รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

              ผมเดินคอตกลงมาจากห้องเฟย์เลยครับ เฟย์ไม่หายโกรธผม แต่ผมรู้สึกดีหรือว่าคุ้มอยู่อย่างคือผมได้
                  จุจุ๊บกับเฟย์ >//<
             แน่อิจฉาผมล่ะซิ เดี๋ยวต่อไปพวกคุณได้อิจฉาผมกว่านี้แน่
 
          เมื่อเขื่อนเดินลงมาถึงข้างล้าง ก็เห็นว่างานที่เขาต้องทำกับบิ้วนั้นเสร็จแล้ว
 
ป๊อปปี้ : เขื่อนเป็นไง
โทโมะ : หน้าแบบนี้ เฟย์ยังงอนอยู่ชัวร์
แก้ว : โมะ
          แก้วตีห้ามไม่ให้โทโมะพูดตรอกย้ำเขื่อนเบาๆ
ป๊อปปี้ : ว่าไงเขื่อน
เขื่อน : งอนหนักกว่าเดิมอีกว่ะ
โทโมะ : นั่นไง
แก้ว : เขื่อนไปทำไรให้เฟย์โกรธรึป่าว
เขื่อน : ก....ก็มีเหตุเอ็กสิเดนนิดหน่อย
แก้ว : แน่ใจนะ
เขื่อน : อื้อ
 
18:30 น.
@ห้างสรรพสินค้า
 
ฟาง : เราจะกินร้านไหนดีอ่ะ
 
          ตอนนี้เป็นเวลาเย็นพลบค่ำ ถึงเวลาอาหารเย็น ทุกคนออกมายังห้างสรรพสินค้า เพื่อนนั่งทานข้าวและเดินเที่ยวเล่นนิดหน่อยและจะเดินกลับบ้าน
 
เฟย์ : ร้านนั้น เฟย์อยากกินอาหารญี่ปุ่น
          เฟย์ชี้ไปยังร้านอาหารญี่ปุ่น ที่อยู่เยื้องๆ ทางขวามือ
 
บิ้ว : บิ้วว่าร้านนั้นอร่อยนะค่ะ
          บิ้วชี้ไปยังร้านอาหารเกาหลีร้านหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านอาหารญี่ปุ่น
 
เขื่อน : ร้านเปิดใหม่นิ
แก้ว : ไปลองกินกันมะ
เขื่อน : ป่ะดิ
 
                ทำไมไม่มีใครสนใจเฟย์เลยล่ะ
 
          ทุกคนเดินไปยังร้านอาหารเกาหลี แต่ยกเว้นเฟย์ที่เธอยังยื่นอยู่กับที่ไม่ก้าวเดินจามคน6คนไป
 
ฟาง : เฟย์มาเร็ว
          ผู้เป็นพี่สาวเห็นน้องไม่เดินตามมา จึงหันไปเรียกน้องสาวให้เดินมาด้วยกัน แล้วกลับหันไปเดินต่อ
 
เฟย์ : จะไปก็ไปกันเถอะ เฟย์ไม่ไป
 
          เฟย์พูดพร่ำเพ้อกับตัวเอง แล้วเดินไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่เธออยากทาน
 
พนักงาน : กี่ที่ค่ะ
เฟย์ : ที่เดียวค่ะ
พนักงาน : งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ
          พนักงานสาวพาเหย์เดินมายังโต๊ะตรงเริ่มกระจกที่สามารถมองออกไปยังนอกร้านได้ แต่ร้านฝั่งตรงข้ามเป็นร้านอาหารเกาหลี ภายในร้านตรงเริ่มฝั่งตรงข้ามเป็นโต๊ะกลุ่มใหญ่ที่นั่งกันเป็นคู่ๆ
          เฟย์สั่งอาหารไปแล้วเธอก็นั่งมองโต๊ะฝั่งตรงข้ามที่อยู่อีกร้านหนึ่ง ที่ดูแล้วโต๊ะนั่นมีความสุขกันดี ผิดกับตัวเองที่นั่งเงียบเหงาอยู่ที่โต๊ะนี้คนเดียว
 
