ไขรหัสหัวใจ ปิดตำนานเจ้าชายปีศาจ
9.1
28)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโทโมะ แก้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวเสียงดังก้องแต่ก็ไร้วี่แววที่ร่างบางจะกลับมามีลมหายใจอีกครั้ง เธอจากไปแล้วจริงๆ
โทโมะ ไม่ต้องการ ท่าต้องอยู่โด่ดเดียวโดยไร้แก้ว โมะอยู่ไม่ได้
ร่างสูงยังคงโอบกอดร่างเล็กว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อย
พ่อโทโมะ ขวักหัวใจนางออกมาเร็วได้เวลาแล้ว
ร่างสูงยังคงนั่งนิ่งไม่สนใจคำพูด พี่ชายคนโตที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับหันหลังให้ด้วยความสลดใจ ร่างสูงใช้สอง
มือช้อนร่างบางขึ้นมาอุ้มไว้แนบอกอุ้มลงจากแท่นพิธีแล้วมุ่งหน้าเดินไปยังป่าทึบ ไม่สนใจคำทัดทานต่อว่าของผู้
เป็นพ่ออีกแล้ว วินาทีนี้ขอแค่ได้อยู่กับเธอ เธอผู้เป็นที่รักให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือสิ่งเดียวที่ชายหนุ่ม
ปรารถนา เดินลึกเข้ามาในป่าแต่แทนที่ในป่าลึกจะมีต้นไม้มากมายแต่ที่นี้กลับมีทุ่งดอกไม้กว้าง
‘ดอกเดซี่’
หย่อนตัวนั่งลงกลางทุ่งกอดร่างหญิงสาวที่ไร้ลมหายใจแนบแน่น มือหนาลูบไปที่บาดแผลที่หน้าอกไว้เพื่อระงับการ
ไหลของเลือด
โทโมะ ต้องใช้อะไรแลก แก้วถึงจะฟื้นบอกที่ได้ไม๊
พูดกับร่างบางที่ไร้ลมหายใจ แล้วหลับตานิ่งข่มความเจ็บปวดในใจ
เวลา...ยังคงหมุนไปเรื่อยๆ
ไม่ว่าจะหลับ หรือตื่น ภาพหญิงสาวก็ยังติดตาชายหนุ่ม ย้อนให้คิดถึงวันวาน
อยากให้เธอรับรู้...
เธอรู้...ว่าเขายังเพลงของเธอเสมอ
เธอรู้...ว่าเขาไม่เคยห่างเธอไปไหนเลย
และวันนี้...จะเป็นวันสุดท้าย
เข็มนาฬิกา...ยังคงเดินต่อไป
ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดไปเองหรือเปล่าที่เวลาเหมือนหยุด...แค่เพียงเที่ยงคืน
ที่ทำได้ตอนนี้คือการกอด กอดหญิงสาวให้ได้นานที่สุด
If I got down on my knees and I pleaded with you,
If I crossed a million oceans just to be with you, Would you ever let me down.
Because I love you, love you, love you, so I don’t let me down.
Will I’m sorry if it sounds kinds bad, it’s just that I’m worried,
Yes, I’m so worried that you’ll let me down.
Because I love you, love you, Ooh, I love you, love you, love you…
เพลงนี้ ที่เธอและเขาร้องร่วมกันในวันที่ทั้งร่างกายและหัวใจเป็นของกัยและกัน...
พระจันทร์ลอยเด่นอยู่ทามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด
เที่ยงคืนแล้ว...วันครบรอบของเขา
และเมื่อคืนนี้ไม่ได้มีพิธีเกิดขึ้น...ชายหนุ่มต้องได้รับการลงโทษตามกฎ
โทโมะ : เราจะไปอยู่ด้วยกันนะแก้ว
เอนกายนอนลงแนบข้างหญิงสาวกอดไว้แน่นหลับตาลง
....................
เมื่อเวลาล้วงเลยไป ไม่เสียงลมหายใจของคนทั้งคู่อีกต่อไป
ร่างสองร่างนอนกอดกันเหมือนคนนอนหลับ...แต่เป็นการหลับไหลอย่างไม่มีวันตื่น
บทพิสูจน์ความรักของทั้งคู่สิ้นสุดลงแล้ว ไม่อาจมีใครที่ฝืนชะตาได้
การจากไปทามกลางดอกเดซี่...ความรักที่มีให้กันถักทอเป็นสายใยผูกหัวไจสองดวงไว้ด้วยกัน
แก้วและโทโมะจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
Loeved of Daisy
……………………………………………………..
