COME BACK TO ME ได้โปรด...ที่รัก
เขียนโดย 
To_oNg0909
วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.16 น.
17) ขอคืนได้มั้ย?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเขื่อน เฟย์
ไอ้พี่เขื่อน มันไปหมุดหัวอยู่ที่ไหนนะ ตอนแรกฉันก็มีอารมณ์ซึ่งอยู่หรอกนะ แต่ไม่ใช่ตอนที่ฉันวิ่งวนหาพี่แกจะรอบ
ประเทศอยู่แล้วแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาแบบนี้
ผู้ชายเจ้าสำอางค์แบบนั้นจะไปอยู่ไหนนะ
-ทะเล (ตัดทิ้งไปได้เลย ผู้ชายคนนั้นกลัวผิวเสียจะตาย)
-ภูเขา (พี่เขื่อนไม่มีทางพาตัวเองไปลำบากเด็ดขาด
-ลงใต้ (มันก็เหมือนๆข้อแรกนั้นแหละ ตัดทิ้งๆ)
-ปาย (ไม่มี เพราะฉันไปหาแล้ว)
-อาบ อบ นวด (เอ่อ พี่เขื่อนคงไม่ไปหรอกมั้ง)
-ผับ (อันนั้นแหละ น่าจะเป็นไปได้ที่สุด)
เฟย์กากาบาทตัวใหญ่ๆในเป้าหมายสุดท้ายที่เธอจะตามหาชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะหมดความอดทน
และหนีกลับอเมริกา หาหนุ่มคนใหม่มาควงเย้ยซะให้ซะใจแทน
เสียงดนตรีด้านในดังเข้ามากระทบโสตประสาททันที ที่เธอก้าวเท้าเข้ามาด้านใน
แต่การจะมองหาใครซักคนท่ามกลาง คนเป้นร้อยมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่ดี นอกจากว่าคุณจะมีวิธีเลิศๆ ล่อให้คนๆ
คนนั้นออกมาหาคุณเอง และเธอก็มีแผนเด็ดอยู่ในใจด้วยแล้วซิ
เฟย์ปลอดเสื้อคลุมตัวนอกที่สวมทับชุดเซคสีแดงสดออก ก่อนจะก้าวข้นไปยืนบนเวทีที่มีไว้สำหรับคนที่อยากจะ
โชร์สเต็ป ส่งสัญญาณให้ ดีเจ
อินโทรเพลง (แอลนิโย่) (ถึงมันจะเก่าไปหน่อยก็เถอะ แต่ความร้อนแรงของเพลงนี้ก้ยังเป็นที่สนใจได้เป็นอย่าง
ดี)
เฟย์เริ่มวาดลวดลายนักเต้น สาวๆบางคนยังต้องหยุดเต้นเพื่อมองเธอเลยด้วยซ้ำ
อาศัยจังหวะที่ทุกสายตายังตรึงอยู่กับจังหวะการเต้นของตัวเอง กวาดสายตามองหา คนที่ต้องการทันที
หึ พี่คิดว่าจะหนีพ้นหรือไงกันนะ พี่เขื่อน
รอยยิ้มถูกใจแตะแต้มริมฝีปากบาง เดินลงจากเวทีมุ่งหน้าไปยังโซนวีไอพีที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ก่อนแล้ว
ปรายตามอง สาวๆที่รายร้อมอยู่รอบกายของชายหนุ่มด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
ชิ มีแค่เธอหรือไงนะ ที่ดิ้นรนอยากเจอเขานะ เฮอะ : (
“การจะหาตัวพี่นี่มันไม่ง่ายเลยนะ”
“เธอมาทำไม เฟย์”
น้ำเสียงเย็นชาหลุดออกมาจากปากชายหนุ่ม โทนเสียงที่เขาไม่เคยใช้มันกับเธอ
“เฟย์มีเรื่องอยากคุยกับพี่”
“ออกไปก่อน” หันไปพูดกับบรรดาหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกายของชายหนุ่ม แต่กลับไม่มีใครฟังเธอ
ทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน รวมถึงชายหนุ่มด้วย
“ถ้ายังอยากครบ 32 กลับบ้าน ก็ออกไปซะ”
กดเสียงต่ำ พลางมองหน้าสาวๆคนอื่นด้วยสายตาเอาจริง
คนอื่นต่างจิ๊ปากด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ยอมเดินออกไปตามที่โดนสั่ง
“พี่จะไปไหน”
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีเธอ”
เธอเกือบจะปล่อยมือเขาอยู่แล้ว ถ้าไม่เห็นแววตาเจ็บปวดยามที่เขามองเธอแบบนั้น
เพราะเขาเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่เก่งไง เธอถึงได้หลงรักเขาแบบไม่รู้ตัว
หลายๆครั้งที่เขาทำหน้าหงอยยามที่เธอบอกว่ารำคาญยามที่เขามาวนเวียนอยู่ใก้ลๆ
แต่พี่รู้อะไรมั้ย พี่เขื่อน เวลาที่ไม่มีพี่ มันทำให้เฟย์เหงาที่สุดเลยนะ
กลับมาเป็นคนน่ารำคาญของเฟย์คนเดิมได้มั้ย อย่างน้อย พี่ก็ยังอยู่ข้างๆเฟย์
“มันคงไม่มีที่แบบนั้นหรอก เพราะเฟย์จะตามพี่ไปทุกที่นั้นแหละ”
“เธอต้องการอะไรกันแน่เฟย์ หรืออยากเห็นว่าพี่เจ็บปวดแค่ไหนกับคำหลอกลวงของเธอห๊ะ!”
เขื่อนตะคอกใส่หน้าเฟย์ แต่มันกลับยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดมากกว่าเดิมซะอีก
“เฟย์รู้ว่าพี่เจ็บ แต่พี่เคยคิดบ้างมั้ยว่าพวกเฟย์เองก็เจ็บไม่ต่างกัน”
“หึ เธอรู้จักคำๆนั้นด้วยหรือไงกันเฟย์” รอยยิ้มเยาะเย้ยหลุดออกมาให้เธอได้เห็น
เธอต้องทนให้ได้ซิเฟย์ แค่นี้เอง ถ้าเธอผ่านมันไปได้ ผู้ชายคนนี้จะเป็นของเธอไปตลอดกาลนะ
“ได้ งั้นเราเจ็บเท่าๆกัน แต่พี่ลืมมันไปไม่ได้หรือไง”
“ลืม?”
“ลืม ทั้งๆที่พี่ต้องทนอยู่กับมาตลอด 7 ปีที่ผ่านมานะเหรอเฟย์”
“ฮึก พี่เขื่อน”
น้ำตาเม็ดโตร่วงริน เธอจะทำยังไงดี มันจะมีทางไหนที่เธอจะลบเลือนความเจ็บช้ำทั้งหมดออกไปจากใจของคน
ที่รักได้บ้างมั้ย ยังมีมั้ย?
“กลับไปซะเฟย์ พี่...ไม่อยากเจอเธออีก”
คำพูดของชายหนุ่มราวกับคมมีดที่กรีดลงไปที่ใจเขาเอง แต่น้ำตาของเธอมันทำให้เขาเจ็บปวดยิ่งกว่า
“ไม่ ฮึก พี่เขื่อน เฟย์”
เฟย์ปาดน้ำตาออกจากหน้าตัวเอง พลางโผเข้าไปกอดชายหนุ่มเอาไว้แน่น ยืดไม่ให้เขาทิ้งเธอไป
“เฟย์รักพี่นะ พี่เขื่อน”
คำบอกรักของเธอทำให้เขานิ่งค้างอยู่กับที่
“เฟย์รู้เรื่องของพี่ฟางมันอยากที่จะทำใจลืม แต่ความรักของเฟย์มันพอจะทดแทนบาดแผลในใจพี่
ได้หรือเปล่า”
“พี่เขื่อน”
“เธออย่ามาใช้วิธีนี้กับพี่นะเฟย์”
“ไม่นะพี่เขื่อน เฟย์รักพี่จริงๆ”
“เฟย์ไม่ได้เอาเรื่องนี้มาต่อรองให้พี่ยกโทษให้พี่ฟาง”
เฟย์พูดทั้งน้ำตา เขื่อนจ้องหน้าเธอนิ่ง ความคิดตีกันในหัวยุ่งไปหมด
ความรักจะทดแทนทุกอย่างได้จริงเหรอ?
