เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

Kaew talk

ชั้นฟื้นมาด้วยกลิ่นที่เหม็นแล้วก็มารู้ว่าตัวเองนอนอยู่ที่กองขยะ มองออกไปเห็นรถหลายคันหัวทิ่มเป็นแถว มีเลือดเยอะเต็มรถ ชั้นกังวล โทโมะอยู่ไหน ชั้นวิ่งไปตามรอยรถที่หัวทิ่มเป็นทางๆ มีรถตำรวจมาเยอะแยะ ชั้นได้แต่ งง ติ๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมันเป็นของกลางที่ตำรวจเอามาเรียงรายไว้ที่ถนน ชั้นหันไปมอง...นี่มันโทรศัพท์โทโมะ ชั้นน้ำตาซึมทันทีแล้วรีบวิ่งแม้ตำรวจจะกันไว้

“ขอไปเถอะคะ ขอร้อง แฟนชั้นอยู่ในนั้น”ชั้นพูดจีนไม่ได้นะ อย่าทำร้ายกันแบบนี้ได้ไหม ชั้นหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาโทรหาบีสทันที

“บีส นายอยู่ไหน”

(เธออยู่ไหนแก้ว ทำไมชั้นหาเธอไม่เจอ)

“ชั้นอยู่ที่เกิดเหตุ นายอยู่ไหน”ชั้นถามอีกครั้ง

(ชั้นขับรถอยู่ คุยกับไอ้ป๊อปไปก่อนแล้วกัน)

“ฮัลโหลป๊อป มารับชั้นที”ชั้นพูดขึ้น

(เรากำลังจะไปรับเธอ ใจเย็นๆนะแก้ว)

“โทโมะอยู่กับนายไหม”ชั้นถามอีกครั้ง

(แก้ว...โทโมะไม่หายใจแล้ว เค้าอยู่กับเราบนรถตู้ เฮียโดนยิงที่ท้อง2นัดที่หน้าอกข้างซ้ายอีกนัดนึง เราพยายามจะช่วยกันแล้วแต่เฮียไม่ฟื้นเลย)

“ฮะ....ทำไมไม่เอาเฮียไปโรงบาล ฮือๆ”น้ำตาชั้นไหลลงมาอย่างท่วมท้น

(ตอนนี้ตำรวจกำลังหาคนทำคดีอยู่ถ้าเอาไปโรงพยาบาลโทโมะต้องถูกจับ)

“จับก็จับสิ แล้วค่อยประกัน มันก็ดีกว่าตายนะป๊อป”ชั้นพูดทั้งน้ำตา

(ชั้นว่าตายดีกว่านะถ้าอย่างงั้น เพราะถ้าจับ เฮียก็ถูกโทษประหารชีวิตแน่นอน ตำรวจจะค้นทุกโรงพยาบาลและถ้าเจอคนไข้ถูกยิงก็จะรู้ทันที)ชั้นไม่รู้จะทำอย่างไงแล้ว รถตู้มาถึงพอดี ชั้นรีบขึ้นไปแล้วดูอาการโทโมะที่นอนเบาะหลัง มีคนรุมล้อม ชั้นขึ้นไปแล้วเห็นเค้าอยู่ในสภาพเลือดเต็มตัว ปากซีด หน้าเซียว เค้าไม่หายใจแล้วจริงๆ ชั้นกอดเค้าแล้วร้องไห้ออกมาอย่างเต็มที่บนอกของโทโมะ

