เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

“จริงด้วยหว่ะ เออ ขอบใจนะ งั้นชั้นเข้าเรียนละนะ เดี๋ยวเคนมานะ ชั้นเลิกเรียนบ่าย4 เรียนนานกว่าโรงเรียนไทยอีก จองเบ มีนฝากบอกว่า รักแกเสมอ เฮอะๆ”เคนตะพูดบ่นๆแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป จองเบยิ้มไม่ยอมหุบ ชั้นนั่งอยู่ในร้านซาลาเปานั่งเซงรอนาฬิกาหมุนไป นี่ก็เที่ยงแล้วสินะ...เวลางานเริ่มแล้ว ชั้นนั่งเหม่อเรื่อยเปื่อย
“แก้ว กินซาลาเปาก่อนสิ อร่อยนะ”ฟางพูดขึ้น
“อ่อ...อืมๆ”ชั้นหยิบซาลาเปามากัด...พระเจ้า โคตรอร่อยเลย ไส้ครีม...ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยกินอะไรอร่อยแบบนี้มาก่อนเลย สุดยอดดดด ชั้นอึ้งเป็นไก่ตาแตก
“เป็นไง อร่อยไหม”เฟย์เห็นหน้าชั้นแปลกๆเลยถามขึ้น
“เอ่อ...ใช้ได้”ชั้นตีหน้านิ่งก่อนจะกินต่อ
“ที่นี่ชื่อร้านถ้าเป็นภาษาไทยก็พบรักประมารนี้ เค้าเชื่อกันในเมืองว่าใครได้มากินซาลาเปาที่นี่จะประสบความสำเร็จในรัก ใครโสดก็จะได้แฟน ใครมีแฟนเอาแฟนมากินที่นี่ก็จะไม่พลัดพรากลาร้างกัน ใครที่แต่งงานกันใหม่ๆก็จะมากินกันที่นี่เค้าเชื่อกันนะว่าคนที่กินไปแล้วเจอแผ่นกระดาษเงาสีทองนั่นแหละจะประสบความสำเร็จ บางคู่ก็ถึงกับซื้อๆๆจนซาลาเปาแทบหมดร้านเอาจนกว่าจะเจอ และคนที่เจอป้ายนั่นก็ไม่เคยผิดหวังเลยสักคน”ชั้นฟังบีสพร่าม
“นายก็พลิกร้านกินสิบีส จะได้เจอแฟนใหม่สักที”เฟย์พูดแล้วหัวเราะ
“ก็ว่าอย่างงั้นนะ ร้านนี้1วันจะมีป้ายทองทั้งหมด30ป้าย จำนวนซาลาเปาต่อวันก็คือ6000ลูก หลายไส้ หลายรส”6000ลูก โห...ชั้นดูจากร้านที่ใหญ่โอ่โถงขนาดนี้แล้วมีคนมานั่งกินกันเยอะขนาดนี้เค้าคงจะขายดีจริงๆ
“งั้นชั้นขอกินๆๆให้เจอป้ายทองก่อนนะ”บีสหัวเราะแล้วพูด ดูเหมือนว่าเค้าจะค่อนข้างทำใจได้บ้าง ชั้นงับๆไปดันไปกัดเจออะไรเข้า ชั้นคายออกมาจากปากแล้วดู มันเป็นกระดาษม้วนเป็นเกลียนสีแดงแต่พอคลายเกลียวออกก็เป็นสีทอง นี่...ป้ายทองใช่ไหมเนี้ย ชั้นตกใจแล้วมองหน้าบีส บีสที่กำลังกินก็มองหน้าชั้นแล้วเค้าก็สะดุ้ง
“แก้วได้ป้ายทอง!!”บีสตะโกนจนคนในร้ายพากันหันมอง
