ปากร้ายแต่ใจรัก

deleted

ตอน2

ณ ลานกว้างในโรงเรียน

“เอ้าๆๆ ได้เวลาเรียนแล้วนะ เก็บของได้แล้ว”ประธานนักเรียนหนุ่มหล่อชื่อป๊อปปี้ บอกให้นักเรียนเก็บอุปกรณ์ที่เอาออกมาเล่นเข้าที่ และยืนรอเพื่อนๆร่วมห้อง ซึ่งชม.แรกที่เรียนคือวิชาพละ ก็เลยยืนรอที่สนาม

“เฮ้ๆๆๆ ตั้งแถวกันดีๆหน่อยนะ และลงไปที่ลานกว้าง”เสียงสาวร่างบางตะโกนดังจากชั้น2ลงมายันข้างล่าง ชายหน้าหล่อ มองขึ้นไปแล้วยิ้มให้กับภาพที่เห็นจากด้านบน แก้วทำหน้าที่แทนเค้าทุกวันจันทร์ เค้าได้แต่ยิ้มแอบรักแอบเฝ้ามองสาวร่างบางคนนี้ ทั้งหมดเดินลงมาเป็นแถว และป๊อปปี้ก็วิ่งไปเป็นหัวแถวของผู้ชาย ทั้งหมดตั้งแถวเรียงกัน

“อาจารย์ไปไหนอ่ะแก้ว”เสียงเล็กๆน่ารักๆคือเสียงฟางเอ่ยถามขึ้น

“เอ่อ นั่นสิ ไอบ้านั่นไปไหนทำไมไม่มาสอน”แก้วพูดพึมพำคนเดียวเบาๆ

“เดี๋ยวเราไปตามให้”สาวร่างบางเอ่ยขึ้นและวิ่งขึ้นไปที่หอพักเปิดประตูห้องที่ไม่ได้ล็อคเข้าไป ภาพตรงหน้ามันอะไรกันเนี้ย

“นี่ นายๆๆ ชม.นี้นายต้องสอนห้องชั้นนะ”ชายร่างหนานอนแผ่อยู่บนเตียงของตัวเองหลับตาพริ้ม แก้วกลัวเสียงจะดังเลยปิดประตูและล็อค และเดินมาเขย่าตัวร่างหนาอีกครั้ง

“เฮ้ๆๆๆ นายๆๆ นายต้องไปสอนชั้นนะ ลุกขึ้นสิ”โทโมะค่อยๆลืมตาและลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเอามือมารัดสาวร่างบางไว้แน่น

“โอ๊ย!เจ็บนะ ทำอะไรของนาย ไปสอนได้แล้ว ปะ..ปล่อยนะว๊อยย”แก้วดิ้นอย่างแรงแต่ไม่ออก แก้วรู้สึกอึดอัดหายใจไม่สะดวก

“ชั้น หะ...หาย จะ...ใจ ไม่ ออก!”แก้วพูดอย่างยากเย็นโทโมะคลายกอดและมองหน้าสาวร่างบาง และเอาปากประกบปากบางๆไว้แน่น ลิ้นที่ทำหน้าที่เข้าไปโชลมชิมรสในปากเล็กๆของสาวร่างบาง ลิ้นตวัดไปมา สาวร่างบางอ่อนแรง พยายามจะทุบตีอยู่ตลอด แต่แรงมันไม่ช่วยทำให้โทโมะถอยเลย โทโมะยังคงใช้ลิ้นกวาดไปมาในช่องปาก แก้วยืนล้าไม่จูบตอบได้แต่พึมพำอยู่ในคอ

“อื้อ...”เสียงครางทำให้โทโมะคลายจูบ

“ฮ้าย~~”เสียงถอนหายใจอย่างแรงของทั้งคู่ หลังจากได้อากาศ

“นี่ นายทำบ้าอะไรเนี้ย อร้าย ๆๆ ไอบ้า ไอโรคจิต!”แก้วร้องโวยวาย และเอามือเช็ดปากตัวเอง

