ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน29
โทโมะหัวเราะค้างอย่างนึกสะใจ
“ขำบ้าอะไร ไม่หยุดหรอ”แก้วพูดจบก็ง้างมือจะต่อยโทโมะ โทโมะเห็นก็เลยจับมือแก้วไว้และโผหน้าเข้าจูบอย่างอร่อยปาก โทโมะขยี้ปากอย่างเต็มที่ลิ้นที่อุ่นๆเข้าไปดูดดึงลิ้นเล็กอย่างสนุก ก่อนที่จะผละออกมา
“ฮึๆๆ”โทโมะหัวเราะในคอเบาๆ แก้วเช็ดปากตัวเองก่อนจะสะบัดตัวออกจากโทโมะ โทโมะขับรถออกไปที่บ้านของเค้า เดินเข้าไปก็ไม่เจอใครนอกจากแม่บ้าน
“ป้าโฉม พ่อกลับไปแล้วหรอ”โทโมะถามแม่บ้านที่กำลังกวาดพื้นอยู่
“กลับไปแล้วค่ะคุณหนู”ป้าเงยหน้าขึ้นมาบอก โทโมะฟังจบก็ดึงมือแก้วขึ้นไปบนห้อง แก้วเดินขึ้นอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจ แก้ววางกระเป๋ากระแทกกับเตียงของโทโมะและเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งส่องกระจกดูตัวเองอย่างหดหู่ใจ โทโมะเดินไปเปิดตู้ของตัวเองและหยิบเครื่องมือตกแต่งผมจากชั้นบนของตู้ออกมาเป็นกล่องใหญ่เหมือนกล่องขนเสื้อผ้าจะย้ายบ้านแล้วเดินเข้าไปหาแก้วเอาเครื่องมือวางที่โต๊ะเครื่องแป้ง มีทั้งกรรไกรตัดผม กรรไกรซอย มีดโกน ที่ลอนผม สเปร์ ที่เป่าผม ที่หนีบ และอีกมากมาย มาเป็นกล่องใหญ่ๆ แก้วมองอย่างตกใจเมื่อโทโมะเปิดกล่องออก
“จะทำอะไร”แก้วถามอย่างงง โทโมะกดหัวไหล่แก้วให้นั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง โทโมะไม่พูดอะไรเพียงแต่หยิบกรรไกรเงาแว๊บขึ้นมา
“อย่ายุ่งกับผมชั้นนะ”แก้วพูดและดึงผมเข้าหาตัวเอง
“อยากเป็นคนผมแหว่งหรอ”โทโมะถามเสียงเรียบ แก้วที่คว้าผมอยู่ก็คลายมือออก
“นายทำผมเป็นด้วยหรอเนี้ย ดูจากหน้าแล้ว ไม่น่าไว้ใจ ฮ่าๆๆ”แก้วหัวเราะลั่น
“ชั้นเคยเรียนตั้งแต่ม.2ละ ที่อังกฤษ”เออ ลืมไปว่าแกมันนักเรียนนอก แก้วนึกในใจก่อนจะหันหน้ามองกระจก โทโมะจัดการตัดผมทางด้านหน้าของแก้วที่ขาดออกให้เท่ากันเพียงส่วนเดียวและตัดออกสองฝั่งให้เสมอกันส่วนข้างหลังก็เหมือนเดิม เหมือนกับว่าทำจอนให้กับแก้ว
“นายบ้าหรือปล่าว เอาข้างหน้าสั้นข้างหลังยาว”แก้วพูดและมองกระจก โทโมะมองสักพักก็หยิบหวีขึ้นมาจัดการตัดหน้ามายาวให้กับแก้ว ยาวประมานสันจมูกและปัดข้างขวาให้กับแก้ว
“พอดีชั้นได้ตาเหล่แน่”แก้วพูดและเงยหน้ามองโทโมะ