“โอ้โซๆๆ”เสียงฮือฮาดังลั่นร้าน ชั้นยิ้มตอบแล้วงับซาลาเปาต่อ
“เธอสมหวังในรักแน่แก้ว ไม่ต้องห่วง เฮียต้องกลับมา”เขื่อนพูด ก็ขอให้มันจริงๆเถอะนะ T^T
19.00น. ชั้นไปรออยู่แถวๆบริเวณบ้านของโทโมะ ที่มีแสงสีเตรียมพร้อมหมดแล้ว เคนตะก็หายไปไม่ออกมาหา พวกเรานั่งอยู่ในสวนหย่อมตรงข้ามบ้านของโทโมะ คนใส่สูตรยืนคุมอยู่มากแล้วชั้นจะเข้าไปอย่างไงเนี้ย แต่แปลก แขกไม่มีเดินเข้าเลย สงสัยจะเข้าไปหมดแล้ว แสงสีของไฟหลายๆสีสาดส่องไปทั่วบริเวณ หน้างานมีดอกไม้เยอะแยะเต็มไปหมด  ชั้นต้องนั่งรออีก19 นาที
Tomo talk
ผมจะทำอย่างไงดี พ่อรู้ทันผมเปลี่ยนงานไปจัดที่บ้านทางทิศใต้ ตอนนี้ผมอยู่ที่นั่นแล้ว แขกแห่กันมาเยอะแยะ จะให้เคนตะโทรไปบอกป๊าก็จ้องจับผิดอยู่ตลอดเวลา ผมเลยได้แต่นั่งรอความหวัง ผมไม่อยากแต่งงานกับคนที่ผมไม่เคยรู้จักแม้แต่นิดเพียงเพราะเป็นหลานของแฟนป๊าผมก็ต้องแต่งแล้วหรอ เคนตะนั่งมองหน้ากับผมที่ใส่ชุดสีขาวเป็นสูตรแล้วผูกเน็คไทน์สีแดงซึ่งเค้าเชื่อว่าเป็นมงคล ผมแต่งงานในแบบอังกฤษ ผมนั่งรอเจ้าสาวแต่งตัว พิธีจะเริ่มในอีก19นาที เป็นเวลามงคล ผมไม่รู้จะทำอย่างไงแล้ว ผมหมดวิธีจริงๆ
“คุณเคนตะครับ รถคุณที่จอดด้านนอกมีคนชนครับ”ลูกน้องคนนึงเดินมาบอก
“ใครว่ะ แม้ง”เคนตะเดินออกไปอย่างเซงๆ
Kenta talk
ผมเดินออกมาแต่รถก็ไม่มีรอยชนอะไร เพราะผมเตี๋ยมกับลูกน้องไว้เพื่อจะได้โทรบอกแก้ว
“ฮัลโหลแก้ว ตอนนี้งานถูกย้ายมาจัดที่บ้านที่ใต้นะ ให้ถามบีสเอา บีสรู้แน่ๆ รีบๆมานะ อีกไม่นานพิธีจะเริ่มแล้ว มาให้ทันนะแก้ว”ผมเร่งพูดอย่างไว
“เคน”เสียงทุ้มซึ้งถ้าผมจำไม่ผิดจะเป็นเสียงป๊า ผมหันไปอย่างตกใจ
“โทรหาใคร”ป๊าถามขึ้น
“โทรหาช่างหนะสิป๊า ถ้าอย่างงี้ผมจะกลับบ้านยังไงเล่า”ผมพูดขึ้นแล้วเนียนนั่งลงเอาหินที่พื้นขูดๆเฟรมรถด้านหน้า
“ไหน มันเป็นอย่างไง”ป๊าเดินมาดูปมโยนหินเก็บแล้วลุกขึ้นยืน
“ถลอกหมดเลยเนี้ย”ผมพูดแล้วเอาโทรศัพท์มาดู
“ช่างห่านี่ไม่รับโทรศัพท์อีก”ผมอุทานแล้วเก็บโทรศัพท์
“แค่ถลอก ทำไมจะขับกลับไม่ได้”ป๊าทำหน้าขึงใส่