“ก็บอกว่าหายใจไม่ออก เลยให้ออกซิเจน”โทโมะทำหน้าเฉยๆ พูดออกมาอย่างเรียบๆ

“ไอบ้า ไอทุเรศ!” แก้วผลักโทโมะออกไปไกลๆเธอ

“ไปสอนชั้นได้แล้ว”

“สอนอะไรหรอ”โทโมะทำหน้างง แต่ในใจรู้อยู่แล้วเพียงอยากแกล้ง

“นายมาอยู่ที่นี่ฐานะอาจารย์พละ จะสอนภาษาไทยหรือไง” แก้วพูดแบบเหวี่ยงๆ

“งั้นชั้นจะสอนเธอออกกำลังกายไหมหละ”โทโมะทำหน้าเจ้าเล่ห์

“อะไรของนาย !” แก้วไม่กล้ามองหน้าโทโมะ

“อุปกรณ์แค่อย่างเดียวคือ...เตียง” แก้วมองหน้าโทโมะตาโตและจะเดินหนีแต่โทโมะดึงมือไว้

“จะไปไหนหละ อยากเรียนไม่ใช่หรอ เดี๋ยวสอนให้เอาไหมหละ”เสียงกวนประสาทของโทโมะทำให้แก้วอยากจะบ้าตาย

“ปล่อยนะเว้ยไอโรคจิต ไอลามก!”แก้วสะบัดมือแต่สะบัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุด

“และถ้าไม่ปล่อย จะทำไม?”โทโมะเอาหน้ามาใกล้แก้ว ดันแก้วไปชนกำแพง จับมือแก้วมาบีบติดไว้กับกำแพง

“จะ..ทำอะไร”แก้วทำตาโปนและสายหัวไปมา

“อยู่เฉยๆ เดี๋ยวก็สบาย”โทโมะพูดและยิ้มเย้ย

“เฮ้ย ปล่อยชั้นนะเว้ย ปล่อยๆๆๆ”แก้วสะบัดเต็มข้อ

“ไม่ปล่อย ๆๆๆ”โทโมะเลียนแบบเสียงของแก้ว และใช้ปากประกบอีกครั้ง ความเล่าร้อนของลิ้นเข้าไปสำรวจภายในโพรงปากอย่างดูดดื่ม แก้วพยายามเอาลิ้นตัวเองหลบหนีลิ้นของโทโมะที่ซุกซนไปมาในปากเธอ แก้วพยายามหันหน้าหนี แต่โทโมะเอามือข้างนึงมาดันหน้าไว้ไม่ให้หัน มือที่เป็นอสระของแก้วข้างนึงทุบตีโทโมะทั้งทุบทั้งผลัก แต่ดูจะไม่ช่วยอะไร แก้วเริ่มขาดอากาศ จนโทโมะถอนจูบ

“ฮ้าย~~~”ทั้งคู่หายใจแรงๆพร้อมกัน มือโทโมะยังคงตรึงมือแก้วไว้กับกำแพง

“ชอบไหมแบบนี้”โทโมะถามอย่างเรียบๆ

“ชอบบ้า ชอบบอ อะไรเล่า ไอทุเรศ!”แก้วจ้องหน้าโทโมะ โทโมะเอาปากไปดูดที่คอของแก้วจนแก้วหน้าแดง ขนลุกชัน หลับตาปี๋ โทโมะทั้งดูดทั้งเลียไปทั่วบริเวณจนเกิดรอยแดงๆขึ้นหลายจุด

“ปล่อยนะ ๆๆๆ เดี๋ยวครูใหญ่จะมาตรวจห้องนักเรียน ถ้าใครไม่ไปเรียนโดยไม่ได้ป่วยโดนแน่ๆ นายก็ต้องไปสอน” แก้วพูดทั้งๆที่โดนดูดคออยู่

“ชั้นไม่กลัว”โทโมะพูดแล้วไล้โลมต่อไป

“แต่ชั้นกลัว ปล่อยสิ ๆๆ ปล่อย ๆๆ” แก้วดิ้นพล่าน

“นี่พวกเธอทำไมไม่ไปเรียนฮะ!”เสียงอาจารย์ใหญ่ตะคอกนักเรียนห้องข้างๆ ที่ไม่ไปเรียน ทำให้โทโมะหยุดการกระทำ และพาแก้วออกจากห้องไปดื้อๆ

