รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

8.4

เขียนโดย HBZTK

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 23.34 น.

  37 ตอน
  146 วิจารณ์
  69.11K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) {POPPYFANG:// รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย }

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          ฉันเดินออกมาจากที่ตรงนั้น ที่ๆมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดกัน เหมือนกับไม่ได้เจอกันมาชาติหนึ่ง เพราะฉันไม่สามารถดูภาพนั้นได้ ฉันเจ็บ เจ็บที่ก้อนเนื้อข้างซ้าย ที่มันจะสลายอยู่แล้ว

 

          หลังที่ฉันออกมาจากสนามบิน ฉันก็รีบก้าวเท้าขึ้นแท็กซี่ที่จอดเรียงคิวรอรับผู้โดยสารอยู่ แล้วกลับบ้านทันที


คนขับแท็กซี่ : แม่หนูเป็นไรรึป่าวครับ


     คุณลุงที่ขับแท็กซี่หันมาถาม เพราะตั้งแต่ฉันบิกปลายทางที่จะไป ฉันก็เอาแต่ร้องไห้
ใครมันจะไปอยากร้อง น้ำตามันไหลเอง

 

ฟาง : ฮึก ปะ..ป่าวค่ะ ฮึก


     หญิงสาวตอบคุณลุงแท็กซี่กลับไป ถึงแม้จะรู้ว่าคุณลุงจะไม่เชื่อก็ตาม

 

          ทันทีกลับมาถึงบ้าน ฟางก็วิ่งขึ้นห้องทันที ดีที่แก้วกับเฟย์ไม่อยู่บ้าน ฟางจึงไม่ต้องมาตอบคำถามว่าเป็นอะไร


          เข้าห้องปุ๊บฟางก็ปิดประตูล็อคกลอน ทรุดนั่งลงกับพื้นแล้วนั่งร้องไห้อย่างนั้น คิดถึงภาพที่ป๊อปปี้กอดกับสาวคนนั้น


ฟาง : ฟางถึงเวลาที่แกต้องตัดใจแล้วนะ เขามีคนรักอยู่แล้ว อย่าไปทำให้สองคนนั้นเขาต้องแตกแยกกันเลย


     ฟางพูดพร่ำกับตัวเองอยู่แบบนั้น


ป๊อปปี้ : ฟางหายไปไหนนะ โทรไปก็ไม่รับ


     ป๊อปปี้ที่รู้ว่าฟางไม่ได้อยู่ตรงนั้นกระวนกระวาย ทั้งตามหาทั่วสนามบินก็ไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับ
   

      รู้ไหมว่าคนเขาเป็นห่วงยัยกระต่ายหัวฟู


ป๊อปปี้ : ฮโหล ไอโมะแกอยู่ไหนว่ะ


โทโมะ : (" บ้าน ")


ปลายสายตอบมา


ป๊อปปี้ : ฟางอยู่ด้วยป่าว


โทโมะ : (" ฟางไปกัยแกไม่ใช่เหรอ ")


ป๊อปปี้ : ตอนมาใช่ แต่ตอนนี้ไม่ มึงไปดูที่บ้านสามสาวให้หน่อยว่าฟางอยู่มั้ย


โทโมะ : ("อ่าๆ")

 

     ฟางอยู่บ้านทีเหอะ พี่เป็นห่วง ทำไมชอบหายไปแบบนี้

 

โทโมะ : ("ไอป๊อป ฟางกลับมาแล้ว ")

 

ป๊อปปี้ : โอเค ขอบคุณ แค่นี้นะ กูกำลังกลับ

 

     หลังจากที่ป๊อปปี้รู้แล้วว่าฟางอยู่บ้านก็รีบช่วยน้องสาวกลับบ้านทันที

 

 

 


          ขณะที่ฟางตามมาหาแก้วกับเฟย์ที่บ้านของชายทั้งสามคนต้องหยุดชะงักลง เพราะป๊อปปี้นั้นกำลังเดินมาทางเธอ ฟางรีบเปลี่ยนทิศเดินจากข้างหน้าเป็นกลับหลังเข้าบ้านทันที


ป๊อปปี้ : ฟางเดี๋ยวก่อน


ฟาง : ...


ป๊อปปี้ : ฟางง!!


     ป๊อปปี้พยายามเรียก แต่ฟางก็ไม่หัน ฟางกำลังจะปิดประตูลง แต่กลับโดนป๊อปปี้ขวางเอาไว้

 

ป๊อปปี้ : เป็นอะไร ทำไมกลับก่อน ทำไมต้องหลบหน้า

 

     ป๊อปปี้พูดอย่างใจเย็นและเบาอารมณ์ที่สุด แม้ภายในเขาจะกลังวนเรื่องฟางหลบหน้าอยู่ก็ตาม

