เพียงใจเราเคียงกัน

 
 
 
 
 
                 หลังจากงานเลี้ยงเลิก ผมก็ขับรถมาส่งฟางที่บ้าน
 
 
"ขอบคุณค่ะ" ฟางบอกกับผม
 
 
"เดี๋ยวซิฟาง" ผมเรียกฟาง แล้วดึงเธอมาหอมแก้ม
 
 
"ป๊อปปี้ อีกแล้วนะ เดี๋ยวน้องฟินแอบมองอยู่ข้างบนจะทำยังไงละ" ฟางเอ็ดผม
 
 
"ฟาง ขอบคุณนะที่ไม่โกรธป๊อป ขอบคุณที่เข้าใจป๊อป"
 
 
"ไม่เป็นไรหรอก ป๊อปไม่ได้ผิด ป๊อปแค่ต้องการช่วยเธอ ฟางแยกแยะออกนะ" แล้วเธอก็ยิ้ม
 
 
"ยังไม่อยากให้ฟางกลับเลย ป๊อปยังอยากอยู่กับฟางนะ"
 
 
"ป๊อป น้องปูเป้รอป๊อปอยู่นะ อย่าทำตัวเป็นเด็กซิ"
 
 
"ครับๆๆๆ แต่ฟาง ถ้าวันนึงน้องปู้เป้ รู้เรื่องราวทั้งหมด เธอจะรับได้เหรอ" ผมที่ไม่วายคิดถึงเด็กคนนึงทีเรียกผมว่าพ่อ
 
 
"ป๊อป ความรักมันคือภูมิป้องกันจากอดีตที่เจ็บปวด วันนึงเค้าต้องรู้ความจริง ป๊อปหลอกเค้าไม่ได้ตลอดชีวิตหรอกนะ"
 
 
"แต่ป๊อกลัวจริงๆนะฟาง กลัวว่าแกจะเกลียดป๊อป กลัวว่าแกจะเข้าใจว่าป๊อปไม่รักแก"
 
 
"ป๊อปก็ต้องรีบกลับไป บอกแก แสดงออกกับแก ว่าป๊อปรักแกซิค่ะ"
 
 
"ฟาง..." ผมเรียกชื่อเธอ
 
 
"มีอะไรที่อยากฟางหรือเปล่าป๊อป เรื่องบางเรื่องเก็บไว้ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยนะ กลับทำให้แย่ลง"
 
 
ตอนนี้ผมเริ่มเล่าทุกอย่างให้ฟางฟังด้วยตัวเอง เพราะผมอึดอัดจริงๆที่ต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้
 
 
"แบบนี้ซินะ ถึงถามฟางว่าคนบ้ากับคนดีต่างกันยังไง"
 
 
"......................................."
 
 
"ถ้ามันเป็นยังงั้น ก็ต้องค่อยๆแก้ เพราะมันพลาดมาตั้งแต่ต้นแล้ว" ฟางที่พูดกับผม
 
 
"พลาด..." ผมที่งง กับคำพูดเธอ
 
 
"ก็ป๊อปนั่นแหละ ที่ทำให้เธอเข้าใจแบบนั้น"
 
 
"หมายความว่าไง"
 
 
"ก็หมายความว่า ที่เธอไม่ยอมรับอดีต แล้วเข้าใจว่าเป็นเจ้าของป๊อปไงละ เป็นเพราะว่าเค้ารู้จักป๊อปดีเลยไง"
 
 
"ทำไมละ"
 
 
"เอาเป็นว่าป๊อปตอบคำถามฟางมาละกัน"
 
 
"อืม..." ผมพยักหน้าบอกฟาง แล้วฟางก็เริ่มถามผม เหมือนกับคนไข้ที่มาปรึกษาเธอ
 
 
"เธอไม่ยอมรับว่าในอดีตเป็นเพื่อนกับป๊อป แต่เธอกลับสร้างจินตนาการขึ้นมาว่าในอดีต เธอคือคนรักป๊อป"
 
 
"ฟางรู้"
 
 
"เธอจำได้ทุกอย่าง แต่เธอกลับเลือกที่จะลืมคนในอดีตที่เกี่ยวข้องกับป๊อป"
 
 
"ใช่ ตอนนั้นมีเพื่อนจินนี่มาตามจีบป๊อป แต่พอเกิดเรื่องเธอก็จำไม่ได้ว่าเพื่อนคนนี้เคยจีบป๊อป"
 
 
"แล้วที่สำคัญ เธอเข้าใจว่าเธอเป็นภรรยาของป๊อป"
 
 
"ใช่ ทั้งๆที่ตกลงกันว่าป๊อปจะรับเลี้ยงลูกให้เธอ แต่เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับป๊อป"
 
 
"ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะป๊อปไม่ชัดเจนกับเธอมาตั้งแต่แรกไง"
 
 
"....................."
 
