[Shot fiction] กลลวง

เช้าวันต่อมา“ฟางตื่นได้แล้ว” เสียงชายผู้หนึ่งดังขึ้น“ฟาง ตื่นเร็ว” เขาพูดพรางจะจับตัวเธอ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาเป็นเพียงอากาศอากาศที่ทำได้แค่มองและคุยกับเธอ แค่นั้น ได้แค่นั้นจริงๆ“อืม..” ฟางบิดตัวพรางค่อยๆลืมตาขึ้น“เฮ้ย! ป๊อป! นายมาได้ไงเนี้ย” เธอตกใจ เพราะลืมไปเลยว่าเขาเป็นแค่ อากาศ..“ฉันเป็นผีน่ะ - -+” ป๊อปพูดพร้อมทำหน้าไม่พอใจที่ต้องพูดคำนี้“เห้ย ฉันลืม -*-““เธอต้องเขาสถานีเดี๋ยวนี้เลยน่ะ เร็วๆเข้า”ป๊อปพูดพร้อมจะจับมือให้เธอลุก แต่เขาก็ทำไม่ได้ เหมือนเดิม...ฟางมองเขาเศร้าๆ ทั้งทีในใจเธอ ’แอบรัก’ เขามากขนาดไหน แต่เธอก็เป็นได้แค่ เพื่อน เพราะ เขามีแฟนแล้ว“เอาเป็นว่าเธอรีบไปอาบน้ำเถอะ แล้วก็รีบไปที่สถานีด้วย เดี๋ยวฉันตามไปเขามองเธอแล้วหายไปทันที“นายจะรู้บ้างไหม ว่าฉันรักเธอ..” ป๊อปหายตัวมาหาแฟนของเธอ นั้นก็คือ ‘พิน’ (นามสมมุติๆๆๆๆๆ)“พิน” เขาพูดแต่ก็ทำได้แค่พูดจริงๆ“ห่ะ พี่ป๊อปอยู่ห้องไอซียูหรอค่ะ ได้ค่ะๆ พินจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”เธอพูดแล้วโยนโทรศัพท์ไปบนเตียง “รีบๆตายเถอะน่ะป๊อปปี้ ฉันอยากจะได้สมบัติเต็มทนและ”เธอพูดแล้วแสยะยิ้มร้ายกาจ ทำเอาหัวใจชายหนุ่มแทบสลายติ๊ดๆๆๆๆ เสียงของเครื่องวัดชีพจรดังขึ้น“คุณหมอค่ะ ชีพจรของคนไข้เต้นช้าลงค่ะ”“ขอที่ปั้มหัวใจด้วย” หมอพูดแล้วรับเครื่องปั้มมา(เผื่อ งงน่ะค่ะ คือเหมือนกับว่า วิญญาณของเฮียเกิดความทุกข์ ชีพจรเลยช้าลง ประมาณนั้นน่ะ)บนรถของฟาง“ให้ตายเถอะ ทำไมคดีนี้มันยากเย็นขนาดนี้หว่ะ” เธอสบถขึ้นคดีนี้เป็นอะไรที่น่างงมาก และเป็นข่าวกันทั่วประเทศนักร้องดังบอยแบนด์ ถูกตัดสายเบรก แถมรถที่มาประสานงาด้วยยังไม่มีคนขับอีกเป็นคุณ คุณจะเชื่อไหม ??“เห้ย! ป๊อปมาตอนไหนเนี้ย ตกใจหมด” ฟางพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างที่เห็นลางๆปรากฏขึ้น“ฟาง พินไม่ได้รักฉันจริง”เอี๊อดดดดดดดด~!!