ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน33

แก้วนั่งเสียใจไม่ยอมทำอะไรตามที่ยัยเหี่ยวนั่นสั่ง แก้วค่อยๆลุกขึ้นไปอาบน้ำและแต่งชุดธรรมดา เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสามส่วนสีน้ำตาล แก้วสวมแว่นแล้วเดินออกจากห้องไปนอกโรงเรียน แน่สิ เค้าโดดเรียน แก้วค่อยๆปีนออกไปจากรั้วหลังโรงเรียน เค้าโบกรถแท๊กซี่ แก้วไปทุกที่ที่โทโมะเคยไป ไม่ว่าจะเป็นที่บ้าน ที่ร้านอาหาร หรือที่ต่างๆ แต่ก็ไม่เจอแม้แต่ร่องรอย แก้วสั่งโชว์เฟอร์จอดรถ ณ ห้างแห่งหนึ่ง แก้วจ่ายเงินและเข้าไปในห้าง เค้าเดินอย่างไร้จุดหมาย แก้วเดินไปเรื่อยๆดูของใช้เรื่อยเปื่อย เค้าไม่รู้ว่าเค้าจะไปไหนดี เค้ารู้ดีว่ายัยเหี่ยวขี้บ่นจะต้องรู่ว้าเค้าโดดเรียนแน่ๆเพราะว่าแก้วไม่ไปตามคำสั่งของเค้า แก้วคิดว่าดึกๆจะกลับโรงเรียน แก้วเดินเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่ง แก้วนั่งกินด้วยความหิว เมื่อกินเสร็จแก้วก็จ่ายเงินและเดินออกมาพบกับสิ่งที่เค้าไม่ควรเห็น ภาพผู้ชายที่เค้าคุ้นเคยดีกับผู้หญิงที่เคยเห็นหน้าอยู่ครั้งเดียวกำลังเดินควงอี๋อ๋อกันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน แก้วแทบทรุดเพราะเป็นภาพของโทโมะกับยัยพริ้ว นี่หรอคนที่ลดความใคร่ของนาย แก้วน้ำตาไหลออกมานอกแว่นตาสีดำที่พอจะปกปิดได้บ้าง แก้วเช็ดน้ำตาไปมาแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป T^T นายมันคนใจร้าย แก้วครุ่นคิดก่อนที่จะถอดแว่นตัวเองออก พอดีกับยัยพริ้วที่เดินเข้ามาแก้วเห็นอยู่ไหวๆก็เลยสวมแว่นไว้

“แก ชั้นอยู่กับโทโมะ เค้าเทคแคร์ชั้นดีมากเลยแก น่ารักกว่าเดิมตั้งเยอะ แถมยังจองโรงแรมสำหรับคืนนี้ไว้แล้วด้วยแก ชั้นหละคิดถึงเวลานั้นของเราสองคนจัง อร้ายๆๆ แกคิดว่าโทโมะจะกลับมายุ่งกับชั้นเหมือนเดิมไหมว่ะ”เสียงพริ้วคุยโทรสัพท์กับเพื่อนและส่องกระจกข้างๆแก้ว แก้วยืนแน่นิ่งแทบทรุดลงคาพื้นทันทีเมื่อได้ยิน โรงแรมสำหรับคืนนี้ คิดถึงเวลานั้นของเราสองคน ฮึกๆ แก้วสะอื้นเบาๆพอให้ไม่มีใครรู้ ถ้าถอดแว่นออกมาจะรู้ถึงดวงตาเรียวงามที่ตาขาวแดงระเรื่อ น้ำตาที่กำลังเอ่อปริ่มอยู่ที่ขอบตาแต่ถูกกักเก็บไว้โดยเจ้าตัว

