ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน21
“เอ้าใครได้ดอกไม้เยอะสุดก็เป็นขวัญใจโรงเรียนไปเลย แต่ใครได้คะแนนเยอะสุดนั่นแหละคือนางนพมาทของเรา”อาจารย์พูดจบ แก้วก็หันหน้าเดินลงเวทีลงไป แก้วกะว่าจะเข้าห้องน้ำไปเช็ดเหงื่อเพราะดูจะเหนื่อย โทโมะเห็นแก้วเดินมาก็เลยเดินไปฉุดมือไว้
“ปล่อยนะ ชั้นจะไปเช็ดเหงื่อ”แก้วพูดและพยายามสะบัดมือ แต่โทโมะดันหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองขึ้นมาสีขาวสะอาดและซับเหงื่อของแก้วที่ออกซิบๆ จนหมดแต่ว่าหลายสายตา เอาง่ายๆทั้งโรงเรียนพากันมุงอย่างกับถ่ายละครแม้กระทั่งอาจารย์
“นี่คนมองหมดแล้วชั้นไปก่อนนะ”แก้วพูดเบาๆก่อนจะทำท่าหันหน้าออกไป
“ไม่มีสเป็กและคิดจะรักใครบ้างไหมหละ”โทโมะพูดขึ้น แก้วหน้าแดงเผือดและหันไปมองโทโมะอย่างเขินๆ
“ก็คิดอยู่นะแต่ไม่รู้ว่าจะรักใครดี ไม่มีใครสักคนที่ใจชั้นบอกว่าใช่เลยหละสิ”แก้วพูดปัดและมองตาโทโมะอย่างไม่กลัว ใช่ๆๆๆคนนี้แหละใช่แก้ว เสียงหัวใจของแก้วคอยฟ้องอยู่ตลอดเวลาจนแก้วไม่กล้าสบตาโทโมะ แก้วหันหลังทำท่าจะไปให้ได้
“แก้ว มานี่หน่อยสิ”โทโมะลากแก้วไปที่บูท หลายๆคนตามไป แต่หลายๆคนก็ยืนดูอยู่ห่างๆเพราะกลัวร้านจะเต็ม
“นี่ตามกันมาทำไมเยอะแยะถ้าไม่ซื้อก็ไม่ต้องมาหรอกนะ”แก้วบอกเสียงแข็งจนผู้คนกระจายกันไปเหลือลูกค้าบางส่วนที่เลือกของบังหน้า โทโมะเดินเข้าไปหยิบเทียนไขรูปหัวใจที่ใหญ่มากกว่าหัวใจอื่นๆในร้านประมาณฝ่ามือโทโมะ สีชมพูอ่อนมีคำเขียนตรงกลางเทียนว่า รัก ตัวอักษรสีขาว โทโมะเป็นคนทำเองไว้ตั้งนานแล้วแต่แก้วกลับไม่รู้ โทโมะยื่นให้กับแก้ว ลูกค้าในร้านต่างพากันเรียกพวกมาอย่างดังลั่น
“เฮ้ยมาดูนี่กันเร็ว”แก้วหันควับไปที่ต้นเสียงและหน้าแดงก่อนจะหันมามองโทโมะ
“อย่าสร้างภาพได้ไหม”แก้วพูดและทำหน้าเซงๆ โทโมะเอาหน้าเข้ามาใกล้แก้วก่อนจะเอียงไปกระซิบข้างหูแก้ว
“ไม่ได้สร้างภาพแต่อยากให้ด้วยใจ”โทโมะยื่นให้กับแก้ว แก้วรู้สึกว่าจะเขินระทวยแต่ก็รับไว้แต่โดยดี แก้วเอามันถือไว้ในมือและเดินไปเก็บในกระเป๋าของตัวเอง
“เฮ้ๆๆทุกคน ไปซื้อดอกไม้กันเร้วว”ฟางตะโกนมาจากไหนไม่รู้ทำให้บรรยากาศเสียเล็กน้อย พวกเพื่อนๆเบี่ยงสายตาไปมองฟางและรีบวิ่งไปร้านดอกไม้ไปซื้อกุหลาบให้คนที่ตัวเองเชียร์
“แก้วนั่งลงสิเดี๋ยวฟางเติมหน้าให้”ฟางพูดและกดไหล่แก้วให้นั่งลงบนเก้าอี้ สายตาแก้วยังคงจ้องมองโทโมะ
