เพียงใจเราเคียงกัน

 

 

 

 

                 ตอนนี้ฉันกำลังจะเข้านอนแล้ว แต่มีเสียงข้อความดังขึ้นมา ทำให้ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

 

 

พอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ฉันก็ต้องอมยิ้มกับข้อความที่ส่งมา 

 

 

"ป๊อปปี้งั้นเหรอ นายจะเป็นเหมือนที่เขื่อนคอยมาปรึกษาฉันหรือเปล่านะ" ใช่ เขื่อนจะคอยเอาเรื่องของป๊อปปี้มาปรึกษาเธอเสมอ เวลาที่ป๊อปปี้เครียด ทำให้เธอรู้เหตุผล ในการมีลูกของเค้าทุกอย่าง

 

 

รวมไปถึง เหตุการณ์ในตอนเช้าด้วย มันไม่ใช่ความบังเอิญที่เธอชวนเค้าไปทานกาแฟ แต่เธอเห็นหน้าเค้าเครียดๆ เลยอยากให้เค้าผ่อนคลายบ้างเฉยๆ เธอมีโอกาสเห็นหน้าเค้า เพราะเค้าเป็นคนออกแบบบ้านให้กับคุณหญิงป้าของเธอนั่งเอง

 

 

หลังจากที่ฟางอ่านข้อความ ก็หลับไปด้วยอารมณ์ที่แสนจะดี

 

 

รุ่งเช้า

 

 

"พี่ฟาง วันนี้มีอะไรกินบ้างค่ะ"

 

 

"ลงมาก็ถามหาของกินเลยนะยายเฟย์ น้องฟินละ"

 

 

"มาแล้วค่ะๆ มีอะไรกินมั่งค่ะ"

 

 

"ทำไมถามเหมือนกันทั้งคู่เลยเนี่ย 555" แล้วทั้งสามก็หัวเราะพร้อมกัน

 

 

ครอบครัวเธอเสียพ่อแม่ไป ตอนที่เค้าไปทำงานต่างประเทศ ฟางที่เรียนจบก่อนน้องจึงต้องหาเงินเลี้ยงดูน้อง แต่ตอนนี้เฟย์ก็ดูแลธุรกิจของครอบครัว เราสามคนพี่น้องเลยรักกันมาก

 

เสียงข้อความฟางดังขึ้น

 

 

สนุกกันแต่เช้าเลยนะ อย่าลืมกินอะไรด้วยละ เป็นห่วง

 

 

"หือ ป๊อป..." กำลังเอะใจว่าเค้าอยู่ที่ไหน รู้ได้ไง ว่าเธอยิ้ม แล้วมองไปหน้าบ้าน

 

 

"พี่ฟางมองหาใครเหรอ" น้องฟินที่ถามฟางขึ้น

 

 

"เปล่าจ้า กินข้าวกันเถอะ"

 

 

"ใช่มองหาคนนี้หรือเปล่าครับ" เสียงปริศนาดังขึ้น

 

 

"ป๊อปปี้ มาได้ไง แล้วส่งข้อความมาทำไม" ฉันที่ถามป๊อปอย่างตกใจ

 

 

"โธ่พี่ฟาง พี่คนนี้เค้ามาจอดรถรอตั้งแต่เช้าแล้ว ฟินลงมากินน้ำเจอเค้า เลยให้เข้ามารอในบ้าน"

 

 

"น้องฟิน แล้วถ้าเค้าเป็นโจรละ" ฉันถามน้องสาวคนสุดท้อง

 

 

"ไม่หรอก เพราะเมื่อคืนพี่ชายคนนี้มาส่งพี่ฟาง" น้องฟินบอก

 

 

"หือ ไหนเฟย์บอกพี่ว่าน้องฟินหลับไปแล้วไงละ"

 

 

"จริงนะ น้องฟินหลับไปแล้ว เฟย์ไม่ได้โกหก" เฟย์รีบบอกฉัน

 

 

"น้องฟินแกล้งหลับต่างหาก พี่ฟางกลับมาถึงหลับ ก็น้องฟินเป็นห่วงพี่ฟางนี่" น้องฟินบอกเหตุผล

 

 

"โถ พี่ก็รักน้องฟินนะ เฟย์ด้วย" แล้วสามพี่น้องก็กอดกัน ผมเห็นแล้วแอบอิจฉาจริงๆ ชีวิตเธอมันช่างมีความสุขจริงๆ