“น่ารักดีนะทรงนี้”โทโมะมองหน้าแก้วอยู่นาน โทโมะทำทรงหน้าม้าปัดปล่อยจอนยาวๆดูน่ารัก ใบหน้าของแก้วดูแล้วมันชั่งเข้ากันมาก โทโมะหยิบหนังยางขึ้นมารวบผมด้านหลังให้กับแก้วเหลือแค่จอนกับหน้าม้าปัดที่ไม่ได้รวบไว้
“สวยหรือยัง”โทโมะถามแก้วที่นั่งก้มหน้าอยู่ แก้วได้ยินก็เงยหน้ามองกระจก แก้วยิ้มออกมาเมื่อเห็นตัวเองสวยขึ้น
“สวยอยู่แล้ว”แก้วพูดอย่างเต็มใจและยิ้ม โทโมะส่วยหัวเบาๆก่อนจะหยิบที่ม้วนผมไฟฟ้ามาม้วนผมที่รวบกันไว้ของแก้วให้เป็นลอนใหญ่ลอนเดียว มันชั่งดูสวยมากขึ้นกว่าเดิมจริงๆ โทโมะเมื่อทำเสร็จก็เก็บอุปกรณ์และกวาดเส้นผมใส่ที่ตักเศษผงไว้อย่างดี แก้วที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับใบหน้าหวานยั่วใจของตัวเองอยู่ในกระจกก็โดนหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาจูบไปที่แก้มนวลๆของเขา
“นี่ นายโทโมะ ทำอะไรเนี้ย”เสียงแปร๊นที่หลุดออกจากความเลื่อนลอยก็ตะหวาดเสียงดังก่อนจะผลักหน้าหล่อๆของโทโมะออก โทโมะไม่รอช้าที่จะจัดการกับคนน่ารักแบบนี้ โทโมะรวบตัวแก้วขึ้นอุ้มไปวางบนที่นอนและเอากระเป๋าแก้วไปวางที่หัวเตียง โทโมะขึ้นคร่อมสาวน้อยทันที
“ไอบ้าโทโมะ ปล่อยชั้นนะๆ”แก้วตีโทโมะเบาๆแต่ก็ดิ้นไม่ได้
“ยังไงเราสองคนก็เป็นผัวเมียกันอยู่แล้ว ไม่เห็นจะแปลก”คำพูดที่พิลึกกึกกือของโทโมะทำให้แก้วถึงกับอึ้งหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อจัดไปยันหู แก้วถลึงตาโตทันที
“ไอบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!! พูดอะไรออกมา ไอโรคจิต ปัญญาอ่อน”แก้วตีแรงๆไปที่ปากของโทโมะ โทโมะยิ้มและรวบมือสาวน้อยไปตรึงกับที่นอน
“หรือไม่จริงจ๊ะ แก้วใจ”โทโมะหยอดเสียง คำพูดหยอดของโทโมะยิ่งทำให้สาวที่อยู่ใต้ล่างเขินแทบหลุดโลก
“ไม่จริง วันนั้นนายบังคับชั้น ชั้นไม่ได้เต็มใจกับนายเลย อย่ามามั่วนิ่ม ไอฉวยโอกาส”แก้วพูดและจิกตาใส่โทโมะ
“ฮึ และวันนี้เธอต้องเต็มใจ”โทโมะพูดจบก็ก้มลงโลมเลียคอขาวๆของแก้ว
“ปล่อยนะว้อยยยยยยย”แก้วร้องลั่นบ้านทั้งด่า ทั้งกรี๊ด แต่โทโมะดูเหมือนไม่สนใจ
“เธอก็รู้นะแก้ว ว่าบ้านนี้ไม่มีใครอยู่ ป้าเค้าคงกลับบ้านไปแล้วด้วยหละ และชั้นก็ความอดทนสูง ร้องไปเลย ตามสบาย บ้านชั้นเอง อย่าได้เกรงใจ”โทโมะยิ้มกระหยิ่มก่อนจะลงมือโลมเลียต่ออย่างสะใจ
“ไอบ้า ๆๆๆ”แก้วหลับตาและสะบัดขาไปมา โทโมะเม้มไปเต็มที่ตรงบริเวณไหปลาร้าและบริเวณนั้นทั้งหมด
