ไขรหัสหัวใจ ปิดตำนานเจ้าชายปีศาจ

เขื่อน                งั้นไปนะ

 

 

ลาสั้นๆแล้วเดินไปที่รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว ขับออกไปได้สักพักก็นึกได้ว่า เคยสัญญาไว้ว่าจะไม่มาให้เห็นหน้า

 

 

อีก ตบพวงมาลัยรถอย่างเซ็งๆเลี้ยวกลับไปยังบ้านพักชานเมืองหลังเดิม

 

 

เขื่อน  : ใครมาที่นี้

 

 

สังเกตุเห็นประตูบ้านและหน้าต่างถูกเปิดออก เดินเข้าไปในสำรวจดูว่าใครที่แอบเข้ามาในบ้านของตน

 

 

มองไปยังหญิงสาวที่นั่งชันเข่าหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างพลางถอดสายตาออกไปอย่างเมอลอย แม้จะเห้นเพียง

 

 

ข้างหลังก็รู้ว่าเธอกำลังร้องไห้เพราะหญิงสาวใช้หลังมือปาดที่ดวงตาบ่อยๆ ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ๆ

 

 

‘กลิ่นหอมนี้มัน’

 

 

เมื่อเข้ามาใกล้ๆก็ได้กลิ่นกายสาวคุ้นจมูก

 

 

‘เฟย์’

 

 

เป็นหญิงสาวจริงๆแล้วเธอมาทำอะไรที่นี้หล่ะ ชายหนุ่มตัเสินใจเดินออกไปเมื่อรู้ว่าคนที่นั่งอยู่คือหญิงสาว ได้แต่

 

 

ยืนแอบมองอยู่

 

 

Faye Say

 

 

เฟย์  : ฮึก ฮึก...

 

 

ฉันไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร ทำไมต้องมาที่นี้ด้วย บ้านหลังนี้มันคือความทรงจำอันเลวร้ายแต่ฉันก็ยังเลือกที่จะ

 

มา....เพียงแค่หวังว่าจะเจอใครบ้างคน เค้าจะคิดถึงฉันบ้างรึเปล่า นับตั้งแต่วันนั้นไม่มีวันไหนที่ฉันจะไม่นึกถึงเค้า 

 

 

ฉันยอมรับว่าใจง่ายยอมให้เค้าง่ายๆและก็รักเค้าง่ายๆ...เฮือกเมื่อไรฉันจะหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้สักที

 

 

 End Faye Say

 

 

หันหลังกลับมาเห็นร่างของใครบ้างคนแว๊บๆ เดินตรงไปยังที่เห็นทันที ชายหนุ่มหลบอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่ทันสายตา

 

 

ไวกว่าเสมอเธอเห็นแต่ทำเป็นไม่รู้ อยากจะรู้ว่าเค้าจะออกมาหาเธอไหม ยืนรอดูอยู่สักพักจนแน่ใจว่าเค้าไม่ออกมา

 

 

แน่ หญิงสาวถึงกลับปล่อยโห้ออกมาทรุดตัวลงกับพื้นข้างเตียง

 

 

เฟย์  : ทำไม ทำไมนายไม่ออกมา ฮึก ฮึก

 

 

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ยังคงไม่รู้ตัวว่าหญิงสาวเห็นเขาแล้ว

 

 

เฟย์  : ฮึก ฮึก ฮืออทำไมหลบทำไม ไหนบอกว่ารักกัน

 

 

เสียงใสสะอื้นให้รุนแรงจนตัวโยนแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมที่จะออกมา

 

 

เฟย์  : อะฮึกก...ออกมาเร็วฉันรออยู่ ฮึกก~ทำไม ทำไม

 

 

หญิงสาวคร่ำครวญอยู่นานแต่ชายหนุ่มมัวแต่คิดถึงคำที่บอกไว้ว่าจะไม่มาให้เห็นหน้าตามที่หญิงสาวได้สั่งไว้ หญิง

 

สาวร้องเรียกจนหมดแรง

 

 

เฟย์  : ฮึกก...ทำไม ไม่อยากเจอฉันขนาดนั้นเลยเหรออ....ฮึกแต่ฉันอยากเจอนายระรู้ไหมอยากเจออยากเห็น

 

 

หน้า ฮึกก.......ฉันรักนายไปแล้ววว

 

 

