หนุ่มเขี้เล่น กะ สาวจอมโก๊ะ

ณ บ้านพลอยฟ้า

แม่ของพลอยฟ้า:ฟ้า มากินข้าวลูก

พลอยฟ้า:คะแม่

แม่:ไม่ไปเรียนหรอลูก ลงมาซะสายเลย

พลอยฟ้า:ไปคะแม่แต่ว่าไปช้านิดหน่อย

แม่:รีบกิน แล้วก็รีบไป มหาวิทยาลัยเถอะลูก

พลอยฟ้า:คะ

ณ มหาวิทยาลัย แพรวาซึ่งมาที่มหาวิทยาลัยนานแล้ว มานั่งรอพลอยฟ้า

แพรวา:โอ้ย ยัยฟ้ามาช้าสุดๆเลย

รุจ:น้องครับมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอครับ

แพรวานึกว่าจะเป็นพวกผู้ชายเจ้าชู้จึงตะคอกใส่

แพรวา:เรื่องของฉัน

รุจ:โห อุตส่าห์พูดดีๆด้วยนะเนี่ย

แพรวา:ก็ไม่ได้ต้องการนี่

รุจ:ปากจัดนะดนี่ย

แพรวา:แล้วจะทำไม

และชาลินก็เข้ามาพอดี

ชาลิน:อะไรกันวะไอ้รุจ

รุจ:เปล่าวะ แค่มีเรื่องกะน้องเขาเฉยๆ

แพรวา:อยากมีเรื่องด้วยตายเลย

และพลอยฟ้าก็เดินเข้ามาพอดี

พลอยฟ้า:มีเรื่องอะไรกันยัยแพร

แพรวา:ฟ้าก็ตานี่ซิ

แพรวาชี้ไปที่รุจ และพลอยฟ้าก็เห็นชาลินพอดี

พลอยฟ้า:นาย!!

ชาลิน:เธอ!!!

พลอยฟ้าและชาลิน:เฮ้ย !!!

พลอยฟ้า:นายมีเรื่องกะเพื่อนฉันหรอ

ชาลิน:เปล่า คนที่มีเรื่องคือไอ้รุจ นุ้น

แพรวา:อ๋อ นายรุจ หน้าตาก็ดีไม่น่าจะน่าม่อเลยนะ

รุจ:ฉันไม่ได้น่าม่อ ฉันแค่ถามเธอว่าเธอมานั่งทำอะไรเฉยๆ

ทำเอาแพรวาเงียบไป

แพรวา:ถ้าเป็นนายก็ต้องคิดแบบฉันแหละ

พลอยฟ้า:งั้นขอโทษด้วยนะคะ พี่รุจนาย...

ชาลิน:ชาลินครับ

พลอยฟ้า:ฉันชื่อพลอยฟ้า และนี่ยัยแพรเพื่อนฉัน

แพรวา:ไปกันเถอะ ยัยฟ้ารีบเข้าเรียนเถอะ