only you gril รู้ไว้ซะ!ว่าเธอคือที่รักของฉัน
9.0
เขียนโดย great_TKfriend
วันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 17.55 น.
14 session
116 วิจารณ์
23.71K อ่าน
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ+++tomo talk+++
ผมรู้ว่าผมผิดที่ผมทำเธอเสียใจ แต่ถ้าใครเป็นผมก็ต้องเลือกครอบครัวไว้ก่อน ที่ผมต้องมาเป็นแฟนกับเบล์ลเพราะกิจการของครอบครัวผมกำลังจะล้มละลาย ถ้าผมยอมเป็นแฟนกับเบล์ลพ่อของเบล์ลเข้าก็จะเข้ามาช่วยครอบครัวผม ที่ผมต้องทำแบบนี้ ทำเป็นไม่แคร์เธอ แต่เธอจะรู้บ้างไหมว่าผมต้องอดกลั่นเพื่อที่จะไม่ไปหาไม่ไปยุ่งกับเธอ ผมมันเลวมากใช่ไหม
"โทโมะ!วันนี้เราไปเที่ยวกันไหม^^"
"วันนี้โทโมะไม่ว่างนะ^^"ผมพูดกับเบล์ลแฟนสาวของผม
"เฮ้อ~น่าเสียดายจัง แต่ไม่เป็นไรไว้คราวหน้าก็ได้งั้นเบล์ลไปเที่ยวกับเพื่อนก็ได้^^"
จุ๊บ~
"ครับแล้วเจอกันที่รัก"
~ did you know that i love you.but i do not like it~
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นซึ่งดูเหมื่อนเป็นเบอร์บ้าน
"ฮโหลสวัสดีครับ"
"(ฮโหลนี่ใช่โทโมะหรือเปล่า)"เสียงหวานๆของผู้หญิงพูดกับผม..ว่าแต่ใครกันนะ
"ครับ...แล้วนี่ใครครับ"
"(นี่พี่เกลเองนะที่เป็นพี่สาวของแก้ว)"
"อ๋อ..ครับว่าแต่พี่เกลมีอะไรหรือเปล่าครับ"
"(พี่ขอคุยกับแก้วหน่อยสิ)"
"ได้ครับ..รอสักครู่นะครับ"
"(จ๊ะ...)"
"ป้าใบบัวครับแก้วอยู่หรือเปล่าครับ"ผมถามป้าใบบัว
"คุณแก้วออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"
"อ๋อเหรอครับ...พี่เกลครับแก้วออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วนะครับ"ประโยคแรกผมพูดกับป้าใบบัวแต่ประโยคหลังผมพูดกับพี่เกล
"(งั้นไม่เป้นไรจ๊ะ..เท่านี้นะจ๊ะ)"
"ครับๆ...แก้วไปไหนนะ"
.
.
.
.
+++siam university+++
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งไม่ไช่วันเรียนแต่ฉันไม่รู้จะไปไหนนิ ก็เลยมามหา'ลัยนี้แหละ เพื่อหลบหน้าโทโมะกับ..เบล์ล
"แก้ว!"
"อ้าวพิชชี่เองเหรอ..นายมาทำไมที่นี้อ่ะ"ฉันถามไอ้พิชชี่ที่เดินมานั่งข้างฉัน
"ก็ตามใครบางคนมาที่แหละเพราะกลัวว่าจะฆ่าตัวตาย"
"ไอ้บ้า!ฉันไม่ได้จะฆ่าตัวตายสักหน่อย"
"ใครบอกว่าฉันหมายถึงเธอ"
"ฮึ่ย!!ไอ้..ไอ้..ด่าไม่ออกโว้ย!"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า...เวลาแกโมโหก็น่ารักดีเนอะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว"
"น่าลักไปฆ่าหมกส้วมนะฮ่าฮ่าฮ่า"
"ไอ้พิชชี่ ไอ้เพื่อนบ้า!!"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"ไอ้บ้า ขนาดถูกฉันด่าก็ยังมีอารมณ์มาหัวเราะได้อีก...
