รุ่นน้องสุดป่วนกับรุ่นพี่สุดร้าย ♥

                    หลังจากได้ไปรับน้องแล้วก็ได้หยุดหลายวัน มันทำให้วันนี้ฉันขี้เกียจมากเลย อยากนอนอยู่บ้าน รู้สึกว่ายังไม่หายเหนื่อยเลย 

          ก็เดินเข้าห้องเรียนปกติ และนั่งเรียนแบบหลับๆตื้นแบปกติที่เคยทำมาตั้งแต่สมัยมัธยม - - การกระทำนี้ ผู้ปกครองควรให้ความแนะนำกับเด็กนะก้ะ -0- แล้วส่วนยัยเฟย์ นู้ นั่นเม้าท์กับยัยฟางที่อยู่ข้างๆฉันเนี่ยแหละค่ะ 

.

.

งื้อ เมื่อไหร่ อาจารย์จะเลิกสอน เมื่อไหร่อาจารย์จะสอนจบ เริ่มไม่ไหวล่ะนะ จริญง่วงงงงงงง

เฟย์ : แก้ว อย่านอนเดะโดนจารย์ว่า

   เฟย์เอามือมาสะกิดบอกฉัน บอกตัวเองด้วยเหอะว่าห้ามคุยนะ ไอบ้า - -  

อาจารย์ : จริญญา อย่าชวนเพื่อนคุยสิ

       หื้อ ฉันชวนเฟย์คุยเหรอ ตอบสิ จากง่วงหายง่วงเลย ฉันว่าอาจารย์คงง่วงแทนฉันเลย ฉันยังไม่พูดสักคำแล้วมาบอกว่าฉันชวนยัยเฟย์คุย ถ้าใครไม่เชื่อย้อนกลับขึ้นไปอ่านเลยค่ะว่ามีฉันพูดมั้ย - -  

       ตอนนี้ฉันออกมาเดินเร่รอนที่นอกห้องเรียบร้อย เรียนมหาลัยก็ดีอย่าง คืออาจารย์ไม่ค่อยจุกจิกจูจี้เหมือนอาจารย์มัธยม เราไม่ส่งงานอาจารย์มหาลัยก็ไม่ตามนะ เพราะเค้าคิดว่าเราโตแล้ว คงมีความรับผิดชอบไรงี้ แต่บอกเลยว่าฉันนะไม่มี !! -0-

        และแล้วฉันก็มาหยุดพักและฟุบหน้าลงใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง เย็นสบายดีแหะ เงียบด้วย ฉันรู้สึกว่าชอบที่นี่จัง ต่อไปนะถ้าฉันง่วง ฉันขีเกียจเมื่อไหนฉันจะมานอนฟุบหน้าใต้ต้นไม้ต้นนี้แหละ มันเหมาะสำหรับการนอนของฉันมาเลยยย ><

         เห้อง่วงแล้วน้าาา จะนอนแล้วน้าาา หลับแล้วน้าาา ฝันดีจุ้บๆ (คือกะจะค้างคืนที่นี่เลยว่างั้น -0- )

.

.

.

.

                         ~ ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ อีกนานมั้ยที่ได้ยื่นข้างๆเธอ ~

~ ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ อีกนานมั้ยที่ได้ยื่นข้างๆเธอ ~

~ ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ อีกนานมั้ยที่ได้ยื่นข้างๆเธอ ~

แก้ว : งื้อ ใครโทรมาว่ะ กำลังเข้าเฝ้าพระอินทร์เลย

           ฉันบ่นไปมือก็ควานหาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย

แก้ว: ฮโหล

(เฟย์ : อยู่ไหนมาหอประชุมตึกเราด่วย รุ่นพี่ปี3เรียกรวมตัว)

แก้ว : ห้ะ จริงอ่ะ เดี๋ยวฉันรีบไปแค่นี้นะ

  หลังจากที่เฟย์โทรมาตาม ฉันก็รีบวิ่งไปยังหอประชุมเลย 

   มันเหนื่อยมาเลยนะกว่าที่จะยิ่งฝ่าฝูงนกมาเนี่ย -0- เข้ามาปุ๊ป ฉันก็นั่งลงข้างๆเฟย์ปั๊บ 

แก้ว : ประชุมอะไรกันไปบ้างแล้วอ่ะ

เฟย์ : ก็เรื่องที่จะบูมรุ่นพี่ปี4นั่นแหละแก แกไปไหนมา

แก้ว : นอน 

เฟย์ : ชิ ไม่ชวน

แก้ว : ก็เห็นเม้าท์กับฟางอยู่นิหว่า

           ไม่รู้ว่าฉันกับเฟย์คุยกันนานเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีก็เหมือนมีคนขัด

