ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน4

 ตอนนี้ก็สามทุ่มแล้ว แก้วไม่กล้าเข้าห้องพัก เดินไปส่งฟางกับป๊อปปี้เข้าห้องไปและเดินวนไปมาอยู่หน้าห้องหลายรอบ ก่อนตัดสินใจเดินเข้าห้องไป อ่าวปิดไฟแล้ว แก้วค่อยๆย่องปิดประตูห้องล็อคกลอน และเดินเบาๆไปที่เตียงของตัวเอง แก้วเอนตัวลงในความมืด

“อร้ายยยย~~~~!!”แก้วกรี๊ดลั่นห้อง เพราะหันไปเจอหน้าของโทโมะที่นอนอยู่ข้างๆเตียงเดียวกัน โทโมะเอามือปิดปากแก้วไว้

“เสียงดังทำไม หึ”โทโมะปล่อยมือออกจากปากแก้ว

“นายมานอนเตียงชั้นทำไม เตียงนายอยู่นู่น เตียงมันไม่ได้ใหญ่นะมันเบียด และอีกอย่างมันก็ อุ๊บ....”โทโมะไม่ฟังคำพูดแก้วกลับเอาปากประกบกับปากแก้วอย่างเคลิ้ม ลิ้นเข้าไปตวัดไปมากับลิ้นเล็กที่ไม่ตอบโต้ โทโมะเอาตัวขึ้นคร่อมแก้ว ทั้งๆที่ปากยังคงจูบต่อไป แก้วเอามือผลักโทโมะ ดันๆๆ แต่โทโมะไม่ออก แก้วเริ่มหายใจไม่ทัน โทโมะถอนจูบและเอามือทับแขนสองข้างของแก้วไว้กับเตียง โทโมะไล้จูบไปทั่วลำคอ ทั้งดูด เม้มเบาๆ เลีย อย่างสนุกสนาน  แก้วพยายามดิ้น

“ปล่อยนะ ปล่อย........อุ๊บ”โทโมะจัดการใช้ปากปิดปากแก้วอีกครั้ง โทโมะคลายจูบออกและจ้องตากับแก้ว แก้วพยายามจะหลบสายตาแต่โทโมะใช้มือบังคับให้มอง แก้วใช้มือดันๆโทโมะออกไป

“ทำไมเธอสวยจัง”แก้วอึ้งกับคำพูดของโทโมะ นี่ชั้นสวยหรอเนี้ย

“นี่นายเมาหรือปล่าวเนี้ย”แก้วงงกับสิ่งที่โทโมะพูด

“ชั้นไม่ได้เมาไม่เชื่อก็ลอง”โทโมะก้มลงจูบแก้วอีกครั้งลิ้นโทโมะตวัดจนพอใจก็ถอนจูบ และก็มองหน้าแก้ว

“ได้รสชาติแอลกอฮอลล์ไหมหละ”โทโมะถามแก้ว อย่างช้าๆ

“ไม่~~”แก้วตอบอย่างเขินๆ

นี่แสดงว่าชั้นสวยหรอนี่ โอ๋แม่จ๋า ล้านคนจะมีคนชมหนูสัก1คน

“นี่ลุกได้และหนัก”แก้วผลักโทโมะ แต่โทโมะไม่ออก เพียงแค่เอียงตัวลงนอนข้างๆ

“นี่..มันอึดอัดนะ”แก้วทำท่าขยุกขยิกตัวไปมา

“ดีสิ อบอุ่นดี”โทโมะกอดชั้นไว้แน่น

“โอ๊ย ชั้นนอนไม่หลับหรอกถ้าอย่างงี้”ชั้นเอามือผลักๆโทโมะออก

“งั้นก็ไม่ต้องนอน หาอะไรสนุกๆทำดีไหม”โทโมะทำหน้าเจ้าเล่ห์

“ไอบ้า~~~! ถอยไปเลยนะ”แก้วพยายามดันโทโมะออกเต็มแรง โทโมะหยิบผ้าห่มมาห่มด้วยกันและโทโมะก็กอดแก้วไม่ให้แก้วลุกขึ้น และก็หลับตาลง

“นี่...นายจะนอนแบบนี้ไม่ได้นะชั้นหนัก”โทโมะเงียบเฉยเหมือนคนหลับไปแล้ว แต่ความจริงยังไม่หลับเพียงแต่ขี้เกรียจตอบเท่านั้นเอง แก้วพยายามจะเขย่าตัวพยายามจะผลัก แต่ก็ไม่เป็นผล แก้วเลยหลับตาลงด้วยความง่วง

เช้าตรู่......