ประโยคสุดท้ายแผ่วเบาจนชายหนุ่มที่ยืนฟังอยู่ไม่ได้ยิน

 

 

 

ฟลึบบ~

 

 

หญิงสาวสลบไปกับพื้นห้อง นั่นแหละชายหนุ่มจึงออกมาดู

 

 

เขื่อน  : เฟย์ เฟย์...เป็นอะไร เป็นอะไรเฟย์

 

 

ก็ยังคงหมดสติไม่รู้เรื่อง ชายหนุ่มอุ้มมาที่รถแล้วรีบพาไปโรงพยาบาล

 

 

 

2ชั่วโมงผ่านไป

 

 

เขื่อน  : หมอครับเธอเป็นเป็นไงบ้าง

 

 

หมอ  : คุรเป็นญาติคนไข้รึเปล่าครับ

 

 

เขื่อน  : อะเอ่อ...ใช่ครับ

 

 

หมอ  : งั้นเชิญด้านนี้ดีกว่าครับ

 

 

เดินนำชายหนุ่มไปที่ห้อง

 

 

หมอ  : หมอจะรายงานอาการของคนไข้เบื่อต้นก่อนละกันนะครับ มองเผินๆก็เหมือนว่าไม่เป็นอะไรหรอกครับ แต่

 

ถ้าตรวจดูแล้วเธอเข้าขั้นมีอาการทางสมองนะครับ คือหมอหมายถึงโรคเครียดหน่ะครับ เธอเครียดสะสมมาเป็นเวลา

 

นาน ไม่ทราบว่าคนไข้ปกติแล้วร่าเริงรึเปล่าครับ

 

 

เขื่อน  : ก็ร่าเริ่งนะครับ

 

 

หมอ  : หมอจะบอกว่าเธอเก็บกดนะครับเธอพยายามปิดกันตัวเองกับโลกปัจจุบันง่ายๆก็คือเธอไม่อยากตื่นขึ้นมา

 

อีกแล้ว

 

 

เขื่อน  : ไม่ได้นะครับหมอ ยังไงเธอก็ต้องตื่น

 

 

หมอ  : ครับ แต่ร่างกายและจิตใจของเธอไม่อยากกลับมานะครับ แล้วอีกอย่างเธอก็กำลังตั้งภรรค์อ่อนๆด้วย เดือน

 

 

กว่าๆแล้วครับ

 

 

เขื่อน  : ท้อง!!

 

 

หมอ  : ครับเธอท้อง ปัญหาก็เลยอยู่ตรงนี้ถ้าเธอไม่ตื่นขึ้นมาเด็กอาจจะหลับตามแม่ของแกไปก็ได้

 

 

เขื่อน  : ทำไมหมอไม่ปลุกเธอหล่ะ

 

 

หมอ  : มันเป็นอาการที่คนไข้ไม่อยากรับรู้อะไรต่อให้เราเรียกจนตายเธอก็ไม่ตื่นหรอกครับเพราะเธอไม่อยากตื่น

 

ไง

 

 

เขื่อน  : มีวิธีไหมครับ ทำให้เธอฟื้นที่ผมขอร้อง

 

 

หมอ  : หมอเต็มที่อยู่แล้วครับเราจะรอดูอาการเธอ7วัน ถ้าหลังจากนั้นไปเธอไม่ฟื้นก็คือจะไม่ฟื้นแล้ว หมอก็จน

 

 

ปัญญาเหมือนกัน เราก็ได้แต่หวังว่าเธอจะตื่นขึ้นมา

 

 

เขื่อน  : ครับ

 

 

ยกมือไหว้แล้วเดินออกไป เขากำลังจะมีลูก เจ้าตัวน้อยเกิดมาในวันนั้นวันที่ชายหนุ่มได้ทำร้ายหญิงสาว เธอต้อง

 

 

เจ็บปวดมากมาย แค่วันเดียวก่อเกิดสิ่งมีชีวิตที่มีค่าสำหรับชายหนุ่ม พูดแทบไม่ออกว่าดีใจเพียงได้ที่มีลูก และก็

 

ต้องสะอึกเมื่อรู้ว่าแม่ของลูกไม่อยากตื่นขึ้นมา

 

 

‘เป็นเพราะฉันแท้ๆ ทำไมทุกอย่างมันถึงเป็นแบบนี้ว่ะ’

 

 

