เพียงใจเราเคียงกัน

 

 

 

 

ผมที่อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเปลี่ยนเขื่อนที่โรงพยาบาล ก็ต้องเจอกับคุณแม่ที่นั่งรอ

 

 

"ทำไมแม่ยังไม่นอนละครับ"

 

 

"แม่ว่า แม่ไปกับป๊อปด้วยดีกว่า เธอเป็นผู้หญิง ป๊อปคงทำอะไรไม่ค่อยถูก" แม่บอกผม

 

 

"แต่ป๊อปเกรงใจแม่นะครับ"

 

 

"ป๊อป แม่เป็นแม่ป๊อปนะ"

 

 

"ครับ งั้นก็ตามใจแม่ครับ"

 

 

จากนั้น ผมกับแม่ก็ขับรถตรงมาที่โรงพยาบาล

 

 

"ไอ้เขื่อน ตื่นๆ ฉันมาละ กลับไปนอนพักที่บ้านไป" ผมบอกมัน

 

 

"อ่าว มาละเหรอ แม่สวัสดีครับ แม่มาได้ไงวะ" ประโยคหลังมันถามผม

 

 

"แม่ฉันบอกว่า ฉันคงดูแลเธอไม่เป็น เพราะเธอเป็นผุ้หญิง"

 

 

"อ่อ งั้นฉันกลับก่อนละ เขื่อนไปก่อนนะครับแม่ สวัสดีครับ"

 

 

"ป๊อป เธอน่าสงสารนะลูก ลูกตอนนี้ก็อย่าทิ้งเธอละ" แม่บอกผม

 

 

"ครับ" ผมตอบแม่ไป

 

 

แล้วหลังจากนั้น หลังจากที่เธอฟื้น แม่ก็ให้ผมพาเธอ ไปรักษาที่บ้านของผม โดยมีแม่เป็นคนคอยดูแล

 

 

หลังจากนั้นสองเดือน

 

 

"จินนี่เป้นอะไรลูก" แม่ที่เห็นจินนี่วิ่งออกมาอ๊วกก็เลยตามมาดู

 

 

"เ่อ่อ คือประจำเดือนจินนี่ไม่มา่อ่าค่ะ" จินนี่บอกแม่ผม

 

 

"ตายละ ใจเย็นๆนะจินนี่"

 

 

"คุณแม่ต้องช่วยจินนี่นะค่ะ คุณพ่อจินนี่ต้องฆ่าจินนี่แน่เลย ถ้ารู้ว่าท้องไม่มีพ่อนะค่ะ" จินนี่ร้องไห้กอดแม่ผม

 

 

"จ้าๆ แม่จะพยายามหาทางออกนะ" แม่บอกกับจินนี่

 

 

หลังจากที่จินนี่ขึ้นไปนอนพักข้างบน

 

 

"คุณ ทำแบบนี้มันยุติธรรมกับตาป๊อปแล้วเหรอ" พ่อป๊อปที่เงียบอยู่นานถามภรรยาขึ้น

 

 

"ฉันก็ไม่รู้ค่ะ แล้วเราควรทำยังไงดีละค่ะ"

 

 

"เราควรถามลูกก่อนมั้ยคุณ"

 

 

"ค่ะ"

 

 

หลังจากที่ป๊อปกลับมาจากมหาลัย

 

 

"ป๊อป มาหาพ่อที่ห้องทำงานหน่อยซิลูก อ่อ แม่ด้วยนะ " พ่อออกคำสั่งของประมุขของบ้าน

 

 

"ครับพ่อ แม่พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ" ประโยคหลังหันไปถามผู้เป็นแม่

 

 

"ตามพ่อไปเหอะ เดี๋ยวก็รู้" แม่บอก แล้วผมกับแม่ก็เดินเข้ามาในห้องทำงานคุณพ่อ

 

 

"ครับพ่อ" ผมถามพ่อขึ้น

 

 

"ป๊อป ลูกรักหนูจินนี่มั้ย"

 

 

"เอ่อ คือ..."