“แก้ว”ชั้นไม่สนใจเสียงเรียกแม้แต่น้อยมัวแต่ร้องไห้

“แก้วๆๆ”ชั้นหันไปมองที่ต้นเสียง ทะ...โทโมะ

“ว๊า...ตายอีกละ”โทโมะทำหน้าเซงแล้วนั่งลงมองร่างตัวเอง เค้าเป็นวิญญาณอีกแล้วหรอ

“ชั้นนึกว่าเธอไม่เห็นชั้นซะอีก ตกลงเห็นหรือปล่าวอ่ะ”เค้าลากมือผ่านตาชั้นไปมา

“เห็น”เค้ายืนก้มหัวอยู่แล้วนั่งลงข้างๆร่างตัวเอง

“เห็นอะไรแก้ว”มีนถามขึ้น

“สวัสดีมีนน้องสาว”โทโมะพูดแล้วทำท่าโบกมือนายตายแล้วนายติ๊งต๊องตลอดเลยนะ

“เห็นโทโมะ”ชั้นพูดขึ้น บีสเบรครถหัวทิ่มทันที

“ว่าไงนะแก้ว”ชั้นที่หน้าหงายไปพิงเบาะก็ทรงตัวนั่งดีๆใหม่

“ชั้นเห็นวิญญาณโทโมะอีกแล้ว”ชั้นพูดขึ้น

“เธอพูดจริงหรือเปล่าแก้ว”ป๊อปปี้ทำหน้างง ฟางเกาะไว้แน่นดูจะกลัวๆ

“ชั้นไม่ได้โกหก”ชั้นพูดขึ้นแล้วมองหน้ากับวิญญาณของนายโทโมะ

“สวัสดีทุกคน ไม่มีใครเห็นชั้นเลยหรอนอกจากแก้ว”เค้าพูดแล้วยื่นมือไปตบหัวเขื่อน

“โอ๊ย เฟย์ ตบเขื่อนทำไมอ่ะ”เฟย์ที่นั่งข้างเขื่อนทำหน้างงทันที

“ใครไปตบนาย”เฟย์พูดขึ้น

“เฮียตบ”ชั้นพูด เขื่อนหันมองทันที

“นี่เธอพูดจริงหรอแก้ว”ฟางถาม โทโมะไปหยิกแก้มฟางเบาๆ ชั้นมองหน้าทันที

“โอ๊ะ”ฟางอุทานขึ้นแล้วจับแก้ม

“เฮียหยิก”ชั้นพูดแล้วทำหน้างอใส่โทโมะ

“โอ๋ๆๆ แค่ทำให้เค้ารู้หน่าว่าเฮียพูดจริง”โทโมะพูดแล้วลูบหัวชั้นไปมา

“เฮียจริงๆด้วย ทำไมพวกเราไม่เห็นหละ”ฟางพูดขึ้น

“เฮีย มึงเข้าร่างตัวเองสิว๊ะ”จองเบพูด โทโมะเดินไปดึงแว่นจองเบออกและทุกคนคงเห็นแว่นลอยได้ทำหน้าเหวอเป็นแถว

“เฮีย อย่าเพิ่งเล่นได้ไหม”ชั้นบอกแล้วโทโมะก็ใส่แว่นคืนให้จองเบ

“เราจะทำยังไงกันดี”มีนถามขึ้น

“เอาเครื่องมือหมอมาสิ เดี๋ยวฟางดูให้”ฟางพูดขึ้น ฟางเป็นพยาบาลที่โรงบาลที่ไทยแต่เธอก็ลาออกแล้ว เครื่องมือหมอในรถตู้นี้มีพร้อมเสมอเอาไว้รักษาเวลามีเรื่อง เป็นเครื่องมือเถื่อนก็ว่าได้เลยหละ ชั้นหลบไปนั่งเบาะด้านหน้าแล้วหันไปมองด้านหลัง

“จะหันตูดมาทำไมเนี้ย”

บีสบ่นงึมงำแล้วขับรถออก ชั้นเห็นฟางหยิบมีดก็ถึงกับหันหน้ากลับทันที ชั้นดูไม่ได้แน่

“เฮ้ย...”ฟางถึงกับช็อค ชั้นหันไปดูทันทีเลือด กรี๊ดดดดด ชั้นหันกลับอย่างไว แต่นี่มันเลือดคนที่ชั้นรัก งั้นชั้นดูได้ ชั้นหันกลับไปอีกที โอ๊ยยยย จะเป็นลม

