รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

                    หลังจากที่ทั้งสามคนกลับมาถึงบ้าน ด้วยความที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุด เธอจึงเอ่ยชวนเพื่อนอย่างเฟย์และฟางไปเที่ยวกัน
 
แก้ว : พรุ่งนี้หยุด ไปไหนดี
ฟาง : อยู่บ้านเหอะ เหนื่อยอ่ะ นี่ขนาดปี1งานยังเยอะเลย แล้วปีต่อๆไปล่ะ หื้ออออ
เฟย์ : เอาน่าพี่ฟาง เดี๋ยวปี2 ปี3 อาจจะงานน้อยก็ได้ ดูอย่างไอพวกรุ่นพี่ข้างบ้านเราดิ เคยเห็นทำงานอะไรมั้ย
ฟาง : เออ ก็จริง เอ้อ เฟย์แก้วไปห้างกัน
แก้ว : เดี๋ยวก่อนน ไหนเมื่อกี้บอกว่าเหนื่อย
ฟาง : ก็...
เฟย์ : อยากได้อะไรอีกชัวร์
ฟาง : การ์ดไพ่แฮร์รี่ออกใหม่
แก้ว : แล้ว ?
ฟาง : ยังไม่มี
แก้ว : ว่าแล้ว
ฟาง : น้าาาา ฟางอยากได้จริงๆ อุสาเก็บตังซื้อเลยนะ
แก้ว : ก็ได้ๆ งั้นไปตอนนี้เลยมะ พรุ่งนี้จะได้อยู่บ้าน
ฟาง : โอเค ไปเร็วๆ เดี๋ยวหมดก่อน มันหายากมากเลย แล้วร้านนี้มีอันเดียว
 
                ทันทีที่พูดจบฟางก็ดึงแขนทั้งแก้วและเฟย์ลงขึ้นจากโซฟา แล้วออกจากบ้านทันที
 
โทโมะ : แก้ว ไปไหน
 
               โทโมะที่ยื่นรดน้ำต้นไม้อยู่ข้างบ้านเห็นทั้ง3คนเลยถามขึ้น
 
แก้ว : ออกไปซื้อของที่ห้างนะ
โทโมะ : ไปด้วยๆ
ฟาง : จะไปก็เร็วๆเดี๋ยวมันหมดก่อน
โทโมะ : จะไปซื้ออะไร มันหายากมากเหรอ
ฟาง : มากกกกกก
โทโมะ : แปปๆ ไปเอากระเป๋าตังกับกุญแจรถก่อน
ฟาง : เร็วๆๆ
โทโมะ : เออๆ รู้แล้ว
               แล้วโทโมะก็วิ่งหายเข้าไปในบ้านทันที
ฟาง : นานจังอ่ะ
แก้ว : นี่แกรีบไปป่าวเนี่ย ก็อย่างว่าแหละ ที่แกจะไปซื้อแกชอบนิน่า
ฟาง : ใช่ เข้าใจก็ดี
เฟย์ : นั่นออกมาแล้วๆ แต่...พี่ป๊อปกับเขื่อนจะไปไหน
โทโมะ : ป่ะๆ ขึ้นรถ
               โทโมะขับรถออกจากบ้านมาจอดที่หน้าบ้านของ3สาว แล้วเขื่อนเปิดประตูลงจากรถให้แก้วขึ้นไปหน้าข้างคนขับแทนที่ แล้วไปนั่งหลังต่อจากเฟย์
 
โทโมะ : จะไปซื้ออะไรกันสรุป
ฟาง : ยุ่งหน่า
โทโมะ : แก้ววว ฟางว่าโมะอ่า
แก้ว : โอ๋ๆ โมะก็อย่าไปยุ่งกับฟางสิ
โทโมะ : แก้วอ่ะ ป๊อปมึงดูดิฟางก็ว่า แก้วก็ว่า
ป๊อปปี้ : เออน่า ขับรถไปแก
โทโมะ : เชอะ
 
               รถเงียบไปได้สักพัก
 
ป๊อปปี้ : แล้วฟางจะไปซื้ออะไรเหรอ
ฟาง : เออ... ไพ่แฮร์รี่ค่ะ
               ป๊อปปี้ได้ยินสิ่งที่ฟางไปซื้อถึงกับสะอึกเลยทีเดียว
โทโมะ : ทีไอป๊อปถามล่ะบอกเลยนะ ก็ใช่เซ่
ฟาง : แก้วฝากง้อด้วย
แก้ว : งานเข้า
 
               ไม่นานก็ถึงห้าง ฟางรีบลงและตรงไปยังร้านขายของสะสมแฮร์รี่ แต่ฟางต้องผิดหวังเพราะ
ฟาง : พี่ค่ะการ์ดไพ่แฮร์รี่มีคนซื้อไปแล้วเหรอค่ะ
คนขาย : ใช่ค่ะ อ้าว ก็..
               คนขายจำหน้าป๊อปปี้ได้ เธอก็เลยสงสัยว่าก็ป๊อปปี้ไม่ใช่เหรอที่ซื้อไป และเธอกำลังจะพูดแต่ต้องชงักไว้ เพราะป๊อปปี้มองหน้าเธอแล่วส่ายหน้าประมานว่า
 
