เกมรักเปลี่ยนนายจอมโหดมาเป็นหวานใจยัยเซ็กซี่
เขียนโดย 
girlfriend
วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 10.22 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2556 20.39 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนายบ้านี้ขับรถมาไม่นานก็ถึงที่อู่แห่งหนึ่ง แล้วพาฉันมาทำไมฉันซ้อมรถไม่เป็นนะเว้ยบอกก่อน แต่ถ้าทำให้รถพังนะขอให้บอกโครตเลย อิ อิ พอจอดรถปุ๊บตาบ้านี้ก็ลากฉันลงปั๊บ อะไรว่ะเนี๊ยลากไปดึงมาคนนะไม่ใช่สัตรเลี้ยงลากอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวก็กัดซะหรอก
“ ลงมาได้แล้ว เธอกับฉันมีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยนะ “
“ แต่ฉันไม่มีนี่ “ ฉันไม่อยากคุยนายช่วยเข้าใจหน่อยสิ ฉันคุยกับสัตว์ไม่เป็นฮือๆ
“ แน่ใจหรอว่าเธอไม่มี หึ “ ตาบ้านี่พูดแล้วยิ้มแบบเจ้าเหล่
“ เออ แล้วนายมีรัย ว่ามาซิมัวพล่ามอะไรออกมาอยู่ได้ ชิ “ คิดจะทำให้ฉันจนตรองและยอมรับความจริงหล่ะซิ ฝันไปเถอะฉันไม่ยอมง่ายๆหลอก
“ พาสาวที่ไหนมาด้วยคับนาย “ ลูกน้องเข้าแซวฉัน หึ อย่างน้อยเขาก็น่าจะคิดบ้างว่าคนอย่างฉันเนี๊ยนะจะมาคบกับตาบ้าเนี๊ย คิดผิดก็ควรคิดใหม่นะพี่
“ คนใช้แกดูไม่ออกไง “ ไอ้บ้าดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ คนใช้หรอ หึอยากบีบคอแกจัง อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
“ มานี๊ “ เขามองหน้าฉันแล้วบีบต้นแขนให้ฉันเดินตามเขาไป
“ นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ “
“ เธอควรดีใจนะส่วนมากฉันจะไม่พาผู้หญิงมาที่นี้ “ อ๋อหรอ มันถือเป็นเกียติแกวงศ์ตระกูลที่ฉันควรเก็บรักษาไว้เท่าชีวิตสินะหึ
“ หรอ...... ฉันว่าฉันควรจะสมเพศตัวเองด้วยซ้ำ “ ฉันบอกเขาแล้วยิ้มที่มุมปากไปให้
“ เธออย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลยดีกว่า เพราะสิ่งที่เธอทำไว้กับฉันนะมันไม่จบแค่นี้แน่ ...” เขาบอกแล้วดันฉันเข้าไปที่ห้องๆหนึ่ง
“ นายจะเล่นอะไร “ ฉันถามอย่างหวาดๆ
“ จุ๊ จุ๊ กลัวหรอกระต่ายน้อย “ เขาพูดพร้อมเอามือมาลูบที่หัวฉันเหมือนปลอม แต่ฉันกลับสะบัดมันออก
“ เอามือนายออกไป นายมีอะไรก็พูดมา “
“เอ๊ะ!! เมื่อกี๊จะพูดอะไรน๊า ฉันจำไม่ได้แล้วซิ ว่า...แย่จัง “
“ งั้นฉันขอตัวก่อน “
“จะรีบไปไหนหล่ะที่รัก เรายังไม่ได้รู้จักกันเลยนะว่ามั้ย “
“ ฉันไม่อยากรู้จักนาย แล้วอีกอย่างฉันฉันไม่มีที่รัก อย่ามาพูดคำที่ฟังแล้วชวนอ้วกได้ป่ะ แหวะ สยดสยอง ฮึยยยยยย “ ฉันพูดแล้วลูบแขนตัวเองไปมา
“ เอ๊ะ!! ฉันยังม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะแพ้ท้องแล้วหรอ หรือ เธอซ้อมไว้เผื่อเธออยากจะมีตัวเล็กกับฉัน ฮึ “
“ ไอ้ บ้........................” ฉันยังพูดไม่จบตาบ้านี่ก็เอาปากของเขามาจูบฉัน แล้วมือของตานี่ก็จะเร็วได้โล่อยู่แล้วนะเนี๊ย คนอะไรปากไว มือไว ฉิบ แล้วเขาก็ค่อยๆเลื่อนริมฝีปากมาที่ซอกคอขาวๆของฉันแล้วเอาแต่กระซิบว่า หวาน อะไรก็ไม่รู้อยู่นั้นแหละ ส่วนฉันก็ทั้งทุบ ทั้งตีแต่ก็ไม่ได้ส่งผลให้คนตัวใหญ่หยุดได้เลย แล้วฉันจะรอดไม่เนี๊ย
“ อยู่เฉยๆ” ชายหนุมบอกแล้วมอบจูบที่ร้อนแรงให้กับหญิงสาว ไม่นานหญิงสาวก็เริ่มเคลิ้มกับการกระทำของชายหนุ่ม ชายหนุ่มใช้มือข้างหนึ่งกอดเอวหญิงสาวไว้ และใช้อีกข้างหนึ่งจัดการถอดเสื้อให้หญิงสาว เมื่อถอดเสร็จก็เหลือแค่บลาที่กั้นเข้ากับเธอไว้แต่ชายหนุ่มเลือกที่จะถอดกางเกงของหญิงสาวมากกว่า ชายหนุ่มเริมใช้มืออีกข้างปลดตะขอกางเกง และกำลังจะถอดแต่ ..............