               นี่ไม่มีใครจะตามเรามาเลยหรอ
 
           เฟย์กินเสร็จเธอก็เดินออกไปจากร้าน และเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย
           เฟย์หยุดอยู่ที่ร้านเค้กร้านหนึ่งที่เธอเคยมากินกับเขื่อนสองคน
               ที่เคยนั่งเล่นนั่งหัวเราะกับเขื่อนสองคน
                ที่เขื่อนตามใจเธอทุกอย่าง
           ไม่ว่าเธอจะกินอะไร จะกินเยอะแค่ไหน แต่เขื่อนก็ไม่บ่นเธอ
 
                  ว่าแล้วกินเค้กดีกว่า
 
          เฟย์เดินเข้าไปในร้านเค้กนั่งลงในส่วนที่เป็นที่ลับตาคน และเป็นมุมเงียบๆ ที่เธอกับเขื่อนมักจะมานั่งด้วยกัน
พนักงาน : รับอะไรดีค่ะ
เฟย์ : เอา.... Cake white chokko orio ค่ะ
 
          เฟย์พลิกเมนูในมือไปมาก่อนจะสั่งเค้กไปกับพนักงานที่คุ้นเคย กำลังรอรับออร์เดอร์อย่างตั้งใจ ที่รอว่าเฟย์นั้นจะสั่งอะไร
พนักงาน : อ้าววันนี้มาคนเดียวเหรอค่ะ
เฟย์ : ค่ะ
          เฟย์ตอบแล้วยิ้มให้เห็นลักยิ้มของเธอ
 
          นั่งไม่นานเมนูที่เฟย์ก็วางไว้อยู่ที่หน้าเธอ เฟย์นั่งตักทานไปอย่างช้าๆ เหมือนคนไม่เร่งรีบอะไร
 
                ทำไมมันไม่อร่อยเหมือนตอนนั้นล่ะ
 
 
         เฟย์นั่งกินไปเลื่อยอย่างไปเร่งรีบอะไร เธอไม่รู้ว่านั่งในร้านนี้มากี่ชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าพนักงานจ้องเธอราวกับเป็นลูกค้า VIP ที่นั่งอยู่ในร้านเพียงคนเดียว
 
พนักงาน : เออ ขอโทษนะค่ะ ร้านเราจะปิดแล้วค่ะ
 
เฟย์ : อ้อ ค่ะ ขอโทษที่ทำให้ช้านะค่ะ
พนักงาน : ไม่เป็นไรค่ะ
         พนักงานพูดแล้วส่งยิ้มให้เฟย์
 
         หลังจากที่พนักงานเดินกลับไปเคลียร์ของ เฟย์ก็เดินไปยังเคาเตอร์ เพื่อจ่ายตัง
 
พนักงาน : 190 บาทค่ะ
               ห้ะ ! 190 แพงมาก แค่เค้กก้อนเดียวเนี่ยนะ แล้วเวลามากับเขื่อน เรากินตั้งเยอะ เขื่อนจะจ่ายไปเท่าไหร่เนี่ย
เฟย์ : 190 นะค่ะ นี่ค่ะ
          เฟย์ยื่นเงินไปให้พนักงานไป แล้วเธอก็เดินออกมาจากร้าน เฟย์หยุดที่หน้าร้าน มองซ้าย มองขวา ก็เห็นว่าไม่ค่อยมีคนเหมือนตอนที่มา เธอจึงยกข้อมือข้างที่สวมนาฬิกาขึ้นมาดู
เฟย์ : 3ทุ่มกว่าล่ะเหรอเนี่ย
 
เขื่อน : เมื่อไหร่จะกลับบ้าน
          เสียงเขื่อนที่มาถามเฟย์ที่ยื่นงงๆอยู่หน้าร้านเค้กที่ชอบมาทานประจำกับเขาเฟย์หันไปก็พบว่าเขื่อนเดินมา และที่แขนของเขื่อนก็มีมือเรียวอีกมือเกาะอยู่
เฟย์ : ยุ่งอะไรล่ะ นายเป็นพ่อฉันรึไง ทีนายยังไม่กลับเลย ไปไหนกันมาล่ะ
เขื่อน : ดูหนังเพิ่งเสร็จ ป่ะกลับพร้อมกันเนาะ ที่รักก
 