                    อย่าบอกนะ ถ้าบอกมึงตาย
 
คนขาย : อ้อ มีผู้ชายคนหนึ่งเขาซื้อไปนะ เห็นบอกจะไปเซอร์ไพรส์แฟนนะค่ะ
 
                    หื้ม ผมพูดแบบนั้นเหรอ จริงรึเปล่า
 
ฟาง : โห อิจฉาชะมัด
เขื่อน : ไม่เป็นไรนะฟาง
               เขื่อนพูดพร้อมเอามือโอบไหล่ฟางและแตะไหล่ฟางเบาๆ
ป๊อปปี้ : ฮึกแฮ่ม
                    เขื่อนเยอะไปล่ะมึง
 
เขื่อน : ปะหาไรกินเถอะ
                    ยัง ยัง มันยังไม่เอามือออกจากไหล่ฟางอีก
 
ป๊อปปี้ : อะแฮ่มม !!!!
โทโมะ : อะไรติดคอว่ะไอป๊อป
ป๊อปปี้ : ยุ่ง
โทโมะ : เออ ขอโทษ
ป๊อปปี้ : เออ ดี !!
ฟาง : งั้นทุกคนไปหาไรกินก่อนเลย ฟางขออยู่นี้ก่อนแปปหนึ่ง
ป๊อปปี้ : งั้นเดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่
ฟาง : โอเคค่ะ
แก้ว : งั้นพวกเราไปหาไรกินก่อนนะ
ฟาง : อ่าฮะ
แก้ว : ฝากดูแลยัยฟางด้วยนะพี่ป๊อป
 
 
                    ทั้งชีวิตของฟาง ก็ดูแลได้
 
ป๊อปปี้ : อ่าฮะ
               จากนั้นทั้ง4 คนก็เดินออกไปจากร้านนี้เหลือเพียงแต่ป๊อปปี้กับฟางเท่านั้นที่ยังอยู่ดูของที่ร้านนี้อยู่ ฟางเดินดูขอในร้านนี้ไปรอบๆร้าน เธอหยิบนู้น จับนี่ขึ้นมาดู แล้วก็วางลง จนมาหยุดอยู่ที่ ล็อคเก็ตสร้อยคออันหนึ่ง เป็นรูปของ เทย์เลอร์ แดเนียล เลาท์เนอร์ หรือที่รู้จักกันดีคือ เจคอบ แบล็ค มนุษย์หมาป่าจากหนังทไวไลท์
ป๊อปปี้ : ฟางชอบ เทย์เลอร์เหรอ
ฟาง : ใช่ค่ะ ผู้ชายในสเปกเลย ><
ป๊อปปี้ : แล้วถ้าแบบพี่ล่ะ
ฟาง : ก็รักเลย เห้ย พี่ป๊อปวันนี้เป็นไรรึป่าวเนี่ย ดูไม่เต็มเท่าไหร่นะ - -
ป๊อปปี้ : ชอบเปลี่ยนเรื่องจริงๆ เอ้อ ฟาง พรุ่งนี้วันหยุด ไปสนามบินกับพี่หน่อยสิ
ฟาง : ไปทำไมอ่ะค่ะ
ป๊อปปี้ : ไปรับคนๆหนึ่งนะ
ฟาง : ได้ค่ะ ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่า
ป๊อปปี้ : ผู้หญิง ถ้าพี่ไม่ไปรับคงงอนพี่แน่นๆเลย
ฟาง : แล้วพี่จะให้ฟางไปทำไมค่ะ ไปก็ไปขัดคอพี่กับเขาเปล่าๆ
ป๊อปปี้ : ก็อยากให้ฟางไปด้วยนิ นะน้าา
ฟาง : ค่ะๆ โอเคค่ะ กี่โมงค่ะ
ป๊อปปี้ : 9 โมงเช้าพี่รอฟางหน้าบ้านล่ะกัน
ฟาง : ค่ะ ถ้าเลือกได้
               พรุ่งนี้ฉันขอไม่ไป ขอไม่ให้รับรู้เรื่องราวระหว่างเขาสองคน ขอไม่เห็นภาพเขาสองคนกอดกัน ขอไม่รับรู้อะไรเลย
 
 
 