“อยู่ดีๆเค้าก็โทรนัดชั้นออกมาเที่ยวและก็บอกอีกว่า รักพริ้วมากที่สุด วันนี้จองโรงแรมไว้แล้ว คืนนี้เราจะกลับมามีความสุขเหมือนวันเก่าๆ แกรู้ไหมคำพูดนั้นชั้นดีใจที่สุด”แก้วอยากจะเป็นลม แก้วกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำแต่เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ยืนรอหญิงสาวอยู่บริเวณทางเดินออกจากห้องน้ำ โทโมะยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่ตรงตู้โทรสัพท์ที่เรียงรายกันพร้อมกับผู้คนที่มาทำธุระของตัวเองเดินไปมา แก้วถึงกับชะงักเพราะถึงยังไงเค้าก็ต้องเดินผ่านโทโมะอยู่ดี แก้วตัดสินใจว่าจะเดินออกไปอย่างเร็ว แก้วเปิดประตูได้ก็รีบวิ่งโผอย่างเร็วไวแต่โชคชะตาอาจลิขิต กำไลข้อมือที่โทโมะซื้อให้ตะขอดันหลุดลงตรงหน้าชายผู้นั้น แก้วหันมามองฉับไว โทโมะก้มลงหยิบขึ้นมาก่อนจะมองไปยังเจ้าของ แก้วหันหลังและออกตัววิ่งในทันที โทโมะก็คิดว่าคนคนนั้นคือแก้ว แต่เค้าก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่เพราะเวลาเพียงเสี้ยวนาที แต่เมื่อเค้าได้มองไปยังเครื่องประดับที่เค้าเก็บขึ้นมาก็ยิ่งทำให้มั่นใจว่าคนคนนั้นคือแก้วจริงๆ โทโมะแทบช็อค แก้วโดดเรียนออกมาหรอ โทโมะครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนที่เค้าจะไม่ใส่ใจอะไร โทโมะโยนกำไลข้อมือทิ้งถังขยะด้วยความโมโห แก้วที่ยืนแอบมองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลหลบมุมอยู่ทางกำแพงตรงข้าม เมื่อเห็นภาพก็ถึงกับน้ำตาไหล แก้วอยากเดินไปต่อยคนคนนั้นเป็นที่สุด นายทำลายความรู้สึกชั้นมากเลยนะโทโมะ แก้วส่ายหน้าไปมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพริ้ม

ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ เสียงโทรสัพท์ของแก้วดังขึ้น แก้วหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเบอร์นั้นเป็ยเบอร์ของฟาง แก้วรับสายขึ้นมา

“ฮัลโหล ว่าไง ฮึก”แก้วสูดลมหายใจให้หายใจสะดวกขึ้นพร้อมกับปาดน้ำตา

“เธออยู่ไหน รู้ไหมอาจารย์ใหญ่ตามหาเธอทั่วรร.เลยนะ”แก้วชักสีหน้า

“ชั้นโดดเรียน ฝากบอกอาจารย์ใหญ่ด้วยนะ ชั้นจะกลับไปคืนนี้ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ชั้นยินดีที่จะรับโทดทั้งหมด ตั้งแต่เรื่องนั้นยันเรื่องนี้”แก้วพูดพร้อมกับกดตัดสายทิ้งทันที ฟางรู้สึกอึ้งมากกับคำพูดของแก้ว อาจารย์ใหญ่ที่รอคำตอบอยู่ก็ยืนหน้านิ่ว ฟางหันไปบอกสิ่งที่แก้วพูดให้อาจารย์ใหญ่ฟัง ความจริงอาจารย์ใหญ่ก็รักเค้าเสมือนกับลูกสาวคนนึงแต่เมื่อลูกทำผิดเค้าก็จะลงโทด ไอเรื่องเขากับโทโมะนั้นอาจารย์ใหญ่ไม่ได้จะว่าอะไรเพียงอยากเรียกมาสอบถามว่าคบกันนานหรือยังก็เท่านั้น เค้าคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้แก้วโดดโรงเรียน แก้วที่วางสายไปก็เฝ้ามองคนคนนั้นอย่างไม่วางตา สักพักยัยพริ้วก็เดินออกมาหน้าตาบานก่อนจะคว้ามือของโทโมะไปจูงและเดินลับตาเค้าไป แก้วรีบวิ่งไปที่ถังขยะ เค้าขุดคุ้ยเอากำไลข้อมือมาจนได้ เค้าสวมมันลงไปเหมือนเดิมถึงแม้จะเหม็นสักนิดหน่อย แก้วรีบวิ่งตามสองคนนั้นไปอย่างไวจนทัน ทั้งคู่พากันซื้อของร้านนู้นร้านนี้และโทโมะก็ดูจะเทคแคร์ดูแลยัยคนนี้ดีมาก

“พริ้วรักพี่โมะนะ พี่โมะหละ”ยัยสาวร่างเล็กพูดขึ้นเพื่อเป็นการขอบคุณที่โทโมะซื้อเพชรให้กับเค้า

“พี่ก็รักพริ้ว รักมาเลยหละ”โทโมะอินสีหน้าอย่างเต็มใจ นี่หรอคำว่ารักของนาย ที่แท้มันก็ไม่มีค่าอะไรเลย นายอยากจะให้กับใครก็ให้ ฮึกๆ แก้วครุ่นคิดก่อนจะเดินเข้าไปในร้านนั้นโดยไม่ทันตั้งตัว โทโมะเหลือบมองหางตาเมื่อรู้ว่าใช่แก้วก็หันไปสนใจสาวร่างเล็กที่กำลังเลือกเพชรอยู่อย่างเอาอกเอาใจ

