Click..รัก (PF)
9.3
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.58 น.
21 chapter
155 วิจารณ์
44.72K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
15) @เชียงใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันรุ่งขึ้น ผมกำลังเดินทางมาสนามบิน เพื่อจัดการทุกอย่างให้ลงตัว แล้วที่สำคัญผมจะไปฆ่าไอ้ฝรั่งเกรียนนั้นด้วย
"ฮัลโหล น้องโบว์นี่พี่ป๊อปนะ พี่กำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว ช่วยมารับพี่ที่แอร์พอร์ทตอนสิบเอ็ดโมงนะครับ"
ผมโทรบอกกับน้องสาวคนรักผม หรือแฟนเก่าผมนะ 555 ก็ผมนึกว่าเป็นแฟนกับเค้ามาตั้งนานนะเนี่ย
ตอนนี้โบว์มาสนามบิน เพื่อรอรับแฟนของพี่ฟาง ฉันไม่รู้หรอกว่าพี่เค้าน่าตาเป็นแบบไหน แต่พี่เค้าบอกว่าเค้ารู้จักฉัน
เค้าจะเดินเข้ามาทักฉันเอง ตอนนี้อีกตั้งชั่วโมงนึงกว่าจะถึงเวลานัด ฉันว่าฉันไปหาอะไรกินก่อน เพราะเดี๋ยวต้องเตรี
ยมตัวพาคนสำคัญของพี่ฟางไปเซอร์ไพร์อีก
"เอาละ นั่งร้านนี้ก่อนละกัน" ฉันพูดกับตัวเอง
"Hi! BOW What's UP" เสียงปริศนาทักฉัน ฉันจึงหันกลับไป
"นั่นไง ว่าแล้วเสียงคุ้นๆ มาทำไมย๊ะ"
"โนๆๆๆ ทำไมทักว่าที่คู่หมั้นแบบนั้นละจ๊ะที่รัก" ทีเจบอก
"เฮ! แล้วฟางของไอไปไหน"นายกวินถามชั้น
"ไม่รู้ พี่ฟางคงกำลังคุยโทรศัพท์กะแฟนอยู่มั้ง" ฉันตอบไป ทั้งๆที่จริงแล้วพี่ฟางไม่สบาย แล้วฉันก็มารับแฟนพี่ฟางด้วย
"โน เป็นไปไม่ได้ ฟางไม่มีทางทำแบบนี้" กวินเพ้อไปใหญ่แล้ว
"นายนี่มันประสาทเสียทั้งคุ่เลยน้อ 5555" ฉันหัวเราะชอบใจ
"แล้วโบว์ของไอมาทำอะไร มาดักรอไอเหรอ"
"ฝันไปเถอะยะ ชั้นมารอรับ..." เฮ้ย บอกไม่ได้ สัญญากับพี่ป๊อปไว้แล้ว
"มารับแฟนฉันยะ พวกนายอยากไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากอารมณ์เสีย" โกหกคำโตออกไป
"โน ไอไม่เชื่อ ยังไงยูก็ต้องเป็นของไอ" อีตาทีเจบ้ายังไม่หยุด
"ไม่เื่ชื่อก็ตามใจ แบรรรร" ฉันพูดพร้อมแลบลิ้นใส่ แล้วก็ปล่อยเค้าสองคนโหวกเหวกโวยวายไป ขี้เกียจคุยกับทั้งคู่
ถ้าไม่แคร์ๆ ชั้นก็มีคนอื่น เรื่องของเธอๆ ถ้าไม่จำก็ลืม โทรศัพท์ฉันดังขึ้น
"ค่ะ ถึงแล้วเหรอค่ะ" คนที่ฉันรอก็มาถึง
"ครับ แล้วน้องโบว์อยู่ตรงไหนครับ"
"อ่อ อยุ่ที่ตรงร้านแมคอะค่ะ เลี้ยวซ้ายมาได้เลยค่ะ"
"ครับ งั้นเดี๋ยวพี่เดินไป"
แล้วสักพัก ก็มีเทพบุตรสุดหล่อคนนึง เดินตรงมาทางฉัน อย่าบอกนะว่าคนนี้ โห ฉันอิจฉาพี่ฟางมาก พี่ป๊อปหล่อมาก
"น้องโบว์ ไปกันหรือยังครับ" พี่ป๊อปถามแล้วยิ้มให้ฉัน มาถึงก็รีบไปสงสัยเป็นห่วงพี่ฟางแน่เลย
"เอ่อ ค่ะ พี่ป๊อป"
"ไม่ได้นะ ไอเป็นว่าที่คู่หมั้นโบว์ ยูไม่มีสิทธิ์ไปกะโบว์" ทีเจ นายอีกแล้ว อีตาบ้า...