 

 

"ตอบพ่อมาตามตรง"

 

 

"ป๊อป ไม่ได้คิดกับเธอแบบแฟนครับ"

 

 

"ตอนนี้จินนี่ท้อง" พ่อพูดขึ้นมา

 

 

"ห๊ะ ผมจะไปฆ่าพวกมัน ไอ้เขื่อนกำลังสืบอยู่ว่ามันเป็นใคร"

 

 

"ใจเย็นๆก่อนลูก" แม่ที่ห้ามผมไว้

 

 

"จินนี่เค้าต้องการคนรับผิดชอบ เพราะถ้าพ่อเธอรู้ว่าเธอท้องไม่มีพ่อ เธอคงโดนทำโทษ"

 

 

"แล้วป๊อปจะไปลากคอมันมาครับ" ป๊อปบอกพ่อ

 

 

"แล้วจินนี่เค้าจะรับมันเหรอ เค้าอยากให้ลุกรับผิดชอบ" พ่อพูดต่อ

 

 

"ห๊ะ..." ผมอึ้งเงียบ ผมไม่เคยคิดว่าเรื่องจะเลยเถิดมาขนาดนี้เลย

 

 

"พ่อว่า ถ้าลูกไม่ได้รักเธอ ลุกควรบอกกับเธอตามตรง ว่าช่วยเธอได้แค่ไหนนะ" พ่อเสนอมา

 

 

"แล้วผมควรทำยังไงละครับ"

 

 

"เอายังงี้ละกัน ลุกแค่ตอบตามความจริงก็พอ" พ่อที่เสนอจะช่วยผม

 

 

"ครับ"

 

 

"คุณไปตามจินนี่มาฟังด้วยกันเถอะ จะได้รู้กันทุกคน"

 

 

"ค่ะ " แม่ของป๊อปที่เชื่อมั่นในการตัดสินใจของสามีไปเรียกจินนี่มา เพื่อคุยเรื่องสำคัญ

 

 

"ค่ะ อยู่กันครบเลย เรียกจินนี่มามีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

 

 

"จินนี่ หนูท้องเหรอลูก" พ่อป๊อปถาม

 

 

"คุณพ่อรู้แล้วเหรอค่ะ" จินนี่้ก้มหน้าลง

 

 

"แล้วหนูจะให้พวกเราช่วยยังไง" พ่อที่เปิดปากถามจินนี่อย่างรู้ทัน

 

 

"ก็...ให้ป๊อปรับผิดชอบก็พอค่ะ"

 

 

"แล้วตาป๊อปละ ว่าไง"

 

 

"จินนี่ ป๊อปขอโทษนะ ป๊อปไม่ได้รักจินนี่จริงๆ"

 

 

"ป๊อปหมายความว่าไง ที่จินนี่เป็นแบบนี้เพราะป๊อปนะ ป๊อปจะทิ้งจินนี่เหรอ"

 

 

"จินนี่ แต่ป๊อป......." ผมที่ตอนนี้พูดอะไรไม่ออก

 

 

"เอางี้ละกัน พ่อว่าถ้าป๊อปไม่ได้คิดกับจินนี่แบบนั้นอยู่กันไปคงไม่มีความสุขหรอก พ่อจะให้ป๊อปรับลูกของจินนี่เป็นลูกบุญธรรม แล้วเลี้ยงดูเหมือนลุกของป๊อปทุกอย่าง ส่งเสียทุกอย่าง แต่ถ้าป๊อปมันมีคนที่มันรัก ก็ห้ามทิ้งลูกของจินนี่" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้น

 

 

"ครับพ่อ แต่ถ้าป๊อปมีแฟน จินนี่ป๊อปขอนะ เราเป็นแค่เพื่อนกัน แต่เรื่องลูก ป๊อปจะเป็นพ่อเค้าเอง" ผมบอกเธอ

 

 

"ไม่ มันไม่ยุติธรรมกับจินนี่เลย จินนี่จะไปเอาเด็กออก" จินนี่พูดขึ้น

 

 

"จินนี่ เธอทำแบบนั้นไม่ได้นะ"

 

 

"ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อก็แค่ตัวมาร ที่มาทำห้ฉันลืมเรื่องราวในอดีตไม่ได้" ไม่เธอไม่ใช่คนเดิมที่ผมรู้จัก

 

 

"หนูจินนี่ อย่าลงกับเด็กเลย เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้ ตาป๊อปก็ช่วยหนูเต็มที่แล้ว" แม่พูดขึ้น

 

 

"แม่ไม่ใช่จินนี่นี่ค่ะ ลูกแม่เป็นผู้ชาย ถ้าลูกแม่เป็นผู้หญิง แม่จะทำยังไงละค่ะ" จินนี่ที่ตอนนี้กำลังก้าวร้าวแม่ผม

 

 

"จินนี่ นี่แม่ป๊อปนะ" ผมตะคอกเธอ เธอคงตกใจเพราะผมไม่เคยตะคอกเธอ

 

 

"ใช่ ป๊อปมีส่วนผิด ที่จินนี่เป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งมันมาจากป๊อป แต่ป๊อปไม่ได้รักจินนี่ จินนี่ก็รู้" ผมบอกต่อไป

 

 

ตอนนี้จินนี่ได้แต่ร้องไห้ ผมก็สงสารเธอนะ แต่ผมไม่ได้รักเธอจริงๆ ยังไงผมก็อยู่กับเธอไม่ได้ ถึงผมจะรู้สึกผิด อยากรับผิดชอบแค่ไหน แต่ผมก็โกหกตัวเองไม่ได้ แล้วอีกอย่างแทนที่จะโกหกเธอ ผมอยากปล่อยเธอให้ไปหาคนที่รักเธอจริงๆมากกว่า

 

 

"เอาเป็นว่า ตาป๊อปรับเป็นพ่อเด็ก แต่จินนี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ถ้าเวลาตาป๊อปมีคนรักจริงๆ" ประมุขของบ้านสรุป

 

 

ตอนนี้ทุกคนได้แต่รับคำ อย่างเกรงประมุขของบ้าน เพราะการตัดสินใจถือว่าเป็นที่สุด

 

 

"คุณ ฉันสงสารหนูจินนี่" แม่ที่พูดกับพ่อ

 

 

"คุณ ถ้าคุณสงสารคุณควรให้เธอไปเจอคนที่รักเธอจริง ตาป๊อปบอกชัดแล้วนี่ ว่าไม่ได้รักเธอ สงสารลูกเราบ้างเถอะ"

 

 

ผมที่เดินขึ้นห้องมา ก็กดโทรศัพท์ระบายความเครียดให้เพื่อนซี้ฟัง

 

 

"ห๊ะ มึงว่าอะไรนะไอ้ป๊อป"

 

 

"เออ ก็แบบที่กูเล่าไปนั่นแหละ"

 

 

"จินนี่บ้าป่าววะ จะให้มึงรับผิดชอบ ทั้งๆที่รู้ว่าความผิดไม่ใช่แค่ของมึงคนเดียวแท้ๆ" เพระจินนี่ก็รู้ว่าป๊อปไม่มีทางออกมาตามนัดแน่ๆ เพราะเค้าไม่เคยไปนัดสาวๆคนไหนที่ชวนเลย แต่เธอก็ยังรอ

 

 

"ช่างเหอะ กูก็สงสารจินนี่นะ แต่กูเป็นสามีให้จินนี่ไม่ได้จริงๆวะ" ผมบอกเขื่อนตามความรู้สึกที่ตอนนี้อึดอัดมาก

 

 

"ไอ้ป๊อป แค่ครอบครัวมึงพาจินนี่ไปรักษา แค่นี้มึงก็รับผิดชอบมากพอแล้ว จินนี่ต้องคิดอะไรอยู่แน่เลย" เขื่อนที่เป็นเพื่อนสนิทอีกคน ทำไมจะไม่รู้ว่าจินนี่กำลังจะใช้วิธีนี้ มัดป๊อปให้อยู่กับเธอ เพราะจากนิสัย ไอ้ป๊อปเป็นสุภาพบุรุษมาก มากพอที่จะไม่กล้าปฎิเสธเธอ

 

 

รุ่งเช้า

 

 

"ไหน มันอยู่ไหน มุดหัวอยู่ที่ไหน ไอ้ลูกหมา" เสียงที่ดังโวยวายชั้นล่างตั้งแต่เช้า ทำให้ทุกคนลงมาดูพร้อมกัน

 

 

"มีอะไรเหรอครับคุณพ่อคุณแม่" ผมที่เดินลงมาถามพ่อกับแม่ตัวเอง

 

 

"อ่อ ไอ้นี่ใช่มั้ยที่ทำแกท้องแล้วไม่รับผิดชอบ" อะไรกันเนี่ย ผมงงไปหมดแล้ว ลุงคนนี้เป็นใครกัน แต่ผมก็พอจะเดาออกเมื่อเห็นจินนี่ที่ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ

 

 

"ใจเย็นๆก่อนนะครับ ผมว่าคุณมีเรื่องที่เข้าใจผิด" พ่อผมพูดขึ้น

 

 