"พิชชี่.."ฉันเรียกมัน
"หืม...มีอะไร"
"ขอบคุณนะ..ที่อยู่ข้างฉันตลอดมา..และไม่เคยทิ้งฉันไปไหน"
"ไม่เป็นไรหรอก..ก็เราเป็น'เพื่อน'กันนี้"
"ฮึก...ขอบคุณจริงๆ"ฉันพูดแล้วกอดมัน
"โอ๋ๆอย่างร้องสิ...เดี๋ยวไม่สวยน๊า~"ฉันอยากให้เขาเป็นเหมื่อนพิชชี่บ้างจัง..ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
"พิชชี่...ความรักมันจะสวยเหมื่อนเทพนิยายหรือเปล่า?"
"เหมื่อนสิ..ถ้าคู่รักที่ค่อยเติมเต็มความรักให้กันมันก็จะสวยเหมื่อนในเทพนิยายไงล่ะ^^"
"ฉันควรจะถ่อยออกมาจากเขาสองคนใช่ไหม?"
"ถามใจแกก่อนสิ...แล้วค่อยมาถามฉัน"
"......"
"ถ้าแกยังรักเขาอยู่แก็รักเขาต่อไปสิ..เคยได้ยินคำนี้ไหม..'เพียงแค่เราได้รักเขามันก็พอแล้ว'เราไม่จำเป้นต้องให้เขารักเราก็ได้"
"...ฉันคงหมดหวังแล้วใช่มั้ย?"
"ไม่!แกแค่ไม่สมหวังไม่ได้หมดหวังสักหน่อย"
"......"
"ไม่สมหวังคือรักใครแล้วเขาไม่รักตอบ..แต่หมดหวังคือไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเขาต่อไป"
"......"
"บางครังที่เขาทำแบบนี้เขาอาจจะมีเหตุผลอะไรก็ได้..."
"......"
"ถึงโทโมะจะเป็นเพลย์บอยแต่แกก็รู้นี้ว่าถ้าโทโมะพูดว่า'รัก'ใครแล้วโทโมะจะพูดจริง...ตอนที่โทโมะพูดว่ารัก..แกเคยสังเกตุหรือเปล่าว่าแววตาของเขาเป็นแบบไหน..."นั้นสิ!ตอนที่เขาพูดกับเบล์ลว่ารักฉันแววตาของเขาดูจริงจังมาก..ทำไมฉันถึงไม่ลืมเรื่องนี้ไปได้นะ
"......"
"แล้วตลอดระยะเวลาที่แกอยู่กับเขาแกเคยสังเกตุบ้างไหมว่าเขาพยายามพิสูจน์ตัวเองว่ารักแกหรือเปล่า?"
"......"
"แล้วเวลาที่แกกำลังมีเรื่องเขาค่อยช่วยเหลือแกหรือเปล่า?"
"ฉันไม่รู้สิ...ฉันไม่เคยสังเกตุอะไรในตัวเขาเลย"
"เฮ้อ~แกนี่นะ..แล้วแกจำวันนั้นได้หรือเปล่าตอนที่แกบอกว่าไม่ได้เป็นห่วงโทโมะตอนนั้นแววตาโทโมะดูเศร้ามากนะ"
"......แล้วทำไมเขาถึงต้องคบกับเบล์ลดด้วยล่ะ"
"แล้วแกเคยถามเขาหรือเปล่าว่าทำไมเขาถึงคบกับเบล์ล"
"...ไม่"
"ก็แกจะถามเขาได้ไงก็สองสามวันมานี้แกเอาแต่หลบหน้าโทโมะ"
"ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันคิดได้.."
"ไม่เป็นไร^^"
...................................................................................................................................