"เหรอ ก็แค่ว่าที่ แสดงว่ายังไม่ได้หมั้น ยูโนว." พี่ป๊อปตอบกลับไป สะใจฉันจริงๆเลย
"ไม่ได้ โบว์รักกับน้องฉัน" นายกวินพูด
"มั่วมากนายอ่า คิดไปเองฉันไม่ได้คิดอะไรกะน้องนายเลยซักนิดเดียว" ฉันรีบเถียง
"หึ ได้ยินรึยังว่าผู้หญิงเค้าไม่รัก แล้วนายละรักกะใคร"
"ไอนะเหรอ แฟนไอชื่อฟาง เธอรักไอมาก" กวินตอบไป ตอนนี้ฉันสังเกตุสีหน้าพี่ป๊อปน่ากลัวมาก
"ไอ้ฝรั่งหน้าอ่อน แกเคยตายต่างถิ่นหรือเปล่า ฉันขอเตือนอย่ายุ่งกับเธอ" แล้วพี่ป๊อปก็เดินไป ทิ้งให้ฉันวิ่งตาม
แต่ก็ไม่พ้น อีตาสองคนนั้นวิ่งตาม
"เฮ้ย แกพูดงี้หมายความว่าไง" กวินวิ่งมาพร้อมดึงให้พี่ป๊อปหันไปตามแรงกระชาก
"ก็หมายความว่า นั่นมันเมียฉันเข้าใจมั้ยไอ้หน้าอ่อน" โหววว พี่ป๊อปตอบออกไปแล้ว แมนมาก ฉันอยากมีคนมาช่วยฉันแบบนี้จัง ว่าแต่ พี่ให้โบว์ปิดเป็นความลับไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไปบอกเค้าเองละ!!!!!!!!
"ไม่จริง ยังไงฟางก็ต้องแต่งงานกะไอ ไอไม่สนอยู่แล้ว แล้วไหนบอกว่านายเป็นแฟนโบว์ละ" ไอ้กวินเถียงต่อไป
"หึ โบว์น้องสะไภ้ฉัน ฉันก็ไม่ให้เหมือนกัน ก็ดีไม่ได้ฆ่าคนมานานละ ปะโบว์" พี่ป๊อปตอบด้วยสีหน้าเรียบ บ่งบอกว่าเอาจริง แล้วเดินออกไป ทั้งที่กวินได้แต่นิ่ง
"เอ่อ น้องโบว์ให้พี่ขับแล้วบอกทางพี่ก็ได้" พี่ป๊อปบอกฉัน
"เอ่อ ตามใจพี่ละกันค่ะ" ฉันอยากมีฮีโร่มาช่วยแบบนี้บ้างจัง ตลอดทางฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะฉันเพิ่งเจอพี่เค้าครั้งแรกเนี่ย
"เอ่อ น้องโบว์ เงียบเลย เมื่อกี้พี่ขอโทษนะ"
"แฮะๆ แค่เกรงๆอ่าค่ะ แต่พี่ป๊อปเท่ห์มาก ถ้าโบว์เป็นพี่ฟางนะรักตายเลยค่ะ"
ฉันเริ่มสนิทกับพี่ป๊อป เพราะเราคุยกันตลอดทาง แล้วก็มาถึงบ้านฉัน ฉันบอกได้เลย
คนนี้สอบผ่่านการเป็นพี่เขยฉันฉลุย สาบานเลยว่าถ้าฉันมีแฟน จะหาให้ได้แบบพี่ป๊อปเลยละ
แต่คนนี้แฟนพี่ฉัน เสียดายจังเลย
"ถึงแล้วค่ะ พี่ฟางยังตัวร้อนอยู่เลย เข้าบ้านก่อนนะค่ะ"
"ครับ"
"อ่าว ยายโบว์พาใครมาอ่า" พ่อทักฉัน