“อะไรฟาง”ชั้นฝืนถาม

“เอาเครื่องช่วยหายใจมาเร็ว”ฟางเรียก ป๊อปปี้รีบไปเอามาจากท้ายรถตู้ต้องลงไปเอา ฟางใส่เครื่องช่วยหายใจทำไมในเมื่อโทโมะตายแล้ว ฟางผ่าเอาลูกกระสุนออกทั้ง3ลูกแล้วเย็บๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นกล้าดู โอ๊ย ถ้าชั้นเป็นลมได้อีกรอบคงจะเป็นไปแล้ว นี่คือแข็งใจสุดๆละ ฟางเย็บปิดแผลแล้วปั๊มหัวใจอย่างแรง หลายครั้งอย่างถี่ๆ

“เฮ้ยๆๆ”ชั้นหันไปมองวิญญาณโทโมะที่นั่งอยู่ข้างชั้น ตัวเค้าเริ่มรางๆแล้วกลับมาเหมือนเดิม

“ฟางใกล้แล้ว ปั้มอีก วิญญาณเฮียเริ่มจะรางๆแล้ว”ฟางปั๊มอย่างแรง กระสุนโดนหัวใจทำไมยังอยู่ได้ หมายความว่าไง ฟึ่บ วิญญาณโทโมะฟึ่บหายไปในร่างเค้าอย่างรวดเร็ว

“เฮียเข้าไปในร่างแล้วฟาง”ชั้นพูดขึ้น

“เย้ๆๆๆๆๆๆๆ หัวใจเฮียเต้นแล้ว”บีสรีบขับรถออกไปเห็นว่าจะไปไซตามะไปรับเคนตะกับจินนี่

“หัวใจเฮียอยู่ด้านขวา แปลกใช่ไหมหละ”ฟางพูดขึ้น ชั้นหันไปมองทันที หัวใจนายอยู่ด้านขวา....โชคดีจังที่พระเจ้ายังไม่อยากจะเก็บนายไปสู่ความเมตตา ^__^

ณ ไซตามะ

เคนตะเปิดประตูขึ้นมาพร้อมจินนี่และ...เอ๋นี่มันป๊าโทโมะหนิ แต่ทำไมดูผอมไวจังหละในงานยังตัวใหญ่อ้วนๆอยู่เลย

“เฮียใหญ่”ทุกคนพากันเรียก

“โอ๊ย...คิดถึงแกจังเลยบีส”ป๊าโทโมะตบไหล่บีส ท่านนั่งข้างๆชั้น ชั้นกระเถิบไปจนติดกระจก

“สวัสดีคะ”

“ใครหละ ไม่เคยเห็นหน้ากันเลยนะเกือบทั้งรถ”ป๊าบอกแล้วหันไปเห็นโทโมะ

“อ้าว ไอ้เฮียเป็นอะไร”เสียงท่านดูเนือยๆจะตกใจหรือจะดีใจหรอ - -*

“โดนยิง3นัด ตอนนี้ปลอดภัยคะ แต่ยังไม่100% นี่รักษาเบื้องต้น พาไปโรงพยาบาลตอนนี้ไม่ได้ เดี๋ยวตำรวจจะตามจับเอา”ฟางตอบ

“พาไปโรงบาลด่วนบีส มีปัญหาเฮียเคลียเอง”ท่านพูดขึ้นแล้วบีสก็บึ่งรถไปโรงพยาบาลทันที

