เกมรักเปลี่ยนนายจอมโหดมาเป็นหวานใจยัยเซ็กซี่

นายบ้านี้ขับรถมาไม่นานก็ถึงที่อู่แห่งหนึ่ง  แล้วพาฉันมาทำไมฉันซ้อมรถไม่เป็นนะเว้ยบอกก่อน   แต่ถ้าทำให้รถพังนะขอให้บอกโครตเลย  อิ อิ    พอจอดรถปุ๊บตาบ้านี้ก็ลากฉันลงปั๊บ  อะไรว่ะเนี๊ยลากไปดึงมาคนนะไม่ใช่สัตรเลี้ยงลากอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวก็กัดซะหรอก 
 
“   ลงมาได้แล้ว  เธอกับฉันมีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยนะ  “ 
 
“  แต่ฉันไม่มีนี่  “  ฉันไม่อยากคุยนายช่วยเข้าใจหน่อยสิ ฉันคุยกับสัตว์ไม่เป็นฮือๆ
 
“  แน่ใจหรอว่าเธอไม่มี  หึ  “  ตาบ้านี่พูดแล้วยิ้มแบบเจ้าเหล่
 
“  เออ  แล้วนายมีรัย  ว่ามาซิมัวพล่ามอะไรออกมาอยู่ได้  ชิ  “   คิดจะทำให้ฉันจนตรองและยอมรับความจริงหล่ะซิ  ฝันไปเถอะฉันไม่ยอมง่ายๆหลอก 
 
“  พาสาวที่ไหนมาด้วยคับนาย  “   ลูกน้องเข้าแซวฉัน หึ  อย่างน้อยเขาก็น่าจะคิดบ้างว่าคนอย่างฉันเนี๊ยนะจะมาคบกับตาบ้าเนี๊ย   คิดผิดก็ควรคิดใหม่นะพี่
 
“   คนใช้แกดูไม่ออกไง  “  ไอ้บ้าดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ  คนใช้หรอ หึอยากบีบคอแกจัง  อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
 
“   มานี๊ “  เขามองหน้าฉันแล้วบีบต้นแขนให้ฉันเดินตามเขาไป
 
“  นายจะพาฉันไปไหน  ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ  “
 
“  เธอควรดีใจนะส่วนมากฉันจะไม่พาผู้หญิงมาที่นี้   “   อ๋อหรอ มันถือเป็นเกียติแกวงศ์ตระกูลที่ฉันควรเก็บรักษาไว้เท่าชีวิตสินะหึ  
 
“   หรอ...... ฉันว่าฉันควรจะสมเพศตัวเองด้วยซ้ำ  “  ฉันบอกเขาแล้วยิ้มที่มุมปากไปให้
 
“  เธออย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลยดีกว่า  เพราะสิ่งที่เธอทำไว้กับฉันนะมันไม่จบแค่นี้แน่  ...”  เขาบอกแล้วดันฉันเข้าไปที่ห้องๆหนึ่ง 
 
“  นายจะเล่นอะไร  “   ฉันถามอย่างหวาดๆ
 
“  จุ๊  จุ๊   กลัวหรอกระต่ายน้อย   “  เขาพูดพร้อมเอามือมาลูบที่หัวฉันเหมือนปลอม แต่ฉันกลับสะบัดมันออก
 
“  เอามือนายออกไป  นายมีอะไรก็พูดมา  “
 
“เอ๊ะ!!  เมื่อกี๊จะพูดอะไรน๊า  ฉันจำไม่ได้แล้วซิ   ว่า...แย่จัง  “
 
“  งั้นฉันขอตัวก่อน “
 
“จะรีบไปไหนหล่ะที่รัก  เรายังไม่ได้รู้จักกันเลยนะว่ามั้ย  “
 
“  ฉันไม่อยากรู้จักนาย  แล้วอีกอย่างฉันฉันไม่มีที่รัก อย่ามาพูดคำที่ฟังแล้วชวนอ้วกได้ป่ะ  แหวะ  สยดสยอง  ฮึยยยยยย  “    ฉันพูดแล้วลูบแขนตัวเองไปมา
 
“  เอ๊ะ!!  ฉันยังม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะแพ้ท้องแล้วหรอ  หรือ เธอซ้อมไว้เผื่อเธออยากจะมีตัวเล็กกับฉัน ฮึ  “   
 
“  ไอ้  บ้........................”  ฉันยังพูดไม่จบตาบ้านี่ก็เอาปากของเขามาจูบฉัน แล้วมือของตานี่ก็จะเร็วได้โล่อยู่แล้วนะเนี๊ย  คนอะไรปากไว  มือไว  ฉิบ  แล้วเขาก็ค่อยๆเลื่อนริมฝีปากมาที่ซอกคอขาวๆของฉันแล้วเอาแต่กระซิบว่า หวาน  อะไรก็ไม่รู้อยู่นั้นแหละ  ส่วนฉันก็ทั้งทุบ  ทั้งตีแต่ก็ไม่ได้ส่งผลให้คนตัวใหญ่หยุดได้เลย   แล้วฉันจะรอดไม่เนี๊ย
 