"อ่อ นี่พี่ป๊อปค่ะ คนพิเศษของพี่ฟาง" ฉันตอบพ่อไป
"ห๋า หนูฟางมีแฟนแล้วเหรอ"
"ครับ สวัสดีครับผมเป็นแฟนฟางเองครับ" พี่ป๊อปตอบพ่อไป
"อ่อ งั้นก็ตามสบายนะ อาก็ไม่รู้จะว่าไง แข่งกันก็แล้วกัน เพราะถ้าลูกกะหนูฟางพ่อก็เลือกไหน พ่อก็รักคนนั้นแหละ"
"ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวไปดูฟางก่อนนะครับ" ผมบอกพ่อโบว์
"ทำไมง่ายจังละพ่อ" ฉันถามพ่อไป
"ก็ไม่อะไร ก็แค่หนูโตกันแล้วนิ" พ่อตอบแล้วเดินออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน
"เอ่อ พี่ป๊อป พี่ฟางอยู่ห้องนี้ค่ะ ไงฝากพี่ฟางด้วยนะค่ะ โบว์ขอตัวไปทำงานก่อน"
"อ่อ โบว์ลืมบอกไป สู้ๆนะค่ะ พี่ฟางรักพี่มากกกกกกกกกกกกกกก ว่าที่พี่เขย"
ผมยิ้มให้โบว์ ก่อนโบว์จะเดินจากไป ผมก็ตัดสินใจเปิดลูกบิดประตูเข้าไปหาคนตัวเล็กดวงใจของผม
"ฟาง ป๊อปขอโทษนะครับ ทำไมเป็นหนักขนาดนี้เนี่ย" ผมพูดเพราะผมเห็นใบหน้าสวยที่นอนซมบนเตียง ซีดมาก
แสดงออกถึงความทรมาน เนื่องจากพิษไข้
"ฟางครับ ต่อไปนี้ป๊อปจะคอยเขี่ยไอ้พวกขยะข้างๆฟางเอง ขอโทษที่เข้าใจผิดนะครับ" ผมพูดพร้อมนั่งลงข้างเตียง
"แล้วที่ว่าลองใจแฟน ฟางหมายถึงใครนะ" พลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ที่ได้คุยกับโบว์
"แต่ช่างเถอะ ต่อไปนี้ฟางต้องเป็นของป๊อปคนเดียว" แล้วผมนั่งฟุบหลับข้างเตียงฟาง
"อือ" เสียงฟาง ผมรีบตื่นแล้วจับมือฟางไว้
"ฟาง เป็นไงบ้าง บอกป๊อปหน่อย"
"ป๊อป มาได้ไงเหรอ"
"ก็นั่งเครื่องมาหาฟางนั่นแหละ"
"อ่าว แล้วเรียนละ"
"ฟางครับ ป๊อปสอบตัวสุดท้ายเสร็จเมื่อวานครับ ตอนนี้ปิดเทอมแล้วครับ"
"อ่อ แล้วป๊อปมาหาฟางทำไม ทำไมไม่อยู่กับสาวๆป๊อปละ" ฉันพูดพร้อมหันหน้าหนีป๊อป
"เอะ! แล้วใครนะที่บอกว่า ตัวโตอย่าทิ้งตัวเล็กไปไหนนะ" ป๊อปล้อฉัน
"ป๊อป อย่ามาล้อกันนะ" ฉันยังงอลไม่หาย
"โอ๋ๆๆ ไม่งอลนะครับตัวเล็ก ป๊อปมาตามเสียงของหัวใจครับ ป๊อปขอโทษนะ"
"แหวะ น้ำเน่า"
"ใช่ซิ ป๊อปไม่ใช่ฝรั่งนิ" ผมเริ่มงอลฟาง