+
+
+
ป๊อปปี้ : เขื่อนทำอะไร
เรียกน้องชายที่ยังคงนั่งเหมอลอยอยู่
เขื่อน : เปล่า...พี่โมะหล่ะ
ป๊อปปี้ : กำลังจะผ่านช่วงที่เลวร้ายที่สุดไปได้
เขื่อน : ขอโทษที่ดูแลผู้หญิงคนนั้นไว้ไม่ได้
ป๊อปปี้ :มันเป็นโชคชะตาเราฝืนมันไม่ได้
เขื่อน :พี่โมะไม่ยอมแล้ว คนต่อไปคงต้องเป็นเขื่อนซินะ
ป๊อปปี้ : ไหนว่าเจอคนสำคัญแล้วไงหล่ะ
เขื่อน : ใช่คิดว่าเจอแล้ว...แต่เธอคงไม่คิดว่าเขื่อนใช่สำหรับเธอ
ป๊อปปี้ : คำว่าคู้แท้ไม่ใช่จะใช้กับใครก็ได้ แต่มันจะใช้ได้กับคู้ของเราจริง
เขื่อน : เข้าใจแต่นี้เขื่อนรู้สึกว่าใช่ แค่เธอเหมือนรังเกียจ
ป๊อปปี้ : ก้ไปทำอะไรเค้าไว้หล่ะ
เขื่อน : ก็รู้ว่าผิดแต่จะให้ทำไง แล้วเธอก็ไปไหนแล้วก้ไม่รู้
ป๊อปปี้ :นี้ถ้ารักแล้วไม่คิดจะตาม คราวนี้เห็นที่จะต้องมีการหลั่งน้ำตาของยมทูตคนสุดท้องอีกเป็นแน่
เขื่อน : ไม่เขื่อนไม่ยอมหรอกไม่อยากฆ่าคนที่ตัวเองรักเหมือนกัน...ว่าแต่พี่สาวคนสวยนั่นไปไหนเหรอ
ป๊อปปี้ : แกจะยุ่งอะไร
เขื่อน : คิดถึง อยากเจอหน้า
ป๊อปปี้ : เฮ้ยๆคนนั้นนะของฉันอย่ามายุ้ง ของใครก็ของมันซิ
ไม่วายจะออกอาการหึงหวงแฟนสาว
เขื่อน : แหย่เล่นนะ ตามประสาคนอกหัก แบบนี้เหรอที่เค้าเรียกว่าอกหัก
ป๊อปปี้ : ไอ้น้องบ้าถ้าไม่ไปตามง้อเค้า คราวนี้คงอกหักจริงๆเป็นแน่
เขื่อน : งั้นไปนะ
ลาสั้นๆแล้วเดินไปที่รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว
...............................................
เรียบร้อยค๊าาาาาาามาตามสัญญา(กับใครบ้างคน)
อัพแล้วนะคะ
มาอ่านก็ฝากเม้นๆ โหวดๆด้วยนะคะ
ไม่ยากเกินไปใช่ไม๊ถ้าอยากอ่านตอนต่อไปต้องทำยังไรนะ อิอิ รักลีดเดอร์จณวฟฟฟฟฟ
ตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวเสียงดังก้องแต่ก็ไร้วี่แววที่ร่างบางจะกลับมามีลมหายใจอีกครั้ง เธอจากไปแล้วจริงๆ
โทโมะ ไม่ต้องการ ท่าต้องอยู่โด่ดเดียวโดยไร้แก้ว โมะอยู่ไม่ได้
ร่างสูงยังคงโอบกอดร่างเล็กว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อย
พ่อโทโมะ ขวักหัวใจนางออกมาเร็วได้เวลาแล้ว
ร่างสูงยังคงนั่งนิ่งไม่สนใจคำพูด พี่ชายคนโตที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับหันหลังให้ด้วยความสลดใจ ร่างสูงใช้สอง
มือช้อนร่างบางขึ้นมาอุ้มไว้แนบอกอุ้มลงจากแท่นพิธีแล้วมุ่งหน้าเดินไปยังป่าทึบ ไม่สนใจคำทัดทานต่อว่าของผู้
เป็นพ่ออีกแล้ว วินาทีนี้ขอแค่ได้อยู่กับเธอ เธอผู้เป็นที่รักให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ คือสิ่งเดียวที่ชายหนุ่ม
ปรารถนา เดินลึกเข้ามาในป่าแต่แทนที่ในป่าลึกจะมีต้นไม้มากมายแต่ที่นี้กลับมีทุ่งดอกไม้กว้าง
‘ดอกเดซี่’
หย่อนตัวนั่งลงกลางทุ่งกอดร่างหญิงสาวที่ไร้ลมหายใจแนบแน่น มือหนาลูบไปที่บาดแผลที่หน้าอกไว้เพื่อระงับการ
ไหลของเลือด
โทโมะ ต้องใช้อะไรแลก แก้วถึงจะฟื้นบอกที่ได้ไม๊
พูดกับร่างบางที่ไร้ลมหายใจ แล้วหลับตานิ่งข่มความเจ็บปวดในใจ
เวลา...ยังคงหมุนไปเรื่อยๆ
ไม่ว่าจะหลับ หรือตื่น ภาพหญิงสาวก็ยังติดตาชายหนุ่ม ย้อนให้คิดถึงวันวาน
อยากให้เธอรับรู้...
