รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

8.4

เขียนโดย HBZTK

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 23.34 น.

37 ตอน

146 วิจารณ์

68.50K อ่าน

36) { KOENFAYE :// รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย }

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ผมเดินคอตกลงมาจากห้องเฟย์เลยครับ เฟย์ไม่หายโกรธผม แต่ผมรู้สึกดีหรือว่าคุ้มอยู่อย่างคือผมได้

จุจุ๊บกับเฟย์ >//<

แน่อิจฉาผมล่ะซิ เดี๋ยวต่อไปพวกคุณได้อิจฉาผมกว่านี้แน่

เมื่อเขื่อนเดินลงมาถึงข้างล้าง ก็เห็นว่างานที่เขาต้องทำกับบิ้วนั้นเสร็จแล้ว

ป๊อปปี้ : เขื่อนเป็นไง

โทโมะ : หน้าแบบนี้ เฟย์ยังงอนอยู่ชัวร์

แก้ว : โมะ

แก้วตีห้ามไม่ให้โทโมะพูดตรอกย้ำเขื่อนเบาๆ

ป๊อปปี้ : ว่าไงเขื่อน

เขื่อน : งอนหนักกว่าเดิมอีกว่ะ

โทโมะ : นั่นไง

แก้ว : เขื่อนไปทำไรให้เฟย์โกรธรึป่าว

เขื่อน : ก....ก็มีเหตุเอ็กสิเดนนิดหน่อย

แก้ว : แน่ใจนะ

เขื่อน : อื้อ

18:30 น.

@ห้างสรรพสินค้า

ฟาง : เราจะกินร้านไหนดีอ่ะ

ตอนนี้เป็นเวลาเย็นพลบค่ำ ถึงเวลาอาหารเย็น ทุกคนออกมายังห้างสรรพสินค้า เพื่อนนั่งทานข้าวและเดินเที่ยวเล่นนิดหน่อยและจะเดินกลับบ้าน

เฟย์ : ร้านนั้น เฟย์อยากกินอาหารญี่ปุ่น

เฟย์ชี้ไปยังร้านอาหารญี่ปุ่น ที่อยู่เยื้องๆ ทางขวามือ

บิ้ว : บิ้วว่าร้านนั้นอร่อยนะค่ะ

บิ้วชี้ไปยังร้านอาหารเกาหลีร้านหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านอาหารญี่ปุ่น

เขื่อน : ร้านเปิดใหม่นิ

แก้ว : ไปลองกินกันมะ

เขื่อน : ป่ะดิ

ทำไมไม่มีใครสนใจเฟย์เลยล่ะ

ทุกคนเดินไปยังร้านอาหารเกาหลี แต่ยกเว้นเฟย์ที่เธอยังยื่นอยู่กับที่ไม่ก้าวเดินจามคน6คนไป

ฟาง : เฟย์มาเร็ว

ผู้เป็นพี่สาวเห็นน้องไม่เดินตามมา จึงหันไปเรียกน้องสาวให้เดินมาด้วยกัน แล้วกลับหันไปเดินต่อ

เฟย์ : จะไปก็ไปกันเถอะ เฟย์ไม่ไป

เฟย์พูดพร่ำเพ้อกับตัวเอง แล้วเดินไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่เธออยากทาน

พนักงาน : กี่ที่ค่ะ

เฟย์ : ที่เดียวค่ะ

พนักงาน : งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ

พนักงานสาวพาเหย์เดินมายังโต๊ะตรงเริ่มกระจกที่สามารถมองออกไปยังนอกร้านได้ แต่ร้านฝั่งตรงข้ามเป็นร้านอาหารเกาหลี ภายในร้านตรงเริ่มฝั่งตรงข้ามเป็นโต๊ะกลุ่มใหญ่ที่นั่งกันเป็นคู่ๆ

เฟย์สั่งอาหารไปแล้วเธอก็นั่งมองโต๊ะฝั่งตรงข้ามที่อยู่อีกร้านหนึ่ง ที่ดูแล้วโต๊ะนั่นมีความสุขกันดี ผิดกับตัวเองที่นั่งเงียบเหงาอยู่ที่โต๊ะนี้คนเดียว