"ไม่ยงไม่เย็นแล้ว ลูกมึงมันลูกหมา ทำลุกผมท้องแล้วไม่รับผิดชอบ"

 

 

"เออ ผมว่าฟังจินนี่เล่าก่อนดีมั้ยครับ" ผมที่หวังให้จินนี่ช่ยอธิบายให้พ่อเธอฟัง

 

 

"ไม่ต้องแล้ว มันบอกฉันแล้ว ว่าแกจะไม่รับผิดชอบมัน"

 

 

"จินนี่..............." ผมเรียกชื่อเธอ หวังให้เธออธิบายว่าทำไมเธอถึงบอกพ่อเธอยังงั้น แต่เธอกลับหันหน้าหนีผม

 

 

"แล้วนี่สรุปจะรับผิดชอบมั้ย"

 

 

"คงจะไม่ได้หรอกครับเพราะลูกผมไม่ได้ทำ" พ่อผมช่วยผม ขอบคุณครับพ่อ

 

 

"ดี งั้นแกกลับ เค้าไม่เอายังจะมาถวายตัวให้ไอ้พวกเลวๆแบบนี้อีก" พ่อจินนี่ที่พยามลากเธอกลับ

 

 

"ไม่ จินนี่จะอยู่กับป๊อป จินนี่ไม่ไปไหนทั้งนั้น" เธอที่กำลังโดนลาก จนผมทนไม่ไหว

 

 

"พอเถอะครับ ลูกสาวคุณกำลังท้องอยู่ มันอันตราย" ผมบอกเสียงเรียบ แววตานิ่ง เพราะผมไม่รู้ว่าเธอไม่เล่าอะไรให้พ่อเธอฟังมา

 

 

"ดี งั้นแกก็ยกขันหมากมาได้เลย ฉันจะรอ"

 

 

"คงไม่ได้หรอกค่ะ จินนี่ที่นี่คงไม่ต้อนรับหนูแล้วละ แม่เสียใจจริงๆที่มองหนูผิด" แม่ผมพูดแล้วเดินขึ้นบ้านไป แม่ผมเอ็นดูเธอมาก แต่ไม่คิดว่าเธอจะใช้วิธีนี้กับผม

 

 

"ไม่นะค่ะคุณแม่ จินนี่ขอโทษค่ะ จินนี่จะเล่าความจริงให้พ่อฟังเองค่ะ" แล้วเธอก็เล่าให้พ่อเธอฟัง

 

 

พ่อเธอถึงกับอึ้งที่เธอเล่าให้ฟัง แววตาความเจ็บปวดที่บ่งบอกว่า มันเจ็บมากแค่ไหน

 

 

"ผมจะรับเป็นพ่อเด็กเองครับ แต่ผมคงเป็นแฟนให้จินนี่ไม่ได้ เพราะผมไม่ได้รักเธอ" ผมบอกพ่อเธอ

 

 

 "อืม ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม ขอโทษทุกคนด้วยละกัน" แล้วพ่อจินนี่ก็เดินจากไป

 

ตั้งแต่เรียนจบแม่ผมก็ไม่ค่อยคุยกับเธอ พ่อผมก็เฉยชากับเธอ คุยกับแต่ยายปูเป้ พอผมมีงานทำ ท่านซื้อบ้านให้ผม เธอจึงขอย้ายมาอยู่ด้วย โดยที่ผมไม่ได้เต็มใจเลย

 

 

กลับมาปัจจุบัน

 

 

"เฮ้อ ฉันจะทำยังไงดีนะ" แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมกับนามบัตรที่มีเบอร์ที่เค้าอยากได้ยินเสียงติดอยู่

 

 

"จะนอนหรือยังนะคุณหมอ ส่งข้อความไปละกัน" ผมกดส่งข้อความไปหาเธอ

 

 

"ตังไม่ได้หมดนะ แต่กลัวจะกวนคนที่ไม่รู้ตอนนี้นอนหรือยัง ถ้ายังให้รู้ไว้ว่ามีคนคิดถึงนะครับ" ส่งข้อความไปหาเธอทันที

 

 

ถึงจะเครียดแค่ไหน แต่พอนึกถึงหน้าเธอขึ้นมา ผมก็หายเป็นปลิดทิ้ง กลับมาอมยิ้มแทน เหมือนคนบ้าอย่างที่เธอว่าเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

ป๊อปจะเริ่มจีบฟางจริงจังแล้วนะ จินนี่จะทำยังไงเนี่ย