"ป๊อป ฟางไม่สบายอยู่นะ อย่าหาเรื่องกันซิ" ฉันบอกกับเค้า แล้วเค้าก็ทำแก้มป่องเอานิ้วชี้ไปที่แก้ม
"เฮ้อออ จริงๆเลยนะ หมีหื่น ฟอดดดดดด" ฉันหอมแก้มเค้า
"ว่าป๊อปเหรอ ได้" แล้วป๊อปก็ดึงฉันเข้าไปจูบ เป็นจูบที่แสนหวานที่ฉันเคยได้รับ เป็นจูบที่ฉันรอคอย
"อือ ป๊อป หายใจไม่ทัน " ฉันผลักป๊อปออก แต่ตาหมียิ้มหน้าบ้านทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่เลือก
"แล้วป๊อปมาที่นี่ถูกได้ไงละ"
"อ่อ น้องโบว์ไปรับป๊อปอ่า"
"ห๊า แล้วรู้จักกันได้ไง" ฉันตกใจนิดหน่อย
"อ่าว ฟางอย่าลืมดิ ป๊อปคุยเอมกะน้องโบว์ตั้งนาน" ผมแซวฟางถึงเรื่องที่แอบเอารูปโบว์มาสมอ้าง
"ป๊อป" ฉันพูดเสียงดุ
เอาละหว่า ป๊อปจะช่วยฟางยังไงนะ เม้นท์หน่อยนะ
"ฮัลโหล น้องโบว์นี่พี่ป๊อปนะ พี่กำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว ช่วยมารับพี่ที่แอร์พอร์ทตอนสิบเอ็ดโมงนะครับ"
ผมโทรบอกกับน้องสาวคนรักผม หรือแฟนเก่าผมนะ 555 ก็ผมนึกว่าเป็นแฟนกับเค้ามาตั้งนานนะเนี่ย
ตอนนี้โบว์มาสนามบิน เพื่อรอรับแฟนของพี่ฟาง ฉันไม่รู้หรอกว่าพี่เค้าน่าตาเป็นแบบไหน แต่พี่เค้าบอกว่าเค้ารู้จักฉัน
เค้าจะเดินเข้ามาทักฉันเอง ตอนนี้อีกตั้งชั่วโมงนึงกว่าจะถึงเวลานัด ฉันว่าฉันไปหาอะไรกินก่อน เพราะเดี๋ยวต้องเตรี
ยมตัวพาคนสำคัญของพี่ฟางไปเซอร์ไพร์อีก
"เอาละ นั่งร้านนี้ก่อนละกัน" ฉันพูดกับตัวเอง
"Hi! BOW What's UP" เสียงปริศนาทักฉัน ฉันจึงหันกลับไป
"นั่นไง ว่าแล้วเสียงคุ้นๆ มาทำไมย๊ะ"
"โนๆๆๆ ทำไมทักว่าที่คู่หมั้นแบบนั้นละจ๊ะที่รัก" ทีเจบอก
"เฮ! แล้วฟางของไอไปไหน"นายกวินถามชั้น
"ไม่รู้ พี่ฟางคงกำลังคุยโทรศัพท์กะแฟนอยู่มั้ง" ฉันตอบไป ทั้งๆที่จริงแล้วพี่ฟางไม่สบาย แล้วฉันก็มารับแฟนพี่ฟางด้วย
"โน เป็นไปไม่ได้ ฟางไม่มีทางทำแบบนี้" กวินเพ้อไปใหญ่แล้ว
"นายนี่มันประสาทเสียทั้งคุ่เลยน้อ 5555" ฉันหัวเราะชอบใจ
"แล้วโบว์ของไอมาทำอะไร มาดักรอไอเหรอ"