แก้วตื่นมายังเห็นโทโมะกอดเค้าอยู่ แก้วยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งบนเตียงและเอามือโทโมะออกเบาๆวันนี้โทโมะมีสอนชม.3แก้วเลยไม่ปลุกปล่อยให้นอนไปก่อนแก้วค่อยๆก้าวลงอีกฝั่งนึงของเตียง และเอาผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป  ความจริงโทโมะตื่นตั้งนานแล้วแต่เพียงอยากรู้ว่าแก้วจะทำยังไงกับเค้า โทโมะเลยลุกขึ้นนั่ง 20นาทีผ่านไปแก้วเดินออกมามีแค่ผ้าเช็ดตัวพันตัวแค่ผืนเดียว แก้วลืมไปว่าตอนนี้มีคนอยู่ห้องเดียวกับเค้าแล้ว เค้าจึงค่อยๆย่องมาหยิบเสื้อผ้าในตู้และเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ

“อร้ายยยย..อุ๊บ”แก้วเข้าไปเจอโทโมะในห้องน้ำก็กรีดร้องโทโมะเลยเอาปากปิดปากซะ ลิ้นยังคงตวัดไปมาแก้วเอามือจับผ้าเช็ดตัวไว้แน่น เพราะตอนที่แก้วย่องมาเอาเสื้อผ้าโทโมะก็เดินเข้าไปรอแกล้งแก้วในห้องน้ำ โทโมะถอนจูบออก

“นี่......เล่นบ้าอะไรของนายถ้าชั้นหัวใจวายหรือลื่นหัวแตกตายจะทำไงหะ!”แก้ววีนแตกใส่โทโมะที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“ชั้นก็จะอุ้มเธอไปโรงพยาบาลไง”แก้วชักสีหน้าโมโห เอามือตีๆโทโมะ

“ออกไปเลยนะ ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกไปๆๆๆ”โทโมะจับมือแก้วไว้สองข้าง

“ปล่อยนะเดี๋ยวผ้าหลุด”โทโมะยิ้มแบบเย้ยเอามือแก้วไปรวมไว้ที่มือเดียวของโทโมะและมืออีกข้างของโทโมะก็จับผ้าเช็ดตัวของแก้วค่อยๆคลายให้มันหลวม

“อย่านะๆๆ อย่าๆๆๆ ขอร้องแหละ อย่าโรคจิตได้ไหม”โทโมะยิ้ม แก้วดิ้นพล่านไปมา

“ยิ่งดิ้นจะยิ่งหลุดไวนะ”โทโมะขู่แก้ว ทำให้แก้วหยุดดิ้น โทโมะปล่อยมือแก้วและปลดผ้าเช็ดตัว แต่ดึงตัวแก้วมากอดไว้ให้ผ้ายังไม่หลุดแต่ถ้าเลิกกอดผ้าก็จะหลุด

“อร้าย!!!”แก้วร้องลั่น โทโมะอดยิ้มไม่ได้ สะใจที่ได้แกล้งแก้ว

“อย่ามาทุบชั้นนะเดี๋ยวชั้นปล่อยนะ”แก้วที่กำลังทุบก็หยุดการกระทำและมองหน้าโทโมะอย่างโกรธเคือง