 

 

"ป๊อปปี้ ทานอะไรมาหรือยัง ทานด้วยกันซิค่ะ" เธอถามผม

 

 

"ก็กะจะมาฝากท้องนั่นแหละ ถึงมาแต่เช้าอ่า" ผมบอกเธอ แล้วเธอก็ชวนผมไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว

 

 

แต่เอ๊ะ ทำไมน้องฟางคนที่ชื่อเฟย์หน้าคุ้นๆจัง ผมแอบมองเธอ แต่เหมือนเธอจะรู้ตัว ผมเลยหลบตาเธอ

 

 

"มองอะไรค่ะ อะไรหน้าเฟย์หรือเปล่า"

 

 

"อ่อ เปล่าครับ แค่นึกว่าเราเคยเจอกันที่ไหนเฉยๆ" เฟย์อมยิ้ม ผมยิ่งคุ้นลักยิ้มเธอจัง

 

 

"พี่เขื่อนทำงานเป็นไงมั่งค่ะ" เฟย์ถามผมขึ้น

 

 

"ห๊ะ เฟย์รู้จักเขื่อนด้วยเหรอ" ผมถามเธอกลับ เธอยิ้มให้ผม

 

 

"อ่อ...นึกออกแล้ว ไม่คิดเลยนะ ว่าแฟนเขื่อนจะเป็นน้องสาวฟาง" ผมหันไปบอกฟาง

 

 

"พี่ป๊อปบ้า เฟย์ยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ" เฟย์ที่ตอบผมก่อนก้มหน้าแดงๆของเธอลง

 

 

"แหม๋ๆ  ป๊อปปี้ฝากบอกเขื่อนด้วยนะ ยกขันหมากมาได้เลย คนนี้ฟางยกให้ อิอิ" ฟางแซวน้องสาวตัวเอง

 

 

"พี่ฟางงง ไม่เอาแล้ว ไม่คุยด้วยแล้ว น้องฟินอิ่มหรือยังค่ะ เดี๋ยวพี่เฟย์ไปส่งโรงเรียนนะ"

 

 

"อ่าว แ้ล้วพี่ละเฟย์ " ฉันถามเฟย์

 

 

"ต่อไปนี้พี่ฟางคงมีคนคอยรับส่งแล้วมั้ง ใช่มั้ยพี่ป๊อปปี้" เฟย์แซวผม ผมยิ้มให้เฟย์แบบว่ารู้กัน

 

 

"บ้านะเฟย์ ใครจะมาคอยรับส่งพี่ละ เกรงใจเค้าแย่" ฉันบอกเฟย์

 

 

"ป๊อปไง ให้ป๊อปไปรับไปส่งฟางนะ ๆๆๆๆๆ" ป๊อปที่เสนอตัวเองแล้วอ้อนฟาง

 

 

"แล้วอิ่มหรือยัง เดี๋ยวก็สายหรอก" ฉันที่รีบตัดบท เพราะความเขิน

 

 

"ป๊ะ เดี๋ยวป๊อป ถือกระเป๋าให้"

 

 

เราก็ขับรถไปส่งฟางที่ทำงาน ทุกวันผมทำแบบนี้ประจำ โทรหาเธอทุกวัน ตอนนี้ผมมีความสุขมาก ผมรู้แล้ว ว่าการได้ดูแลคนที่เรารักมันมีความสุขแค่ไหน

 

 

6 เดือนผ่านไป

 

ตอนนี้ผมกับฟางตกลงคบกันอย่างเป็นทางการ งานเลี้ยงบริษัทของผม

 

 

"ฟาง เสร็จหรือยังครับ"

 

 

"เสร็จแล้วค่ะ สวยหรือยังค่ะ" เธอสวยที่สุดในสายตาผมอยู่แล้ว ใช่แล้วผมจะพาเธอไปเปิดตัวกับที่บริษัท 

 

 

"สวยที่สุดสำหรับป๊อปแล้ว ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวรถติด" 

 

 

"ค่ะ" เมือผมขับรถมาถึงบริษัท

 

 