"ฝันไปเถอะยะ ชั้นมารอรับ..." เฮ้ย บอกไม่ได้ สัญญากับพี่ป๊อปไว้แล้ว
"มารับแฟนฉันยะ พวกนายอยากไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากอารมณ์เสีย" โกหกคำโตออกไป
"โน ไอไม่เชื่อ ยังไงยูก็ต้องเป็นของไอ" อีตาทีเจบ้ายังไม่หยุด
"ไม่เื่ชื่อก็ตามใจ แบรรรร" ฉันพูดพร้อมแลบลิ้นใส่ แล้วก็ปล่อยเค้าสองคนโหวกเหวกโวยวายไป ขี้เกียจคุยกับทั้งคู่
ถ้าไม่แคร์ๆ ชั้นก็มีคนอื่น เรื่องของเธอๆ ถ้าไม่จำก็ลืม โทรศัพท์ฉันดังขึ้น
"ค่ะ ถึงแล้วเหรอค่ะ" คนที่ฉันรอก็มาถึง
"ครับ แล้วน้องโบว์อยู่ตรงไหนครับ"
"อ่อ อยุ่ที่ตรงร้านแมคอะค่ะ เลี้ยวซ้ายมาได้เลยค่ะ"
"ครับ งั้นเดี๋ยวพี่เดินไป"
แล้วสักพัก ก็มีเทพบุตรสุดหล่อคนนึง เดินตรงมาทางฉัน อย่าบอกนะว่าคนนี้ โห ฉันอิจฉาพี่ฟางมาก พี่ป๊อปหล่อมาก
"น้องโบว์ ไปกันหรือยังครับ" พี่ป๊อปถามแล้วยิ้มให้ฉัน มาถึงก็รีบไปสงสัยเป็นห่วงพี่ฟางแน่เลย
"เอ่อ ค่ะ พี่ป๊อป"
"ไม่ได้นะ ไอเป็นว่าที่คู่หมั้นโบว์ ยูไม่มีสิทธิ์ไปกะโบว์" ทีเจ นายอีกแล้ว อีตาบ้า...
"เหรอ ก็แค่ว่าที่ แสดงว่ายังไม่ได้หมั้น ยูโนว." พี่ป๊อปตอบกลับไป สะใจฉันจริงๆเลย
"ไม่ได้ โบว์รักกับน้องฉัน" นายกวินพูด
"มั่วมากนายอ่า คิดไปเองฉันไม่ได้คิดอะไรกะน้องนายเลยซักนิดเดียว" ฉันรีบเถียง
"หึ ได้ยินรึยังว่าผู้หญิงเค้าไม่รัก แล้วนายละรักกะใคร"
"ไอนะเหรอ แฟนไอชื่อฟาง เธอรักไอมาก" กวินตอบไป ตอนนี้ฉันสังเกตุสีหน้าพี่ป๊อปน่ากลัวมาก
"ไอ้ฝรั่งหน้าอ่อน แกเคยตายต่างถิ่นหรือเปล่า ฉันขอเตือนอย่ายุ่งกับเธอ" แล้วพี่ป๊อปก็เดินไป ทิ้งให้ฉันวิ่งตาม
แต่ก็ไม่พ้น อีตาสองคนนั้นวิ่งตาม
"เฮ้ย แกพูดงี้หมายความว่าไง" กวินวิ่งมาพร้อมดึงให้พี่ป๊อปหันไปตามแรงกระชาก
"ก็หมายความว่า นั่นมันเมียฉันเข้าใจมั้ยไอ้หน้าอ่อน" โหววว พี่ป๊อปตอบออกไปแล้ว แมนมาก ฉันอยากมีคนมาช่วยฉันแบบนี้จัง ว่าแต่ พี่ให้โบว์ปิดเป็นความลับไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไปบอกเค้าเองละ!!!!!!!!
