห้องอ่ะ นอนกับฟาง”โทโมะหันไปดู

“อ๋อ เออๆยัยฟางเพื่อนยัยแก้วใช่ป่าวว่ะ”

“ใช่ คนนั้นแหละ”โทโมะพยักหน้า

“งั้นเดี๋ยวชั้นเข้าห้องก่อนนะเว้ย มีงานจากยัยเหี่ยวต้องทำ”โทโมะหอบเอกสารในมือ

“ใครว่ะยัยเหี่ยว”ป๊อปทำหน้างงๆ

“ก็ยัยอาจารย์ใหญ่อ่ะ ฮ่าๆๆๆ”ป๊อปปี้ขำกับโทโมะอย่างสนุกสนาน

“เออ งั้นชั้นไปเรียนละ ครบ10นาทีแล้วมั้ง เอาไว้เจอกันเว้ย”ป๊อปปี้โบกมือกับโทโมะและวิ่งไปที่ห้องเรียน กริ๊งๆๆๆ สัญญาณพักกลางวันดังขึ้น

“แก้ว ไปกินข้าวกัน”ป๊อปปี้เดินมาหาแก้ว

“เออ ไปดิ”แก้วฟางป๊อปเดินไปโรงอาหารกัน ทั้งสามคนสั่งอาหารกันเสร็จก็นั่งลงโต๊ะประจำ และโทโมะก็เดินถือข้าวมา

“นั่งด้วยคนนะครับนักเรียน”โทโมะยิ้ม ถือจานข้าวยืนอยู่

“เชิญค่ะอาจารย์”ยัยฟางพูดและโทโมะก็นั่งข้างแก้ว ฟางเลยลุกไปนั่งข้างป๊อปปี้ โทโมะเอาตัวเบียดแก้ว เอาตัวไปพิงบ้าง เอาเท้าไปเขี่ยเท้าแก้วเล่นบ้าง โทโมะเอามือไปลูบขาแก้วที่ใต้โต๊ะ จากหัวเข่าขึ้นมาเรื่อยๆ แก้วหน้าแดง เอามือของตัวเองปัดมือโทโมะออก โทโมะยังคงลูบต่อไปแก้วชักจะทนไม่ไหวแต่จะโวยวายเดี๋ยวคนเค้าก็รู้หมด

“ไออาจารย์โรคจิตเอ้ย”แก้วพูดเบาๆข้างๆหูโทโมะ

“ใช่!มีไรม่ะ”โทโมะพูดเบาๆตอบมา แก้วพยายามดึงกระโปรงลง โทโมะยังคงแกล้งยั่วให้แก้วโมโหเล่น แก้วลุกขึ้นยืนและมองหน้าโทโมะ ป๊อปปี้และฟางมองแก้วใหญ่ โทโมะมองและก็ยิ้มเพราะเห็นแก้วโมโหแล้วมีความสุข

“ไปไหนหรอแก้ว”ป๊อปปี้ถามแก้ว

“ไปซื้อน้ำหรอ”ฟางทำหน้าบ๋องๆ

“ปล่าว แค่ตัวอะไรไม่รู้มันไต่ขา ปัดก็ไม่ออก หน้าด้าน!”แก้วกระแทกเสียง

“เค้าว่ากันว่าด้านได้อายอด สงสัยตัวนั้นคงอยากจะกินเธอมั้ง เลยยอมหน้าด้าน!”โทโมะทำหน้าเจ้าเล่ห์

“ที่อาจารย์พูดก็ถูก ถ้ามันไม่หน้าด้านก็ไม่ได้กินขาเธอหนะสิ ฮิฮิ”ฟางทำตาแบ๋วๆและขำเบาๆ

“ไม่กินมันละ หมดอารมณ์”แก้วหยิบจานข้าว

“อยากมีอารมณ์ตามมาที่ห้องสิ”โทโมะลุกขึ้นกระซิบเบาๆและเอาจานข้าวไปเก็บ แก้วยืนอึ้งค้าง

โอ๊ย~~~มันไปสรรหาคำพูดมาจากไหนเยอะแยะว่ะ!

แก้วเดินไปเก็บจานและนั่งรอป๊อปปี้กับฟางกิน ทั้งคู่กินเสร็จก็ไปเดินเล่นกันที่สวนหลังอาคารBเป็นที่ๆเงียบไม่ค่อยมีใครไปจะมีก็แต่พวกปี3ห้อง1คือห้องแก้ว ทั้ง3คนนั่งลงบนชิงช้า และก็แกว่งกันเบาๆ แก้วคิดเรื่อยเปื่อย จนตอนนี้แก้วไม่กล้าขึ้นไปบนห้องพักแล้ว ขวัญผวาอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นี่มันวันแรกที่เจอกันชัดๆ

“แก้ว ตัวอะไรดูดคอมาอ่ะเป็นจ้ำๆ”ป๊อปปี้ถามและชี้ไปที่คอหลายๆที่

“ยุงกัดๆๆๆ”แก้วดึงเสื้อมาปิด

“มันไม่เหมือนยุงกัดเลยอ่ะ มันเหมือนโดนดูด”ป๊อปปี้ทำหน้าสงสัย

“เฮ้ย! บ้าหรอใครจะดูดชั้น”แก้วทำหน้าตื่น

“ล้อเล่นหนะ ฮ่าๆๆๆ ตกใจเลยอ่ะ”ป๊อปปี้ขำ (อ่ะโธ่ มาล้อเล่นอะไรหละ เสียวนะเนี้ย)