นี่ไม่มีใครจะตามเรามาเลยหรอ

เฟย์กินเสร็จเธอก็เดินออกไปจากร้าน และเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย

เฟย์หยุดอยู่ที่ร้านเค้กร้านหนึ่งที่เธอเคยมากินกับเขื่อนสองคน

ที่เคยนั่งเล่นนั่งหัวเราะกับเขื่อนสองคน

ที่เขื่อนตามใจเธอทุกอย่าง

ไม่ว่าเธอจะกินอะไร จะกินเยอะแค่ไหน แต่เขื่อนก็ไม่บ่นเธอ

ว่าแล้วกินเค้กดีกว่า

เฟย์เดินเข้าไปในร้านเค้กนั่งลงในส่วนที่เป็นที่ลับตาคน และเป็นมุมเงียบๆ ที่เธอกับเขื่อนมักจะมานั่งด้วยกัน

พนักงาน : รับอะไรดีค่ะ

เฟย์ : เอา.... Cake white chokko orio ค่ะ

เฟย์พลิกเมนูในมือไปมาก่อนจะสั่งเค้กไปกับพนักงานที่คุ้นเคย กำลังรอรับออร์เดอร์อย่างตั้งใจ ที่รอว่าเฟย์นั้นจะสั่งอะไร

พนักงาน : อ้าววันนี้มาคนเดียวเหรอค่ะ

เฟย์ : ค่ะ

เฟย์ตอบแล้วยิ้มให้เห็นลักยิ้มของเธอ

นั่งไม่นานเมนูที่เฟย์ก็วางไว้อยู่ที่หน้าเธอ เฟย์นั่งตักทานไปอย่างช้าๆ เหมือนคนไม่เร่งรีบอะไร

ทำไมมันไม่อร่อยเหมือนตอนนั้นล่ะ

เฟย์นั่งกินไปเลื่อยอย่างไปเร่งรีบอะไร เธอไม่รู้ว่านั่งในร้านนี้มากี่ชั่วโมงแล้ว ไม่รู้ว่าพนักงานจ้องเธอราวกับเป็นลูกค้า VIP ที่นั่งอยู่ในร้านเพียงคนเดียว

พนักงาน : เออ ขอโทษนะค่ะ ร้านเราจะปิดแล้วค่ะ

เฟย์ : อ้อ ค่ะ ขอโทษที่ทำให้ช้านะค่ะ

พนักงาน : ไม่เป็นไรค่ะ

พนักงานพูดแล้วส่งยิ้มให้เฟย์

หลังจากที่พนักงานเดินกลับไปเคลียร์ของ เฟย์ก็เดินไปยังเคาเตอร์ เพื่อจ่ายตัง

พนักงาน : 190 บาทค่ะ

ห้ะ ! 190 แพงมาก แค่เค้กก้อนเดียวเนี่ยนะ แล้วเวลามากับเขื่อน เรากินตั้งเยอะ เขื่อนจะจ่ายไปเท่าไหร่เนี่ย

เฟย์ : 190 นะค่ะ นี่ค่ะ

เฟย์ยื่นเงินไปให้พนักงานไป แล้วเธอก็เดินออกมาจากร้าน เฟย์หยุดที่หน้าร้าน มองซ้าย มองขวา ก็เห็นว่าไม่ค่อยมีคนเหมือนตอนที่มา เธอจึงยกข้อมือข้างที่สวมนาฬิกาขึ้นมาดู

เฟย์ : 3ทุ่มกว่าล่ะเหรอเนี่ย

เขื่อน : เมื่อไหร่จะกลับบ้าน

เสียงเขื่อนที่มาถามเฟย์ที่ยื่นงงๆอยู่หน้าร้านเค้กที่ชอบมาทานประจำกับเขา
เฟย์หันไปก็พบว่าเขื่อนเดินมา และที่แขนของเขื่อนก็มีมือเรียวอีกมือเกาะอยู่