ก๊อก ก๊อก
“ นายคับคุณป๊อปปี๊ กับ คุณฟางมาขอพบครับ “ ชายหนุ่มฟังแต่มือของเขาก็ยังพยายามจะถอดกางเกงของหญิงสาว แต่เมื่อหญิงสาวหลุดออกจากภวังค์ หญิงสาวก็ดิ้น และใช้มือทุบที่หน้าอกของชายหนุ่ม
“ นายปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะ “
“ อะไรกันเมื่อกี๊เธอยังเคลิ้มอยู่เลยนะ จะให้มาหยุดตอนนี้คงสายไปแล้วมั้ง “ชายหนุ่มพูดและประกบปากหญิงสาวอีกครั้ง แต่......
“ คุณโทโมะครับจะให้บอกกับคุณป๊อปปี๊กับคุณฟางยังไงคับ ถ้านายไม่อยากพบ “
“ บ้าฉิบ อะไรกันนักกันหนาว่ะ “ ชายหนุ่มพูดอย่างหัวเสียและหยุดการกระทำของเขาทั้นที่ สีหน้าของเขาบอกว่าหมดอารมสุดๆ 555++ สมแล้วไอ้หื่น เขาหยิบเสือของเขามาใส่ แล้วหันมาบอกฉันว่า
“ เธอกรุณาอยู่แต่ในห้องนี้นะ ถ้าฉันกลับมาแล้วไม่เห็นเธอหล่ะก็คืนนี้เราคงต้องคุยกันยาวเลยที่เดี๋ยว “ เขาพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
.......ข้างล่าง......
“ มีอะไรกันหรอ “ โทโมะเอ่ยถามเพื่อนของเขา
“ เปล่าแค่จะมาบอกว่าวันมะรืนนี้จะไปเที่ยวทะเลนะจะ ฟางเลยอยากช่วนโทโมะไปด้วย โทโมะว่างไหม “ หญิงสาวที่ชื่อฟางพูดออกมา และส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
“ ว่างสิครับฟาง สำหรับฟางโทโมะว่าเสมอแหละ “
“จร๊า พ่อรูปหล่อ “
“ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเว้ย เลี้ยนว่ะ “ ชายหนุ่มคนที่ชื่อป็อปปี๊บอก
“ รีบๆไปเลย “
สวนหลังบ้าน
จริงๆแล้วป๊อปปี้ไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำหรอกแค่ไม่อยากเป็นก้างขวางคอของใครต่ากหาก แต่ขณะที่ป๊อปปี้กำลังเดินอยู่นั้นก็มีเสียง
โอ๊ยยยยย!!!!!!!!
ป๊อปปี๊รีบวิ่งมาดูก็เจอกับหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งก็คือแก้วใจนั้นเองเธอจะทำตัวแบบสายลับอะไรหรือยังไงโรยตัวลงมาจากห้องโทดมะแต่ผ้าดันขาดซะก่อนก็เลยลงแบบฉุกเฉินไปหน่อย
“ เธอเป็นอะไรมากรึเปล่า “ป๊อปปี๊ถามแก้ว
“ เปล่าไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร ขอบใจ “
“ เธอมาทำอะไรที่นี้ “
“ฉัน ...... ฉัน..... เออ..คือ....ฉันกำลังฝึกการโรยตัวนะ “ ตอบแบบหน้าตายสุดๆ
“ตอนเนี๊ยนะ” ตานี่ถามแล้วเอาคิ้วทั้งสองมาผูกโบ 55++ ดูหน้าเขาสิ คนอะไรเก่งโครตผูกโบที่คิ้วก็ได้
“ ทำไม่หล่ะ ไม่ได้รึไง”
“เปล่า แล้วเธอเป็นใครหล่ะ “
“แล้วฉันต้องบอกนายด้วยหรอ “
.................ในบ้าน……….