“เห้ย!!!! เธอจะให้ฉันตายซ้ำสองหรือไงเนี้ย - -+ โอ๊ยใจเต้น -0-““เหลือแต่วิญญาณยังจะใจเต้นอีก - -+” ฟางสงบสติ แล้วพลางคิดไปเรื่อง ‘พิน’“เอ่อ แล้วที่นายพูดเรื่องพินอ่ะ หมายถึงอะไรน่ะ”“พินต้องการสมบัติฉัน ถ้าฉันเข้าร่างได้เมื่อไหร่ ฉันจะถอนหมั้นทันที - -+”“นายเข้าร่างไป นายก็ลืมแล้ว -0-““แต่ฉันไม่มีทางลืมหรอก ว่าใครช่วยฉัน ฟาง : )” ป๊อปปี้ส่งยิ้มหวานให้  “เอ่อ ...  แล้วเรื่องคดีเป็นไงบ้าง” “อ๋อ มีหลักฐานเพิ่มเติมจากกล้องวงจรปิดที่นายไปล่าสุดก็คือ เซ็นทรัล XXX ใช่ไหม”“อื้ม ใช่”“ก็ ในกล้องวงจรปิดมันมีคนมาตัดสายเบรกนายอ่ะ แถมไม่ปิดบังใบหน้าด้วย เห็นชัดมาก!”“ขอดูหน่อยได้ไหม”“ได้ๆ” ฟางพูดแล้วเอา I phone ขึ้นมาเปิดรูปที่ได้จากกล้องให้ดู“นี้มัน พีม พี่ของพินนิ”“ฮ่ะ ว่าไงน่ะป๊อป?”“พีม พี่ของพิน พี่ชายของพิน นี้อย่าบอกน่ะ ว่า 2 คนนั้นรวมหัวกัน หลอกฉัน!!”“นายใจเย็นก่อนน่ะรอภาพสเก็ดออกมากก่อน ภาพยังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่” เธอพูดให้ชายหนุ่มสงบลง“ฉันมั่นใจ!” ป๊อปพูดแล้วหายไปทันที“เห้ย ป๊อป ป๊อป!!” เธอเรียกแต่ก็มีเพียงแค่ความว่างป่าวเธอกดโทรศัพท์หาเบอร์ของผู้ช่วยเธอแล้วโทรทันที“จ่า ป๊อปปี้พักรักษาตัวอยู่ที่ไหน”[ที่โรงพยาบาลศรีธัญญา เอ้ย ศรีอยุธยาครับ]    (ชื่อสมมุติ)“ยังมีเวลาตลกอีก แค่นี้แหละ” เธอวางโทรศัพท์ไว้เบาะข้างๆแล้วขับรถไปที่โรงบาลศรีธัญญา เอ้ย ศรีอยุธยาทันที(= = มีเวลาตลก 555)ณ โรงพยาบาลศรีอยุธยา“ไม่ทราบว่า คุณภาณุพักอยู่ห้องไหนค่ะ”“สักครู่น่ะค่ะ ..... ห้อง 2712 ค่ะ”“ขอบคุณค่ะ”ณ ห้องพักของพีม (พี่ชายพิน)“เป็นไงหล่ะ ฝีมือพี่” ชายคนนั้นพูดขึ้น[ดีมากพี่ แต่พี่อย่าให้ใครรู้น่ะ พินจะเสียหายไปด้วย]“แหม น้องสาวฝีมือพี่อย่าได้หวั่นกลัว 555”[จ้าๆพี่ชาย]‘ ฝีมือห่าอะไร ’ เสียงทุ้มๆเสียงหนึ่งแทรกขึ้น“อ้าว พินอยู่กับหนุ่มที่ไหน แหม ไอป๊อปจะตายหาเหยื่อใหม่เลยน่ะ”[อะไรพี่พีม พินอยู่คนเดียว พี่แหละ สังสรรค์อะไรกัน เอาเพื่อนมาห้องอีกและ]“บ้าพี่อยู่คนเดียวน่ะ”[เอ่อๆ ช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าพี่ไปเยี่ยมป๊อปบ้างน่ะ เดี๋ยวจะพิรุธ]“ได้ๆ แค่นี้น่ะ”[ค่ะๆ]ป๊อปยืนมองพีมอย่างนิ่งๆ ทั้งทีในใจอยากจะเขาไปบีบคอให้ตายตามไปแล้วไม่ต้องสงสัยหรอกว่าเสียงใคร ก็เสียงคนที่คุณคิดหน่ะแหละ : )เป็นไงบ้าง สนุกไหม ฝากติดตามต่อไปด้วยน่ะค่ะ :D