คุณหมอเพลย์บอยกับพยาบาลสาวสวย

     ' เธอนี้มันทั้งสวย น่ารัก และยังเซ็กซีออีกต่างหากนะเนี่ย' ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะเอื้อมมือมาจัดผมหญิงสาวที่ล่วงลงมาปิดตา  ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ
       " ทำอะไร !!!" แก้วลืมตาขึ้นมาก่อนจะดันหน้าชายหนุ่มให้ออกห่างแล้วลุกขึ้นนั่ง       " รู้ตัวด้วยเหรอเนี่ย ว้าแย่จัง" โทโมะเอ่ยบอกอย่างอายๆ       " รู้ตัวตลอดนั้นแหละ ว่าแต่คุณหมอตามฉันมามีอะไรค่ะ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม       " ก็มาดูว่าเป็นอะไรไหม ถ้าไม่สบายหมอจะได้จับฉีดยาให้อีก"       " ก็คุณหมอเพิ่งฉีดยามาให้แก้วนิค่ะ แล้วจะมาฉีดอะไรอีก" แก้วเอ่ยถามคุณหมอหนุ่ม       " ยาสูตรพิเศษของหมอเอง รับรองว่าหายแถมยังติดใจด้วยนะ จะลองไหมล่ะ" โทโมะเอ่ยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับพยาบาลสาวสวย       " ก็น่าลองค่ะ แต่แก้วกลัวว่าเข็มฉีดยาสูตรพิเศษมันจะไม่สะอาดและไม่ปลอยภัยนะค่ะ " แก้วว่าก่อนจะจ้องไปยังเข็มฉีดยาของชายหนุ่มอย่างรู้ความหมาย       " งั้นคุณพยาบาลก็ทำความสะอาดให้สิครับ เดี๋ยวหมอจะฉีดให้" ไม่ว่าเปล่ามือของเขายังลูบไล้แขนหญิงสาวไปมา       " ไม่เอาดีกว่าค่ะ แก้วเป็นโรคกลัวเข็ม" แก้วว่าก่อนจะลุกขึ้นยืน       " ฉีดยาไม่เจ็บอย่างที่คุณพยาบาลคิดหรอกครับ หมอจะฉีดเบาๆ เลยเอาไหม" โทโมะเอ่ยถามก่อนจะผลักหญิงสาวลงไปนอนอีกครั้ง       " ไม่เอาดีกว่าค่ะ" แก้วผลักอกชายหนุ่มออกก่อนจะลุกเดินหนีชายหนุ่มออกมาจากห้อง  เธอไม่คิดว่าเขาจะตามเธอมา  แต่ตอนนี้เธอต้องหนีไปจากที่นี้ก่อน ไม่งั้นมีหวังเธอเสร็จคุณหมอเพลย์บอยนี้แน่ๆ  แก้วคิดในใจก่อนจะคิดถึงพี่ชาย
 
        " พี่ป๊อบอยู่ไหนอ่ะ"        ' พี่กำลังมาส่งฟางที่โรงพยาบาลอ่ะ พอดีฟางต้องเขาเวรด่วน แล้วแก้วล่ะ'        " แก้วอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ งั้นแก้วรอพี่นะ"        ' ได้สิ '        " งั้นแก้วขอคุยกับฟางหน่อย"  แก้วคุยกับเพื่อนสาวก่อนจะวางสายไป  สายตาเธอเหลือบไปมองคุณหมอหนุ่มที่กำลังเดินตามหาเธออยู่ แก้วนั่งแอบอยู่หลังเสาเพราะตรงนี้คนจะมองไม่ค่อยเห็น  หญิงสาวพักสายตาอย่างเหนื่อยล้า   โทโมะที่เดินสวนกับป๊อบปี้ก็มองชายหนุ่มอย่างแปลกใจที่คนข้างกายนั้นไม่ใพยาบาลสาวสวยแต่กลับเป็นเพื่อนของหญิงสาวแทน