               หึ ดูหนังกันสองต่อสองสินะ ทำไรกันบ้างล่ะ
 
เฟย์ : ก็กลับไปสิ ที่รักนายคงอยากกลับบ้านแล้วนั่นนะ
เขื่อน : เฟย์ของเขาก็มาสิ
 
          เขื่อนเดินออกจากวงแขนของบิ้วแล้วมาจับที่ข้อมือเฟย์
 
เฟย์ : ปล่อย ฉันไม่ใช่ที่รักนาย
เขื่อน : ตอนนี้ไม่ แต่ต่อไปก็ไม่แน่หรอก
 
เฟย์ : เดี๋ยวแฟนนายก็โกรธ
เขื่อน : เฟย์โกรธเก๊าเหรอ
เฟย์ : ไม่ใช่ฉัน แฟนนายอยู่นู้น
          เฟย์พูดแล้วหันหน้าไปทางที่บิ้วยื่นอยู่
เขื่อน : นั่นมันเพื่อนตั้งหากเล่า
บิ้ว : เขื่อน บิ้วอยากกลับบ้านแล้วอ่า
 
          บิ้วพูดแทรกขึ้นระหว่างเฟย์กับเขื่อน
 
เขื่อน : อ่ากลับก็กลับป่ะ เฟย์ป่ะ
          เขื่อนพูดตอบบิ้วก่อนที่จะหันมาพูดกับเฟย์
เฟย์ : ฉันกลับเองได้ ปล่อย
          เฟย์พูดแล้วสะบัดข้อมือออกจากเขื่อน แต่ก็ไม่หลุดสักที
บิ้ว : เฟย์เขาคงอยากไปเดินดูของต่อหรือนัดใครไว้ป่าว ถึงไม่อยากกลับพร้อมเรา
เฟย์ : ใช่ นายบ่อยฉันได้แล้ว
เขื่อน : ที่แท้ก็นัดใครไว้ ใช่สิ๊ เฟย์ไม่รักเขื่อนแล้วนิ
                    คำนั้นฉันควรเป็นคนพูดมั้ยห้ะ !!!
 
         จากนั้นบิ้วก็เข้ามาดึงแขนเขื่อนแล้วพาเขื่อนออกจากตรงนั้น แล้วทิ้งเฟย์ไว้ตรงนั้นคนเดียว
 
         เฟย์เดินออกมาจากห้างแล้วเดินกลับบ้านไปเลื่อยๆ โดยที่ไม่รู้ว่าเวลานั้นตอนนี้จะกี่ทุ่มแล้วเฟย์เดินคิดอะไรไปเลื่อยเปื่อย แวะนั่งเล่นที่สวนสาธารณะหน้าหมู่บ้านบ้าง
 
                ก็คนมันยังไม่อยากกลับนี่น่า
                ดูสิตอนนี้ยังไม่มีใครโทรตามเลย
                เขื่อนคงเบื่อเราแล้วแหละ กินก็เยอะ แล้วยังให้เขื่อนจ่ายอีก เอาใจก็ยาก เขื่อนคงเบื่อเฟย์แน่ๆเลย
                เราทำอะไรเอาแต่ใจเยอะ วีนเขื่อนบ่อย ถ้าเขื่อนเบื่อแล้วอยากจะไปจากเรา เราก็จะไม่ว่าหรือไม่รั้งเขื่อนเลย
 
                                     เตรียมใจไว้เลยเฟย์ เล่นตัวดีนัก
                                              สมน้ำหน้า
 

 
 นุ้งเฟย์ขี้น้อยใจจังเลยย
 แต่ก็แอบสงสารเฟย์เบาๆ -0-
 ไม่เป็นไรนะเฟย์อีกสักพักคงจะมีอะไรดีขึ้น
 แต่พี่เขื่อนนี่เรียกเฟย์ที่รักอย่างนู้นอย่างนี้ แต่ทำไมไม่สนใจเฟย์ให้มากกว่านี้เล่า !!
 

 
 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน
 ขอบคุณที่เข้ามาคอมเม้นและให้กำลังใจเราน้าา
 สัญญาว่าจะมาอัพให้จบ
 แต่ทุกอย่างทิ้งเราไปไหนนะ TOT
 อย่าทิ้งอีก2เรื่องของเราด้วย ( รักเธนนะยัยน้องตัวแสบ , มันจะจบลงเช่นไร )
 มีอะไรติชมกันได้เนาะ เราจะได้นำไปแก้ไขในตอนต่อๆไป
 ขอบคุณค่ะ ❤️❤️❤️