COME BACK TO ME ได้โปรด...ที่รัก
เขียนโดย 
To_oNg0909
วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 03.16 น.
15) อยากได้คืน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“พี่ฟาง พี่แน่ใจนะว่าจะพูดกับแม่จริงๆ”
เฟย์กระตุกแขนพี่สาว ถามอย่างไม่สบายใจ เธอกลัวว่าทุกอย่างจะเลวร้ายไปมากกว่านี้
“ถ้าพี่อยากได้ป็อปคืนมา พี่ก็ต้องทำ” จับมือน้องสาวราวกับจะให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
“ค่ะ”
“แม่ค่ะ ขอฟางคุยด้วยได้รึเปล่าค่ะ”
คนเป็นแม่เงยหน้าจากเอกสารงานในมือ มองหน้าลูกสาวทั้งสองคน ร่องรอยความไม่สบายใจของทั้งคู่ทำให้เธอ
พยักหน้ารับ คงไม่ใช่เรื่องเล็ก เพราะไม่งั้นลูกเธอคงไม่ยอมบินกลับมาจากเมืองไทยเพื่อคุยกับเธอเป็นแน่
“มีอะไรก็วว่าไป แม่รอฟังอยู่”
เอ่ยหลังจากนั่งมองลูกสาวอึกอักอยู่นาน
“แม่ค่ะ ฟาง...ฟางรักป็อปค่ะ”
‘ปึง’
ฟางหลับตาลงเตรียมตัวรอรับพายุอารมณ์ของแม่ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แม่เธอสั่งห้ามมาตลอด
“เอาซิ”
“ค่ะ?”
ลืมตามองคนเป็นแม่ที่กลับไปสนใจงานในมือตามเดิม
“แม่ว่าอะไรนะค่ะ” เอ่ยถามช้าๆ
“ในเมื่อเราบอกว่ารักหมอนั้น แม่ก็ตามใจแล้วไง”
เฟย์กับฟางมองหน้ากันอย่างไม่แน่ใจ อะไรบางอย่างกำลังเตือนเธอว่า เรื่องราวมันไม่น่าจะง่ายอย่างที่เธอห็น
“แม่หมายยอมให้ฟางรักกับป็อปจริงๆเหรอค่ะ”
“อืม ก็เรามาขอแม่แบบนั้นไม่ใช่หรือ ส่วนเรายัยเฟย์”
“ค่ะ” เฟย์รับคำแม่เสียงตื่นๆ
“ถ้าเราจะคบกับไอ้หน้าขาวนั้นก็ได้”
“ขอบคุณค่ะแม่” เฟย์กับฟางคลี่ยิ้มหวาน ดูท่าพวกเธอจะกังวลมากเกินไปเอง
“แต่...”
คนเป็นแม่จ้องหน้าลูกสาวทั้งสองคนเขม้ง
“พาผู้ชายสองคนนั้นมาหาแม่ให้ได้ภายใน สามวัน แล้วแม่จะไม่ยุ่งเรื่องของเราอีก”
“สะ...สามวัน”
“ใช่ ถ้าทำไม่ได้ เราต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายสองคนนั้นแบบไร้ข้อแม้”
“ตกลงรึเปล่า”
สามวัน เธอจะทำยังไงดี ไม่มีทางที่เธอจะพาป็อปมาหาแม่ได้ภายในสามวันแน่ๆ
แต่ถ้าไม่ลองเธออาจต้องตายจากเขาไปจริงๆก็ได้
“ตกลงค่ะ งั้นเฟางกับเฟย์ขอตัวก่อนนะค่ะ”
เลี่ยงลุกออกมาจากห้องทำงานของแม่
“พี่ฟาง เราจะทำได้จริงๆเหรอ”
เฟย์เขย่าแขนถามพี่สาว ใบหน้าสวยเหยเก
“ทัน พี่ต้องทำให้ได้ เพราะพี่ทุกเดิมพันกับสามวันนี้ไปหมดแล้วเฟย์”
สบตาน้องสาวด้วยแววตาแน่วแน่
ฉันเดิมพันทุกอย่างวืที่นายแล้วนะ ป็อปปี้ หัวใจฉันกับโอกาสจากนาย นายจะให้ฉันได้รึเปล่า
เฟย์ กับฟางรีบบินกลับมาที่กรุงเทพทันที เพราะเวลาของพวกเธอเริ่มเดินถอยหลังทันที ที่พวกเธอเหยียบ
ประเทศไทย
เรียกแก้วมารวมตัว ดีใจกับอีกฝ่ายที่แม่ของแก้วยอมให้เอกับโทดมะคบกันจนได้
แต่ปัญหาใหญ่กำลังรอพวกเธออยู่ เพราะสามหนุ่มหายตัวไปนับแต่วันนั้น ติดต่อไม่ได้
ตารางงานก็ยกเลิกทิ้งทั้งหมด
ป็อปปี้ นายอยู่ไหนกันนะ
ขอโอกาสสุดท้ายให้ฉันดีรึเปล่า...
“พี่เมฆค่ะ ฟางขอร้องหล่ะค่ะ บอกได้มั้ยค่ะ ว่า3คนนั้นหายไปไหนกัน”
“น้องฟาง พี่ก็ไม่รู้จริงๆ ว่าไอ้ป็อป ไอ้โมะ ไอ้เขื่อนมันหายหัวไปไหนกัน”
พี่เมฆมีสีหน้าลำบากใจ จนเธอรู้สึกผิดที่มาคาดคั้นถาม
“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ”
“พี่ฟางแล้วเราจะทำยังไงต่อดี เหลืออีกแค่2วันด้วย”
“แก้วว่า สามคนนั้นไปน่าจะไปด้วยกัน เราคงต้องแยกกกันตามหา ไม่งั้นไม่มีทางหาเจอแน่”
“ตกลง”
ทั้งสามคนพยักหน้าให้กัน ก่อนจะแยกย้ายกันไปตามหาหัวใจของตัวเอง
ป็อปปี้ นายอย่าหนีฉันไปไหนอีกได้มั้ย...
ความเศร้าที่มองเห็น ‘“ถ้าพี่อยากได้ป็อปคืนมา พี่ก็ต้องทำ”’
~♬ ♫~♬ ~♬ ♫~♬
เอาหล่ะซิ สามวัน สองสาวจะทำได้มั้ย แล้วสามหนุ่มเขาหาย(หัว)ไปไหนกัน?
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
