all the pain of ytd....ความเจ็บจากวันนั้น

หลังจากจบเรื่องงานศพเธอก็กลับมาบ้านโทโมะ
 
โทโมะ : ไปไหนมา
 
แก้ว : คุณไม่รุ้อะไรเลยใช่มั้ย
 
โทโมะ : มีอะไรล่ะที่ยังไม่บอก
 
แก้ว : นายรุ้มั้ยว่าที่แม่ยัยคุณหนูโดนประหารเนี่ย!! เพราะอะไร
 
โทโมะ : เพราะอะไร
 
แก้ว : เค้าฆ่าพ่อฉัน!!
 
โทโมะ : แล้วทำไมเธอไม่บอก
 
แก้ว : จะให้ฉันบอกได้ไง!... คุณกับพิมตัวติดกันจะตาย คุณไม่เคยถามฉันซักคำเลยว่าไปไหน
ถ้าคุณไม่รักฉัน ฉันพร้อมจะหย่า...ฮึก
 
โทโมะ : พี่ไม่หย่า
ดึงร่างบางมากอดไว้
 
แก้ว : แล้วพิมล่ะ ฉันกับพิม ลูกผู้หญิงเหมือนกัน เค้าคงเสียใจเหมือนกันที่โดนแย่งคนรักทั้งๆที่เธอไม่ผิดอะไรเลย
 
โทโมะ : ไม่ต้องไปสนใจแล้ว...พี่รักตัวเล็ก
 
แก้ว : แก้วไม่ได้ชื่อตัวเล็กน่ะ
 
โทโมะ : เอาหน่าา...เลิกร้องไห้ได้แล้ว..ป่ะ..เดี๋ยวพี่พาไปทานข้าวข้างนอก
 
แก้ว : ค่ะ
 
++++++ฟาง : แม่ดูนั้นซิค่ะ
ชี้ไปที่โทโมะกับแก้ว
 
แม่โทโมะ : นั้นไง เจ้าโมะ หลงรักเมียตัวเองเข้าแล้ว
 
ฟาง : น่ารักจังเลย
 
 
'ฉันจะหย่ากับเค้า เพื่อให้เค้าไปอยุ่กับพิม แต่ตอนนี้ เค้ามาแคร์ฉันทำไม ไหนบอกว่า เกลียด ฉันไง..ฉันบอกจะเลิกยุ่งกับชีวิตพิม..ฉันไม่อยากผิดคำพูด'