เพียงใจเราเคียงกัน
9.1
เขียนโดย jookjoom
วันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 13.40 น.
29 chapter
502 วิจารณ์
63.86K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
27)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" ใช่ฟ่างคนเดียวที่ไหนละที่มีนัดอ่า ป๊อปก็มีนะ ลองคิดดีๆซิ" ถามแฟนหนุ่มที่กำลังงอนเธอกลับ
" นัด.......อ่อ ป๊อปลืมไปได้ไงกันเนี่ย" หลังที่ทำท่าฉุกคิด ก็นึกขึ้นได้ทันที
" ใช่มั้ยละ นัดลองชุดกับดูของชำร่วยไว้เองแท้ ขี้ลืมจริงๆ"
" ไม่เป็นไร ไม่ไปเที่ยวทะเล แต่ก็ไม่ไปรับเด็กๆอยู่ดี"
" อ่าวทำไมละป๊อป"
" เดี๋ยวเด็กจะเห็นอะไร ที่เด็กไม่ควรเห็น ได้ยินอะไรที่เด็กไม่ควรได้ยิน"
" ป๊อปบ้า " เธอหน้าขึ้นสีทันทีที่เค้าแซวเธอ
" 5555 คิดอะไรไปไกลนะเนี่ย วันนี้อยากกินอะไรครับ" หันไปถามแฟนสาวเพราะนี่ก็เริ่มเย็นแล้ว
" อือ โทรถามยายเฟย์ก่อนดีกว่า" พูดเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาน้องสาวทันที
" ว่าไงค่ะพี่ฟาง"
" เฟย์ ใกล้เลิกงานหรือยัง วันนี้อยากกินอะไรพิเศษหรือเปล่า"
" อ่อ พี่ฟางมีอะไรหรือเปล่าค่ะ เฟย์มีนัดดินเนอร์กับพี่เขื่อนนะค่ะ"
" ป่าวจ้า แค่คิดไม่ออกว่าจะทำอะไรกิน ถ้ามีนัดกับเขื่อน พี่จะได้แวะกินข้างนอกเลย"
" ค่ะ เดี๋ยวเฟย์ก็เลิกงานแล้ว ไปด้วยกันไหมค่ะ" "ไม่ต้องไปนะ" ไม่ใช่เสียงใคร เขื่อนนั่นเองที่ตะโกนออกมา
" แหม...มานั่งเฝ้าที่ทำงานเลยเหรอเนี่ย เดี๋ยวพี่ก็ไปด้วยซะเลยนิ"
" เนี่ย มาตั้งแต่เที่ยงแล้วเนี่ย งานการก็ไม่ทำ ฟ้องพี่ป๊อปเลยค่ะพี่ฟาง" เฟย์ฟ้องฟาง
" 5555 เขื่อนคงคิดถึงเฟย์อ่า" ฟางแซวน้องสาวไป
" โหววว ทีป๊อปไปเฝ้าที่โรงพยาบาลไม่ยอม งอนๆๆๆ ไอ้เขื่อน โดนตัดเงินเดือนแน่" ป๊อปปี้ตะโกนใส่โทรศัพท์
" อิอิ เฟย์งั้นแค่นี้แหละ แล้วอย่ากลับดึกมากละ"
" ค่ะ เจอกันที่บ้านนะค่ะพี่ฟาง" แล้วก็วางสายไป
" แหม โรงพยาบาลนะค่ะ ป๊อปจะไปนั่งเฝ้าฟางได้ยังไงกัน"
" ไม่รู้แหละงอน"
" จุ๊บ หายงอนนะค่ะ" เธอแอบจุ๊บเค้าโดยที่เค้าไม่ไดตั้งตัว
" รู้งี้งอนบ่อยๆดีกว่า " ยิ้มออกมาอย่างพอใจกับวิธีง้อ
" เจ้าเล่ห์นักนะ เราไปกินข้าวกับคุณแม่มั้ยอ่าป๊อป"
" ก็ดีนะ ท่านยิ่งว่าป๊อป ไม่พาฟางไปหาท่านอยู่ ท่านคิดถึงฟาง"