“โห่ป๊า ป๊าไม่เข้าใจหรอกว่ารอยถลอกเนี้ยถ้าเป็นเมืองไทยเสียค่าปะสีหลายพันนัก ใครชนว่ะแม้ง เฮ้ย เข้างานเหอะ”ผมหันไปเรียกลูกน้องแล้วทำเดินหัวเสียเข้างานไป ผมนั่งลงที่โต๊ะเดิมแล้วหันไปมองหน้าโทโมะเหมือนจะสื่อว่าโทรบอกแล้ว โทโมะพยักหน้าเบาๆแล้วหันไปทางอื่นเมื่อป๊ามา มีนหายไปในห้องแต่งตัวเจ้าสาวป่านนี้ยังไม่ออกมา ป๊าบอกว่าถ้ามีนไม่ยอมไปช่วยแต่งตัวหนี่หนานป๊าจะไม่ให้มีนกลับไทยอีก
Kaew talk
บีสรีบบึ่งรถไปทันที ตอนนี้หัวชั้นจะเป็นอีเพิ้งแล้ว เค้าขับรถเร็วมาก เค้าบอกว่ามันอยู่ไกล ถ้าจะให้ไปถึงก่อนพิธีเริ่มคงต้องเหยียบ100+ ชั้นได้แต่นั่งเกร็ง รถคันเล็กแต่เรานั่งกันไป8คน โห่ ชั้นจะเป็นกุ้งแห้งแล้ว แต่เพื่อความรักก้ต้องทน ความจริงรถตู้ก็มีแต่บีสบอกว่ามันช้า แต่ชั้นว่าก็ค่าเท่ากันนะ น้ำหนักของเรา8คนก็ทำให้รถช้าลงไปอยู่ดี ชั้นนั่งทับเฟย์จนแบนเป็นกล้วยปิ้งละมั้ง ดีนะที่นี่เป็นรถแข่งเลยทำให้นั่งกันได้ เพราะเบาะค่อนข้างกว้าง แต่ก็ต้องซ้อนกันหลายชั้นอยู่ ชั้นนั่งเบาะข้างคนขับ ด้านหน้าก็ปาไป2คนแล้ว เฟย์นั่งด้านล่างแล้วชั้นก็ซ้อนด้านบนตักอีกที หัวชั้นกระแทกกับเพดานรถกึกๆแต่ก็จำทน จะมีก็แต่บีสที่ดูเหมือนจะนั่งสบาย - -*
Tomo talk
ผมนั่งดูนาฬิกา เหลืออีก5นาทีงานก็จะเริ่มแล้ว ได้แต่ภาวนาให้แก้วมาทัน ผมนั่งเอ๋อเหม่อลายอยู่ที่โต๊ะ สายตามองไปบนเวทีดนตรีแต่หูไม่ได้ฟังเลย สักพักเจ้าสาวก็เดินลงมา เวลานี้จะเป็นการที่เราสองคนจะต้องไปเดินแจกของชำร้วยให้ทัน เธอเดินลงมาพร้อมกับมีนที่ทำหน้าไม่พอใจแล้วรีบวิ่งมาหาเคนตะ เธอทำให้ผมตะลึงมาก...เธอไม่ได้สวยจนตะลึงแต่เธอหน้าเหมือนพิมจนจะเป็นคนเดียวกัน ยิ่งเห็นรอยยิ้มผมก็ยิ่งทึ่ง นี่มันอะไรกัน
“hi”เค้าเดินมาแล้วทักผม
“ha…hi”ผมพูดแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน
“my name is ninan”เค้าทักแล้วยื่นมือมา
“my name’s tomo. Nice to meet you”ผมพูดแล้วยื่นมือไปตอบ ตอนนี้ผมกำลังอึ้งกับใบหน้าของเธอที่ดูจะเหมือนพิมเอาจริงๆ
“you speak China ?”ผมพูดเป็นนะ แต่ถ้าผมพูดคนอ่านจะรู้เรื่องไหม - -* (ใช่ ชั้นไม่รู้เรื่องแน่ และอีกอย่างนายพูดเป็น แต่คนแต่งพูดไม่เป็นเฟ้ย !!)