"ไม่จริง ยังไงฟางก็ต้องแต่งงานกะไอ ไอไม่สนอยู่แล้ว แล้วไหนบอกว่านายเป็นแฟนโบว์ละ" ไอ้กวินเถียงต่อไป
"หึ โบว์น้องสะไภ้ฉัน ฉันก็ไม่ให้เหมือนกัน ก็ดีไม่ได้ฆ่าคนมานานละ ปะโบว์" พี่ป๊อปตอบด้วยสีหน้าเรียบ บ่งบอกว่าเอาจริง แล้วเดินออกไป ทั้งที่กวินได้แต่นิ่ง
"เอ่อ น้องโบว์ให้พี่ขับแล้วบอกทางพี่ก็ได้" พี่ป๊อปบอกฉัน
"เอ่อ ตามใจพี่ละกันค่ะ" ฉันอยากมีฮีโร่มาช่วยแบบนี้บ้างจัง ตลอดทางฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี เพราะฉันเพิ่งเจอพี่เค้าครั้งแรกเนี่ย
"เอ่อ น้องโบว์ เงียบเลย เมื่อกี้พี่ขอโทษนะ"
"แฮะๆ แค่เกรงๆอ่าค่ะ แต่พี่ป๊อปเท่ห์มาก ถ้าโบว์เป็นพี่ฟางนะรักตายเลยค่ะ"
ฉันเริ่มสนิทกับพี่ป๊อป เพราะเราคุยกันตลอดทาง แล้วก็มาถึงบ้านฉัน ฉันบอกได้เลย
คนนี้สอบผ่่านการเป็นพี่เขยฉันฉลุย สาบานเลยว่าถ้าฉันมีแฟน จะหาให้ได้แบบพี่ป๊อปเลยละ
แต่คนนี้แฟนพี่ฉัน เสียดายจังเลย
"ถึงแล้วค่ะ พี่ฟางยังตัวร้อนอยู่เลย เข้าบ้านก่อนนะค่ะ"
"ครับ"
"อ่าว ยายโบว์พาใครมาอ่า" พ่อทักฉัน
"อ่อ นี่พี่ป๊อปค่ะ คนพิเศษของพี่ฟาง" ฉันตอบพ่อไป
"ห๋า หนูฟางมีแฟนแล้วเหรอ"
"ครับ สวัสดีครับผมเป็นแฟนฟางเองครับ" พี่ป๊อปตอบพ่อไป
"อ่อ งั้นก็ตามสบายนะ อาก็ไม่รู้จะว่าไง แข่งกันก็แล้วกัน เพราะถ้าลูกกะหนูฟางพ่อก็เลือกไหน พ่อก็รักคนนั้นแหละ"
"ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวไปดูฟางก่อนนะครับ" ผมบอกพ่อโบว์
"ทำไมง่ายจังละพ่อ" ฉันถามพ่อไป
"ก็ไม่อะไร ก็แค่หนูโตกันแล้วนิ" พ่อตอบแล้วเดินออกจากบ้านเพื่อไปทำงาน
"เอ่อ พี่ป๊อป พี่ฟางอยู่ห้องนี้ค่ะ ไงฝากพี่ฟางด้วยนะค่ะ โบว์ขอตัวไปทำงานก่อน"
"อ่อ โบว์ลืมบอกไป สู้ๆนะค่ะ พี่ฟางรักพี่มากกกกกกกกกกกกกกก ว่าที่พี่เขย"
ผมยิ้มให้โบว์ ก่อนโบว์จะเดินจากไป ผมก็ตัดสินใจเปิดลูกบิดประตูเข้าไปหาคนตัวเล็กดวงใจของผม