ฟาง : ปล่อยค่ะ ฟางจะปิดประตูบ้าน


ป๊อปปี้ : ไม่ ฟางต้องตอบพี่มาก่อน


ฟาง : งั้นถ้ายืนตรงนี้จนเมื่อยแล้ว ฝากปิดประตู แล้วเชิญกลับบ้านไปด้วยนะค่ะ


     ฟางพูดเสร็จก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านทันที


ป๊อปปี้ : หยุด


     ป๊อปปี้คว้ามือฟางเอาไว้


ป๊อปปี้ : ตอบพี่มาก่อน ว่าทำไมกลับมาก่อน

 

               อยากให้ฉันร้องไห้ต่อหน้ามากใช่ไหม จะกลั้นไม่อยู่แล้วนะ

 

ฟาง : แล้วจะให้ฟาง....ฮึก...อยู่ทะ..ฮึก ไมค่ะ ให้..ฮึก..อยู่เป็นก้าง..ฮึกขะ..ขวางคอพี่..ฮึก..กับฟะ..แฟนพี่เหรอ


               ไม่ไหวแล้วน้ำตาที่กลั้นไว้มานานตอนนี้มันได้ไหลไปแล้ว

ป๊อปปี้ : แฟน ?? อ้อ โอเค แล้วทำไมต้องร้องไห้

ฟาง : ฟางเจ็บค่ะ ฟะ...ฟางฮึก..ผิดเองที่ไประ..รัก..ฮึก..คนอย่างพี่ ตะ..แต่พี่กลับมีแฟน..ฮึก..แล้ว


ป๊อปปี้ : ฟางรักพี่เหรอครับ


          ป๊อปปี้หลักจากที่ได้ยินคำตอบจากคนตรงหน้า ก็ทำเขายิ้มแทบปริ แล้วแต่เขาต้องเก๊กหน้าเอาไว้ เพราะเขายังอยากได้ยินอะไรหลายๆอย่างที่ฟางรู้สึกต่อเขา


               โอ้ย แค่นี้ก็รักจะตายแล้ว ยิ่งได้รู้ยิ่งรักมากขึ้นอีก

ฟาง : ฮึก ..ค่ะ


ป๊อปปี้ : พี่ก็รักฟางนะครับ


ฟาง : ค่ะ ฟางระ..รู้ ว่าพี่รักฟาง ..ฮึก ...ค่ะ ? อะไรนะค่ะ???


ป๊อปปี้ : ดูปากภาณุดีๆนะครับ ภาณุ-รัก-ธนันต์ธรญ์-ครับ


ฟาง : สนุกเหรอพี่ป๊อปที่เล่นกับความรู้สึกคนอื่น


ป๊อปปี้ : พี่พูดจริงๆ


ฟาง : แล้ว...ผู้หญิงที่..ไปรับวันนี้?


ป๊อปปี้ : น้องสาวพี่ครับ


ฟาง : ห้ะ น้องสาว ??


แม็กกี้ : ใช่ค่ะ แม็กกี้เป็นน้องสาวพี่ป๊อปค่ะ


               ไม่ใช่เสียงของเราสองคน แต่เป็นเสียงของคนที่กำลังพูดถึง และมายื่นยันด้วยตัวเองว่าเป็นน้องสาวพี่ป๊อปจริงๆ

 


                แบบนี้ก็อายสิค่ะ


                เล่นบอกความรู้สึกไปหมดแล้ว ทำไงดีเดินหนีก่อนล่ะกัน


         หลังจากที่ได้รู้ความจริงฟางก็รีบเดินหนีพยายามที่จะขึ้นห้องของตัวเอง


แม็กกี้ : พี่ป๊อปยื่นบื้ออะไรเล่า ตามไปคุยสิ คนนี้กี้ให้ผ่าน


          ผู้เป็นน้องสาวพูดกับพี่ชายพร้อมยักคิ้วให้สองที  ผู้เป็นพี่ชายพอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งตามหญิงสาวเข้าไปในบ้ายทันที

 

ป๊อปปี้ : ฟางเดี๋ยวก่อนสิ


       ป๊อปปี้คว้าข้อมือร่างบางตรงหน้าไว้


ป๊อปปี้ : ฟางพี่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน


ฟาง : ตะ...แต่ฟางไม่มี


ป๊อปปี้ : ชอบกันทำไมไม่บอกให้กันรู้บ้าง


        ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเอื้มมือไปลูบหัวหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความอ่อนโยน


ฟาง : แล้วผู้หญิงที่ไหน เขาบอกชอบผู้ชายก่อนเล่า


ป๊อปปี้ : แบบฟางไง เมื่อกี้เลย


ฟาง : พี่ป๊อปป !!


ป๊อปปี้ : ฮ่าฮ่า ล้อเล่นๆ แฟนใครว่ะน่ารักจัง


ฟาง : ห้ะ


              หน้าแดงมั้ยล่ะะะ


ป๊อปปี้ : ไม่ต้องมาหงมาห้ะ รักกันทั้งคู่แบบนี้ ควรเป็นแฟนกันได้แล้ว


              เขินจนจะมุดแผ่นดินนี้แล้วค่ะ


ฟาง : พี่ป๊อปขอฟางเป็นแฟนเหรอ


ป๊อปปี้ : ป่าวขอ แต่บังคับเลย


ฟาง : โหห ไม่โรแมนติกเลย

 

The end 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา