The real love รักแท้อยู่ใกล้แค่นี้เอง

//ป๊อปปี้//
Jinny: อ้าว น้องฟาง บังเอิญจังเลยนะคะที่เรามาเจอกันที่นี่ แล้วผู้ชายคนนั้นใครล่ะคะ
Fang: สวัสดีค่ะพี่จินนี่ นี่แฟนฟางเองค่ะ
Jinny: จิงหรอคะ หล่อไม่เบาเลยนะเนี้ย
แฟน แฟนงั้นหรอ คงจะเป็นพายุสินะ ดูซิ ควงแขนกันมาด้วย ถ้าอยู่ที่บ้านฉันต่อยนายคว่ำไปแล้ว พายุ
Poppy: ฟาง นั่งด้วยกันสิ จะนั่งแยกโต๊ะกันทำไม
Fang: พี่มากันแฟนพี่ ฟางมากับแฟนฟาง นั่งแยกกันนั่นแหละดีแล้ว
ฟางจะเน้นคำว่าแฟนเพื่อ??? กลัวพี่ไม่รู้รึไงว่าเป็นแฟนกัน
Jinny: นั่นสิคะ อย่าไปขัดน้องเค้าเลย
//บรรยาย//
ทั้งสองโต๊ะเริ่มสั่งอาหาร อาหารค่อยๆทยอยมาทีล่ะอย่าง
Fang: น่ากินจังเลยอ่ะ (ฟางแกล้งพูดเสียงดังๆให้ป๊อปปี้ได้ยิน)
Poppy: จินนี่ ผมสั่งแต่ของโปรดของคุณทั้งนั้นเลยนะ (ป๊อปปี้ก็ไม่น้อยหน้า แกล้งตะโกนกลับ)
Fang: ยุๆ อันนี้น่ากินจังเลยอ่ะ ป้อนหน่อยดิ (พายุก็เล่นตามน้ำตักอาหารเข้าปากฟางทันที)
Payu: เป็นไง อร่อยมั้ย
Fang: อร่อยสิ ยิ่งยุเป็นคนป้อนยิ่งอร่อย (ฟางพูดกระแทกเสียง)
Poppy: จินนี่ อ้าปากสิครับ ผมป้อน (จินนี่ก็อ้าปากอย่างเต็มใจ) อร่อยมั้ยครับ
Jinny: อร่อยสิคะ คุณเองก็กินบ้างเถอะ ป้อนแต่ฉันคุณยังไม่กินซักคำเลย
Poppy: ก็คุณไม่ป้อนอ่ะ แล้ววันหลังไม่ต้องเรียกป๊อปว่าคุณก็ได้ เรียกป๊อปว่าป๊อปเถอะ
Jinny: ป๊อปอยากให้ป้อนก็ไม่บอก จะกินอันไหนล่ะ
Poppy: อะไรก็ได้ แค่จินนี่ป้อนก็อร่อยแล้ว (จินนี่ก็เลยตักอาหารเข้าปากป๊อปปี้ไปหนึ่งอย่าง) อื้ม อร่อยมากๆเลย
ตอนนี้ฟางกำหมัดแน่น ด้วยอารมณ์ที่ปรี๊ดขั้นสุดยอด กำลังจะระเบิดแล้ว แต่ฟางก็ยังข่มอารมร์เอาไว้ได้
Fang: อ้าว ยุปากเลอะหนิ มาฟางเช็ดให้ (ฟางหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าขึ้นมาเช็ดปากให้พายุ)
Payu: ขอบใจนะ (พายุจับมือฟาง)
ตอนนี้กลายเป็นป๊อปปี้ที่กำลังกำหมัดด้วยความโกรธ (หรือหึง) จนจินนี่สังเกตได้
Jinny: เป็นอะไรไปคะป๊อป
Poppy: หึง!!!! เฮ้ย ไม่ใช่ๆ เดี๋ยวผมมานะ
ป๊อปปี้เดินไปคว้ามือฟางแล้วลากออกมาด้วยกันทำให้ทั้งจินนี่ พายุ และคนในร้าน อึ้งไปพร้อมๆกัน ป๊อปปี้ลากฟางไปในที่ลับตาไม่มีคน
Poppy: ทำไมฟางต้องทำแบบนี้ด้วย
Fang: ทำไร ฟางทำไร
Poppy: ก็ให้ท่าไอบ้านั่นอ่ะ
Fang: ให้ท่า พี่ป๊อปกำลังว่าฟางอยู่นะ เห็นฟางเป็นผู้หญิงแบบนั้นรึไง
Poppy: ป่าวนะ พี่แค่......
Fang: แค่อะไรคะ แล้วทีพี่กับพี่จินนี่ล่ะ ยังสวีทไม่แคร์ใครได้ แล้วทำไมฟางกับพายุจะทำไม่ได้!!!
Poppy: นี่ฟางกำลังขึ้นเสียงกับพี่นะ!
Fang: แล้วพี่มาว่าฟางก่อนทำไมล่ะคะ
Poppy: ฟางก็ฟังพี่บ้างสิ!!!
ป๊อปปี้จับแขนฟางแล้วเขย่า ตอนนี้ฟางเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ
Fang: ปล่อยนะ ฟางเจ็บ
Poppy: เจ็บงั้นหรอ แล้วฟางไม่คิดว่าพี่จะเจ็บบ้างหรอที่เห็นฟางจับมือถือแขนกันไอบ้านั่น
Fang: ถ้ารู้ว่าเจ็บแล้วพี่พาแฟนมาที่บ้านทำไมล่ะ
Poppy: พี่ไม่ได้พามา จินนี่เค้ามาเอง
Fang: งั้นหรอคะ 
ฟางสะบัดมือป๊อปปี้ออกแล้ววิ่งเข้าไปในร้าน
Payu: ฟาง เป็นไร
Fang: วันนี้ยุกลับบ้านเองนะ
ฟางคว้ากระเป๋าแล้วรีบวิ่งไปที่รถ แน่นอนว่าคืนนี้เธอจะไม่กลับบ้าน
//ฟาง//
ฮึ ไม่ได้พามา แล้วพี่จินนี่จะมาบ้านเราถูกได้ไง แล้วนี่เราจะไปไหนดีเนี้ย ไปบ้านแก้วก่อนละกัน