“จริญญา ทำไมไม่ไปเรียน และอาจารย์วิศว หละคะทำไมไม่ไปสอน”เสียงอาจารย์ใหญ่ที่เห็นทั้งสองคนออกมาจากห้อง

“คือ....”แก้วอึกๆอักๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง

“คือผมลืมหนะครับว่าต้องไปสอน จริญญาเลยขึ้นมาตาม”

“อ๋อ...งั้นขอโทษด้วยนะคะที่ต้องให้สอนเลยวันนี้”โทโมะยิ้มและรีบดึงแขนแก้วลงบรรไดไป

“โอ๊ย!ชั้นเจ็บนะ”แก้วพูดแล้วสะบัดมือออก แต่ไม่เป็นผล

“อย่าบ่นสิ บ่นเป็นอาจารย์ใหญ่เชียว”แก้วมองโทโมะที่กำลังเดินลงบรรไดอย่างโมโห

“นี่ชั้นยังไม่แก่นะ !”โทโมะหันมามองและหัวเราะเบาๆในคอ

“ถ้างั้นก็อย่าบ่น”แก้วเชิดหน้าไปทางอื่นและเดินลงไปโดยที่โทโมะดึงแขนอยู่ จนมาถึงลานกว้าง สถานที่เรียนพละ แก้วก็สะบัดมือและวิ่งไปเข้าแถว

“เฮ้ย!ทำไมนานจังแก้ว”ฟางทำหน้างงๆมองแก้ว

“อ๋อ....คือ....ชั้นปวดท้องอ่ะเลยแวะเข้าห้องน้ำก่อน มันเลยช้า”แก้วหาข้อแก้ตัวไปเรื่อย

“เอ....คอไปโดนอะไรมาหนะ ตอนไปยังไม่เห็นมีเลยนะ”ฟางก้มลงมามองที่คอของแก้วและเอานิ้วจิ้มเบาๆ

“ยุงในห้องน้ำมันกัดหนะ อย่าจิ้มได้ไหมมันคัน”แก้วไปเรื่อยได้อีกแล้ว

“จริญญา คุยอะไรของเธอ”โทโมะทำตะคอกใส่แก้วที่คุยกับฟาง แก้วหันไปทำหน้าเบ้ใส่ โทโมะยิ้มมุมปากบางๆ

“วันนี้อาจารย์จะสอนการตีแบตก็แล้วกัน ”ทุกคนเฮกันใหญ่ยกเว้นแก้วที่ไม่อยากเรียนทุกอย่างกับหมอนี่

“งั้นให้ตัวแทนไปอุปกรณ์2คน ไปกางเน็ต2คน”ผู้ชาย2คนลุกไปเอาอุปกรณ์ ป๊อปปี้และอีกคนลุกไปเอาเน็ตมาขึง ระหว่างนั้นโทโมะชี้ไปที่กระดุมเสื้อแก้วเพราะมันหลุดอยู่ แก้วก้มมองและรีบติดทันที ขณะที่โทโมะชี้เพื่อนๆก็มองตามทิศทางที่โทโมะชี้ และจ้องหน้าชั้นกันใหญ่ ชั้นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อาจารย์ชี้แกทำไมหรอแก้ว”ยัยบ๋องคนเดิมถามแก้วที่กำลังหน้าแดงเผือดอยู่

“เอ่อ....ปล่าวๆ เค้าไม่ได้ชี้ชั้น เค้าชี้.....ต้อนไม้หลังชั้นตางหากหละ”ชั้นทำหน้าเหวอๆแต่ยัยฟางก็เชื่อหันหน้ากลับไปแต่โดยดี

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ถ้าจัดเรียงตัวหนังสือไม่สวยก็ขอโทดทีนะคะ มือใหม่

ฝากตัวด้วยนะคะ แล้วจะมาอัพปล่อยๆ

ติชมกันตามใจชอบเลยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะคะ