Click..รัก (PF)
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.58 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) ให้รู้ซะบ้าง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่ป๊อป เดินทางมาหาฉันที่เชียงใหม่ ก็เกิดอาการขยันขึ้นมาผิดปรกติ อยากช่วยงานฉัน ไม่ยอมกลับกรุงเทพซะงั้น
"ตัวเล็ก วันนี้พาไปเที่ยวหน่อยซิ"
"ป๊อป งานเยอะมากเลยนะ ไม่รู้จะเสร็จทันหรือเปล่า ถ้าทันจะพาไปละกันนะ"
"เห้ออออ" ป๊อปถอนหายใจยาว
"ไม่ต้องมาถอนหายใจเลยนะ ใครขอให้ไม่กลับกรุงเทพมิทราบ"
"เชอะ ไม่ถอนก็ได้ ไปหาไรทำข้างนอกดีกว่า" ป๊อปเดินออกจากห้องทำงานฉันไป ฉันได้แต่ยิ้มกับความเอาแต่ใจแบบเด็กๆของป๊อป
"อ่าว พี่ป๊อป จะไปไหนค่ะ" โบว์ที่บังเอิญเดินผ่านมาเจอป๊อปทักขึ้น
"ไม่รู้เหมือนกันอ่า แล้วน้องโบว์จะไปไหนเหรอ"
"จะไปเที่ยวน้ำตกซักหน่อยอะค่ะ พอดีช่วงนี้เครียดๆอ่า" พูดแล้วหันไปทาง ทีเจ ที่กำลังจ้ำเดินตามเธอมา
"ดีเลย ให้พี่ไปด้วยซิ พี่ก็เหงาๆไม่มีอะไรทำพอดี"
"ดีเลยค่ะ โบว์ก็ไม่มีเพื่อนไป พี่ฟางก็งานยุ่ง"
จากนั้นป๊อปกะโบว์ก็ขับรถไปน้ำตก โดยที่มีทีเจกระโดดขึ้นรถตามมาด้วยนั่นเอง
"เฮ้อ อยากมาแบบส่วนตัวเข้าใจมั้ย" อยู่ๆโบว์ก็พูดกระแทกออกมา ผมมั่นใจว่าโบว์ไม่ได้หมายถึงผม
"ไม่ได้ ยูเป็นคู่หมั้นไอ" ทีเจพูดขึ้น
"ยังไม่ได้หมั้นยะ เลิกมั่วซะที"
"ไม่ยังไงยูก็ต้องหมั้น อีกอย่างยูมากะไอ้หน้าหมีแบบนี้ไว้ใจไม่ได้"
"อ่าว ไอ้ฝรั่งหน้าอ่อน แกว่าใครหน้าหมี" ป๊อปที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้น
"พอๆๆๆๆๆๆๆ รำคาญ จะไปกันมั้ย น้ำตกอ่า" โบว์ที่ดูจะฉุนกะอาการทะเลาะกันของทั้งคู่บ่นมา
@ น้ำตก
"พี่ป๊อป เหม่ออะไร คิดถึงพี่ฟางละซิ"
"ก็ประมาณนั้น เออ โบว์ฟางทำงานหนักขนาดนี้ประจำเลยเหรอ"
"ค่ะ ก็ทำแบบนี้ทุกวันเลยค่ะ" โบว์ตอบ ทำให้ผมพอจะรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่มีเวลาให้กับผม
"เป็นแฟนประสาอะไร ไม่รู้ว่าฟางทำงาน " ไอ้ทีเจปากมอมพูดขึ้น และผมก็นึกสนุกขึ้นได้ แกล้งมั้นซะหน่อยดีกว่า
"เออ น้องโบว์รู้อะไรมั้ย จริงๆแล้วพี่แอบชอบโบว์ ไม่ใช่ฟาง" ผมพูดขึ้น
"หาาาา" โบว์ที่ตอนนี้อุทานแบบตกใจ พร้อมกับหน้าแดงน้อยๆ
"เฮ้ ยูจะมากไปแล้วนะ โบว์นะคู่หมั้นไอ" ทีเจโวย
"จริงๆนะ ตอนแรกไง " น้องโบว์ที่ผมแอบขยิบตาให้ เป็นอันว่ารู้กันก็เริ่มเล่นตามเกมส์ผม
"แล้วตอนนี้ละค่ะ พี่ป๊อปไม่ชอบแล้วเหรอ"
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่บอกไม่ถูกอ่า"