ผมเดินจูงมือเธอเข้ามาในงาน มีแต่คนมองตามเราสองคน ทุกคนคงแปลกใจ เพราะผมไม่เคยสนใจใครเลย แม้จะวิ่งตามจีบผมแค่ไหน แต่คนนี้ผมกับเดินกุมมือตลอดทางที่เข้ามาในบริษัท แล้วตรงไปโต๊ะผู้บริหาร

 

 

"สวัสดีครับ ท่านประธาน" ผมทักท่านประธาณ ซึ่งก็คือคุณพ่อของผมเอง

 

 

"นี่ฟาง แฟนผมเองครับ" ผมแนะนำให้ท่านรู้จักอีกครั้ง

 

 

"สวัสดีค่ะท่านประธาน" เธอสวัสดีพ่อผม แล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก

 

 

"สวัสดีจ้า นั่งก่อนซิลูก เดี๋ยวแม่มา แม่ต้องดีใจแน่ๆ" พ่อบอกผม

 

 

"หา อะไรนะป๊อป แม่ป๊อปมาด้วยเหรอ" เธอที่ไม่รู้ว่าโดนผมหลอกให้มาเจอพ่อกับแม่ผม กำลังงง ผมได้แต่ยิ้มให้เธอ

 

"อ่าว มาแล้วเหรอตาป๊อป " แม่ทักผม

 

 

"ครับแม่ แม่นี่ฟางครับแฟนป๊อปเอง" ผมบอกแม่

 

 

"จริงเหรอจ๊ะ ไหนดูซิ ว่าที่ลูกสะไภ้แม่" แม่ผมพูดแล้วรับไหว้ฟาง

 

 

"สวัสดีค่ะ"

 

 

"หนูทำงานอะไรจ๊ะ "แม่ผมที่ถามเธอ

 

 

"หนูเป็นจิตแพทย์ค่ะ"

 

 

"เหรอ แล้วรู้จักกับตาป๊อปได้ไงละ" แม่ผมถามต่อ

 

 

เธอกระซิบแม่ผม แล้วแม่ผมกับเธอก็หัวเราะคุยกันโดยที่ผมได้แต่งง ว่าตลกอะไรกันนักหนา

 

 

"เธอน่ารักดีนะ พ่อชอบ คนนี้ต้องเอามาเป็นสะไภ้ให้พ่อให้ได้นะตาป๊อป" พ่อบอกผม หลังจากที่ออกมาจากวงหัวเราะกับแม่และฟาง

 

 

ฟางตอนนี้ได้แต่ก้มหน้าแดง

 

 

"ตาป๊อป พาน้องไปหาอะไรกินซิลูก" แม่บอกผม

 

 

"เดี๋ยวฟางมานะค่ะ คุณป้ากับคุณลุงจะทานอะไรมั้ยค่ะ"

 

 

"อุ้ยไม่เอาซิลูก เรียกแม่ซิจ๊ะ แม่กับพ่อ" แม่ผมบอกฟาง ฟางได้แต่หน้าแดง

 

 

"ค่ะ คุณแม่ คุณพ่อ " แต่เธอก็ทำตามที่ท่านบอก

 

 

ตอนนี้ผมพาฟางมาหาอะไรทาน

 

 

"แหม๋ เดี๋ยวนี้เล่นแบบนี้เลยนะ มัดมือชกชะมัด" เธอแอบตำหนิผม

 

 

"555 ช่วยไม่ได้ ก็คนมันรักนี่นะ"

 

 

"พี่ฟางงงง" เสียงยายเฟย์

 

 

"ยายเฟย์มาได้ไง แล้วน้องฟินละ" ฉันถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

"พี่เขื่อนชวนมาอ่า นี่ไงยายตัวยุ่งอ่า" เฟย์ชี้ไปทางน้องฟินที่กำลังสนุกกับการหาของกิน

 

 

"ไงไอ้ป๊อป สมหวังซะทีนะ เมื่อไหร่จะมีข่าวดีละครับ คุณเพื่อนสะไภ้" เขื่อนแซวฉัน

 

 

"เขื่อนบ้า" ฉันหน้าแดง

 

 

"แหม๋ๆๆ พี่ป๊อปห้ามทำี่พี่ฟางเสียใจนะ"เฟย์ที่บอกผม

 

 

"แน่นอน ฟางเจ็บพี่เจ็บยิ่งกว่าอีก" ผมบอกแล้วมองหน้าเธอ

 