“เอ่อ ไม่ทราบว่า แหวนวงนี้เท่าไหร่ค่ะ”แก้วชี้ลงไปที่แหวนผู้ชายวงหนึ่ง มันสวยงามมากเป็นเงินเงาวับพร้อมกับมีเพชรเม็ดเล็กๆอยู่ที่ตัววงและมีมรกตสีเขียวอยู่ตรงกลาง

“อ๋อ วงนี้ของแท้เลยนะคะราคา18000ค่ะ อันนี้ถูกแล้วนะคะหนู ลดให้พิเศษ”แก้วยิ้มปริก่อนจะจับมันดู แล้วไม่แม้แต่เหลือบมองโทโมะที่แอ๊บสวีทกับยัยพริ้วกะว่าจะให้เค้าเห็น

“สวยจังนะคะ เอาเป็นว่า หนูขอซื้อเลยนะคะ”โทโมะถึงกับอึ้งกับคำพูดของแก้ว เธอเอาเงินมากไหน และนั่นมันแหวนผู้ชาย โทโมะมองเขมงโดยที่แก้วไม่รู้ตัวเลยว่าเป็นเป้าสายตาของใครบางคนอยู่  แก้วหยิบเงินสดออกมา แบ้งพันจำนวน18ใบยังดูใหม่ๆ แก้วยื่นให้คนขายไป

“ใส่กล่องให้ด้วยนะคะ”แก้วพูดจบก็มองไปรอบๆร้านทำเป็นไม่สนใจโทโมะ โทโมะมองแก้วอย่างหมันไส้ เค้าอยากจะเข้าไปกระชากแก้วมาจูบเสียจริงๆ

“พี่โมะค่ะ พี่โมะ พี่โมะ พี่โมะ!!!!!!”ยัยพริ้วกระแทกเสียงเมื่อโทโมะทำไม่สนใจ โทโมะสะดุ้งนิดๆก่อนจะหันมาสนใจคนข้างๆ

“พี่โมะว่าอันนี้สวยไหมค่ะ”ยัยพริ้วหยิบสร้อยคอเส้นหนึ่งให้โทโมะดู

“สวยจะ พริ้วใส่อะไรก็สวยไปหมด!!”โทโมะตะโกนสียงดัง

“อยู่ใกล้แค่นี้ จะตะโกนทำไมค่ะ”ยัยพริ้วถามขึ้น แก้วดูจะไม่สนใจ จนได้รับของก็เดินออกจากร้านไป เธอซื้อไปให้ใครกันแก้ว.... โทโมะคิดและมองตามหลังไหวๆของแก้ว เขาสังเกตข้อมือแก้ว เอ๊ะ กำไลหนิ กำไลของแก้วยังอยู่ที่ข้อมือ โทโมะคิดว่าคนที่เค้าเจอหน้าห้องน้ำอาจไม่ใช่แก้วก็ได้ แก้วเดินออกจากร้านไป เค้าก็ไม่รู้ว่าเค้าจะซื้อแหวนมาทำไม เปลืองเงินปล่าวๆ เป็นเพราะเค้าพูดปฏิเสธไม่เป็นแท้ๆ แก้วนั่งลงตรงที่นั่งในห้าง โทโมะกับยัยพริ้วเดินออกจากห้างไป ฟ้าเริ่มมืดครึ้มคล้ายฝนจะตก สองคนนั้นเดินออกไปโดยไม่สังเกตเห็นแก้ว แก้วเดินตามหลังไปอย่างย่อง ทั้งคู่เดินไปขึ้นรถและขับออกไป แก้วเรียกแท๊กซี่ตามเคยและขับตามไป โทโมะไปจอดที่โรงแรมที่หนึ่งดูหรู5ดาว โทโมะเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับโทโมะ แก้วเดินตามเข้าไป ทั้งคู่ขึ้นลิฟไป แก้วสังเกตข้างล่างว่าลิฟหยุดที่ชั้นไหน ชั้น7 เมื่อลิฟหยุดอยู่กับที่แก้วก็กดลิฟลงมาอีกครั้งและขึ้นไปชั้น7 แก้วเห็นหลังทั้งสองคนไหวๆก็รีบวิ่งตามไปอย่างเบาเสียง จนเจอโทโมะกับยัยพริ้วกำลังไขกุญแจห้องแบบอี๋อ๋อกันไม่อายเจ้าที่......

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อัพให้แล้ววววว +++++ เห็นใจรีดเดอร์ ทำเพื่อเธอจริงๆ

555+ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ พรุ่งนี้อัพให้อีก

เรื่องนี้กำลังมันส์เลยนะ 555+ รักรีดเดอร์ muah!!