COME BACK TO ME ได้โปรด...ที่รัก
เขียนโดย 
To_oNg0909
วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.16 น.
3) การกลับมา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ภาพสถานที่จัดงานมินิคอนเสิตร์ของทั้งสามหนุ่มที่เต็มไปด้วยผู้คนที่มารอต่อคิวซื้อบัตร ทำเอา
หญิงสาวแอบส่ายหน้าด้วยความท้อใจว่างานนี้เธออาจจะไม่ได้เข้าไปในงานเพราะคงจะฝ่ากลุ่มแฟนคลับเข้าไปซื้อ
บัตรไม่ได้
“ยัยแก้ว แกมายืนถอนหายใจทำอะไรอยู่ตรงนี้ยะ”
“โห ยัยเฟย์ แกก็ดูกลุ่มคนที่มารอซื้อบัตรซะก่อนดิ ชาตินี้ฉันจะได้เข้าไปรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ฉันล่ะไม่เข้าใจแกจริงๆ แค่เอ่ยปากบอกพี่โทโมะว่าอยากได้บัตรพี่เขาก็หาให้แกได้อยู่แล้ว”
เฟย์ส่ายหน้าให้กับความดื้อดึงของเพื่อนสาว ที่ไม่ยอมเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากพี่ชาย ต่างสายเลือด
อย่างโทโมะให้เขาช่วยหาบัตรคอนเสิตร์ของตัวเองมาให้
“ไม่เอา แกก็รู้แค่หน้าฉันพี่เขายังไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ”
แก้ว หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งพูดออกมาอย่างปลงตก
นับตั้งแต่แม่เธอแต่งงานใหม่กับพ่อเขา เธอก็ไม่เคยเห็นชายหนุ่มกลับมาเหยียบที่บ้านซักครั้ง หากเขาต้องการที่จะ
ไปพบพ่อตัวเอง เขาก็เลือกที่จะเข้าไปหาที่บริษัทมากกว่าบ้านที่เธอกับแม่และพ่อเขาอาศัยอยู่ ราวกับว่าเขาหลีก
เลี่ยงที่จะพบปะพูดคุยกับเธอ แล้วจะให้เธอคิดไปในแง่ไหนได้นอกจากว่าเขารักเกียจเธอกับแม่เท่านั้น
“เออๆ ตามใจแก แต่ถ้ายังมันมายืนปลงตกอยู่ตรงนี้ต่อให้ชาตินี้ แกก็ไม่มีทางได้เข้าไปดูคอนเสิตร์
ของพี่เขาหรอก”
เฟย์ลงมือลากเพื่อนสาวให้ไปยืนต่อแถวเข้าคิวรอซื้อบัตรจนได้
หลังจากที่รอมาเกือบทั้งวัน ในที่สุดก็มาถึงคิวของเธอและเฟย์จนได้
“ขอโทษนะค่ะ บัตรหมดแล้วค่ะ” พนักงานเอ่ยอย่างสุภาพ
“อะไรนะพี่ บัตรหมด หนูรอมาเป็นวันแล้วนะ ไม่เอาอ่ะยังไงพี่ก็ต้องหาบัตรมาขายให้หนูให้ได้”
เฟย์โวยเสียงดังแก้วได้แต่กระตุกมือเพื่อน ทั้งๆที่ตัวเองก็ปล่อยให้น้ำตาร่วงหล่นเพราะความผิดหวังไปแล้ว
“พี่คงทำไม่ได้จริงๆค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ” พนักงานขายได้แต่เอ่ยเสียงอ่อย สงสารก็สงสาร แต่
เธอเองก็ไม่มีบัตรมาขายให้คนตรงหน้าเช่นกัน
“ฮึกๆ พอเถอะเฟย์ ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้คราวหลังก็ได้”
“แกก็พูดแบบนี้ทุกที คราวที่แล้วแกก็ไปไม่ทัน เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่บ้าน ครั้งนี้ฉันไม่ยอมหรอกนะ”