“Little”ผมพูดกับเธอ เธอขำออกมาเบาๆแล้วก็ควงแขนผมไปแจกของชำร้วย ผมจะหลงมนต์สะกดเธอไม่ได้นะ อย่าลืมสิ ผมยังมีแก้วอยู่ ทำไมนะ เธอดู....เหมือนพิมแล้วอีกอย่างคือผมมองว่าลึกๆเธอน่ารักดี อ๊ากกกก ผมจะทำยังไงหละทีนี้ นี่ก็เหลือแค่3นาทีเท่านั้น ต้องจำใจแต่งงานหรอเนี้ย T^T
“@#$%!”บนเวทีประกาศว่าได้เชิญบ่าวสาวเข้าพิธี เราจะสวมแหวนกันอีก2นาทีผมต้องไปนั่งทำพิธีหลายๆอย่างก่อน ผมมองหน้าหนี่หนานตลอดเวลาแล้วจ้องหาจุดที่ไม่เหมือนพิมแต่มันไม่เจอเลย...ผมกำลังถูกพิมแกล้งอยู่ใช่ไหม ผมกินไข่ตามประเพณีจีนเสร็จก็ได้เวลาสวมแหวน...ทุกคนนับถอยหลัง ผมจับมือหนี่หนานแล้วเอาแหวนจ่อไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ รอนับถึง0แล้วถึงจะสวม....แก้ว เธออยู่ไหน
“10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 0”ผมแข็งค้างเมื่อยังไม่มีแก้วโผล่มา ผมกำลังจะสวมแหวนเข้าไปแล้วนะ มันเข้าไปทีละนิด ช้าๆจนเลยข้อนิ้วแรกไป สวมไปเรื่อยๆ
“หยุด!!!”แก้วหอบแหกๆตะโกนสุดเสียงผมได้โอกาสเลยชักแหวนออก ทุกสายตาหันมองแก้วทันที แก้วดูท่าจะเหนื่อยจริงอะไรจริงนะเนี้ย เอามือจับหัวเข่าแล้วโค้งตัวหอบก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วดูจะช็อคเมื่อเห้นหนี่หนาน
“พิม....เฮือก”แก้วฟุ่บไปทันทีผมโยนแหวนแล้วรีบวิ่งไปหอบหุ้มแก้วที่นอนอยู่ที่พื้นดีนะมีพรมแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดีหัวกระแทกดัง ก๊อก!! ผมช้อนคอแก้วขึ้น แก้วหลับตาพริ้ม
“What happened?”หนี่หนานพูดขึ้นแล้วเดินมาทางผม คนในงานมากันพูดว่าเกิดอะไรขึ้นกันเป็นแถว ผมเลยหันไป
“Please listen!!!This woman is my girlfriend”ผมบอกทุกคนว่ากรุณาฟัง...ผู้หญิงคนนี้คือแฟนของผม ทุกคนดูจะอึ้งและพูดไม่ออกรวมทั้งหนี่หนาน
“Please do not joke”หนี่หนานบอกว่า กรุณาอย่าพูดเล่น เธอทำสีหน้าจริงจัง
“I not joke”ผมตอยด้วยสีหน้าจริงจัง
“I’m sorry.I would like to cancel the wedding”ผมบอกว่า ผมขอโทษ ผมขอยกเลิกงานแต่งงาน
“ลูกเวร แกกำลังทำอะไรรู้ตัวไหม”ป๊าด่าผมแล้วเดินเข้ามา
“พอเถอะป๊า ผมขอโทษ แต่นี่คือคนที่ผมรัก ผมไม่ได้รักหนี่หนาน I not love ninan”ผมพูดแล้วหันไปทางผู้คนก่อนจะอุ้มแก้วเข้าไปขึ้นรถทันที
“I’m sorry”ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป
Kenta talk
ผมอยู่ในงานก็ยิ้มนิดๆแต่สิ่งที่ทำให้ผมหุบยิ้มคือป๊า มีนวิ่งหนีออกไปหาพวกจินนี่
“จัดการมันทั้งคู่ จับเป็นเฉพาะลูกชั้นส่วนผู้หญิงตายได้ก็ตาย ไม่ต้องสนใจมีน”ป๊าสั่งลูกน้องใกล้ๆทำให้ผมสะท้านไปทั้งตัว ผมรีบเดินไปหลังงานทันทีแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“พี่ พ่อกำลังจะสั่งคนไป....”ผมพูดยังไม่ทันจบก็รู้สึกเย็นๆที่ต้นคอ หันไปก็พบว่าป๊าเอาปืนจ่ออยู่
