รักนี้มอบให้พี่สาวสุดสวย

                                       วันรุ่งขึ้น ณ ร้านกาแฟ

แก้วสาวร่างบางสุดสวยนั่งหลังตรงดื่มกาแฟเหมือนใช้ความคิดบางอย่างอยู่เนิ่นนานแล้วเขียนไปในสมุด

บันทึก

เฟย์:พี่ชอบกินร้านนี่มากเลยรู้ไหมโทโมะ^^

โทโมะ:รู้ครับ เอ๋เธอคนนั้น

โทโมะตกใจเมื่อเห็นร่าบางที่นั่งตรงดิ่งสาวผมสลวยถึงเอวยาวเป็นลอนสลวยดวงตาที่สีฟ้าน้ำทะเลเข้ากับผิวขาวราว

หิมะรับกับหน้าเรียวไข่ซึงดูแล้วเหมือนภาพวาดเธอสวยจริงๆแต่ร่างบางนั้นไม่หันมาตามเสียงกลับนั่งเขียนยุกยิก

เฟย์:อ้าวยัยแก้วแกแล้วนี่ทำอะไรย๊ะ

แก้ว:ก็น่าจะเห็น

แก้วตอบพร้อมกับเขียนบันทึกต่อไปโดยไม่สนสายตา

ฟาง:งั้นเราไปนั่งโต๊ะอื่นเถอะจ๊ะ

โทโมะ เฟย์:นั่งโต๊ะนี่แหละ!!

ฟาง:จ๊ะๆ

แก้ว:ถ้านั่งก็กรุณาอย่าส่งเสียงดังมากนะมันน่ารำคาญ

ดวงตาที่ดูสงบนั้นเขียนต่อไปแล้วเริ่มวาดรูปป่าไม้ได้อย่างสวยงามโทโมะมองใบหน้ที่เรียวสวยเสียเพลินเลย

พลับ!!

เฟย์:ว๊าย วาดป่าไม้เน่าๆอะไรของแกเนี้ยแกน่าสมเพช!!

เฟย์พูดแล้วฉีกทิ้งโยนให้มันลอยแก้วมองด้วยสายตาว่างเปล่ากลับดืมกาแฟมองหน้าเฟย์นิ่งๆราวกลับถามว่าไปทำ

อะไรให้

แก้ว:เฮ้อ น้องคิดตังนะคะไม่ต้องทอน

แก้วพูดด้วยเสียงเบื่อๆแก้วหยิบแก้วกาแฟของโทโมะมา

ซ่า!!

แก้ว:ขอโทษนะบังเอิญหน้าเธอมันสกปรกกาแฟนี่คงช่วยได้นะ

เฟย์:แกนังแก้ว!!

แก้ว:ธอแรงใส่ก่อนฉันแรงกลับ!!

แก้วพูดด้วยสายตาเย็นชาเมินเฉยก่อนจะเดินไปพวกโทโมะรู้สึกต่ำต้อยมากเมื่ออยู่ใกล้แก้ว