"เฮ้ไม่ได้นะ นั่นมันแฟนพี่ยูนะ" ทีเจที่คอนนี้โวยวายหนักกว่าเดิม
"แล้วไง ถ้าพี่ป๊อปไม่ว่า โบว์ก็ยินดีค่ะ" เห้อ ผมละเชื่อกะโบว์เลยว่าเป็นน้องฟาง นิสัยเหมือนกันจริงๆ
"ก็คบแบบแอบๆละกันนะ เดี๋ยวฟางจับได้ " พูดเสร็จผมกับโบว์ก็เดินกลับมาขึ้นรถ ทิ้งให้ทีเจ อาละวาดเหมือนหมาบ้า
"555 น่าขำชะมัดเลย ทีเจเนี่ย" ผมพูด แต่น้องโบว์กลับเงียบ ก้มหน้าอย่างเดียว
"เ่ออ น้องโบว์พี่ขอโทษนะ " ผมกล่าวขอโทษน้องโบว์ไปที่ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง
"อืม ไม่เป็นไรค่ะ ตะ แต่ พี่ป๊อปพูดมาจริงหรือเปล่าค่ะ" นั่นไงงานเข้าแล้วผมเอ้ย ว่าแต่น้องโบว์ก็น่ารักดีนะ
"อ่อ ตอนแรกที่พี่ไม่รู้ว่า โบว์คือฟางนะ"
"แล้วตอนนี้ละค่ะ" น้องโบว์ถามผมเสียงเบา
"ถึงพอดี ขอบใจนะน้องโบว์ที่พาไปเที่ยวสนุกมากเลย" ผมรีบหนีลงรถไม่ตอบเพราะกลัวโบว์เสียใจ
"เอ่อ ค่ะ พี่ป๊อป โบว์จะรอคำตอบนะ โบว์พูดก่อนขับรถออกไป"
"คำตอบอะไรป๊อป" นั่นไง เสียงยายตัวเล็กผมดังขึ้น
"ป่าวว น้องแค่ชวนไปเที่ยว"
"ทำไม ป่าวเสียงสูง"
"ไม่มี๊"
"เสียงสูงอีกแล้ว แล้วไปไหนมา"
"ไปเที่ยวน้ำตกกับน้องโบว์อ่า แกล้งทีเจด้วยตลกมากเลย"
"ตลกมากมั้ย คงไ่ม่อยากไปเที่ยวกับฟางละมั้ง" ฉันพูดออกไปเพราะความโกรธ
บอกตรงๆฉันก็หวั่นหน่อยๆ เพราะตลอดเวลาที่คุยกัน ฉันเป็นโบว์มาตลอด ฉันพูดตรงๆสายตาที่โบว์มองป๊อปมัน
มากกว่าพี่ชาย แล้วฉันก็กลัวจะเสียป๊อปไปด้วย
"อ่าว เสร็จงานแล้วเหรอ"
"อะหะ แต่ไม่อยากไปละ กลับบ้านดีกว่า" ฉันยังคงฉุนไม่หาย
"ทำไมละตัวเ็ล็ก ป๊อปอยากไปกับตัวเล็กนิ"
"ก็ไปมาแล้วนิ สนุกมาด้วย เห็นขำมาจนถึงที่นี่เลย" นี่ผมตาฝาดไปหรือป่าว อย่าบอกนะว่าฟางหึงผม แต่ก็น่ารักดีแฮะ
"ไม่เอา จะไปกับตัวเล็ก"
"อืม แต่ป๊อปต้องสัญญาก่อนนะว่าไปแล้ว ต้องกลับกรุงเทพ"
"ทำไมละฟาง ทำไมชอบไล่ป๊อป อยากอยู่กับมันมากเหรอ"
"ไม่ใช่แบบนั้นนะป๊อป แต่ฟางทำงานไม่เต็มที่ แล้วอีกเดือนเดียวฟางก็จะกลับกรุงเทพแล้ว " เธอให้เหตุผลผม
จริงๆแล้วฉันก็อยากอยู่ใกล้ป๊อป แต่สิ่งที่ฉันกลัวคือความหวั่นไหว กลัวเค้ากลับใจไปรักน้องฉัน
ฉันจึงจำเป็นต้องเห็นแก่ตัว ไล่เค้ากลับกรุงเทพไป
แล้วฉันกับป๊อป ก็ตัดสินใจขับรถมุ่งหน้าตรงมายังร้านอาหารประจำที่ฉันชอบมาทานกับครอบครัว
ตลอดทางเราสองคนไม่พูดไม่จากันซักคำ เหมือนเล่นเกมส์จิตวิทยากันอยู่ว่าใครพูดก่อนกัน
"ปะถึงแล้ว" ในที่สุดฉันก็พูดก่อน
"ฟาง ทำไมไม่ให้ป๊อปอยู่ช่วยฟางละ ป๊อปรู้นะ ว่าฟางไม่ได้รักมัน"
"ป๊อป ฟางรักป๊อปคนเดียวนะ จำไว้เลยไม่มีทางที่ฟางจะรักใคร แต่ฟางทำงานแล้วเป็นห่วงที่ป๊อปเหงา ป๊อปเชื่อใจฟางนะ"
