นิยายเรื่อง My boy คนนี้ของฉัน ใครยุ่ง...เจอกัน

Koen mode
เจ๊ฟางเลิกกับเฮียป๊อปงั้นหรอ? ไม่อ่ะ บ้าน่า ไม่จริงใช่มั้ย ไม่จริง~~~ ใครเป็นต้นเหตุ? คงไม่ใช่ยัยนั่นหรอกนะ ตอนนี้ผมไม่ได้เดินไปหาเฮียหรอกนะ แต่ผมต้องเดินตามหายัยคนที่ผมคิดว่าเป็นตัวต้นเหตุอยู่ เพราะผมสันนิฐานไว้ว่าต้องเป็นยัยเฟย์แหงๆที่ทำ!!! นั่นไงผมเจอแล้ว ยัยเฟย์กำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อน ของเธออยู่ ดูร่าเริงกันจังนะ ทำคนอื่นเค้าทุกข์เนี่ย
“นี่เธอ!!!” ผมเดินเข้าไปกระชากแขนยัยเฟย์อย่างแรง จนตัวเธอลุกออกมาจากโต๊ะหินอ่อนแล้วปลิวมาหาผมโดยอัตโนมัติ  เล่นเอาเธอและเพื่อนๆ ตกใจไม่ใช่น้อย
“อะไรของนาย ปล่อยฉันนะ!!!” เฟย์พยายามดึงมือผมออก แต่ก็ทำไม่สำเร็จ เพราะผมจับแขนเธอไว้แน่นจนเป็นรอยแดงๆ
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ผมบอกแล้วจะดึงเฟย์ให้ออกมา
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย” แต่เฟย์ยื้อไม่ยอมตามมาง่าย โดยการจับโต๊ะหินอ่อนไว้แน่น
“แต่ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ มานี่!” ผมพูดแล้วกระชากเฟย์มาอย่างแรงจนมือเธอหลุดออกจากโต๊ะ
ผมลากเธอจนมาถึงมุมอาคารเรียน ช่วงเช้าไม่ค่อยมีคนซักเท่าไหร่
“นายลากฉันมาทำไม!!! ปล่อยฉันนะ!!!”
“ได้!!!” ผมปล่อยมืออกจากแขนเฟย์อย่างกะทันหันตอนเฟย์ยัยไม่ได้ตั้งตัว ทำให้เธอลงไปนั่งกองกับพื้นโดยอัตโนมัติ หึ อยากให้ปล่อยดีนัก
“นายมีอะไร?” เฟย์ถามขึ้นทั้งที่ตัวเองยังนั่งอยู่กับพื้นอยู่ ผมเลยเอื้อมมือไปข้างหน้าเธอ แต่เธอกลับปัดมือผมออก “มีอะไรก็รีบพูดมา”
“หึ หยิ่งนักหรอ”
“นายจะมาหาเรื่องฉันทำไมฮะ? มีอะไรก็พูดมาสิ”
“ได้ เธอใช่มั้ยเป็นต้นเหตุทำให้เฮียป๊อปกับเจ๊ฟางทะเลาะกันน่ะ”
“เฮอะ ก็นึกว่าเรื่องอะไร”
“ว่าไง? เธอเป็นคนต้นเหตุใช่มั้ย!”
“เปล่านะ...ฉันไม่ได้ทำให้สองคนนั้นทะเลาะกัน...”
“คิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรอ บอกความจริงมา!!!”
“อย่าใจร้อนสิสุดหล่อ ฉันยังพูดไม่จบเลย!!!”
“บอกมา!!!”
“ฉันไม่ไดทำให้สองคนนั้นทะเลาะกันอย่างเดียว แต่ฉันทำให้สองคนนั้นเลิกกันด้วย!!!”
“เธอนี่มันร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ”
“ฉันทำได้มากกว่าที่นายคิดก็แล้วกัน”
“เธอคิดจะทำอะไร?”
“อ๊ะๆ บอกตอนนี้ก็ไม่สนุกสิคะ”
“เธออย่าหวังว่าจะทำสำเร็จไปได้โดยง่ายนะ เพราะฉันยังกุมความลับของเธอไว้อยู่”
“เรื่องวันนั้นน่ะหรอ!”
“หึใช่”
“ฉันไม่ได้ทำ”
“แต่ฉันเห็น”
“ยัยฟางเริ่มก่อน ยัยนั่นจับมือเพื่อนฉันไปตบหน้าของเธอเองฉันไม่ได้ทำ”
“หรอ เพื่อนเธอไม่ได้ทำเฮอะ แต่เธอทำน่ะสิ เธอกำลังจะตบหน้าเจ๊ฟาง”
“แต่ฉันยังไม่ได้ตบนี่”
“แต่เพื่อนเธอตบ”
“ก็บอกแล้วไงว่ายัยฟางจับมือเพื่อนฉันน่ะ”
“แก้ตัวน้ำขุ่นๆ เจ๊ฟางไม่บ้าขนาดนั้นหรอ”
“ยัยนั่นบ้ากว่าที่นายคิดเยอะ”
“ยังไง?”
เฟย์ไม่ตอบผมแต่เอามือยันพื้นดันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนมาเผชิญหน้ากับผม แล้วจู่ๆ เฟย์ก็เขย่งปลายเท้าแล้วประกบริมฝีปากเธอเข้ากับริมฝีปากผม อย่างรวดเร็ว ผมตอบรับจูบเธอเป็นอย่างดี จากตอนแรกที่เธอเป็นฝ่ายรุก แต่ผมก็พลิกให้เธอเป็นฝ่ายรับซะเอง จนเธอพยายามจะผลักผมออก แต่ก็ไม่เป็นผล พอเริ่มสัมผัสถึงอาการหอบของฝ่ายตรงข้ามผมจึงถอนจูบออก
“นาย!!!” เฟย์ไม่พูดอะไรต่อ แล้วเธอก็เดินออกไป แต่เธอทิ้งสัมผัสไว้ที่ริมฝีปากของผม จะลบยังไงก็ลบไม่ออก
“ยัยบ้าเอ๊ย!”