วู้ๆๆๆๆๆตอนนี้ดูเหมื่อพิชชี่ของเราเป็นกามเทพยังไงไม่รู้
แต่ว่าแก้วจะเคลีร์ยปัญหาเรื่องเบล์ลกับโทโมะสำเร็จหรือเปล่า
"มันไม่ง่ายยังที่คิดหรอก">>>เบล์ล
เอาแล้วไง ถ้ายังมีเบล์ลเข้ามาขัดขว้างแบบนี้โทโมะกับแก้วจะได้รักกันไหมเนีย
ผมรู้ว่าผมผิดที่ผมทำเธอเสียใจ แต่ถ้าใครเป็นผมก็ต้องเลือกครอบครัวไว้ก่อน ที่ผมต้องมาเป็นแฟนกับเบล์ลเพราะกิจการของครอบครัวผมกำลังจะล้มละลาย ถ้าผมยอมเป็นแฟนกับเบล์ลพ่อของเบล์ลเข้าก็จะเข้ามาช่วยครอบครัวผม ที่ผมต้องทำแบบนี้ ทำเป็นไม่แคร์เธอ แต่เธอจะรู้บ้างไหมว่าผมต้องอดกลั่นเพื่อที่จะไม่ไปหาไม่ไปยุ่งกับเธอ ผมมันเลวมากใช่ไหม
"โทโมะ!วันนี้เราไปเที่ยวกันไหม^^"
"วันนี้โทโมะไม่ว่างนะ^^"ผมพูดกับเบล์ลแฟนสาวของผม
"เฮ้อ~น่าเสียดายจัง แต่ไม่เป็นไรไว้คราวหน้าก็ได้งั้นเบล์ลไปเที่ยวกับเพื่อนก็ได้^^"
จุ๊บ~
"ครับแล้วเจอกันที่รัก"
~ did you know that i love you.but i do not like it~
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นซึ่งดูเหมื่อนเป็นเบอร์บ้าน
"ฮโหลสวัสดีครับ"
"(ฮโหลนี่ใช่โทโมะหรือเปล่า)"เสียงหวานๆของผู้หญิงพูดกับผม..ว่าแต่ใครกันนะ
"ครับ...แล้วนี่ใครครับ"
"(นี่พี่เกลเองนะที่เป็นพี่สาวของแก้ว)"
"อ๋อ..ครับว่าแต่พี่เกลมีอะไรหรือเปล่าครับ"
"(พี่ขอคุยกับแก้วหน่อยสิ)"
"ได้ครับ..รอสักครู่นะครับ"
"(จ๊ะ...)"
"ป้าใบบัวครับแก้วอยู่หรือเปล่าครับ"ผมถามป้าใบบัว
"คุณแก้วออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"
"อ๋อเหรอครับ...พี่เกลครับแก้วออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วนะครับ"ประโยคแรกผมพูดกับป้าใบบัวแต่ประโยคหลังผมพูดกับพี่เกล
"(งั้นไม่เป้นไรจ๊ะ..เท่านี้นะจ๊ะ)"
"ครับๆ...แก้วไปไหนนะ"
.
.
.
.
+++siam university+++
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ซึ่งไม่ไช่วันเรียนแต่ฉันไม่รู้จะไปไหนนิ ก็เลยมามหา'ลัยนี้แหละ เพื่อหลบหน้าโทโมะกับ..เบล์ล
"แก้ว!"
"อ้าวพิชชี่เองเหรอ..นายมาทำไมที่นี้อ่ะ"ฉันถามไอ้พิชชี่ที่เดินมานั่งข้างฉัน
"ก็ตามใครบางคนมาที่แหละเพราะกลัวว่าจะฆ่าตัวตาย"
"ไอ้บ้า!ฉันไม่ได้จะฆ่าตัวตายสักหน่อย"
"ใครบอกว่าฉันหมายถึงเธอ"
"ฮึ่ย!!ไอ้..ไอ้..ด่าไม่ออกโว้ย!"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า...เวลาแกโมโหก็น่ารักดีเนอะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว"
"น่าลักไปฆ่าหมกส้วมนะฮ่าฮ่าฮ่า"
"ไอ้พิชชี่ ไอ้เพื่อนบ้า!!"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"ไอ้บ้า ขนาดถูกฉันด่าก็ยังมีอารมณ์มาหัวเราะได้อีก...
