ไขรหัสหัวใจ ปิดตำนานเจ้าชายปีศาจ

โทโมะกระดนหนีแก้วขึ้นอยู่บนต้นไม้ แต่แก้วยังไม่ลดละความพยายามปีนตามมาอีก
โทโมะ : ขึ้นมาทำไม
แก้ว : ก็นายขึ้น ฉันก็ขึ้นมั่ง
โทโมะ : เดี๋ยวก็ร่วงลงไปตายหรอก
แก้ว : ที่นายยังไม่กลัวเลยแล้วฉันจะไปกลัวทำไมเนอะ
โทโมะ : เธอ!!
อยู่ๆลมก็แรงขึ้นมาทำแก้วพลาดจะร่วงแต่โทโมะดึงไว้ก่อนหน้าทั้งสองเลยชนกัน โทโมะหัวใจเต้นแรงจนตัวเองยังแปลกใจเพราะเค้าไม่เคยได้ใกล้ชิดผู้หญิงมาก่อนวันๆเอาแต่จับคนโยนลงกระทะ
โทโมะ : จะกอดฉันอีกนานไหม๊(มองมือแก้ว
แก้ว :อะ เออโทดที(เอามือออกแล้วทำท่าปัดมือ)
โทโมะ : ลงไป!!
แก้ว ; ไม่!!
โทโมะ : อยากตายใช่ไหม๊
โทโมะพลักแก้วลงมา แก้วไวกว่าคว้าตัวโทโมะทันเลยหล่นลงมาทั้งคู่ ปากประกบปากอย่างพอดิบพอดี ในท่าที่แก้วนอนอยู่บนตัวโทโมะ
แก้ว : นาย(เอาปากออกจาโทโมะ)
โทโมะ : ลุกออกไปเลยยัยบ้า
แก้ว : นายก็เอามือออกจากหน้าอกฉันซิ
โทโมะสะดุงเล็กน้อยก่อนจะกลับเข้าสู่โหมดปกติเอามืออกจากหน้าอกแก้ว 
โทโมะ : เล็กแล้วยังจะมาห่วงอีก
เดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
แก้ว : นาย นายจะไปไหนเนี่ยเดินช้าๆหน่อยตามไม่ทันแล้ว
โทโมะ : ไม่ทันก็หยุดตามซิ
แก้ว : ไม่ได้!
วิ่งตามโทโมะจนถึงเวลาเข้าเรียน
แก้ว : นายเป็นนักเดินเร็วทีมชาติไง ขนาดฉันวิ่งยังตามไม่ทันอ่ะ
โทโมะ : เธอพูดมากว่ะ
แก้ว : นั่นมันนิสัยฉัน
โทโมะ : แต่ฉันไม่ชอบ
แก้ว : ฉันก็ไม่ชอบนิสัยนายเหมือนกันคนอะไรพูดน้อยยิ่งกว่าคนอีก หรือว่านายไม่ใช่คน
โทโมะ : เธอ!!
แก้ว : อยากตายใช่ไหม555นายพูดคำนี้จนฉันจำได้แล้วอ่ะ
โทโมะ : เธอ
อาจารย์ : นักเรียนเย็นนี้ม.6มีประชุมตอน5.30น๊ะ ไปกันให้ครบด้วยหล่ะห้ามโด
นักเรียน : คร้า/ครับ
 
 
6.30 หลังเลิกประชุม
ฟาง : แก้วกลับบ้านยังไงเนี่ย เดินกลับไม่ปลอดภัยแนน่
แก้ว : กลับได้ไม่ต้องป็นห่วง
เฟย์ : กลับกับฉันก็ได้
แก้ว : มันคนล่ะทางกันยัยบ้า แล้วฟางอ่ะกลับยังไง
ฟาง : คงแท๊กซี่มั๋งวันนี้แม่กับพ่อไม่อยู่
แก้ว : ไม่ดีมั่งผู้หญิงกลับแท๊กซี่คนเดีญวอันตรายจะตายไป งั้นเอางี้ดีกว่า...
"พี่ป๊อปว่างไหม๊"
(ว่างแก้วมีอะไร)
"แค่จะบอกว่าให้มารับฟางไปส่งที่บ้านที"
(ได้ซิรอคำนี้มานาน)
แก้ว : เรียบร้อยเดี๋ยวพี่ป๊อปมารับฟางรอก่อนน๊ะ
ฟาง : ขอบคุณมากจ๊ะแก้ว
แก้ว : อ่าไม่เป็นไรงั้นไปก่อนน๊ะเดี๋ยวจะมืดมากกว่านี้
เฟย์/ฟาง : จร้า
แก้วเดินมาเรื่อยๆก็รู้สึกว่าามีคนเดินตามอยู่ หันกลับไปดูมีโจรวิ่งมากรนะชากกระเป๋านักเรียนไป
แก้ว : เฮ้ย!!หยุดน๊ะ
แก้วพยายามวิ่งตามสุดทีน
แก้ว : หยุดๆๆๆไอ้เวลเอ้ยบอกให้หยุดเหนื่อยแล้วน๊ะโว้ย
ก้มลงถอดรองเท้าแล้วเขวียงไปโดนหัวโจรพอดี แต่มันก็ยังไม่ยอมหยุดวิ่ง แก้วเลยวิ่งตามจนสุดกำแพง
แก้ว : เอากระเป๋าฉันคืนมา
โจร : มีปัญญาก็มาเอาไป
ถือกระเป๋ษล่อแก้วอย่างสบาบใจ
บัค!1 โทโมะโผล่มาไหนก็ไม่รู้ ขว้ากระเป๋าที่โจรยังมึนๆอยู่โยนให้แก้ว
โจร : แก ไอ้เด็กบ้า
ทั้งแก้วและโทโมะจะเดินออกไปพบว่ามีโจรกลุ่มใหญ่ดักอยู่ข้างหน้า
...............................................................................
จบไปอีกแล้ว อ่านแล้วเม้นกันเยอะด้วยน๊ะจ๊ะ(โหวดนิดหน่อยก็จะดีมากเลย55)
รักลีดเดอร์จุฟม๊วฟ