“  อยู่เฉยๆ”   ชายหนุมบอกแล้วมอบจูบที่ร้อนแรงให้กับหญิงสาว  ไม่นานหญิงสาวก็เริ่มเคลิ้มกับการกระทำของชายหนุ่ม  ชายหนุ่มใช้มือข้างหนึ่งกอดเอวหญิงสาวไว้  และใช้อีกข้างหนึ่งจัดการถอดเสื้อให้หญิงสาว  เมื่อถอดเสร็จก็เหลือแค่บลาที่กั้นเข้ากับเธอไว้แต่ชายหนุ่มเลือกที่จะถอดกางเกงของหญิงสาวมากกว่า  ชายหนุ่มเริมใช้มืออีกข้างปลดตะขอกางเกง และกำลังจะถอดแต่    ..............
 
ก๊อก  ก๊อก
 
 
“  นายคับคุณป๊อปปี๊  กับ  คุณฟางมาขอพบครับ  “   ชายหนุ่มฟังแต่มือของเขาก็ยังพยายามจะถอดกางเกงของหญิงสาว  แต่เมื่อหญิงสาวหลุดออกจากภวังค์  หญิงสาวก็ดิ้น  และใช้มือทุบที่หน้าอกของชายหนุ่ม 
 
“  นายปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะ  “
 
“ อะไรกันเมื่อกี๊เธอยังเคลิ้มอยู่เลยนะ  จะให้มาหยุดตอนนี้คงสายไปแล้วมั้ง  “ชายหนุ่มพูดและประกบปากหญิงสาวอีกครั้ง  แต่......
 
“   คุณโทโมะครับจะให้บอกกับคุณป๊อปปี๊กับคุณฟางยังไงคับ  ถ้านายไม่อยากพบ  “
 
“  บ้าฉิบ   อะไรกันนักกันหนาว่ะ  “  ชายหนุ่มพูดอย่างหัวเสียและหยุดการกระทำของเขาทั้นที่  สีหน้าของเขาบอกว่าหมดอารมสุดๆ   555++  สมแล้วไอ้หื่น  เขาหยิบเสือของเขามาใส่  แล้วหันมาบอกฉันว่า
 
“   เธอกรุณาอยู่แต่ในห้องนี้นะ  ถ้าฉันกลับมาแล้วไม่เห็นเธอหล่ะก็คืนนี้เราคงต้องคุยกันยาวเลยที่เดี๋ยว  “   เขาพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
 
.......ข้างล่าง......
 
“  มีอะไรกันหรอ “  โทโมะเอ่ยถามเพื่อนของเขา
 
“ เปล่าแค่จะมาบอกว่าวันมะรืนนี้จะไปเที่ยวทะเลนะจะ  ฟางเลยอยากช่วนโทโมะไปด้วย  โทโมะว่างไหม  “   หญิงสาวที่ชื่อฟางพูดออกมา และส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
 
“  ว่างสิครับฟาง  สำหรับฟางโทโมะว่าเสมอแหละ  “
 
“จร๊า  พ่อรูปหล่อ  “
 
“  ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเว้ย  เลี้ยนว่ะ  “ ชายหนุ่มคนที่ชื่อป็อปปี๊บอก
 
“  รีบๆไปเลย “
 
สวนหลังบ้าน
 
จริงๆแล้วป๊อปปี้ไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำหรอกแค่ไม่อยากเป็นก้างขวางคอของใครต่ากหาก  แต่ขณะที่ป๊อปปี้กำลังเดินอยู่นั้นก็มีเสียง
 
โอ๊ยยยยย!!!!!!!!
 
ป๊อปปี๊รีบวิ่งมาดูก็เจอกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งก็คือแก้วใจนั้นเองเธอจะทำตัวแบบสายลับอะไรหรือยังไงโรยตัวลงมาจากห้องโทดมะแต่ผ้าดันขาดซะก่อนก็เลยลงแบบฉุกเฉินไปหน่อย
 
“  เธอเป็นอะไรมากรึเปล่า “ป๊อปปี๊ถามแก้ว
 
“  เปล่าไม่เป็นไร  ฉันไม่เป็นไร  ขอบใจ “
 
“  เธอมาทำอะไรที่นี้  “
 
“ฉัน ...... ฉัน.....  เออ..คือ....ฉันกำลังฝึกการโรยตัวนะ  “   ตอบแบบหน้าตายสุดๆ
 
“ตอนเนี๊ยนะ”   ตานี่ถามแล้วเอาคิ้วทั้งสองมาผูกโบ  55++  ดูหน้าเขาสิ  คนอะไรเก่งโครตผูกโบที่คิ้วก็ได้  
 
“  ทำไม่หล่ะ   ไม่ได้รึไง”
 
“เปล่า  แล้วเธอเป็นใครหล่ะ “
 
“แล้วฉันต้องบอกนายด้วยหรอ  “
 
.................ในบ้าน……….
 