 

"แหวะ" ตอนนี้ทั้งสามเสียงพูดพร้อมกัน

 

 

"ไปละ ฉันพาเฟย์ไปหาคุณลุงคุณป้าก่อนนะ" แล้วเขื่อนก็พาเฟย์และน้องฟินไปหาพ่อแม่ผม

 

 

"ฟางกินนี่มั้ย" ผมถามเธอ

 

 

"ป๊อปปี้ นายหล่อมากเลยนะแต่งตัวแบบนี้อ่า" หวายที่วิ่งเข้ามาทักผม

 

 

"อ่าวหวาย ขอบคุณนะ" ผมบอกเธอ

 

 

"ป๊อปปี้ ไปโต๊ะหวายกันเถอะ เพื่อนๆรอยู่" หวายพยามลากป๊อปปี้ไป ตาก็มองไปที่ฟาง

 

 

"ไม่ได้หรอก ป๊อปพาฟางมาเดี๋ยวฟางไม่มีเพื่อนนะ อ่อ ฟางนี่หวายเพื่อนป๊อป" ป๊อปแนะนำ

 

 

"สวัสดีค่ะ" ฉันพูดแล้วยิ้ม

 

 

"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันเพื่อนสนิทมากๆของป๊อป มากที่สุด" เธอบอกย้ำ

 

 

"เอ่อ หวาย นี่ฟาง แฟนป๊อป"

 

 

"ห๊ะ หมายความว่ายังไง แล้วจินนี่ละ" เธอถามผม

 

 

ผมตอนนี้ผมหันไปมองหน้าฟางแบบรู้สึกผิด เรื่องนี้ผมก็ยังไม่ได้บอกเธอเลย ถึงผมจะปรึกษาแต่ก็ไม่ได้บอกเธอตรงๆซักที

 

 

"อ่อ เรื่องนั้นฟางรับได้ค่ะ" เธอจับมือผม แล้วพูดพร้อมกับยิ้มให้หวาย

 

 

ผมมองหน้าเธองงๆ แต่เธอก็ยิ้มให้ผม หลังจากที่หวายแยกกลับโต๊ะไป ผมจึงมีโอกาสถามเธอ

 

 

"ฟางรู้ด้วยเหรอ"

 

 

"ก็ใครละ ที่แอบมาปรึกษาบ่อยๆอ่า" เธอบอกผม

 

 

"ฟางไม่โกรธป๊อปเหรอ"

 

 

"ฟางจะโกรธ...........ถ้าป๊อปไม่ช่วยเธอ" เธอบอกผมทำให้ผมยิ้มกว้างขึ้นมา ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ

 

 

มาทางด้านจินนี่

 

 

"ปู้เป้ แม่บอกให้โทรไง โทรเดี๋ยวนี้" จินนี่ที่ตอนนี้อาละวาด ตีลุกสาวตัวเองให้โทรหาป๊อปปี้

 

 

"ฮือๆๆๆ ปุ้เป้ไม่โทรค่ะ ป๊าบอกว่า ป๊ามีงาน ฮือๆๆ"

 

 

"แกจะโทรไม่โทรหา ยายเด็กนรก" จินนี่ที่ด่าลูก แล้วยังไม่หยุดตี

 

 

"ไม่ ปู้เป้ไม่โทร ปู้เป้ไม่รักแม่แล้ว ปู้เป้รักป๊าคนเดียว"

 

 

"แกอย่าทำเป็นพูดดี แกมันลูกสวะ ฉันกับป๊อปขอแกมาเลี้ยงต่างหาก" เธอโกหกลูกเํธอ เพราะตั้งแต่ป๊อปรักแค่ลูก ไม่สนใจเธอ เธอเลยเกลียดปูเป้ ที่มาแย่งความสนใจไปจากเธอ ทั้งๆที่ตอนเธอท้อง ป๊อปดูแลเธอดีทุกอย่าง อีกอย่างเธอรับไม่ได้ ที่ปู้เป้เป็นลูกของไอ้พวกชั่วพวกนั้น เวลาเห็นหน้าเธอก็อดคิดถึงอดีตไม่ได้ เลยไปลงที่ปู้เป้

 

 

 

 

 

 

 

MA SIS จะมาอัพให้ดึกๆนะจ๊ะ