โทโมะและฟางเห็นป๊อปปี๊มาเข้าห้องน้ำนานกว่าปกติ จึงออกมาดู และเมื่อเดินมาที่สวนหลังบ้านก็เจอ ป๊อปปี๊กำลังยื่นคุยกับใครก็ไม่รู้จึงออกมาดู
“ ไอ้ป๊อป แกคุยกับใครนะ” เมื่อได้ยิ้นเสียงของโทโมะ แก้วก็รีบมาหลบที่หลังของป๊อปปี๊
“ เปล่านิ “ ป๊อปปี๊บอก
“ แล้วใครยืนอยู่ข้างหลังแก ใครนะออกมาเดี๋ยวนี้นะ “ โทโมะพูดแล้วเดินมากระชากแขนคนที่อยู่ข้างหลังของโทโมะ
“ เธอ !!!!”
“ ฉันไม่ได้คิดจะหนี้นะ “
“ อะไรนะเมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ” ฟางพูดขึ้นอย่างตกใจ
“ เปล่าหรอกฟางไม่มีไร “ โทโมะรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นฟางมีสีหน้าที่ตกใจ
“ แล้วสาวน้อยคนนี้เป็นใครว่ะ “ ป๊อปปี๊ถามโทโมะ
“ เออ ...เป็น “
**********เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่......................****
“ ขอตัวแป๊บหนึ่งนะ “
“ว่าไงครับแม่ คิดถึงจัง”
(ปากหวานนะเราเนี๊ยแม่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน แล้วเจอน้องเขารึยังหล่ะเรา )
“ ใครครับแม่”
(เอาก็ลูกของเพื่อนแม่ไง ชื่อจริญญา ศิริมงคลสกุล ไง น้องเขาชื่อแก้วนะ )
“ผมยังม่เจอเธอเลยนะ”
(งั้นก็แย่แล้วนะซิ ทำยังไงดีเนี๊ย )
“แม่ไม่ต้องหวง เดี๊ยวผมให้คนออกไปตามหาให้แม่ไม่ต้องหวงนะคับ”
( จร๊า แม่ฝากด้วยนะลูก )
“ครับ”
“แล้วตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใคร” ป๊อปปี๊ถามโทดมะอีกครั้ง
“ เป็นน้องสาวฉันเอง”
“น้องสาว แกไม่มีน้องสาวนี๊ “
“ คือพอดีเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่นะเข้ามาเรียนที่กรุงเทพก็เลยมาพักที่บ้านฉัน “
“ หรอ แล้วชื่อรัยหล่ะเรา “ ป๊อปปี๊ถามแก้ว
“ แก้ว น.ส. จริญญา ศิริมงคลสกุล “ โทโมะตอบ เฮ้ยไอ้บ้าโทโมะนี่รู้ชื่อฉันได้ไงเนี๊ย
“งั้น วันมะรืนนี้พี่ก็ขอช่วนน้งแก้วไปเที่ยวทะเลด้วยกันนะค่ะ “ ฟางบอก
“ ค่ะ”
“โทโมะ งั้นฟางกลับก่อนนะ “
“ให้โมะไปส่งไหมฟาง”
“ ไม่เป็นไรหรอกโมะ ให้ป๊อปไปส่งก็ได้ยังไงก็ผ่านบ้านป๊อปอยู่ดี ขอบใจนะ “ ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ โท
โมะและแก้วมายืนส่งป๊อปปี๊กับฟางที่หน้าบ้าน
“ โทโมะ ส่งแค่นี้นะ บาย”
“จร๊า บาย”
เมื่อป๊อปปี๊ขับรถออกไปโทโมะก็หันหน้ามามองแก้ว
“ ก่อนที่ฉันจะลงมาฉันบอกเธอว่ายังไงนะ เธอจำได้ไหม”
“ เออ...ฉัน...”
“หรือว่าเธออยากให้ฉันช่วยรื้อความทรงจำ”
“ เดี๋ยว ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากถามนาย”
“ว่ามาซิ” กอดเอวแกแล้วเข้าบ้าน
“ นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง “
“ ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยหรอ”
“ นายโทโมะ วิศว ไทยานนท์ ใช่ไหม”
“ เธอ คือ / นายคือ “
“เฮ๊ย ไม่อยากจะเชื่อ ฉันต้องมาอยู่กับคนอย่างนายเนี๊ยนะให้ฉันตายยังดีซะกว่า”
“ ฉันตากหากที่ต้องพูดคำนั้น ไม่ใช่เธอ “
“ เฮ้อ !!!! มันจะมีอะไรซวยกว่านี้อีกไหมเนี๊ย ฮือออออออออออออออออออออออ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