 
"เธอเลยใช้จุดอ่อนของป๊อป ที่เธอน่ารู้ดีพอสมควร มาใช้กับป๊อป"
 
 
"ฟางรู้ได้ไง"
 
 
"ป๊อปปี้ นายสุภาพบุรุษฟางเข้าใจ นายอยากช่วยคนฉันเข้าใจ แต่นายอย่าลืมนะว่าทีทำอยู่มันมีเส้นเล็กๆกันระหว่างช่วยเธอกับทำให้เธอตายทั้งเป็น"
 
 
"ห๊ะ ทำไมถึง..."
 
 
"เราอย่าไปคิดถึงตรงนั้น มาค่อยๆรักษาเธอให้ถูกวิธีเถอะ ถ้าไม่งั้นเธอก็คงบั่นทอนชีวิตเธอไปเรื่อยๆแน่"
 
 
"............................"
 
 
"การที่ป๊อปยิ่งหนีเธอ เธอยิ่งประชด แต่ทางกลับกัน การที่ป๊อปแสดงออกว่ารักเธอ เธอยิ่งหวงป๊อป แล้วอาจทำร้ายคนอื่นที่เกี่ยวข้องกับป๊อป แม้แต่น้องปู้เป้" 
 
 
"ทำไมละ ปู้เป้เป้นลุกของเธอนะ"
 
 
"ป๊อป ปู้เป้ เป็นลุกที่เกิดจากเหตุการณ์ที่เธอพยายามลืม ไม่แปลกที่เธอจะลืมว่าปู้เป้เป็นลูก"
 
 
"แล้วป๊อปต้องทำยังไงฟาง "
 
 
"ตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุด ป๊อปควรดูแลปุ้เป้ดีๆก่อน ส่วนเธอ พยามยามป้อนข้อมูลความจริงไป แต่อย่ายัดเหยียดจนเธอรับไม่ได้นะ "
 
 
"เรื่องนั้นเหรอ.." 
 
 
"บ้าเหรอป๊อป เรื่องราวดีๆที่น่าจดจำ ตอนที่ป๊อปเป็นเพื่อนกับเธอไง หาเพื่อนที่สนิทตอนเรียนมาช่วยด้วยก็ได้นะ เธอจะได้จำได้เร็วขึ้น" ฟางบอกผม
 
 
"อืม ฟางขอบคุณมากนะ ป๊อปรักฟางนะ" แล้วป๊อปก็จูบหน้าผากฟาง
 
 
"อะแหน๋ แอบทำอะไรกันเนี่ย" ยายเฟย์ที่กลับมาพอดีเห็นเลยแซวฉัน
 
 
"ยายเฟย์ น้องฟิน" ฉันเรียกชื่อน้องสาว ทั้งๆที่ตัวเองหน้าแดงก่ำ
 
 
"พี่ป๊อปทำอะไรพี่ฟางอ่า" น้องฟินถาม
 
 
"เ่ออ เอ อ พี่แค่แสดงความรักกับพี่ฟางนะครับ" ผมตอบไป
 
 
"ป๊อปบ้า" ฟางตีแขนผม แล้ววิ่งขึ้นห้องไป
 
 
"55555 แรงนะคุณเพื่อน" เสียงสามคนนั้นหัวเราะฟาง แล้วก็เขื่อนแซวผม
 
 
"เออ มึงมาก็ดีแล้ว มีเรื่องให้ช่วย"
 
 
"อะไรวะ"
 
 
"ก็ บลาๆๆๆๆๆ" ผมเล่าเรื่องที่ฟางบอกเมื่อกี้ให้เขื่อนฟัง
 
 
"นั่นไง กูว่าแล้ว ว่ามึงอ่า สุภาพบุรุษเกินไป" ตอนนี้ผม เฟย์ เขื่อนนั่งคุยกัน โดยน้องฟินขึ้นไปนอนแล้ว
 
 
"อือ ไงคืนนี้มึงไปนอนบ้านกูละกัน"
 
 
"เออๆ เพื่อมึงเพื่อนรัก เอาไงเอากัน" เขื่อนบอกผม
 
 
"พี่ป๊อป พี่ฟางนะรักพี่ป๊อปมากนะ พี่ป๊อปอย่าทำให้พี่ฟางผิดหวังนะ" เฟย์บอกผม ผมพยักหน้ารับ
 
 
ตอนนี้ผมกับเขื่อนขับรถมาจอดบ้านของผม ก่อนเดินเข้าบ้านไป
 
 
"ปะป๊า ฮือๆๆ ฮึกๆๆ"
 
 
"ปุ้เป้ ทำไมเป็นยังงี้ละลูก" ผมที่ถามลูกสาว ที่มีแผลเต็มตัว
 
 
"อ่อ แกดื้ออ่า จินนี่เลยลงโทษแก" จินนี่ที่ตอบหน้านิ่ง
 
 
"ลงโทษ มันไม่หนักไปหน่อยเหรอ" ผมที่ตะคอกใส่จินนี่
 
 
"หนักงั้นหรอ จินนี่ยังอยู่เลี้ยงดูนะ ดีกว่าคนที่ไม่เคยดูแลลูกเมียเลย" จินนี่ว่าผม
 
 
"งั้นเหรอ จินนี่ลงโทษลูกงั้นเหรอ ดีงั้นป๊อปจะได้ลงโทษจินนี่มั่ง"
 
 
"......................"
 