เธอรู้...ว่าเขายังเพลงของเธอเสมอ
เธอรู้...ว่าเขาไม่เคยห่างเธอไปไหนเลย
และวันนี้...จะเป็นวันสุดท้าย
เข็มนาฬิกา...ยังคงเดินต่อไป
ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดไปเองหรือเปล่าที่เวลาเหมือนหยุด...แค่เพียงเที่ยงคืน
ที่ทำได้ตอนนี้คือการกอด กอดหญิงสาวให้ได้นานที่สุด
If I got down on my knees and I pleaded with you,
If I crossed a million oceans just to be with you, Would you ever let me down.
Because I love you, love you, love you, so I don’t let me down.
Will I’m sorry if it sounds kinds bad, it’s just that I’m worried,
Yes, I’m so worried that you’ll let me down.
Because I love you, love you, Ooh, I love you, love you, love you…
เพลงนี้ ที่เธอและเขาร้องร่วมกันในวันที่ทั้งร่างกายและหัวใจเป็นของกัยและกัน...
พระจันทร์ลอยเด่นอยู่ทามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด
เที่ยงคืนแล้ว...วันครบรอบของเขา
และเมื่อคืนนี้ไม่ได้มีพิธีเกิดขึ้น...ชายหนุ่มต้องได้รับการลงโทษตามกฎ
โทโมะ : เราจะไปอยู่ด้วยกันนะแก้ว
เอนกายนอนลงแนบข้างหญิงสาวกอดไว้แน่นหลับตาลง
....................
เมื่อเวลาล้วงเลยไป ไม่เสียงลมหายใจของคนทั้งคู่อีกต่อไป
ร่างสองร่างนอนกอดกันเหมือนคนนอนหลับ...แต่เป็นการหลับไหลอย่างไม่มีวันตื่น
บทพิสูจน์ความรักของทั้งคู่สิ้นสุดลงแล้ว ไม่อาจมีใครที่ฝืนชะตาได้
การจากไปทามกลางดอกเดซี่...ความรักที่มีให้กันถักทอเป็นสายใยผูกหัวไจสองดวงไว้ด้วยกัน
แก้วและโทโมะจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
Loeved of Daisy
……………………………………………………..
+
+
+
ป๊อปปี้ : เขื่อนทำอะไร
เรียกน้องชายที่ยังคงนั่งเหมอลอยอยู่
เขื่อน : เปล่า...พี่โมะหล่ะ
ป๊อปปี้ : กำลังจะผ่านช่วงที่เลวร้ายที่สุดไปได้
เขื่อน : ขอโทษที่ดูแลผู้หญิงคนนั้นไว้ไม่ได้
ป๊อปปี้ :มันเป็นโชคชะตาเราฝืนมันไม่ได้
เขื่อน :พี่โมะไม่ยอมแล้ว คนต่อไปคงต้องเป็นเขื่อนซินะ
ป๊อปปี้ : ไหนว่าเจอคนสำคัญแล้วไงหล่ะ
เขื่อน : ใช่คิดว่าเจอแล้ว...แต่เธอคงไม่คิดว่าเขื่อนใช่สำหรับเธอ
ป๊อปปี้ : คำว่าคู้แท้ไม่ใช่จะใช้กับใครก็ได้ แต่มันจะใช้ได้กับคู้ของเราจริง
เขื่อน : เข้าใจแต่นี้เขื่อนรู้สึกว่าใช่ แค่เธอเหมือนรังเกียจ
ป๊อปปี้ : ก้ไปทำอะไรเค้าไว้หล่ะ
เขื่อน : ก็รู้ว่าผิดแต่จะให้ทำไง แล้วเธอก็ไปไหนแล้วก้ไม่รู้
ป๊อปปี้ :นี้ถ้ารักแล้วไม่คิดจะตาม คราวนี้เห็นที่จะต้องมีการหลั่งน้ำตาของยมทูตคนสุดท้องอีกเป็นแน่
เขื่อน : ไม่เขื่อนไม่ยอมหรอกไม่อยากฆ่าคนที่ตัวเองรักเหมือนกัน...ว่าแต่พี่สาวคนสวยนั่นไปไหนเหรอ
ป๊อปปี้ : แกจะยุ่งอะไร
เขื่อน : คิดถึง อยากเจอหน้า
ป๊อปปี้ : เฮ้ยๆคนนั้นนะของฉันอย่ามายุ้ง ของใครก็ของมันซิ
ไม่วายจะออกอาการหึงหวงแฟนสาว
เขื่อน : แหย่เล่นนะ ตามประสาคนอกหัก แบบนี้เหรอที่เค้าเรียกว่าอกหัก
ป๊อปปี้ : ไอ้น้องบ้าถ้าไม่ไปตามง้อเค้า คราวนี้คงอกหักจริงๆเป็นแน่
เขื่อน : งั้นไปนะ
ลาสั้นๆแล้วเดินไปที่รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว
...............................................
เรียบร้อยค๊าาาาาาามาตามสัญญา(กับใครบ้างคน)
อัพแล้วนะคะ
มาอ่านก็ฝากเม้นๆ โหวดๆด้วยนะคะ
ไม่ยากเกินไปใช่ไม๊ถ้าอยากอ่านตอนต่อไปต้องทำยังไรนะ อิอิ รักลีดเดอร์จณวฟฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