      ' ไอ้นี้มันคบผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกัยเลยเหรอว่ะเนี่ย  แถมยังเป็นเพื่อนกันอีกด้วย' โทโมะเดินสวนป๊อบปี้มา  ฟางที่เดินสวนก็พอจะมองออก
       " พี่ป๊อบ แก้วนั่งอยู่ตรงนั้นนะค่ะ" ฟางกระซิบบอกพี่ชายของเพื่อนสาว       " เดี๋ยวพี่ไปส่งเราก่อนละกัน" ป๊อบปี้เอ่ยบอกก่อนจะเดินมาส่งหญิงสาวที่แผนก  ก่อนจะเดินมาหาน้องสาวที่นั่งหลับอยู่       " ว่าไงยัยตัวแสบ" ป๊อบปี้เดินมาหาน้องสาวที่นั่งพิงเสาหลับอยู่       " พี่ป๊อบ แก้วปวดหัวอ่ะ" แก้วเอ่ยบอกพี่ชาย  ป๊อบปี้จึงเอามือไปสัมผัสกับหน้าผากของน้องสาว       " ตัวร้อนนะ กลับบ้านเถอะ" ป๊อบปี้บอกแล้วประคองน้องสาวเดินไป  แต่แก้วท่าทางจะไม่ไหวมากเหมือนจะล้ม  ป๊อบปี้จึงช้อนตัวน้องสาวอุ้มออกไปแทน
       ' ไอ้นี้มันสับรางเก่งจริงๆ ส่งคนนู้นเสร็จ  แล้วก็มารับคนนี้ต่อ' โทโมะคิดในใจเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นอุ้มพยาบาลคนสวยของเขาไป

 
 
 
                วันรุ่งขึ้นแก้วเองที่ยังไม่หายดีแต่ดื้อที่จะไปทำงาน   ป๊อบปี้พยายามรั้งน้องสาวไว้แต่ก็ไม่สามารถทำได้  จึงปล่อยให้น้องสาวมาทำงานโดยเป็นคนขับรถมาส่ง        " ไม่ไหวก็โทรบอกพี้นะ เดี๋ยวพี่มารับ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกน้องสาวก่อนที่เธอจะลงจากรถ        " รับทราบค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินลงจากรถเข้าโรงพยาบาล    โทโมะที่ขับรถเข้ามาพอดีจึงแอบมองก่อนจะเห็นเพื่อนพยาบาลของแก้วเข้ามานั่งแทนที่หญิงสาวที่ลงไปเมื่อกี้