" แหมๆๆ แวะซื้ออะไรไปฝากตัวแสบดีละป๊อป"
" ร้านประจำละกันนะครับ"
" อืม ค่ะจะได้ซื้อไปฝากยายเฟย์ด้วย"
จากนั้นทั้งสองคนก็ขับรถตรงมายังร้านเบเกอร์รี่เจ้าประจำ ก่อนจะขับไปยังบ้านป๊อปปี้
" อ่าว มากันได้ไงลูก" แม่ที่เห็นลูกชายกับว่าที่ลูกสะไภ้เดินเข้ามา ก็เอ่ยทักขึ้น
" คิดถึงนี่ครับ"
" สวัสดีค่ะคุณแม่"
" จ้า แล้วไม่ไปทะเลกันแล้วเหรอลูก"
" อ่อ ป๊อปลืมว่ามีลองชุดแต่งงาน กับเลือกของชำร่วยนะครับ"
" อ่อ งานยุ่ง เอาเด็กๆไว้นี่ก็ก็ได้ เดี๋ยวไม่ได้พัก"
" ครับ ฝากแม่ไว้เลย ป๊อปจะจู๋จี๋กับฟาง"
" ป๊อปปปป " ฟางเรียกชื่อแฟนหนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว
" ก็จริงนี่นา แล้วเจ้าแสบทั้งสองละครับ" ถามแม่ที่กำลังหัวเราะกับอาการน่ารักของคู่รักคู่นี้
" ปะป๊า คิดถึงจังค่ะ" หลังคำถาม เสียงเด็กที่คุ้นเคยก็ร้องทักแล้ววิ่งตรงมากอดเค้า
" ป๊าก็คิดถึง พี่ฟินละค่ะ"
" พี่ฟิน กำลังลงมาค่ะ"
" พี่ฟาง คิดถึงจังค่ะ พี่ฟางๆ ฟินสอนปูเป้ทำการบ้านด้วย"
" เก่งมากเลยค่ะ พี่ก็คิดถึง อยากกลับบ้านหรือยังค่ะ" ถามน้องสาวออกไปอย่างคิดถึง
" พี่ฟางรีบเหรอค่ะ ฟินอยากเล่นกับปูเป้ แล้วอยู่กับคุณป้าก่อนค่ะ"
" จ้า ตามใจละกัน พี่มีขนมมาฝากด้วยนะ" ฟางชูกล่องเค้กขึ้น
" เย้ พี่ฟาง/น้าฟาง น่ารักที่สุดเลย"
" อะแห่มๆ อะแห่มๆ" ป๊อปส่งเสียงให้ทุกคนสนใจ
" พี่ป๊อป/ปะป๊า ด้วย" เด็กสองคนพูดพร้อมกัน
" ป่ะ ไปทานข้าวกันดีกว่า คุณพ่อลงมาแล้ว" แม่ชวนทันทีที่ประมุกข์ของบ้านเดินลงมา
หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จ ป๊อปก้ไปคุยเรื่องานกับคุณพ่อ ฟางก็นั่งเล่นกับแม่ เด็กๆก็แยกไปดูการ์ตูน
" ฟาง เมื่อคืนปาร์ตี้สนุกไหมลูก"
" สนุกค่ะคุณแม่ คุณแม่ค่ะ ฟางแวะไปเอายามาให้นะค่ะ"
" ขอบใจนะลูกที่เป็นห่วงแม่"
" คุณแม่ก็เหมือนแม่ฟาง ช่วงนี้วูบไหมค่ะ"
" ไม่แล้วจร้า สงสัยไม่มีเรื่องเครียด"
" ค่ะ คุณแม่อย่าโหมงานหนักมากนะค่ะ ความดันจะขึ้นได้อีก"
" แม่โชคดีจริงๆ ที่มีเราเป็นลูกสะไภ้" กอดฟางอย่างเอ็นดู
" ฟางก็ดีใจ ที่ได้รู้จักคุณแม่ค่ะ" เธอกอดท่านตอบ
" แล้วกลับไปทำงานวันไหนละลูก"
" ก็คง อีกสองวันค่ะคุณแม่ ลาอีกทีคงใกล้ๆ งานแต่งเลยค่ะ"
" อืม งั้นเอาเด็กๆไว้นี่แหละ เดี๋ยวเหนื่อย"
" แต่............"