ณ โรงพยาบาล

“หนูเป็นแฟนไอ้เฮียหรอ”สำเนียงป๊าโทโมะออกเหน่อๆเหมือนๆเฮี้ย ยังไงไม่รู้อ่ะ

“อ๋อ...ชะ...ใช่ค่ะ”ชั้นยิ้มรับ

“อื้ม...ฝากดูแลมันด้วยนะ มันหนะโง่ ชอบตัดสินปัญหาผิดๆ คิดตื้นๆ ไม่ยอมรับความจริง อะไรๆก็ฆ่าเค้าหมด ดีอย่างเดียวคือมันไม่ค่อยเถียง จะเห็นด้วยไม่เห็นด้วยมันก็ไม่เถียง ยิ่งถ้ามันได้รักใครมากๆแล้วถ้าทำให้มันเสียใจก็คงนานกว่ามันจะลืมลง เหมือนแม่มันไง จนปัจจุบันที่ป๊ายกตำแหน่งให้มันป๊ายังไม่กล้ามาเจอหน้ามันเลย จะมีก็วันนี้แหละ ป๊าทำแม่มันเสียใจ มันไม่ให้อภัยป๊าหรอก หวังได้ว่าหนูคงไม่ทำให้มันเสียใจอีกคน”ใช่ เห็นด้วยเลย โทโมะโง่มาก เอ้ย ไม่ใช่ ไปแล้วชั้น >_<

“แน่นอนคะ”ชั้นตอบไป

“หนูชื่ออะไรหละ”เค้าถามขึ้น

“อ๋อ ชื่อแก้วคะ”ชั้นตอบไป

“จ่ะ ฝากด้วยหละ ป๊าต้องไปเคลียปัญหาที่มันก่อ...แล้วก็จัดการแฝดตัวเองซะก่อน”ชั้นยกมือไหว้แล้วยิ้ม เค้าลูบหัวชั้นดูไม่มีพิษไม่มีภัยเลย เคนตะเล่าให้ชั้นฟังแล้วว่าไอ้คนนั้นที่บอกว่าเป็นพ่อความจริงเป็นแฝด

“@#$@!”พยาบาลออกมาพูดฉงๆเฉียงๆอะไรไม่รู้ เคนตะลุกไปเซย์กับเค้า

“โทโมะปลอดภัยแล้ว ปราฏิหาริย์มากเลยนะแก้ว หัวใจเค้าอยู่ที่เธอจริงๆ”เคนตะพูดแล้วจิ้มไปที่หน้าอกข้างซ้ายของชั้น เพี้ย !! ชั้นตบไปเต็มแรง

“โอ๊ย”จินนี่เข้ามาประคองเคนตะทันที

“อุ้ย ขะ...ขอโทด มันโดนหน้าอกชั้น >_<”ชั้นพูดขึ้น

“เคนอ่ะ”จินนี่ทำหน้างอน

“เค้าไม่ได้ตั้งใจนะ”เคนตะพูดขึ้น

“เอ้อ รู้แล้วน่า”จินนี่บอก และเตียงโทโมะก็ถูกเข็นออกมาทำเอาชั้นตกใจเมื่อโทโมะนั่งอยู่บนเตียงแล้วทำหน้าไม่พอใจ ชั้นเลยเดินเข้าไปหา

“เป็นไงบ้าง”ชั้นถามขึ้น

“ไอ้หมอบ้านี่ไม่ให้ชั้นกลับบ้าน”เค้าพูดแล้วทำปากจู๋

“ก็นายเป็นแบบเนี้ยจะให้กลับได้ไง”ชั้นพูดแล้วเอานิ้วจิ้มปากโทโมะ

“ก็เฮียหายแล้วจริงๆหนิ”เค้าหันมาแล้วมองหน้าชั้น

“ถ้าเฮียดื้อนะชั้นจะกลับไทยแล้วจะไม่มาให้เฮียเห็นอีกเลย”ชั้นพูดขึ้น 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ถามว่าจะจบแล้วหรอ >> ยังไม่จบ 555+

ถามว่าใกล้รึยัง >> ก็ใกล้แล้ว

ถามว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกไหม >> มีแน่ เตรียมใจไว้เลย ฮ่าๆๆ muah!!