เฟย์หันมาเอ็ดเพื่อนเสียงดังลั่น ไม่สนใจสายตาของเหล่าแฟนคลับคนอื่นๆที่เริ่งจับกลุ่มซุบซิบมองมาที่พวกเธอ
สองคนกันแล้ว
“ยัยเฟย์”
“พี่ค่ะ หนูยอมจ่ายให้พี่สามเท่าเลยค่ะ นะพี่นะเห็นใจหนูเหอะนะ
เนี่ยหนูต้องบินมาจากอเมริกเลยนะพี่”
“เอ่อ...” พนักงานสาวได้แต่ทำหนิอึดอัดกับคำของร้องของหญิงสาวหน้าสวย
“มองไรว่ะไอ้โมะ”
เขื่อนที่เดินตามหลังเพื่อนมา หยุดยืนมองตามสายตาของโทดมะที่มองอะไรบางอย่างอยู่นิ่ง
“น้องแก้วนี่หว่า มากับใครว่ะนั้น”
“เพื่อนมั้ง” ตอบเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ยังคงจ้องหญิงสาวร่างบางนิ่ง
“แล้วมีอะไรว่ะ”
“กรูจะรู้มั้ย” ชักสีหน้าใส่เขื่อนที่ถามไม่หยุดห่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าห้องพักศิลปินไป
“อะไรว่ะ รอด้วยดิ” งงๆไปกับท่าทีที่เปลี่ยไปของเพื่อน ก่อนจะวิ่งตามไป แต่ไม่วายหันกลับมามอง
หญิงสาวทั้งสองคนอย่างติดใจ
“น้องค่ะ”
เสียงของพี่พนักงานเรียกให้เฟย์กับแก้วที่นั่งเซ็งอยู่เงยหน้าขึ้นมองทันที
“คือ พี่พอจะหาบัตรให้น้องได้แล้วนะค่ะ แค่สองใบใช่มั้ยค่ะ”
“จริงเหรอค่ะพี่” แก้วถามตาโต ดีใจกับคำตอบที่ได้ยิน
“สามค่ะ สามใบ” เฟย์ตอบจำนวนบัตรที่เธอต้องการออกมาทันที
“เอ๋ แต่น้องมากันสองคนนี่ค่ะ”
“พอดี มีคนฝากซื้ออีกใบนะค่ะ”
“ถ้างั้นเดี๋ยวพี่กลับเข้าไปถามอีกทีนะค่ะ น้องรอตรงนี้ก่อนแล้วกัน”
“ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณมาก”
สองสาวเขย่ามือพี่พนักงานอย่างดีใจ
“เย้ ยัยแก้ว เราได้ดูแล้ว”
“ฮ่าๆๆ จริงด้วย” สองสาวกอดกันกระโดดไปมาด้วยความดีใจกับความหวังที่รออยู่
ไม่นานพี่พนักงานก็เดินกลับมาพร้อมตั๋วในมือ
“นี่ค่ะสามใบ” เฟย์รับตั๋วมาดูอย่างดีใจ
“อ๊ะ นี่มันที่นั่ง วีไอพีนี่ค่ะ ไม่ใช่ว่ามันเข้าได้เฉพาะวีไอพีเหรอค่ะ”
“ช่างมันเถอะน่ายัยแก้ว แค่ได้เข้าไปก็พอแล้ว นี่ค่ะพี่ ขอบคุณมากนะค่ะ”
เฟย์รับยัดเงินใส่มือพนักงานก่อนที่อีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจเพราะอาการสงสัยของเพื่อนตัวเอง
ความเศร้าที่มองเห็น ‘ไม่เอา แกก็รู้แค่หน้าฉันพี่เขายังไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ’
~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬ ♥ ~♬ ♫~♬
รู้แล้วซินะค่ะ ว่าใครกันแน่ที่กลับมา แต่จะกลับมาพร้อมอะไรนี่ซิ
เรื่องเศร้าเรายังมีอีกเยอะ ฮ่าๆบอกแล้วเรื่องนี้น้ำตาตกในกันตายไปข้างอ่ะ
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