รุ่นพี่ปี3 : น้องปี1 ตรงนั้นนะคุยไรกันค่ะ พี่ขอความร่วมมือก่อนนะ

            ฉันกับเฟย์รีบพากันหันกลับไปมองที่พี่ปี3ที่พูดอยู่ทันที

รุ่นพี่ปี3 : เอาล่ะคะ นอกจากที่จะประชุมเรื่องบูมรุ่นพี่ปี4แล้ว ยังมีรุ่นพี่ปี3อีกคนที่เขาขอรบกวนเวลาๆน้องอยู่เป็นพยานในการขอรุ่นน้องคนนึ่งเป็นแฟนด้วย ช่วยอยู่กับแปปน้าา แล้วก็ช่วยกันนั่งเป็นวงกลมใหญ่ๆด้วยค่ะ

             โห เจ๋งอ่ะ มีมาขอกันเป็นแฟนแบบนี้ด้วย อิจฉาว่ะอยากมีบ้าง >< ตอนนี้ทุกคนต่างนั่งเป็นวงกลมใหญ่ๆตามที่พี่คนนั้นบอกเรียบร้อยแล้ว เอ้อ ว่าแต่โทโมะไปไหน เขื่อนกับพี่ป๊อปปี้ยังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเลย

ฟาง : โอ้ย ใครเป็นคนที่โชคดีคนนั้นนะ อิจอ่ะ ><

เฟย์ : นั่นดิ 

แก้ว : ใช่ อยากมีโม้เม้นนี้ อยากโดนขอเป็นแฟนแบบนี้บ้าง ><

เฟย์ / ฟาง : บอกโทโมะสิ

              จบเลย รายนั้นนะเหรอยังไม่เคยขอเป็นแฟนเลย เราแค่รู้ๆกันอยู่ว่าต่างฝ่ายต่างคิดยังไงแค่นั้น จะให้ผู้หญิงแบบฉันไปขอโทโมะเป็นแฟนนี่ก็ใช่เรื่องมะ -0-

พี่ปี3 : เอาล่ะค่ะทุกคนหลับตาก่อนนะค่ะแปปนึ่ง

               กะจะเซอร์ไพร์กันถึงไหน ตาฉันนี่ลุกเป็นไฟล่ะนะ -0-  ทุกคนตอนนี้คงหลับตาแล้ว ร่วมฉันด้วย แต่ที่ต่างจากทุกคนคือ อีกสักพักฉันจะหลับล่ะนะ 

     อ๊ะ 

                อะไรอ่ะ อยู่ดีๆมีคนดึงแขนฉันขึ้นมาให้เดินตามเค้าออกมา

พี่ปี3 : อย่าเพิ่งลืมตานะทุกคน 

                 รวมฉันด้วยสินะ -3- แล้วตอนนี้เหมือนฉันโดนปล่อยให้ยืนแบบนี้ เหมือนอยู่คนเดียวเลยว่ะ

พี่ปี3 : ทุกลืมตาได้

                  ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแทบช็อคเมื่อเห็นตัวเองยื่นอยู่กลางวงที่ทุกคนในคณะนั่งล้อมรอบ และที่สำคัญคือ โทโมะที่นั่งคุกเข่าแล้วมีดอกไม้ช่อนึ่งยื่นมาให้ฉัน 

โทโมะ : เป็นเเฟนกันนะ

                   ที่ฉันพูดออกไปว่าอิจฉาคนที่โดนขอเป็นแฟนในตอนนี้ นี่ฉันกำลังอิจฉาตัวเองอยู่เหรอ นี่ฉันกำลังโดนขอเป็นแฟนเหรอ จริญปลื้มค้าาา ><

โทโมะ : เห้ อย่าเงียบดิ ใจคอไม่ดีนะเว้ย

แก้ว : ไม่คบ 

                    ฉันพูดพร้อมทำหน้าเศร้า แล้วหยุดคำพูดไว้

โทโมะ : ทำไม...

แก้ว : ไม่คบได้ไงเล่า >//<

                      ฉันพูดเเล้วรับดอกไม้มาอยู่ในมือ

โทโมะ : ก็เป็นซะแบบนี้ไง ห้ะ อะไรนะ ! 

แก้ว : อะไรเล่า

โทโมะ : แก้วตกลงใช่มะ ><

แก้ว : เออ 

ทุกคนยกเว้น โทโมะแก้ว : ฮิ้วววววววววว

                        ใครมันจะไปรู้ว่าจะเซอร์ไพร์กันแบบนี้ ใครมันจะไปร้ว่าจะมาขอเป็นแฟนกันแบบนี้ ไอบ้าเอ้ย เสียเวลาคนอื่นหมด แต่ก็ต้องขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าตอนนี้แก้วอยู่ในสถานะไหนสำหรับโทโมะ ขอบคุณนะรุ่นพี่ที่รัก....

 ขอบคุณนะที่รักกัน

ขอบคุณที่คิดอยู่ด้วยกัน

ขอบคุณที่จะอยู่ข้างๆกันแบบนี้

ขอบคุณค่ะที่รัก ♥

***TOMOKAEW END***

จบแปลกมั้ย ไม่แปลกเนาะ  สำหรับในตอนต่อไปจะเป็นเรื่องของใครต่อ ฝากติดตามกันด้วย้นาา ><