 
แก้ว : ฟางตื่นยัง
ฟาง : ตื่นแล้วแก้ว
แก้ว : แก้วเข้าไปน้า
ฟาง : อ่าห้ะ
               หลังจากฟางอนุญาตแล้วแก้วก็เดินเข้ามาในห้องฟางทันที และทันทีที่เข้ามาในห้อง แก้วก็เกิดอาการสงสัยว่าฟางจะไปไหนแต่เช้า
แก้ว : ฟางจะไปไหนเหรอ
ฟาง : พี่ป๊อปชวนไปรับใครไม่รู้ที่สนามบินอ่ะแต่...เฮ้อ
แก้ว : เป็นอะไรฟาง
ฟาง : ก็ฟางคิดว่าคนที่พี่ป๊อปให้ฟางไปช่วยเลือกซื้อของให้ กับคนที่จะไปรับวันนี้คือคนเดียวกันนะสิ
แก้ว : ก็ดีออก ฟางจะได้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
ฟาง : แล้วถ้าเกิด...ขะเขาเป็นแฟนกันล่ะ ถ้าเขากอดกัน จูบกัน หอมแก้มกันที่สนามบินฟางจะทำยังไง ฟางคงไม่ทำใจเร็วได้ขนาดนั้นหรอก
แก้ว : อย่าเพิ่งคิดมากสิฟาง มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้
ฟาง : ฮึก .. ฮึกก
แก้ว : ไม่เอาฟาง ไม่ร้อง
 
               แก้วเห็นเพื่อนสาวอย่างฟางร้องไห้แก้วก็ที่จะสงสารและอดที่จะเข้าไปปลอบไม่ได้
                    เพื่อนสุข เราก็สุข
                    เพื่อนทุกข์ เราก็ทุกข์
                    เพื่อนเจ็บ เราก็เจ็บ
                    เพื่อนเศร้า เราก็เศร้า
 
 
ปื้นๆ
 
ฟาง : สงสัย พี่ป๊อปมาแล้ว ฮึก ฟางไปนะ
แก้ว : อ่าฮะ สู้ๆนะฟาง
 
 
               จากนั้นฟางก็เดินออกจากห้องและไปขึ้นรถที่ป๊อปปี้นั้นมารอรับ สงสารฟางจังเลย
ฟาง : อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ป๊อป
ป๊อปปี้ : อรุณสวัสดิ์ครับฟาง
 
               ฟางกล่าวทักทายทันทีที่ขึ้นมาในรถ
ป๊อปปี้ : พี่คงไม่รบกวนฟางมากไปใช่มั้ย
ฟาง : ไม่ค่ะ ไม่รบกวน เลย...สักนิด
ป๊อปปี้ : ถ้าฟางว่วงก็นอนก่อนได้นะ
ฟาง : ค่ะ
               ไม่นาน ภายในรถก็มีเพียงแค่เสียงของ้ครื่องปรับอากาศในรถดังเท่านั้น เพราะตอนนี้ฟางเธอในหลับใหลไปเรียบร้อย ส่วนป๊อปปี้สายตาของเขาก็คงจดจ้องอยู่แต่กลับเส้นทางบนถนไปสนามบิน ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงสนามบิน
 
ป๊อปปี้ : ฟางๆ ถึงแล้ว
ฟาง : อื้ออ ถึงแล้วเหรอค่ะ
               ฟางพูดพร่ฝ้อมเอามือขยี้ตา แล้วสะบัดหัวไปมาเบาๆสักทีสองที
                            น่ารักว่ะ
ป๊อปปี้ : ครับ เอ้อฟางพี่ฝากหยิบกล่องของขวัญในเกะตรงนั้นให้หน่อยสิ
ฟาง : ค่ะ
                           ทำไมมี2กล่องล่ะ
 
ฟาง : หมดเลยใช่มั้ยค่ะ
 
                  ป๊อปปี้เข้าใจว่าตนนั้นเอากล่องของขวัญฟางออกไปแล้วแต่...ไม่ เขายังเอาไว้ด้วยกันอยู่
ป๊อปปี้ : ใช่ๆ เอามาหมดเลย
                  แล้วทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปในสนามบิน เพื่อไปรับ 'น้องสาว' ของป๊อปปี้ ป๊อปปี้ : อยู่ไหนว่ะไอตัวแสบ
ฟาง : พี่ป๊อปปี้มีรูปไหม เดี๋ยวฟางช่วยมองหา
ป๊อปปี้ : เอิ่ม แปปนะ
                  ป๊อปปี้พูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเข้าไปที่รูปภาพ เพื่อเปิดรูปให้ฟางดู
 
แม็กกี้ : พี่ป๊อปปป !!!
ป๊อปปี้ : ไอตัวแสบ !!
                     ฉันคงไม่ต้องหาแล้วแหละ ในเมื่อเขากอดกันแน่นแล้วซะขนาดนี้
 
ป๊อปปี้ : เป็นไง ไปอยู่นู้น
แม็กกี้ : ก็สนุก แต่จะดีกว่านี้ถ้าพี่ป๊อปไปด้วย เค้าเหง๊าเหงา
                โอเค เชิญหวานตามสบาย ไปแล้วค่ะ บาย จากนั้นฟางที่ทนยื่นดูสองคนนี้ไม่ได้นาน ก็รีบเดินออกมาเพราะกลัวว่าจะต้องทนเจออะไรที่มากกว่านี้
 

 
ฟางจ๋า เค้าเป็นแค่พี่น้องกันเฉยๆ อย่าหึ่งๆ ><