หนุ่มเขี้เล่น กะ สาวจอมโก๊ะ

ณ บ้านพลอยฟ้า
แม่ของพลอยฟ้า:ฟ้า มากินข้าวลูก
พลอยฟ้า:คะแม่
แม่:ไม่ไปเรียนหรอลูก ลงมาซะสายเลย
พลอยฟ้า:ไปคะแม่แต่ว่าไปช้านิดหน่อย
แม่:รีบกิน แล้วก็รีบไป มหาวิทยาลัยเถอะลูก
พลอยฟ้า:คะ
ณ มหาวิทยาลัย แพรวาซึ่งมาที่มหาวิทยาลัยนานแล้ว มานั่งรอพลอยฟ้า
แพรวา:โอ้ย ยัยฟ้ามาช้าสุดๆเลย
รุจ:น้องครับมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอครับ
แพรวานึกว่าจะเป็นพวกผู้ชายเจ้าชู้จึงตะคอกใส่
แพรวา:เรื่องของฉัน
รุจ:โห อุตส่าห์พูดดีๆด้วยนะเนี่ย
แพรวา:ก็ไม่ได้ต้องการนี่
รุจ:ปากจัดนะดนี่ย
แพรวา:แล้วจะทำไม
และชาลินก็เข้ามาพอดี
ชาลิน:อะไรกันวะไอ้รุจ
รุจ:เปล่าวะ แค่มีเรื่องกะน้องเขาเฉยๆ
แพรวา:อยากมีเรื่องด้วยตายเลย
และพลอยฟ้าก็เดินเข้ามาพอดี
พลอยฟ้า:มีเรื่องอะไรกันยัยแพร
แพรวา:ฟ้าก็ตานี่ซิ
แพรวาชี้ไปที่รุจ และพลอยฟ้าก็เห็นชาลินพอดี
พลอยฟ้า:นาย!!
ชาลิน:เธอ!!!
พลอยฟ้าและชาลิน:เฮ้ย !!!
พลอยฟ้า:นายมีเรื่องกะเพื่อนฉันหรอ
ชาลิน:เปล่า คนที่มีเรื่องคือไอ้รุจ นุ้น
แพรวา:อ๋อ นายรุจ หน้าตาก็ดีไม่น่าจะน่าม่อเลยนะ
รุจ:ฉันไม่ได้น่าม่อ ฉันแค่ถามเธอว่าเธอมานั่งทำอะไรเฉยๆ
ทำเอาแพรวาเงียบไป
แพรวา:ถ้าเป็นนายก็ต้องคิดแบบฉันแหละ
พลอยฟ้า:งั้นขอโทษด้วยนะคะ พี่รุจนาย...
ชาลิน:ชาลินครับ
พลอยฟ้า:ฉันชื่อพลอยฟ้า และนี่ยัยแพรเพื่อนฉัน
แพรวา:ไปกันเถอะ ยัยฟ้ารีบเข้าเรียนเถอะ