บ้านแก้ว
กกกกกกกกกกกกกกรี๊งงงงงงงงงงงงงง
Kaew: อ้าว ฟาง ร้องไห้ทำไม
Fang: แก้ววววววว (ฟางสวมกอดแก้ว ทำให้แก้วอึ้งเล็กน้อย) พี่ป๊อป ฮึก พี่ป๊อป
Kaew: พี่ป๊อปทำไรฟาง
Fang: พี่ป๊อป ฮืออออออ
Kaew: ไป เข้าบ้านก่อนดีกว่า

ในบ้าน
Tomo: แก้ว ฟางเป็นอะไรอ่ะ
Kaew: ไม่รู้ดิ มาถึงก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย แล้วก็เอาแต่พูดถึงพี่ป๊อป
Tomo: ไอป๊อปอีกแล้ว พึ่งจะดีกัน ทะเลาะกันอีกแล้ว พี่โทรไปด่ามันหน่อยดีกว่า
Fang: อย่านะ ฟางไม่อยากให้พี่ป๊อปรู้ว่าฟางอยู่ที่นี่ (ฟางพูดทั้งน้ำตา)
Tomo: แล้วคืนนี้ฟางจะไปนอนที่ไหน
Fang: ฟานอนที่นี่ได้มั้ยคะ
Tomo: ได้สิ จะนอนกับแก้ว หรือจะแยกห้องล่ะ
Fang: นอนกับแก้วค่ะ
Kaew: แล้วนี่กินรัยมายังเนี้ย
Fang: ยังเลย หิวแล้ว
Kaew: ไป ไปกินข้าวกัน วันนี้แก้วโชว์ฝีมือเองเลยนะ
Tomo: แกทำอาหารเป็น??? 
Kaew: เป็นสิ วันนี้แก้วจะทำอาหารญี่ปุ่น
Tomo: อาหารญี่ปุ่น???
Kaew: เชื่อมือแก้วเถอะน่า ไปรอที่โต๊ะได้เลย
ฟางกับโทโมะไม่นั่งรอที่โต๊ะ 
Kaew: มาแล้วๆๆๆๆ 
Tomo,Fang: !!!!มาม่า!!!!
Kaew: ช่าย มาม่า ก็วันนี้แม่บ้านไม่อยู่ มีให้กินก็บุญแล้ว
แก้วต้มมาม่ามาหนึ่งหม้อพร้อมกับช้อนส้อมสามคู่และจานสามใบ
Tomo: แล้วจะให้กินยังไงเนี้ย
Kaew: แย่งกันกินจากในหม้อเนี้ยแหละ สนุกดี
Tomo: แน่ใจ๊
Kaew: แน่ใจ พร้อมนะ 3 2 1 go!
ทั้งสามคนกินมาม่ากันด้วยความเอร็ดอร่อย
Kaew: อิ่มจังพี่โมะล้างจาน ด้วยนะ
Tomo: ทำไมพี่ต้องล้างอ่ะ
Kaew: แก้วเป็นคนทำยังจะให้แก้วล้างอีกหรอ
Tomo: พี่ล้างเองก็ได้ เชอะ!
Kaew: ดีมาก ไปฟาง ไปอาบน้ำกัน
Fang: อือ เดี๋ยวฟางตามขึ้นไป แก้วอาบไปก่อนเลย
Kaew: อืมๆ เร็วๆนะ
พอแก้วอาบน้ำเสร็จ ออกมาก็เห็นฟางหลับไปแล้ว
Kaew: คงจะร้องไห้จนเพลียเลยสินะ เช็ดตัวหน่อยละกัน
แก้วค่อยๆเช็ดตัวให้ฟางจนเสร็จแล้วก็หลับไป

บ้านป๊อปปี้
แม่บ้าน: คุณป๊อปปี้ขึ้นไปนอนก่อนก็ได้นะคะ
Poppy: ไม่ ป้าไปนอนก่อนเถอะ ผมอยู่รอฟางเอง
แม่บ้าน: ตามใจค่ะ
นี่ยัยฟางหายไปไหนเนี้ย ถ้าคืนนี้ไม่กลับมา พี่จะนั่งรอตรงนี้แหละ
______________________________________________________