“หลับตาสิแก้วจะเติมอายชาโดว์”ฟางพูด แก้วค่อยๆหลับตาลงทั้งๆที่ไม่อยากหลับตา เมื่อเติมเสร็จแก้วลืมตามาก็ไม่เจอโทโมะแล้ว
ณ เวลาประกาศผล
ทุกคนขึ้นไปบนเวที แก้วก็มัวแต่มองหาโทโมะแต่ก็ยังไม่เจอ แก้วเลยเบี่ยงสายตาไปที่อาจารย์แทน
“เอ้า เชิญเพื่อนๆให้ดอกไม้ แต่...ทีละคน เอ้าหมายเลข1”วัณรินทร์เดินออกไปรับดอกไม้มามากพอสมควรก่อนจะส่งให้กับแผนกนับ หมายเลข2 3 4 5 6 จนถึง7
“เอ้า จริญญา”อาจารย์พูดจบเพื่อนๆก็หลั่งไหลกันเอาดอกไม้มาให้และก็.....ดอกไม้กำใหญ่มาก ไม่ใช่กำสิ กองใหญ่มากกก ประมาณ500ดอกได้ ถูกถือมาโดยคน3คนที่มีดอกกุหลาบบังหน้าอยู่ คนแรกมอบให้เปิดหน้ามาก็คือเคนตะ คนที่สองเปิดหน้ามาก็คือป๊อปปี้ คนที่3ก็คือ....โทโทะ ง่ายๆ โทโมะให้2คนนั้นช่วยถือก็เท่านั้น แก้วรับไม่หมดจนต้องยื่นส่งต่อไปให้แผนกนับ แก้วเมื่อรับดอกไม้หมดก็ยิ้มร่าและเดินไปที่เดิม เวลาผ่านไปจนหมด
“เวลาที่รอคอยมาถึงแล้ว ตอนนี้ผลคะแนนอยู่ในมือครู แหม ขวัญใจนี่ก็น่าจะรู้อยู่นะว่าใคร......ขวัญใจได้ แก่!!....นางสาว จริญญา ศิริมงคลสกุล ค่ะ” เสียงปรบมือดังสนั่น แก้วเดินออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆและไหว้อาจารย์1ครั้งและผอ.โรงเรียนก็สวมสายสะพายสีชมพูที่มีตัวอักษรสีขาวเขียนว่า ขวัญใจทุกคน แก้วไหว้อีกครั้งและเดินกลับไปยืนที่เดิม
“ต่อไป....นางนพมาทที่ได้คะแนนอันดับที่3 ได้แก่.....นางสาว พัชริภา สันทสินท์ ค่ะ”เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้ง สาวร่างสูงตัวตรงผิวขาวอวบ ตัวแทนจากปี2ห้อง2 เดินไปรับสายสะพายและเงินรางวัลจำนวน 1000บาทแล้วเดินไปยืนอีกที่หนึ่งแยกจากแถว
“ต่อไป....อันดับที่2 ได้แก่.....นางสาว วัณรินทร์ ใจสว่าง ค่ะ”วัณรินทร์เดินยิ้มและไหว้ผอ.ก่อนจะถูกสวมสายสะพายอันดับ2และรับเงินรางวัล2000บาท แล้วเดินไปยืนข้างๆอันดับที่3
“อันดับที่1ที่คว้าตำแหน่ง นางนพมาท ประจำปีนี้ของเราจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก......นางสาว จริญญา ศิริมงคลสกุล ค่ะ....”เสียงปรบมือดังลั่น แก้วยิ้มและเดินไปรับสายสะพาย ดอกไม้ มงกุฎเล็กที่ทำจากเพชรไม่แท้ และเงินรางวัล3000บาท ฟางกระโดดดีใจและเผลอไปจับมือป๊อปปี้โดยไม่รู้ตัว ป๊อปปี้ยิ้มและดีใจไปตามกับฟาง โทโมะกอดอกไม่ยิ้มแต่มองแก้วด้วยสายตาที่ภูมิใจ แก้วดูจะดีใจมากถึงกับช็อคยืนค้าง
“อ่า พูดอะไรกับเพื่อนๆหน่อยเร็ว”อาจารย์ส่งไมล์ให้แก้ว แก้วรู้สึกตัวก็หันไปรับไมล์