“รักทั้งๆที่เธอเชยชากับพี่มาตลอดนะเหรอเฟย์”
“....”
คำถามของเขากลับไม่มีคำตอบหลุดออกมาจากปากเธอ
เขื่อนปลอดแขนที่รัดรอบเอวตัวเองอยู่ออก
“กลับไปเถอะเฟย์ พี่เหนื่อยกับคำหลวกลวงของเธอเต็มที”
“พี่เขื่อน...” ครางชื่อชายหนุ่มสียงแผ่ว
คิดซิยัยเฟย์ ต้องทำยังไง ผู้ชายคนนี้ถึงจะเชื่อเธอ คิดซิ คิด
เฟย์กระชางร่างสูงให้หันกลับมาหา ก่อนจะยืดตัวขึ้นไปประกบปากตัวเองกับปากเขา
เล็บสวยเจ็บแน่นไปที่บ่าของชายหนุ่ม
“แฮ่ก พี่จะเชื่อได้หรือยัง ว่ารักของเฟย์มันเป็นของจริง”
“หึ แค่จูบเดียวเธอคิดว่าพี่จะเชื่อหรือไง” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต้มอยู่ที่ปากของเขื่อน
“เฟย์จะทำทุกอย่างให้พี่เชื่อว่า รักของเฟย์มันเป็นเรื่องจริง พี่เขื่อน”
“เอาซิ ถ้าเธอทำได้ พี่จะยอมเชื่อ”
เฟย์พลักให้ชายหนุ่มนั่งลงที่โซฟาใก้ลตัว ก่อนจะขึ่นไปนั่งคล่อมชายหนุ่มไว้ทั้งตัว
เขื่อนมองการกระทำของเธอนิ่ง รอดูว่าเธอจะทำยังไงต่อไป
สองแขนโอบต้นคอหนาเข้ามาใก้ล กดจูบลงไปบนเรียวปากหนา
เขื่อนรั้งเอวบางให้เข้ามาแนบชิดกับร่างกายตัวเองมากยิ่งขึ้น มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเล็ก
“แฮ่กๆ ถ้ามากกว่านี้เฟย์คงทำให้พี่ไม่ได้”
“ไหนว่าเธอจะยอมแลกทุกอย่าง”
“พี่อยากได้แค่ร่างกายของฉัน หรืออยากได้หัวใจของฉันกันแน่หล่ะพี่เขื่อน”
“ถ้าพี่อยากได้แค่อยากแรก เฟย์ก็จะให้แล้วชาตินี้อย่าหวังว่าเราจะได้เจอกันอีก แต่ถ้าพี่อยากได้
อย่างหลังเฟย์ของแค่หัวใจของพี่ที่จะมีแค่เฟย์คนเดียวเป็นของตอบแทนได้รึเปล่า”
ทั้งคู่จ้องหน้ากันนิ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นฝ่ายหลุดยิ้มออกมาก่อน
“เธอนี่มันเป็นแม่ค้าหน้าเลือดนะเฟย์ มีแค่เธอคนเดียว?”
“ใช่ ถ้าพี่มีแค่เฟย์คนเดียว”
“ได้ซิ” คำตอบตกลงของเขื่อน ทำให้เฟย์โถมตัวไปกอดรัดเอาไว้แน่น
“เฟย์รักพี่ รักมากนะพี่เขื่อน”
“เอาเถอะ เรายังมีเวลาพิสูจน์คำว่ารักของเธออีกนาน เฟย์”
นั้นซิ เธอยังมีเวลอีกเยอะ ขอแค่เธอมีเขาอยู่ข้างๆ เท่านี้แหละที่เธออยากได้จากเขา ขอแค่คำว่ารักเท่านั้น
ความเศร้าที่มองเห็น ‘กลับไปเถอะเฟย์ พี่เหนื่อยกับคำหลวกลวงของเธอเต็มที’
~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬
มาแล้วๆ สมหวังไปอีกคู่ รอ รอรอ รอคู่เอกของเราอาทิตย์หน้านะ ตกลงป่ะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