“ป๊ากำลังทำอะไรรู้ตัวไหม”ผมพูดขึ้นทันที
“รู้สิ ชั้นรู้ทุกอย่าง”ป๊าพูดขึ้น
“ป๊าคิดว่าป๊าจะพูดอะไรแล้วลูกต้องทำตามรึไง ป๊าสั่งใครได้แต่ป๊าสั่งผมกับพี่ไม่ได้ ยังไงผมก็ไม่ทำตาม ป๊าจะฆ่าผมตรงนี้ผมก็จะไม่ขออยู่ที่จีนอีก ผมเกิดที่ไทย อยู่ที่ไทย ป๊าผมเป็นไทย ม๊าผมเป็นญี่ปุ่น ผมไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับที่จีน ผมไม่ได้รักที่นี่ พ่อป๊าจะบีบบังคับให้ผมรักตามเมียป๊ามันไม่ได้หรอกนะ ผมรักม๊าเป็นแม่คนเดียว คนอื่นผมไม่สน ผมไม่ชอบ อย่านึกว่าผมไม่รู้ ป๊าสั่งให้หนี่หนานมาตามประจอประแจเฮียที่ไทยแล้วคาบข่าวไปบอก ให้หนี่หนานปลอมเป็นคนชื่อพิม พอพิมถูกเฮียยิงตายป๊าก็จับพี่สาวฝาแฝดของหนี่หนานมาสวมรอยเป็หนี่หนานทั้งๆที่ตระกูลของหนี่หนานเป็นแค่สาวใช้ ป๊าจับเธอแปลงโฉม สอนภาษา ผมได้ยินที่ป๊าคุยกับเมียป๊านะ ป๊าต้องการอะไรจากผมและเฮียกันแน่”ผมพูดออกไป
“แกก็ฉลาดนะ แต่ทำไมแกถึงไม่ได้เป็นเฮียใหญ่หละ ที่ชั้นเลือกให้โทโมะเป็นเฮียใหญ่ก็เพราะมันฉลาดกว่าแกไง ที่ชั้นทำทั้งหมดเพื่อให้แกกลับมาจีนและอยู่ที่นี่ ใช้ชีวิตที่นี่เป็นยากูซ่าที่นี่เพราะชั้นรักแก อยากอยู่ใกล้ลูกๆมันผิดรึไง”ไม่จริง...ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆในตัวป๊า ป๊าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
“แกไม่ใช่ป๊าชั้น”ผมพูดเมื่อสังเกตเห็นว่ารอยแผลเป็นที่แขนของป๊าไม่มี ป๊าเป็นคนทำรอยแผลเป็นที่ข้อมือบนข้างขวาตัวเองไว้แต่ตอนนี้มันไม่มี และอีกอย่างป๊าจะไม่ถือปืนข้างขวาแน่นอน ผมหยิบปืนขึ้นมาทันที
“โห่...แกฉลาดกว่าที่คิดแหะ ก็ดี รู้แบบนี้แล้วก็ดีนะ”ปั้ง !! ป๊ามันกำลังจะเหนี่ยวไกลแต่ไม่ทันจะได้ยิงผมก็ยิงสวนแต่มันกลับไม่โดน
“คิดว่าชั้นโง่งั้นหรอ ชั้นมันฉลาดกว่าพ่อแกเยอะ”มันหักแขนผมจนปืนร่วง ผมจนมุมแล้วจริงๆ น้ำใสๆมันค่อยๆไหลออกมา
“แกทำอะไรพ่อชั้น พ่อชั้นอยู่ไหน แกเป็นใคร ต้องการอะไรจาดพวกชั้น”ผมถาม
“เอิ่ม...ชั้นจะบอกแกทีละข้อแล้วกันนะ ไหนๆก็จะตายแล้ว...ชั้นขังพ่อแกไว้ที่ห้องใต้ดินบ้านร้างที่ไซตามะ ชั้นเป็นแฝดพ่อแก ต้องการอะไรหนะหรอ ก็ต้องการชีวิตพวกแกและก็ชีวิตพ่อแกนั่นไง !!”เค้าตะโกนใส่หน้าผม
“พวกมึงทำชีวิตกูพัง ถ้าไม่มีพวกมึงแม่ก็ไม่ไล่กูออกจากบ้าน กูเลยต้องกลายเป็นคนจรจัดในสายตาหลายๆคนจนวันนึงกูเจอกับพ่อมึงที่ทำตัวเป็นพ่อพระคนดีชวนกูไปอยู่ด้วยที่จีน กูเลยจัดการล้างแค้นแบบนี้ไงหละ!!”เชี้ย...