"พิชชี่.."ฉันเรียกมัน
"หืม...มีอะไร"
"ขอบคุณนะ..ที่อยู่ข้างฉันตลอดมา..และไม่เคยทิ้งฉันไปไหน"
"ไม่เป็นไรหรอก..ก็เราเป็น'เพื่อน'กันนี้"
"ฮึก...ขอบคุณจริงๆ"ฉันพูดแล้วกอดมัน
"โอ๋ๆอย่างร้องสิ...เดี๋ยวไม่สวยน๊า~"ฉันอยากให้เขาเป็นเหมื่อนพิชชี่บ้างจัง..ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
"พิชชี่...ความรักมันจะสวยเหมื่อนเทพนิยายหรือเปล่า?"
"เหมื่อนสิ..ถ้าคู่รักที่ค่อยเติมเต็มความรักให้กันมันก็จะสวยเหมื่อนในเทพนิยายไงล่ะ^^"
"ฉันควรจะถ่อยออกมาจากเขาสองคนใช่ไหม?"
"ถามใจแกก่อนสิ...แล้วค่อยมาถามฉัน"
"......"
"ถ้าแกยังรักเขาอยู่แก็รักเขาต่อไปสิ..เคยได้ยินคำนี้ไหม..'เพียงแค่เราได้รักเขามันก็พอแล้ว'เราไม่จำเป้นต้องให้เขารักเราก็ได้"
"...ฉันคงหมดหวังแล้วใช่มั้ย?"
"ไม่!แกแค่ไม่สมหวังไม่ได้หมดหวังสักหน่อย"
"......"
"ไม่สมหวังคือรักใครแล้วเขาไม่รักตอบ..แต่หมดหวังคือไม่มีสิทธิ์ที่จะรักเขาต่อไป"
"......"
"บางครังที่เขาทำแบบนี้เขาอาจจะมีเหตุผลอะไรก็ได้..."
"......"
"ถึงโทโมะจะเป็นเพลย์บอยแต่แกก็รู้นี้ว่าถ้าโทโมะพูดว่า'รัก'ใครแล้วโทโมะจะพูดจริง...ตอนที่โทโมะพูดว่ารัก..แกเคยสังเกตุหรือเปล่าว่าแววตาของเขาเป็นแบบไหน..."นั้นสิ!ตอนที่เขาพูดกับเบล์ลว่ารักฉันแววตาของเขาดูจริงจังมาก..ทำไมฉันถึงไม่ลืมเรื่องนี้ไปได้นะ
"......"
"แล้วตลอดระยะเวลาที่แกอยู่กับเขาแกเคยสังเกตุบ้างไหมว่าเขาพยายามพิสูจน์ตัวเองว่ารักแกหรือเปล่า?"
"......"
"แล้วเวลาที่แกกำลังมีเรื่องเขาค่อยช่วยเหลือแกหรือเปล่า?"
"ฉันไม่รู้สิ...ฉันไม่เคยสังเกตุอะไรในตัวเขาเลย"
"เฮ้อ~แกนี่นะ..แล้วแกจำวันนั้นได้หรือเปล่าตอนที่แกบอกว่าไม่ได้เป็นห่วงโทโมะตอนนั้นแววตาโทโมะดูเศร้ามากนะ"
"......แล้วทำไมเขาถึงต้องคบกับเบล์ลดด้วยล่ะ"
"แล้วแกเคยถามเขาหรือเปล่าว่าทำไมเขาถึงคบกับเบล์ล"
"...ไม่"
"ก็แกจะถามเขาได้ไงก็สองสามวันมานี้แกเอาแต่หลบหน้าโทโมะ"
"ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันคิดได้.."
"ไม่เป็นไร^^"
...................................................................................................................................
วู้ๆๆๆๆๆตอนนี้ดูเหมื่อพิชชี่ของเราเป็นกามเทพยังไงไม่รู้
แต่ว่าแก้วจะเคลีร์ยปัญหาเรื่องเบล์ลกับโทโมะสำเร็จหรือเปล่า
"มันไม่ง่ายยังที่คิดหรอก">>>เบล์ล
เอาแล้วไง ถ้ายังมีเบล์ลเข้ามาขัดขว้างแบบนี้โทโมะกับแก้วจะได้รักกันไหมเนีย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