“นายทำแบบนี้ทำไมหะ!”แก้วขึ้นเสียงใส่

“ก็แกล้งเธอแล้วสนุกดี ยิ่งเธอโมโหก็ยิ่งสวย”โทโมะพูดพร้อมโน้มลงจูบแก้วช้าๆและลิ้นซุกซนค่อยๆลอดเข้าไปในโพรงปากเล็กๆลิ้นเล็กยังคงไม่ตอบสนองต่อลิ้นหนาที่เข้าไปซุกซนในโพรงปากบางๆ แก้วไม่กล้าจะทุบโทโมะ แต่แก้วหายใจไม่ออก เลยเอาปากออกจากปากโทโมะแต่เอาออกได้ไม่มากเพราะเดี๋ยวผ้าหลุด โทโมะกัดปากแก้วเบาๆอย่างสนุกและพอแก้วสูดหายใจเต็มปอดแล้วโทโมะก็จูบใหม่ จูบอย่างเร่าร้อนดุเดือดลิ้นเล็กที่แข็งทื่อเริ่มขยับหยอกล้อกับลิ้นหนาที่เข้าไปปั่นป่วนในปาก แก้วเผลอใจไปกับความช่ำชองในการจูบของโทโมะ โทโมะใช้ตัวดันตัวแก้วไปชิดกับกำแพงห้องน้ำ และชโลมจูบลงไปเรื่อยๆโทโมะค่อยๆถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างระวังผ้าแก้วหลุดเค้าใช้มือดันผ้าไว้ โทโมะถอดเสร็จก็ใช้ตัวดันผ้าอีกรอบโทโมะเอาปากไปไซร์ซอกคอขาวๆเนียนของแก้วต่ำลงมาเรื่อยๆแก้วที่กำลังเคลิบเคลิ้มก็รู้สึกเหมือนโทโมะกำลังจะปลดผ้าของแก้วออก แก้วลืมตาขึ้นจับผ้าตัวเองไว้และผลักโทโมะออก

“นี่!จะทำอะไร”แก้วมองหน้าโทโมะอย่างอายๆที่เมื่อกี้เผลอเคลิ้มไปด้วย

“เธอคิดว่าชั้นจะทำอะไรหละ”โทโมะมุ่งหน้าเข้าหาแก้วอีกครั้ง แต่แก้วผลักออกไปและดันโทโมะออกไปนอกห้องน้ำ

“ชั้นจะแต่งตัว ต้องเรียน จะ7โมงแล้วนะ”แก้วหน้าแดงก่ำและไม่กล้าสบตาโทโมะ

“เมื่อกี้เคลิ้มไหม”โทโมะทำหน้าเย้ยแก้ว

“ไอบ้า ใครเคลิ้มไม่ทราบ”แก้วรีบปิดประตูห้องน้ำ โดยที่โทโมะยืนยิ้มอย่างภูมิใจอยู่หน้าประตู 10นาทีผ่านไป แก้วแต่งตัวเสร็จก็ออกมา

“หิวไหม”โทโมะถามแก้ว

“หิวสิ เดี๋ยวไปหาอะไรกินในโรงอาหารก่อน”แก้วที่กำลังเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดหัวพูด

“กินโจ๊กไหม ซื้อมาเผื่อ”โทโมะยกถุงโจ๊กให้แก้วดู

“ผีเข้าหรอ มาทำดีกับชั้น”แก้วพูดและเอาผ้าเช็ดตัวไปแขวน

“และเธออ่ะ วิญญาณใครเข้าสิง ถึงได้เคลิ้มซะขนาดนั้น”โทโมะหัวเราะเบาๆ

“เคลิ้มบ้าเคลิ้มบออะไรหละ” แก้วหน้าแดงก่ำ ไม่กล้ามองหน้าโทโมะ

“อันแหนะ ทำเป็นหน้าแดง เรานี่แรงไม่เบานะ หน้าได้นะเนี้ย”โทโมะพูดแล้วหัวเราะ

“ไอบ้า ไอโรคจิตเอ้ย วันๆคิดแต่เรื่องนี้แหละ”แก้วโมโหและหยิบหวีมาหวีๆๆผมแบบเเรงๆและหยิบถุงโจ๊กจากมือโทโมะมาแกะกินอย่างหน้าตาเฉย

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อยากได้กำลังใจจังเลย ขอกำลังใจด้วยนะคะ

ใครที่ติดตามก็ขอขอบคุณ

ตอนนี้พระเอกอาจหื่นไปนิดนะ 555