เดินอารมณ์เสียมาที่ห้องพักหญิงสาว

 

เขื่อน  : เฟย์ครับ...เขื่อนขอโทษเฟย์อย่าทิ้งเขื่อนไปนะ...เฟย์

 

 

นั่งลงข้างๆมือหนาลูบท้องแบนราบของหญิงสาว

 

 

เขื่อน  : พ่อไม่ดีเอง ตัวน้อยพ่อฝากบอกแม่เราหน่อยได้ไหม ว่ากลับมาเถอะพ่อคิดถึง บอกแม่เราทีว่าพ่อรักแม่

 

 

ถึงแม้ว่าแม่จะไม่ได้รักก็ตามที ช่วยพ่อพูดกับแม่ที เราจะได้ออกมาเจอกันไงครับ

 

 

แนบใบหน้าเข้าที่หน้าท้องคุยกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในนั้น ชายหนุ่มยังคงเฝ้าหญิงสาวอยู่ทุกวันไม่ยอมไปไหนจนมาถึง

 

 

 

วันสุดท้าย

 

 

เขื่อน  : เฟย์...ตื่นเถอะ

 

 

เรียกหญิงสาวตั้งแต่เช้ายันดึกตอนนี้ก็4ทุ่มแล้ว

 

 

หมอ  : เราทำเต็มที่สุดครับ เธอไม่อยากกลับมาจริงๆ ขอตัวนะครับ

 

 

เขื่อน  : เฟย์~.....เขื่อนรักเฟย์ครับ

 

 

ก้มลงกระซิบที่ริมหูของหญิงสาว

 

 

 

+

 

+

 

+

 

+

 

+

 

 

ป๊อปปี้  : ท่านพ่อน้องคงจะอยากอยู่กับคนรักของเขา

 

 

บอกพ่อตนขณะที่เดินมายังทุ่งดอกเดซี่ที่อยู่กลางป่าเพื่อมารับดวงวิญญาณ

 

 

พ่อโทโมะ  : เจ้าเข้าไปรับวิญญาณออกมาที

 

 

พูดเมื่อเดินมาถึงบริเวณใกล้ทุ่งเคซี่

 

 

ป๊อปปี้  : ครับ

 

เดินตรงเข้าไปคนเดียว

 

 

ทุ่งดอกเดซี่ที่เคยเบ่งบานสะพรั่งกลับเหี่ยวเฉาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขนาดดอกไม้ยังรับรู้ถึงความเศร้าโศกของ

 

คนทั้งคู่ ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาร่างของน้องชายและคนรักของน้องชาย

 

 

ป๊อปปี้  : ทำไมถึง.....

 

 

สีหน้าบ่งบอกถึงความประหลาดใจกับภาพตรงหน้า ร่างทั้งสองร่างยังคงนอนกอดกันแน่นราวกลับคนหลับจริงๆ

 

ร่างกายไม่ยอมเน่าเปื่อยแม้ว่าทั้งคู่จะสิ้นลมหายใจมาเป็นเวลาร่วมเดือนแล้วก็ตาม ป๊อปปี้ก้มลงใช้มือแตะสัมผัสที่

 

ร่างของทั้งคู่ ความอุ่นยังคงแผ่ซ่านมาถึงตัว ทั้งคู่ไม่เหมือนคนที่จากไปแล้วเลยสักนิด ร่างกายไม่สลายและไม่เย็น

 

เชียบเหมือนคนตายทั่วๆไป รึว่าจะเป็นเพราะ...........................................................

 

 

 

ความหมายของดอกซี่.......................................................................

 

 

ป๊อปปี้คลี่ยิ้มออกมาก่อนจะยืนขึ้น

 

 

ป๊อปปี้  : น้องชายครั้งนี้เจ้าชนะ

 

 

เดินกลับออกไปมือเปล่าถึงให้ร่างทั้งคู่นอนกอดกันไว้เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

..............................................................................................................

มาอัพแล้วนะคะอ่านแล้วเม้นๆโหวดๆทีนะคะ

อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วฝากด้วยนะคะ

 

ปล.ฮ่าฮ่าลูกสาวค๊าแม่ทำตามที่บอกไว้แล้วนะลี้ลับไงJ

ถ้าเม้นเยอะพรุ่งนี้จะมาอัพอีกตอนนะคะ

รักลีดเดอร์จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