เฟย์ : ยุ่งอะไรล่ะ นายเป็นพ่อฉันรึไง ทีนายยังไม่กลับเลย ไปไหนกันมาล่ะ

เขื่อน : ดูหนังเพิ่งเสร็จ ป่ะกลับพร้อมกันเนาะ ที่รักก

หึ ดูหนังกันสองต่อสองสินะ ทำไรกันบ้างล่ะ

เฟย์ : ก็กลับไปสิ ที่รักนายคงอยากกลับบ้านแล้วนั่นนะ

เขื่อน : เฟย์ของเขาก็มาสิ

เขื่อนเดินออกจากวงแขนของบิ้วแล้วมาจับที่ข้อมือเฟย์

เฟย์ : ปล่อย ฉันไม่ใช่ที่รักนาย

เขื่อน : ตอนนี้ไม่ แต่ต่อไปก็ไม่แน่หรอก

เฟย์ : เดี๋ยวแฟนนายก็โกรธ

เขื่อน : เฟย์โกรธเก๊าเหรอ

เฟย์ : ไม่ใช่ฉัน แฟนนายอยู่นู้น

เฟย์พูดแล้วหันหน้าไปทางที่บิ้วยื่นอยู่

เขื่อน : นั่นมันเพื่อนตั้งหากเล่า

บิ้ว : เขื่อน บิ้วอยากกลับบ้านแล้วอ่า

บิ้วพูดแทรกขึ้นระหว่างเฟย์กับเขื่อน

เขื่อน : อ่ากลับก็กลับป่ะ เฟย์ป่ะ

เขื่อนพูดตอบบิ้วก่อนที่จะหันมาพูดกับเฟย์

เฟย์ : ฉันกลับเองได้ ปล่อย

เฟย์พูดแล้วสะบัดข้อมือออกจากเขื่อน แต่ก็ไม่หลุดสักที

บิ้ว : เฟย์เขาคงอยากไปเดินดูของต่อหรือนัดใครไว้ป่าว ถึงไม่อยากกลับพร้อมเรา

เฟย์ : ใช่ นายบ่อยฉันได้แล้ว

เขื่อน : ที่แท้ก็นัดใครไว้ ใช่สิ๊ เฟย์ไม่รักเขื่อนแล้วนิ

คำนั้นฉันควรเป็นคนพูดมั้ยห้ะ !!!

จากนั้นบิ้วก็เข้ามาดึงแขนเขื่อนแล้วพาเขื่อนออกจากตรงนั้น แล้วทิ้งเฟย์ไว้ตรงนั้นคนเดียว

เฟย์เดินออกมาจากห้างแล้วเดินกลับบ้านไปเลื่อยๆ โดยที่ไม่รู้ว่าเวลานั้นตอนนี้จะกี่ทุ่มแล้ว
เฟย์เดินคิดอะไรไปเลื่อยเปื่อย แวะนั่งเล่นที่สวนสาธารณะหน้าหมู่บ้านบ้าง

ก็คนมันยังไม่อยากกลับนี่น่า

ดูสิตอนนี้ยังไม่มีใครโทรตามเลย

เขื่อนคงเบื่อเราแล้วแหละ กินก็เยอะ แล้วยังให้เขื่อนจ่ายอีก เอาใจก็ยาก เขื่อนคงเบื่อเฟย์แน่ๆเลย

เราทำอะไรเอาแต่ใจเยอะ วีนเขื่อนบ่อย ถ้าเขื่อนเบื่อแล้วอยากจะไปจากเรา เราก็จะไม่ว่าหรือไม่รั้งเขื่อนเลย

เตรียมใจไว้เลยเฟย์ เล่นตัวดีนัก

สมน้ำหน้า

นุ้งเฟย์ขี้น้อยใจจังเลยย

แต่ก็แอบสงสารเฟย์เบาๆ -0-

ไม่เป็นไรนะเฟย์อีกสักพักคงจะมีอะไรดีขึ้น

แต่พี่เขื่อนนี่เรียกเฟย์ที่รักอย่างนู้นอย่างนี้ แต่ทำไมไม่สนใจเฟย์ให้มากกว่านี้เล่า !!

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน

ขอบคุณที่เข้ามาคอมเม้นและให้กำลังใจเราน้าา