รักนี้มอบให้พี่สาวสุดสวย

~ลั้นลา~

โทโมะ:วันนี้พี่ฟางจะไปไหนกันดีครับ^_^

ฟาง:แล้วแต่โทโมะเลยจ๊ะ

โทโมะ:พี่ฟางใจดีที่สุดเลยเย้>O<

เฟย์:ถ้างั้นก็รักพี่ฟางเยอะๆนะจ๊ะ

โทโมะ:ครับ

ฟาง:ยัยเฟย์!!>//<

ณ ที่นัดหมาย

โทโมะ:ผมขอเลือกขนมก่อนนพี่ฟางกับเฟย์รอตรงนี้แหละ

ฟาง เฟย์:จ๊ะ

ผลั๊ก!!

แก้ว:โอ๊ยนี่นายเดินระวังทางหน่อยซิ

ในสายตาของโทโมะมีหญิงสาวร่างเพรียวบางสูงผมที่ยาวสลวยเป็นสีน้ำตาลดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลหาไม่ดูเหมือน

พญาหงส์ขาวโดยสิ้นเชิง

โทโมะ:ก็พี่เดินขว้างทางเองช่วยไม่ได้

แก้ว:เหอะๆแล้วแต่นายจะคิดแล้วกันนะ= =

โทโมะ:ผู้หิงอะไรเย็นชาชะมัด

โทโมะเมื่อเห็นหญิงสาวสวยร่างเพรียวผู้นั้นจะหยิบของแต่เขาก็พยายามจะหาเรื่อง

แก้ว:นายมีอะไร??

โทโมะ:ยัยแก่บ้าฉันด่าไปฟังรึป่าวเนี้ย-0-

แก้ว:ฟังไปแล้วได้อะไรละ??

โทโมะอึ้งประมาณ2วิเพราะเมื่อเห็นสาวสวยลูกครึ่งที่อยู่ตรงหน้ารอฟังดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลยังคงสงบนิ่งเพื่อรอฟัง

แก้ว:นายจะรีบๆพูดซักทีได้ไหมฉันว่านายควรมีเหตุผลมากกว่านี้

หญิงสาวร่างเพรียวสูงูดอย่างเย็นชาก่อนจะเดินจากไป

กึ๊ก

โทโมะ:พี่ฟางเป็นไรไหมครับ!!

โทโมะเห็นว่าพี่ฟางข้อเท้าพลิกแต่แปลกที่เฟย์กลับวิ่งไปหาสาวสวยคนนั้น

เฟย์:ว้าว ยัยแก้วแกกลับมาไทยทำไมฮึ- -??

แก้ว:แล้วเธอจะมาทักทายฉันแค่นี้รึป่าว??

สาวร่างเพรียวบางตอบด้วยความเฉยชาโดยดวงตาสีน้ำทะเลนั้นไม่มีความหวั่นไหวกลับสงบนิ่งมากโทโมะรู้สึกว่า

เมื่อใกล้สาวผู้นั้นรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย

เฟย์:กร๊ดนังแก้ว!!

แก้ว:จะตบก็ลองดูอ้อถ้าตบแล้วอย่าลืมว่ากราบเท้าฉันนะ

เฟย์:นังแก้ว!!

แก้ว:คนฉลาดเขาไม่ใช้กำลังกันหลอกแบบเธอเรียกว่าโง่รึป่าวละ:)

เฟย์:ก็เพราะแกทำให้พี่ฟางร้องไห้

แก้ว:เธอหัดมีเหตุผลซะบ้างนะฉันแย่งหลอ?? กลับมาทีไรเธอใจร้อนเหมือนเดิมน่าสมเพชหึ

เฟย์:แกก็ยังเย็นชาเหมือนเดิมสรุปแกเป็นใครกันแน่ยัยแก้ว

แก้ว:ฉันจะเป็นใครมันไม่เกี่ยวกับเธอ

โทโมะมองร่างเพรียวนั้นสาสวที่มีผมลอนใหญ่สีน้ำตาลดวงตาสีน้ำทะเลที่เดินไปด้วยความเฉยชาสงบนิ่งปล่อยให้

พี่เฟย์เดือดไปคนเดียว