"ครับ งัั้้นพรุ่งนี้ป๊อปจะกลับแล้วกัน ฟางจะได้ไม่ห่วง"
"ขอบคุณนะป๊อปที่เป็นห่วง ขอบคุณที่เชื่อใจฟาง ฟางรักป๊อปนะ ฟอดดดด" แล้วฉันก็หอมแก้มป๊อป แล้วเราก็เดินลงรถมา
"อ่าว ยายฟาง" ฉันหันตามเสียงทัก
"คุณพ่อ มาได้ไงค่ะ กลับมาจากอังกฤษเมื่อไหร่" ไม่ใช่ใครที่ไหน พ่อฉันเอง
"ก็กลับมาเมื่อวาน เลยแอบมาหาลูกสาวกะว่ากินข้าวเสร็จก็จะไปหาพอดี"
"อ่าวแล้วนั่นใครละ" พ่อถามฉัน
"ออ คือ" ฉันกำลังจะตอบว่าป๊อปคือใครก็มีเสียงแทรกขึ้น
"เพื่อนฟางนะครับคุณพ่อ มาเที่ยวหาฟาง" กวิน นายอีกแล้วนะ
"อ่าวเหรอ มานั่งทานด้วยกันซิยายฟาง" พ่อชวนฉันกับป๊อป ฉันกำลังจะปฎิเสธแล้วบอกว่าป๊อปคือใคร แต่กวินก็ตรงมาลากฉันไปนั่งข้างเค้า
"555 วัยรุ่นสมัยนี้ ยายฟางก็ใกล้เรียนจบแล้ว ดูเข้ากันดี จบแล้วแต่งเลยนะกวิน" พ่อฉันพูดกับกวิน
"ได้ครับ ใจผมอยากแต่งวันนี้ด้วยซ้ำ" กวินตอบพ่อ พร้อมปรายตามองป๊อป ฉันจะแก้ตัวก็กลัว
ว่าถ้าป๊อปไม่มาขอฉันฉันจะทำไง เลยได้แต่เงียบไว้
ตอนนี้ฉันเห็นหน้าป๊อปแล้วรู้เลย ว่าป๊อปเดือดมาก ทายว่าถ้าพ่อฉันไม่อยู่นิ นายกวินตายไปแล้ว
"ป๊อป" ฉันเรียกชื่อเค้าพร้อมจับมือเค้าไว้ ตอนนี้ป๊อปกำหมัดแน่นมาก
หลังจากที่กินข้าวเสร็จพ่อฉันก็ไปเข้าห้องน้ำ
" 5555 รู้ซะมั้งว่ายูเป็นใคร ไอเป็นใคร" กวินพูดกับป๊อป
ตอนนี้ป๊อปมีแต่ความเงียบ นั่งนิ่ง บอกคำเดียวว่าน่ากลัวมาก
"ป๊อป" ฉันเรียกเค้า
"ป๊อป กลับแล้วนะฟาง" แล้วป๊อปก็เดินออกร้านไป
"กวินนายทำบ้าอะไรของนาย " ฉันตะคอกใส่แล้วรีบวิ่งตามป๊อปออกไป
"ป๊อป รอฟางก่อน"
"ฟางไปส่งป๊อป เอาของหน่อยซิ ป๊อปจะกลับกรุงเทพ"
"ป๊อป นี่ค่ำแล้วนะ กลับพรุ่งนี้มั้ย" ฉันค้านป๊อป
"ไม่ละ กลับวันนี้แหละ" และป๊อปก็เงียบมาตลอดจนถึงสนามบิน
"ฮึก ป๊อป ฟางรักป๊อปนะ" ฉันร้องไห้แล้วบอกรักป๊อปไป
"อย่าร้องนะ ป๊อปก็รักฟาง" เค้าปลอบฉัน แต่กลับไม่มองหน้าฉันเลยซักนิด ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย
"ป๊อป แล้วฟางจะรีบกลับไปหานะ" ฉันตะโกนพูดตามหลังป๊อป ที่เดินไปเช็คอิน
มาอยู่กับป๊อปนะครับ
ตอนนี้ผมสับสนมาก ทำไมฟางถึงไม่แก้ตัวกับพ่อไป ทำไมให้ฝรั่งห้าอ่อนมาหยามความรักของเรา
นั่งตบตีกับความคิดตัวเองได้ซักพัก ผมก็คิดอะไรดีๆออก
"แกต่างหาก ที่ต้องเจ็บ ไม่ใช่ฉัน ฟางรักฉัน ไอ้ฝรั่งหน้าอ่อน" ผมพูดกลับตัวเองเสร็จก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาตัวช่วยของผม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