        ' เฮ้ย! อะไรมันจะเก่งปานนั้น' โทโมะเอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นขับรถออกไป  ก่อนจะเดินลงจากรถมายืนมอง  ก่อนจะเดินไปยังห้องทำงาน
        " พยาบาลแก้วไปไหนล่ะ" โทโมะเอ่ยถามพยาบาลที่มาแทนหญิงสาว        " พอดีแก้วไม่สบายและก็เป็นลมไปนะค่ะ  นี้ก็เรียกให้พาขึ้นไปพักผ่อนแล้วนะค่ะ"  พยาบาลเอ่ยบอกกับคุณหมอ  โทโมะพยักหน้ารับรู้แต่ก็อดเป็นห่วงหญิงสาวไม่ได้  เมื่อทำงานเสร็จเขาตั้งใจจะไปดูอาการของหญิงสาว  เมื่อเดินไปถึงหน้าห้องก็ต้องชะงักทันที       ' เป็นไงล่ะ พี่บอกแล้วให้อยู่บ้านก็ไม่เชื่อ'        ' ก็แก้วไม่อยากอยู่นิค่ะ แก้วขอทำงานก่อนนะ  แล้วแก้วจะรีบกลับบ้าน'       ' ไม่ไหวก็โทรบอกนะ เดี๋ยวพี่มารับ'       ' ได้ค่ะ'       ' งั้นพี่กลับก่อนนะ บ๊ายบาย'   โทโมะที่ได้ยินเสียงก็หลบมุมเพื่อรอให้ชายหนุ่มเดินออกไปก่อนจะรีบเข้ามาที่ห้องหญิงสาวพักอยู่และกดล็อดทันที       " คุณ มาได้ไงเนี่ย" แก้วหันมาเห็นก็เอ่ยถามด้วยความตกใจ       " มีเรื่องจะคุยด้วย"       " มีอะไร ว่ามาสิ" แก้วเอ่ยถามคุณหมอหนุ่ม       " เป็นแฟนกับไอ้หมอนั่นเหรอ"       " อยากรู้ไปทำไม"       " จะบอกว่ามันไม่ได้คุยเธอเพียงแค่คนเดียว แต่มันยังแอบคบกับเพื่อนเธอด้วยนะ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว       " แล้วไงอ่ะ ฉันไม่แคร์นิ"  แก้วยักไหล่ก่อนจะเดินไปรินน้ำใส่แก้วกิน       " จริงนะที่ไม่แคร์  ผมก็ไม่แคร์เหมือนกัน"  โทโมะรีบเดินมาที่หญิงสาวก่อนจะดึงแก้วน้ำออกจากมือแล้ววางไว้บนโต๊ะ       " จะทำอะไรนะคุณ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มที่อุ้มเธอมานอนลงบนเตียงที่หญิงสาวเพิ่งลุกมาได้ไม่นาน       " ผู้หญิงกับผู้ชายเขาทำอะไรกันล่ะ เวลาอยู่ด้วยกัน"       " ไอ้โรคจิต ออกไปนะ "  แก้วเอ่ยว่าชายหนุ่มที่กำลังคร่อมตัวเธออยู่       " ไม่ออก เพราะฉันชอบเธอ และฉันก็อยากได้เธอ"       " ไอ้บ้า ฉันไม่ใช่สาวๆ ในสต๊อกของนายนะ"  แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มออกไปพร้อมมือทั้งสองก็ดันอกแกร่งไม่ให้โน้มตัวลงมาหา       " เธอไม่ใช่สาวในสต๊อก  แต่เธอคือตัวจริง"  โทโมะเอ่ยบอกเสียงอ่อยก่อนจะยิ้มให้หญิงสาว รอยยิ้มของเขามันชั่งทำให้โลกนั่นหยุดหมุนไปทันที  หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกชายหนุ่มฉกชิมริมฝีปากบางตามใจชอบ  แก้วเองที่รู้สึกตัวก็พยายามต่อต้านการกระทำแต่ดูจะไร้ค่า  เพราะชายหนุ่มนั้นสอนบทรักที่อ่อนหวานและร้อแรงไปในคราวเดียวกันนั้นทำให้หญิงสาวถึงกลับเคลิ้มตามไปด้วย        " อื้อ ยะ..อย่านะ" หญิงสาวร้องห้ามเมื่อชายหนุ่มนั้นจะปลดกระดุมเสื้อพยาบาลออกจากตัวหญิงสาว        " อย่าดื้อสิครับ เดี๋ยวคุณหมอขอตรวจคนไข้คนนี้หน่อยนะครับ"  ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะปิดปากหญิงสาวอีกครั้ง  พร้อมกับมือหนาที่เริ่มปลดกระดุมหญิงสาวออกทีละเม็ดจนหมด  เผยให้เห็นเนินนู้นขาวๆ ทั้งสองข้างแต่มันยังไม่สวยงามเท่าไร เพราะมีบราสีชมพูหวานแววปกปิดอยู่  เขาไม่รอช้ารีบจัดการปลดมันออกจากตัวหญิงสาวทันทีเพื่อจะได้ชมกับความงามตรงหน้าอย่างเต็มตา
        ก๊อก ก๊อก ก๊อก