“คะ....คือ....แก้ว ขอบ....”วูบ.....แก้วฟุบล้มเป็นลมกลางเวทีด้วยความดีใจมากเกินไป โทโมะเห็นดังนั้นก็รีบกระโดดขึ้นเวทีที่สูงเท่ากับกำแพงโรงเรียนไปจากด้านหน้าเวที ฟางเห็นก็ตกใจรีบวิ่งขึ้นเวทีจากบันไดหลังเวทีพร้อมกับป๊อปปี้ เพื่อนๆพากันจะขึ้นไปดูแก้วแต่อาจารย์พากันห้ามไม่ให้ขึ้น ฟางและป๊อปปี้หลุดจากการห้ามเลยรีบวิ่งไปดูแก้ว
“โทโมะแก้วเป็นไงบ้าง”ฟางเผลอเรียกโทโมะเป็นเพื่อนเล่นไปซะงั้น
“ไม่รู้สิ”โทโมะไม่ค่อยสนใจใครเท่าไหร่ได้แต่หอบอุ้มแก้วไปในสภาพที่หน้าตาดูซีดเซียวไม่มีเรี่ยวแรง โทโมะอุ้มได้ก็กลัวว่าถ้ากระโดดลงไปจากด้านหน้าเวทีจะทำให้แก้วตกจากอ้อมแขนเลยตัดสินใจจะลงทางบันไดด้านหลังที่มีเพื่อนๆทำท่าจะเข้ามาดูแก้วกันอื้ออึง โทโมะเดินไป อาจารย์ที่ปิดทางเข้าอยู่ก็เปิดให้โทโมะอุ้มแก้วออกไป พร้อมกับป๊อปปี้กับฟางเดินตามออกไปด้วย เพื่อนๆพากันมุงดู
“อย่ามุงๆๆๆ”เสียงเล็กของฟางตะโกนลั่นแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟัง
“อย่ามุงสิ”ป๊อปปี้ช่วยฟางพูด
“เฮ้ย! บอกว่าอย่ามุงเข้าใจไหม!”โทโมะตะโกนลั่น นักเรียนที่มุงดูก็กระจายไปคนละทิศละทางในทันที โทโมะอุ้มแก้วไปห้องพยาบาล อาจารย์พยาบาลรีบตามขึ้นไปในสภาพชุดที่สวยสะบัด อาจารย์ที่อยู่ข้างล่างก็ทำหน้าที่ดำเนินงานต่อ
“เอ้าๆๆฟังทางนี้นะ ต่อไปเป็นการประกวดกระทง บลาๆๆ”เพื่อนๆก็เริ่มเบี่ยงความสนใจไปที่เวทีและสถาณการณ์ก็ปกติดี มีเพียงอาจารย์พยาบาลโทโมะแก้วฟางและป๊อปปี้ที่แยกออกจากกิจกรรมมาที่ห้องพยาบาล
“แก้วเป็นไงบ้างค่ะอาจารย์”เมื่อโทโมะวางแก้วลงบนเตียงพยาบาลฟางก็เอ่ยปากถามทันที โดยที่อาจารย์ยังไม่ได้ดู
“ยังไม่รู้เลย”อาจารย์พยาบาลเดินเข้าไปเอามือแตะหน้าผากแก้วตัวเย็นช่ำ หน้าซีดเซียว อาจารย์เดินไปหยิบผ้าสะอาดหนึ่งฝืนชุบน้ำสะอาดและเช็ดล้างเครื่องสำอางบนใบหน้าของแก้ว เผยโฉมหน้าที่ซีดเซียวปากที่เคยสดใสก็ขาวซีด หน้าตาออกจะเป็นสีเหลืองๆอาจารย์เอาสายสะพายและเอาสะไบออก เผยผิวขาวเนียนที่ออกจะดูซีด ให้เห็น......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ป๊าจะพยาบาลม๊ายังไงน๊าาาาา ฮ่าๆๆๆ อยากรู้รอตอนต่อไปเลย
รักคนอ่านเสมอๆ จ๊วฟฟ Muah!! << มีคนสงสัยว่า muah!!
คืออะไร ต้องถามว่าเคยฟังเพลง morning kiss หรือปล่าว
ถ้าเคยฟังก็ลองฟังท่อนนี้ Just morning kiss muah!!<<สรุปมันคือ มะฟ์ นั่นเอง