 
"ต่อไปนี้คุณไปจากที่นี่ซะ ที่นี่จะมีแค่ผมกับยายปูเป้เท่านั้น"
 
 
"ไม่นะป๊อป จินนี่เป็นเมียป๊อปนะ ไม่นะ" เธอวิ่งเข้ามาทุบตัวผม
 
 
"เมียงั้นเหรอ เมียที่ไม่เคยมีอะไรกัน เมียที่ผมไม่เคยคิดเกินเลยมากกว่าเพื่อนงั้นเหรอ"
 
 
"............................" ตอนนี้จินนี่ที่ยิ่ง เหมือนจะอึ้งไป คงไม่คิดว่าผมจะกล้าพูด
 
 
"ไอ้ป๊อป ใจเย็นๆพาปูเป้ขึ้นไปก่อนเถอะ แกคงยังไม่เข้าใจ" เขื่อนที่รู้ว่าตอนนี้ผมสุดขีดแล้ว เข้ามาเตือน
 
 
"ปู้เป้ วันนี้นอนกับป๊านะครับ" แล้วป๊อปก็อุ้มลูกขึ้นไป
 
 
"ไม่จริง ไม่จริ๊งๆ กรีดดดดดดดด" จินนี่ที่กำลังอาละวาด
 
 
"หยุด นี่เธอ กำลังทำบ้าอะไรอยู่จินนี่ แล้วรู้ไว้ด้วยไอ้ป๊อปมันกำลังจะแต่งงาน" เขื่อนที่เหลืออด พูดโพล่งออกมา
 
 
"ห๊ะ ไม่จริง ป๊อปต้องรักฉัน"
 
 
"เธอรู้ดีจินนี่ ว่ามันไม่ได้รักเธอ เธอมันมารยา ฉันไม่น่าเห็นเธอเป็นเพื่อนรักฉันเลย ฉันเสียใจว่ะ"
 
 
"ไม่จริง แกโกหก ฉันกับป๊อปเรารักกัน จนมียายปู้เป้"
 
 
"แล้วแกอยากรู้มั้ยละ ว่าปู้เป้เกิดมาได้ยังไง"
 
 
"ไม่จริงๆๆๆๆ" เธอพูดซ้ำๆไปมา ผมไม่อยากใจร้ายหรอกนะ แต่ผมพูดตรงๆ เพราะคนคนเดียว มีอีกกี่คนที่ต้องเจ็บปวด ผมเลยระบายออกไป
 
 
"เธอกลับไปคิดนะ ว่าไอ้ป๊อปมันเจ็บมานานแค่ไหน แล้วเนี่ยเหรอที่เรียกว่ารัก ทำมันเจ็บขนาดนี้"
 
 
".................................."
 
 
"ฉันรู้ว่าแกก็เจ็บ แต่มันไม่ใช่ความผิดมัน แกก็รู้ว่ามันไม่มีทางไปตามนัด แกรู้ดี แต่แกทำ"
 
 
"หยุดดดดดดดดดดด"
 
 
"แกรู้มั้ย ทำไมฉันถึงไม่อยากเรียกแกว่าเพื่อนรัก"
 
 
"ฉันบอกให้หยุดไง" จินนี่ตะคอกเขื่อน
 
 
"เพราะฉันรู้ไง ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น แกสร้างเรื่องมาจับมัน แกทำอะไรอย่าคิดว่าไม่มีใครรู้"
 
 
"แกรู้เรื่อง" จินนี่ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะอึ้ง
 
 
"แกอย่าลืมซิ ว่าฉันตามหาพวกที่ทำร้ายแกแค่ไหน แต่คำตอบที่ได้ หึหึ อย่าให้ฉันพูดเลย"
 
 
"เขื่อน แกอย่าบอกป๊อปนะ"
 
 
"จินนี่ ฉันไม่บอกมัน เพราะฉันรู้ว่าแกรักมัน แต่มันมีหัวใจนะ มันรับผิดชอบแกมามากพอแล้ว"
 
 
"ฉันขอเวลาอีกหน่อยนะเขื่อน แล้วฉันจะบอกป๊อปเอง"
 
 
"เร็วๆละกัน ป๊อปมันมีคนที่ันต้องการจะดุแลแล้ว" เขื่อนพูดแล้วเดินตามขึ้นไปหาป๊อปปี้ที่บนห้อง
 
 
 
คนที่จะดูแลงั้นเหรอ ฉันลงทุนมาขนาดนี้แล้ว ฉันไม่ให้แกชุบมือเปิปหรอก แกเป็นใคร จินนี่คิดในใจ
 
 
 
 
 
 
ขอเม้นท์หน่อยนะ พรุ่งนี้คอนเสิร์ตแล้ว ไม่รู้จะได้อัพหรือเปล่า แต่จะพยายามนะค่ะ จุ๊บๆ