โทโมะและฟางเห็นป๊อปปี๊มาเข้าห้องน้ำนานกว่าปกติ จึงออกมาดู   และเมื่อเดินมาที่สวนหลังบ้านก็เจอ ป๊อปปี๊กำลังยื่นคุยกับใครก็ไม่รู้จึงออกมาดู
 
“  ไอ้ป๊อป  แกคุยกับใครนะ”  เมื่อได้ยิ้นเสียงของโทโมะ   แก้วก็รีบมาหลบที่หลังของป๊อปปี๊
 
“  เปล่านิ  “  ป๊อปปี๊บอก
 
“  แล้วใครยืนอยู่ข้างหลังแก   ใครนะออกมาเดี๋ยวนี้นะ  “   โทโมะพูดแล้วเดินมากระชากแขนคนที่อยู่ข้างหลังของโทโมะ
 
“  เธอ  !!!!”
 
“  ฉันไม่ได้คิดจะหนี้นะ “
 
“ อะไรนะเมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ”  ฟางพูดขึ้นอย่างตกใจ
 
“ เปล่าหรอกฟางไม่มีไร  “  โทโมะรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางมีสีหน้าที่ตกใจ
 
“  แล้วสาวน้อยคนนี้เป็นใครว่ะ “  ป๊อปปี๊ถามโทโมะ
 
“  เออ   ...เป็น  “
 
 
 
**********เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา  เผื่......................****
 
 
“ ขอตัวแป๊บหนึ่งนะ  “ 
 
“ว่าไงครับแม่  คิดถึงจัง”
 
(ปากหวานนะเราเนี๊ยแม่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน  แล้วเจอน้องเขารึยังหล่ะเรา  )
 
“  ใครครับแม่”
 
(เอาก็ลูกของเพื่อนแม่ไง  ชื่อจริญญา  ศิริมงคลสกุล  ไง  น้องเขาชื่อแก้วนะ )
 
“ผมยังม่เจอเธอเลยนะ”
 
(งั้นก็แย่แล้วนะซิ ทำยังไงดีเนี๊ย )
 
“แม่ไม่ต้องหวง เดี๊ยวผมให้คนออกไปตามหาให้แม่ไม่ต้องหวงนะคับ”
 
( จร๊า  แม่ฝากด้วยนะลูก  )
 
“ครับ”
 
 
 
 
“แล้วตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”   ป๊อปปี๊ถามโทดมะอีกครั้ง
 
“ เป็นน้องสาวฉันเอง”
 
“น้องสาว  แกไม่มีน้องสาวนี๊  “
 
“ คือพอดีเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่นะเข้ามาเรียนที่กรุงเทพก็เลยมาพักที่บ้านฉัน “
 
“  หรอ  แล้วชื่อรัยหล่ะเรา  “   ป๊อปปี๊ถามแก้ว
 
“  แก้ว   น.ส.  จริญญา  ศิริมงคลสกุล “   โทโมะตอบ  เฮ้ยไอ้บ้าโทโมะนี่รู้ชื่อฉันได้ไงเนี๊ย
 
“งั้น  วันมะรืนนี้พี่ก็ขอช่วนน้งแก้วไปเที่ยวทะเลด้วยกันนะค่ะ  “  ฟางบอก
 
“ ค่ะ”
 
“โทโมะ งั้นฟางกลับก่อนนะ  “
 
“ให้โมะไปส่งไหมฟาง”
 
“  ไม่เป็นไรหรอกโมะ  ให้ป๊อปไปส่งก็ได้ยังไงก็ผ่านบ้านป๊อปอยู่ดี  ขอบใจนะ “  ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ   โท
โมะและแก้วมายืนส่งป๊อปปี๊กับฟางที่หน้าบ้าน
 
“  โทโมะ  ส่งแค่นี้นะ  บาย”
 
“จร๊า  บาย”
 
 
เมื่อป๊อปปี๊ขับรถออกไปโทโมะก็หันหน้ามามองแก้ว
 
“  ก่อนที่ฉันจะลงมาฉันบอกเธอว่ายังไงนะ  เธอจำได้ไหม”
 
“  เออ...ฉัน...”
 
“หรือว่าเธออยากให้ฉันช่วยรื้อความทรงจำ”
 
“ เดี๋ยว ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากถามนาย” 
 
“ว่ามาซิ” กอดเอวแกแล้วเข้าบ้าน
 
“  นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง “
 
“  ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยหรอ”
 
“ นายโทโมะ  วิศว  ไทยานนท์  ใช่ไหม”
 
“   เธอ คือ  /  นายคือ  “
 
“เฮ๊ย  ไม่อยากจะเชื่อ  ฉันต้องมาอยู่กับคนอย่างนายเนี๊ยนะให้ฉันตายยังดีซะกว่า”
 
“ ฉันตากหากที่ต้องพูดคำนั้น  ไม่ใช่เธอ  “
 
“  เฮ้อ  !!!!  มันจะมีอะไรซวยกว่านี้อีกไหมเนี๊ย  ฮือออออออออออออออออออออออ”