"ฟาง ป๊อปขอโทษนะครับ ทำไมเป็นหนักขนาดนี้เนี่ย" ผมพูดเพราะผมเห็นใบหน้าสวยที่นอนซมบนเตียง ซีดมาก
แสดงออกถึงความทรมาน เนื่องจากพิษไข้
"ฟางครับ ต่อไปนี้ป๊อปจะคอยเขี่ยไอ้พวกขยะข้างๆฟางเอง ขอโทษที่เข้าใจผิดนะครับ" ผมพูดพร้อมนั่งลงข้างเตียง
"แล้วที่ว่าลองใจแฟน ฟางหมายถึงใครนะ" พลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ที่ได้คุยกับโบว์
"แต่ช่างเถอะ ต่อไปนี้ฟางต้องเป็นของป๊อปคนเดียว" แล้วผมนั่งฟุบหลับข้างเตียงฟาง
"อือ" เสียงฟาง ผมรีบตื่นแล้วจับมือฟางไว้
"ฟาง เป็นไงบ้าง บอกป๊อปหน่อย"
"ป๊อป มาได้ไงเหรอ"
"ก็นั่งเครื่องมาหาฟางนั่นแหละ"
"อ่าว แล้วเรียนละ"
"ฟางครับ ป๊อปสอบตัวสุดท้ายเสร็จเมื่อวานครับ ตอนนี้ปิดเทอมแล้วครับ"
"อ่อ แล้วป๊อปมาหาฟางทำไม ทำไมไม่อยู่กับสาวๆป๊อปละ" ฉันพูดพร้อมหันหน้าหนีป๊อป
"เอะ! แล้วใครนะที่บอกว่า ตัวโตอย่าทิ้งตัวเล็กไปไหนนะ" ป๊อปล้อฉัน
"ป๊อป อย่ามาล้อกันนะ" ฉันยังงอลไม่หาย
"โอ๋ๆๆ ไม่งอลนะครับตัวเล็ก ป๊อปมาตามเสียงของหัวใจครับ ป๊อปขอโทษนะ"
"แหวะ น้ำเน่า"
"ใช่ซิ ป๊อปไม่ใช่ฝรั่งนิ" ผมเริ่มงอลฟาง
"ป๊อป ฟางไม่สบายอยู่นะ อย่าหาเรื่องกันซิ" ฉันบอกกับเค้า แล้วเค้าก็ทำแก้มป่องเอานิ้วชี้ไปที่แก้ม
"เฮ้อออ จริงๆเลยนะ หมีหื่น ฟอดดดดดด" ฉันหอมแก้มเค้า
"ว่าป๊อปเหรอ ได้" แล้วป๊อปก็ดึงฉันเข้าไปจูบ เป็นจูบที่แสนหวานที่ฉันเคยได้รับ เป็นจูบที่ฉันรอคอย
"อือ ป๊อป หายใจไม่ทัน " ฉันผลักป๊อปออก แต่ตาหมียิ้มหน้าบ้านทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่เลือก
"แล้วป๊อปมาที่นี่ถูกได้ไงละ"
"อ่อ น้องโบว์ไปรับป๊อปอ่า"
"ห๊า แล้วรู้จักกันได้ไง" ฉันตกใจนิดหน่อย
"อ่าว ฟางอย่าลืมดิ ป๊อปคุยเอมกะน้องโบว์ตั้งนาน" ผมแซวฟางถึงเรื่องที่แอบเอารูปโบว์มาสมอ้าง
"ป๊อป" ฉันพูดเสียงดุ
เอาละหว่า ป๊อปจะช่วยฟางยังไงนะ เม้นท์หน่อยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