" ฟินอยู่ที่นี่แหละค่ะ เดี๋ยวมีอะไรจะโทหา แต่พี่ฟางกับพี่เฟย์แวะมาบ่อยๆละกัน" น้องฟินที่จู่ๆตอบขึ้น
" มาตอนไหนนะเรา"
" พอดีลงมาทานน้ำนะค่ะ"
" เย้ ปูเป้มีเพื่อนแล้ว น้าฟางให้พี่ฟินอยู่นี่ก่อนนะค่ะ"
" คุณแม่เหนื่อยแน่ๆ" เธอหันไปยิ้มพูดแซวแม่ป๊อปปี้ ก่อนทั้งคู่จะหัวเราะกัน
" อ่าว หัวเราอะไรกันสาวๆ" คุณพ่อกับป๊อปปี้เดินเข้ามาก็ถามขึ้น
" คุณค่ะ หนูฟินกับยายปูเป้ จะอยู่บ้านเรานะค่ะ" ตอบสามีอย่างดีใจ
" เหรอ ดีจังพ่ออยากมีหลานเร็วๆ" พ่อตาเอ่ยแซวฟาง ฟางได้แต่ก้มหน้าอาย
" รับทราบครับพ่อ" ป๊อปปี้เอ่ยแซวเสริม ทำให้ฟางอายไปใหญ่
หลังจากที่คุยกันเสร็จ ทั้งคู่ก็ขอแยกตัวกลับ
" ฟางไปก่อนนะค่ะคุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ น้องฟิน ปูเป้ อยากไปนอนบ้านวันไหน โทรบอกพี่นะ พี่จะมารับค่ะ"
" ป๊อปไปนะครับ "
บอกลาทั้งหมดเสร็จก็ขับรถกลับมาบ้านทันที เพราะนี่ก็ปาไปสามทุ่มแล้ว
" อ่าว มาแล้วเหรอค่ะพี่ฟาง"
" อ่ะ ของฝาก" ยื่นถุงขนมให้น้องสาว
" เย้ พี่ฟางคืนนี้เฟย์ขอนอนด้วยซิ เมื่อกี้ เขื่อนเล่าเรื่องผีให้ฟัง เฟย์กลัว "
" เห้ย ได้ไง ไม่ได้ๆ ไอ้เขื่อน แกนอนกับเป็นเพื่อนเฟย์เลย" ป๊อปปี้ดวยวาย หันไปบอกเพื่อนที่นั่งอยู่โซฟางอีกตัวนึง
" แหม หวงจังนะพี่ป๊อป ไม่รู้แหละ เฟย์จะนอนกับพี่ฟาง"
" ไม่ได้ พี่ก็กลัวผี ไอ้เขื่อน" หันไปตวาดใส่เพื่อน
" กูจะนอนเป็นเพื่อนเฟย์แล้ว แต่เฟย์ไม่ยอมว่ะ แล้วมึงกลัวผีตั้งแต่เมื่อไหร่กันว่ะ"
" เมื่อกี้นี่เลย ไม่เอาแล้ว ฟางป่ะ" ดึงแขนแฟนสาวที่ทำหน้างงๆ เดินขึ้นบ้านไป ทิ้งคนข้งล่างหัวเราะอบใจ
กับอาการติดพี่สาวของพี่เขยตัวเอง ก่อนจะส่งแฟนหนุ่มกลับบ้าน แล้วขึ้นนอน
" ป๊อป ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ" ออกมาจากห้องน้ำ บอกคนที่นอนดูทีวีให้ลุกไปอาบน้ำ
" ครับ ทำไมวันนี้หอมจัง" เข้าไปกอดฟางแล้วหอมแก้ม
" ไปอาบน้ำ ฟางจะได้เรียกเฟย์มานอนด้วย" พอฟางพูดจบ คนเอาแต่ใจอย่างเค้าก็หันกลับ ไม่ยอมอาบซะดื้อๆ
" อ่าว อะไรอีกละค่ะ หน้ามุ่ยเชียว"
" ไม่เอา ไม่เรียกเฟย์"
" งั้นฟางไปนอนกับเฟย์ก็ได้"
" ไม่เอา ป๊อปกลัว"
" หือ กลัวก็ต้องมานอนรวมกันเยอะๆซิค่ะ"
" นะๆๆ นอนกันสองคนนะ น๊าๆๆๆๆๆ" อ้อนแฟนสาว
" ป๊อป รูนะคิดอะไรอยู่นะ"
" โหววว นะครับ ไม่ต้องเรียกเฟย์เรา เราจะแต่งงานกันแล้วนะ ฟางต้องหัดให้น้องนอนคนเดียว"
" เหรอ เหตุผลดีจัง ยายเฟย์ยี่สิบกว่าแล้วนะป๊อป" แซวแฟนหนุ่มที่ให้เหตุผลมั่วๆไปเรื่อย
" เอาละ งั้นป๊อปอาบน้ำ ฟางไปหาเฟย์ก่อน "
" ไม่เอา ป๊อปไปด้วย เดี๋ยวฟางไม่ยอมกลับห้อง"
" ตามใจละกัน" ยิ้มส่ายหัวนิดๆกับอาการของป๊อปปี้ จะมีใครบ้างเนี่ย ที่เห็นมุมนี้ของเค้า
" ก๊อกๆ ยายเฟย์ นอนหรือยัง"
" อ่าวพี่ฟาง มานอนกัเฟย์เหรอ " พูดแซวป๊อปปี้ ตาก็กวนป๊อปปี้
" อืม พี่มานอนด้วย" เห็นหน้าน้องสาวเลยอำต่อทันที
" ไม่ได้ เฟย์ไปนอนได้แล้ว พี่ต้องคุยเรื่องงานแต่งกับฟาง" ดึงแขนแฟนสาวที่กำลังจะเข้าห้องเฟย์
" อย่าคุยดึกเสียงดังนะพี่ป๊อป อีกอย่าง คอพี่ฟางจะช้ำ อิอิ" แซวพี่เขยกับพี่สาวก่อนปิดประตูหนีไป
" ยายเฟย์" ว่าน้องสาว แล้วจ้องแฟนหนุ่มที่ยิ้มไม่หุบ ทีเมื่อกี้ละหน้าบึ้งเชียว
ก่อนจะเดินกลับห้องไป....
อย่าลืม BE FORGET เผลอรัก อีกครั้งจนได้
ฝากด้วยนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