all the pain of ytd....ความเจ็บจากวันนั้น

หลังจากจบเรื่องงานศพเธอก็กลับมาบ้านโทโมะ

โทโมะ : ไปไหนมา

แก้ว : คุณไม่รุ้อะไรเลยใช่มั้ย

โทโมะ : มีอะไรล่ะที่ยังไม่บอก

แก้ว : นายรุ้มั้ยว่าที่แม่ยัยคุณหนูโดนประหารเนี่ย!! เพราะอะไร

โทโมะ : เพราะอะไร

แก้ว : เค้าฆ่าพ่อฉัน!!

โทโมะ : แล้วทำไมเธอไม่บอก

แก้ว : จะให้ฉันบอกได้ไง!... คุณกับพิมตัวติดกันจะตาย คุณไม่เคยถามฉันซักคำเลยว่าไปไหน

ถ้าคุณไม่รักฉัน ฉันพร้อมจะหย่า...ฮึก

โทโมะ : พี่ไม่หย่า

ดึงร่างบางมากอดไว้

แก้ว : แล้วพิมล่ะ ฉันกับพิม ลูกผู้หญิงเหมือนกัน เค้าคงเสียใจเหมือนกันที่โดนแย่งคนรักทั้งๆที่เธอไม่ผิดอะไรเลย

โทโมะ : ไม่ต้องไปสนใจแล้ว...พี่รักตัวเล็ก

แก้ว : แก้วไม่ได้ชื่อตัวเล็กน่ะ

โทโมะ : เอาหน่าา...เลิกร้องไห้ได้แล้ว..ป่ะ..เดี๋ยวพี่พาไปทานข้าวข้างนอก

แก้ว : ค่ะ

+
+
+
+
+
+

ฟาง : แม่ดูนั้นซิค่ะ

ชี้ไปที่โทโมะกับแก้ว

แม่โทโมะ : นั้นไง เจ้าโมะ หลงรักเมียตัวเองเข้าแล้ว

ฟาง : น่ารักจังเลย

'ฉันจะหย่ากับเค้า เพื่อให้เค้าไปอยุ่กับพิม แต่ตอนนี้ เค้ามาแคร์ฉันทำไม ไหนบอกว่า เกลียด ฉันไง..ฉันบอกจะเลิกยุ่งกับชีวิตพิม..ฉันไม่อยากผิดคำพูด'