“อึ้ยย”แก้วร้องสะดุ้งด้วยความเจ็บ แก้วเริ่มหมดแรงเลยเงียบกริบได้แต่ครางเบาๆในลำคอเมื่อถูกกระทำแรงๆ โทโมะที่ทำรอยแดงๆอย่างสะใจแล้วก็เลื่อนขึ้นไปที่หน้า โทโมะจูบพรมไปทั่วใบหน้าของแก้ว แก้วหลับตาปี๋ โทโมะจูบวนไปรอบๆจนมาจบที่ปากสวยๆของแก้ว โทโมะจูบอย่างเร่าร้อน ลิ้นหนาทำงานอย่างเต็มที่ลิ้นเล็กยังคงหลบซ่อนอย่างพลุกพล่าน มือหนาๆที่อยู่ไม่สุขก็วนหาหน้าท้องบางๆของแก้ว โทโมะค่อยๆถอดเสื้อแก้วออกและไล้มือไปทั่วบริเวณ ลมหายใจเริ่มหายใจแรงขึ้นไม่รู้เพราะว่าความเร่าร้อนหรือขาดอากาศหายใจ โทโมะถอนจูบออกและเลื่อนลงมาจูบบริเวณอื่นๆแทน ทั้งแขนคอหน้าอกหน้าท้อง ทุกจุดเกิดรอยแดงๆขึ้นมาประปรายอย่างสวยงามชมพูพิ้ง[สวยบ้าอะไรหละ>>dada]แก้วรู้สึกเริ่มจะคล้อยตามความร้อนแรงของชายผู้นี้ซะแล้ว
“อื้อ...”แก้วแอ่นตัวเบาๆสีหน้าเริ่มดูจะเกิดอารมณ์ โทโมะที่ลูบๆคลำตัวแก้วอยู่นานก็ถอดเสื้อของตัวเองออก โทโมะค่อยๆถอดเสื้อกล้ามของแก้วออกและคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวเค้าสองคนเอาไว้ [กะจะไม่ให้ใครเห็นเลยใช่ไหมป๊า ขี้งกอ่ะ 555+>>dada]โทโมะโยนเสื้อกล้ามออกไปนอกผ้าห่มและเอาจมูกชนกับจมูกของแก้วมองตาแก้วที่หลับสนิท แก้วรู้สึกอุ่นที่หน้าอยู่นานก็ลืมตาขึ้น
“เต็มใจหรือปล่าว”โทโมะถามเสียงแผ่วเบา แก้วมองตาโทโมะที่แสนจะใกล้กันเหลือเกิน แก้วเงียบกรุ่มกริ่มอยู่นาน
“เอ่อ.......”แก้วอึกอักอยู่สักพักโทโมะก็ตัดสินใจจูบลงอย่างแผ่วเบาที่ริมฝีปากของแก้ว โทโมะเริ่มใช้มือลูบไล้ไปทั่วผิวกายขาวเนียนและนุ่มของแก้วอย่างเบามือลูบไปลูบมา ปากโทโมะเลื่อนลงมาเรื่อยๆไปหยุดที่หน้าอกของแก้ว โทโมะโลมเลียมันอยู่นานอย่างปราณีต แก้วรู้สึกเริ่มจะจั๊กจี๊ก็ใช้มือผลักโทโมะเบาๆ โทโมะเงยหน้าขึ้นมายิ้มก่อนจะเริ่มทำกิจกรรมบางอย่างที่น่าจะรู้ดีว่ามันคืออะไร เสื้อผ้าถูกถอดออกเรื่อยๆจนหมด
“ทะ...โทโมะ อื้อ...... โทโมะ”เสียงครางดังระดับกลางๆร้องขึ้นเป็นจังหวะๆ
.........................นาน.............................
............นานมาก..............
ชั้นยอมทำไปเพื่ออะไร แก้วคิดในใจตลอดเวลาถึงแม้ว่าใจจะตอบออกมาว่า ที่แก้วทำไปทั้งหมดก็เพราะว่า....................
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ขนลุกไหมทุกคน 555+ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อ
เพราะว่า......อ่ะไรนะ ติดตามวันพรุ่งนี้นะจ๊ะ จ๊วฟๆๆๆ muah!!