“ถ้ามึงไม่เชี้ยแล้วย่าจะไล่มึงไหมหละ”ผมพูดขึ้น
“กูแค่ปล้ำลูกสาวเพื่อนแม่แค่เนี้ยมึงว่าเลว เลวมากเลยใช่ไหมแค่เนี้ย”โคตรเลว
“เลวมาก!!”ผลั่ว !! เค้าใช้ปืนตบผมอย่างแรงจนหน้าหัน
“ตายเถอะมึง”ปั้ง ๆ ๆ ๆ ผม....ยังไม่ตาย !! บีสเข้ามาช่วยไว้ทัน บีสยิงเข้าเต็มท้องมันแต่มันทะลุมาโดนแขนผมเฉี่ยวๆ
“เคน”จินนี่วิ่งมาแล้วประคองผม ผมเดินออกมาแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดอย่างรวบรัด
“ไปช่วยเฮียกับแก้ว อย่างไว เดี๋ยวกูจะคั้นมันเองว่าพ่ออยู่ไหน”เคนตะบอกแล้วบีสก็พาสาวๆไปแต่จินนี่ไม่ยอมไปขออยู่กับผม
Tomo talk
เคนตะโทรมาพูดอะไรไม่รู้เรื่องแล้ววางไป ผมกังวลว่าจะเกิดอันตรายกับคนที่ยังไม่ฟื้นข้างๆผมหนะสิ ผมเหยียบเต็มที่เพื่อจะไปที่โรงแรมสักแห่งแต่ก็มีรถจำนวนมากตามมา ปั้งๆๆ พร้อมเสียงลูกปืนไล่หลัง ผมจะทำอย่างไงดี ตอนนี้แก้วอันตรายเกินไปที่จะอยู่กับผมแล้ว ผมไม่มีทางเลือก ผมเปิดประตูผลักแก้วออกข้างทางในที่มืดที่พวกมันไม่เห็นนั่นคือกองขยะก่อนจะโยนถึงดำกลบทับๆแก้วไป ผมเชื่อว่าแก้วต้องไม่เป็นอะไรแน่ เมื่อแก้วหายใจไม่ออกแก้วจะฟื้นเอง ผมรวบรวมสติแล้วหมุนหัวรถกลับทันที ผมเหยียบเต็มที่พุ่งเข้าชนกับรถพวกมันที่หลบไปข้างทางจนชนกับต้นไม้บ้างแถบ้าง ปั้ง!! ผมยิงโต้จนบางคนถูกยิงไป ปั้งๆๆๆ เพ้ง ตอนนี้กระจกหน้าผมแตกแล้ว พวกมันเยอะมากเกินไป มีทางเดียวคือต้องหนี ผมไม่เคยปอดแหกแต่ผมก็ไม่อยากตาย ผมอยากแต่งงานกับแก้วก่อนจะตายได้ไหม ผมภาวนาให้รอดแต่ก็เลือกวิธีเสี่ยงตายสุดด้วยการพุ่งรถเข้าไปอย่างไวและการภาวนาครั้งนี้....ก็จบลงด้วยลูกปืนหนึ่งนัด ปั้ง!! …..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ปั้ง....ดับ T^T แงแง นี่อัพให้ยาวมากเลยนะ วันนี้อัพไป6ตอน 
มายกอดดดด 5555+ นอนได้ละนะ ไม่อัพต่อแล่ววว 
ฝันดีน้ารีดเดอร์ จุ๊บบบบบ Muah!!!