COME BACK TO ME ได้โปรด...ที่รัก

9.0

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.16 น.

  26 COME BACK TO ME
  775 วิจารณ์
  45.05K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) เพลงที่ฉันแต่ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

สถานที่เดิม ที่ๆเขาต้องมาทุกปีไม่ว่าจะต้องฝ่าสายฝนหรือลมพายุมาก็ตาม

 

              “ขอโทษทีนะฟาง พี่เมฆมันงี่เง่านิดหน่อย เธอรอฉันไม่นานใช่มั้ย”

 

ชายหนุ่มทรุดตัวลงหน้าหลุดฝังศพของหญิงสาว วางช่อดอกกุหลาบสีขาวลงตรงหน้าป้าย ดอกไม้ที่เธอเคยขอให้

 

เขาซื้อให้แต่เขากลับหัวเราะใส่เธอ แล้วบอกว่ามันตลกที่เพื่อนจะซื้อให้กัน แต่วันนี้เขากลับต้องเอามาวางที่ป้าย

 

หน้าหลุมศพแทน

 

               “แต่เธอให้ฉันรอนานกินไปแล้วนะ”

 

              “เฮ้อ ซักวันคนเขาคงหาว่าฉันบ้าที่พูดอยู่คนเดียวทุกปี ฉันแต่งเพลงเกือบเสร็จแล้วนะ เธออยากฟังมั้ย

 

ฉันจะร้องให้ฟัง เธอเป็นคนแรกเลยนะที่จะได้ฟัง ถ้าไอ้เขื่อนมันรู้เข้ามันคงบ่นฉันหูแฉะที่ไม่ยอมให้มันฟังก่อน

 

แต่ทำไงได้ เธอพิเศษกว่ามันนี่นะ...”

 

              “เพราะเธอคือคนที่ฉันแต่งให้นี่น่า”

 

ป็อปปี้เอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มแสนเศร้า เพราะคนที่เขาตั้งใจแต่งให้ฟังกลับไม่มีวันได้ฟัง

 

ชายหนุ่มเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน ก่อนจะหยิบกีต้าที่ถือติดมือมาด้วยขึ้นมาจับคอร์ด

 

เสียงทุ้งร้องคลอไปกับท่วงทำนองแผ่วหวาน

 

Barry Manilow - Can't Smile Without You

 

(เพลงประกอบ Hell BoyII : The Golden Army)

 

"ยิ้มไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ" 

 

You know I Can't Smile Without You,        เธอก็รู้อยู่ หากขาดเธอไป

 

I Can't Smile Without You,                        ฉันไม่อาจมีรอยยิ้ม

 

I can't laugh                                              หรือหัวเราะ

 

and I can't sing,                                        กระทั่งร้องเพลง

 

I'm findin' it hard to do anything.              จะทำอะไรก็ดูยากไปทุกสิ่ง

 

You see, I feel sad when you're sad,          รู้ไหม ฉันเศร้ายามเธอเสียใจ

 

I feel glad when you're glad,                      และสุขใจเมื่อเธอร่าเริง

 

If You only knew what I'm going through, ฉันขอแค่เพียงหากเธอได้รับรู้

 

I just Can't Smile Without You.                  ว่าฉันยิ้มไม่ออก ถ้าขาดเธอ

 

You came along just like a song                 เธอเปรียบดังท่วงทำนองของหัวใจ

 

and brightened my day,                            ให้ชีวิตฉันสดใส

 

Who'd've believe that you were part of a dream ใครจะไปนึกว่าเธอคือฝันที่เป็นจริง

 

Now it all seems light years away.              ทว่าตอนนี้เธออยู่แสนไกล

 

'n now you know I Can't Smile WIthout You, และเธอก็รู้ ฉันไม่อาจยิ้มได้เลย

 

I Can't Smile Without You,                        ฉันยิ้มไม่ออก ถ้าขาดเธอ

 

I can't laugh and I can't sing,                    แม้จะหัวเราะ หรือร้องเพลง 

 

I'm findin' it hard to do anything.              จะทำอะไรก็ดูยากไปทุกสิ่ง

 

You see, I feel sad when you're sad,          รู้ไหม ฉันเศร้ายามเธอเสียใจ

 

I feel glad when you're glad,                      และสุขใจเมื่อเธอร่าเริง

 

If You only knew what I'm going through, ฉันขอแค่เพียงหากเธอได้รับรู้

 

I just can't smile.                                        ว่าฉันไม่อาจยิ้ม

 

Now some people say happiness takes so very long to find.

 

ใครบางคนกล่าวไว้ว่าความสุขแท้จริงหายากเพียงหยิบมือ

 

Well I'm finding it hard leaving your love behind me.

 

แต่ฉันว่ายากกว่า ถ้าจะให้ลืมรักที่เธอมี

 

And you see,                                             เธอรู้ดี

 

I Can't Smile Without You,                        ฉันยิ้มไม่ได้ ถ้าไม่มีเธอ

 

I Can't Smile Without You,                        ฉันไม่อาจมีรอยยิ้ม

 

I can't laugh                                              หรือหัวเราะ

 

and I can't sing,                                        กระทั่งร้องเพลง

 

I'm findin' it hard to do anything.              จะทำอะไรก็ดูยากไปทุกสิ่ง

 

You see, I feel glad when you're glad,        รู้ไหม ฉันสุขยามเธอดีใจ

 

I feel sad when you're sad,                        และเศร้าเมื่อเห็นเธอเสียใจ

 

If You only knew what I'm going through, ฉันขอแค่เพียงหากเธอได้รับรู้

 

I just Can't Smile Without You.                  ว่าฉันยิ้มไม่ออก ถ้าขาดเธอ

 

 

‘กึก’

 

เสียงกีต้าร์หยุดลงเพราะกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยในอากาศ

 

               “ฟาง”   ป็อปปี้เหลียวมองรอบตัวที่มีแต่ความว่างเปล่า

 

               “หึ ท่าทางฉันจะทำงานมากไปซินะ เธอจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เมื่อไหร่กันนะฟาง ที่ฉันจะได้เอ่ย

 

ขอโทษเธอได้ซักที ขอโทษโทษ ก่อนที่ฉันจะขอเอ่ยคำ คำนั้นบ้าง”

 

ป็อปปี้มองภาพของหญิงสาวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่รถขับออกไป

 

ความเศร้าที่มองเห็น ‘เธอให้ฉันรอนานกินไปแล้วนะ’

 

~ ~   ~ ~♬ ~ ~   ~ ~♬ ~ ~   ~ ~♬ ~ ~   ~ ~♬

คนที่กลับมาจะใช่ฟางรึเปล่านะ เราจะได้รู้กันค่ะ 

ใช่เรื่องนี้มันจะดาร์กๆดาม่าเลยค่ะ ถ้าใครชอบก็ติดตามกันจนจบเลยน้า เขาขอร้อง 

Barry Manilow - Can't Smile Without You ต้นฉบับเป็นเปียนโนนะค่ะ เพลงไม่เศร้า แต่ความหมาย มันออกมาเศร้านิดๆ เลยยืมาให้เฮียแกร้องค่ะ ><

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา