นายเพลย์บอยฉันยอมได้ทุกอย่าง

ตอนที่   8

 

....................................................................................................................................

ความเดิมตอนที่แล้ว

 

“เออ    แต่ข้าอยากรู้ว่าทำไมเมื่อคืนทำไมไม่ไปว่ะ”

 

“อะ..เอ่อ...คือ...ว่า”

 

 

                ซวยแล้วตู

 

 

“ว่าไงไอโมะแกไปไหนมาว่ะ”

 

 

              เอาว่ะ  !!     ตอบก็ตอบ

 

 

...........................................................................................................

 

 

“เอ่อ...เมื่อคืนข้าต้อง................./ยู้ฮู้ไอโมะไอเคนทำไมไม่ลงไปกินข้าวล่ะว่ะ”

โทโมะยังไม่ทันได้พูดอะไรไปกับเคนตะเขื่อนก็เข้ามาแทรกซะก่อน

 

 

                ฮู้~รอดไปไอโมะเอ้ย

 

 

“เออๆพวกข้ากำลังไปเดี๋ยวนี้แหละ”เคนตะรีบบอกเขื่อนไปในขณะที่โทโมะแอบ

ถอนหายใจ   โทโมะถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นสายตาจ้องจับผิดของเคนตะ

 

 

                 ไอโมะมันต้องมีอะไรแน่ๆ

 

 

“ถือว่ารอดตัวไปนะมึงยังไงกูคงต้องให้มึงอธิบายให้ละเอียดซะแล้วซิ”

เคนตะกระซิบพร้อมกับโทโมะแล้วเดินตามเขื่อนออกไป

 

............................................................................................................................................

 

โรงอาหาร

 

“โอ้โห่~ ไอเบตูเผลอแค่นิดเดียว คิดจะทำคะแนนหรอว่ะ”เขื่อนที่เดินเข้าเห็นจองเบ

กำลังเอาอกเอาใจแก้วอยู่ก็แซวขึ้น

 

“ช้าข้าก็อดดิว่ะ  ฮะ ฮ่า ข้าล้อเล่นหน่า  ข้าก็อยากเทคแคร์เพื่อนใหม่ซะหน่อย  ยิ่งเป็นเพื่อนผู้หญิง

คนแรกของกลุ่มเราด้วย เน๊อะแก้วแน๊อะ”

ประโยคแรกๆจองบแค่ลองพูดดูเล่นๆ แต่พอเห็นหน้าเพื่อนๆโดยเฉพาะโทโมะ ก็รีบแก้ตัวซะไม่ทัน

 

 

                 กลบเกลื่อนไปงั้นแหละครับ  เดียวไอเพื่อนดีมันหักคอเอา     จองเบกลัวตายอ่ะ~TOT

 

 

ถึงเพื่อนตัวดีอย่างโทโมะจะไม่แสดงอาการแต่สายตามันไม่ใช่เลยจองเบดูออก  เอาหน้าเกาหลีๆเป็น

ประกันคร๊าฟฟฟฟ

 

 

“ใช่ๆเกาหลีพูด  >///< มามาเขื่อนมากินข้าวกันวันนี้ป๊อปี้อุตสาห์เลี้ยงข้าวเลยนะ”แก้วก็เล่นไปกับจองเบด้วย

รู้อยู่ว่าพวกเค้าคุยอะไรกัน  แต่ก็ต้องเอ่ยชวนเขื่อนมากินข้าวเกิดยืนคุยอยู่อย่างนี้มีหวังอดกินกันทั้งหมด

เนี่ยแหละ  เฮ้ออออ~

 

“จริงดิวันนี้ไอป๊อปเลี้ยง   *o*   แหมบุญปากเลยนะเนี่ย มามะมาให้เขื่อนหอมแกมทีดิ”

เขื่อนทำหน้าทะเล้นแล้วไปจะหอมแก้มป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้ป๊อปปี้ก็วิ่งหนีอยู่สักพัก

 

“เฮ่ย!!~ไอเขื่อน ไอบ้าแกเล่นอะไรว่ะเนี่ย OoO”

 

“ก็ขอบคุณป๊อปอยู่ไง> <”

 

“เฮ้ยๆไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้  ข้าเลี้ยงแก้วเว้ยไม่ใช่แก  ไอเขื่อนบ้า  เฮ่ยอะไรเนี่ยเดี๋ยวฟ้าผ่า”

 

“ไรอ่ะ ที่แก้วงี้มีเลี้ยงแล้วเขื่อนล่ะ คร๊าฟฟฟฟฟ~  ถึงฟ้าผ่าเขื่อนก็ยอมตายคาแก้มป๊อปเลย เอ้า~”

 

“แฮ่กๆ  โธ่ไอบ้าเขื่อนฉันเลี้ยงข้าวแกก็ได้   แต่ แฮ่กๆ  แกไม่ต้องหอมแก้มฉันก็ได้   โอ๊ยยยเหนื่อยแฮ่กๆ”

 

“ทำไมอ่ะก็เขื่อนอยาตายคาแก้มป๊อปอ่ะ”

 

“ไม่ต้องเว้ยยย!! ฉันอยากให้เนื้อคู่ของฉันเท่านั้นเว้ย”

 

“แล้วใครอ่ะเนื้อคู่ป๊อป WOW”

 

“ไม่รู้อ่ะ  แต่เนื้อคู่ฉันอาจจะตัวสูงๆ  ผมไม่หยิก   หน้าไม่เหมือนเป็ดก็ได้”(สงสัยจะไม่ใช่แล้วล่ะป๊อปปี้:earth)

 

“แหมมีกำหนดเนื้อคู่เองด้วย 5555+++”

 

 

 

                ไอป๊อปนี่ถ้าจะเพี้ยนแหะ มีกำหน๊ดกำหนดเนื้อคู่ด้วย  ว๊ากกกกก

 

 

“เออ!! ไปกินข้าวได้แล้วป่ะๆ”

 

 

หลังจากที่เขื่อนกับป๊อปปี้เลิกเล่นกันก็กลับมากินข้าวกัน  เคนตะก็มีงอนที่แก้วไม่ยอมชวนกินข้าวผลสุดท้าย

แก้วก็ง้อโดยอ้อนให้ไปกินข้าวกว่าจะยอมเล่นเอาซะแก้วเหนื่อยถึงจะยอมแต่แก้วก็ไม่ลืมเรียกโทโมะมากินข้าว

ด้วยกัน   กว่าจะได้กีนข้าวก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง

 

 

            โอ๊ยยยยย   แก้วใจล่ะเหนื่อยจริงๆ  ผู้ชายใจน้อย

 

 

 

กริ๊ง~ กริ๊ง~

 

 

 

ไม่นานออดของโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัณญาณว่าหมดเวลาพักกลางวัน แต่ดูเหมือนคาบของวันนี้ทั้งหกคนจะเรท

เวลานิดหน่อยแค่เกือบครึ่งชั่วโมง(นิดหน่อยมาก  นิดหน่อยจริงจริ๊ง)ไหนกว่าจะกินข้าวเสร็จ  เขื่อนขอเข้าห้องน้ำ

จองเบหิวน้ำ เดินกลับไปซื้อใหม่    กว่าจะถึงห้องกินเวลาไปไม่ใช่น้อยๆจริงๆ

 

 

                    อุปสรรคเยอะจริงๆ  หรือว่าพวกเนี่ยถ่วงเวลากันแน่(?)

 

 

นับว่าโชคดีจริงๆวันนี้เข้าห้องมานึกว่าจะโดนทำโทษซะแล้ว    อุตส่าห์เตรียมใจไว้แล้วเชียว เข้าห้องมาโดนทำโทษแน่ ๆ จะให้อะไรล่ะ  วิ่งรอบสนาม    ยืนกระต่ายขาเดียว   คาบไม้บรรทัด     ขัดส้วม   โอ๊ยยยคดแล้วกลุ้ม

 

 

แต่ไง้กลับกันกับความคิด อาจารย์ดันไม่อยู่ซะงั้น สงสัยมีประชุมแง่ๆเลย   พอรู้ว่าอาจารย์ไม่อยู่ก็ลอบแอบถอนหายใจกันใหญ่เชียว  ในเม่อครูไม่อยู่เขื่อนเอ่ยปากชวนโดดกันไหมได้คำตอบเป็นำปั้นไปสี่ตุ๊บ

 

 

โป๊กกก~  โป๊กกก~  โป๊กกก~  โป๊กกก~

 

 

“โอ๊ยยย ToT  พวกแกจะบ้าหรอมาทุบหัวเขื่อนทำไม(?)”

 

“แกจะบ้าหรือไงไอเขื่อน   อีกสองชั่วโมงจะได้กลับบ้านอยู่แล้ว”  จองเบตอบ

 

“เออใช่บ้านไม่หนีแกไปไหนหรอกน่า  ถึงกลับไปจริงๆแกก็ไม่อยู่บ้านอยู่ดีแหละหน่า”

เคนตะพูดเสริมต่อจากจองเบ

 

“โอ้โห่  วันนี้อะไรเข้าสิงว่ะเนี่ย เห็นทุกทีเตรียมโดดกันประจำ”

เขื่อนถามเพราะแปลกใจ

 

“นี่!! ไอเขื่อนแก้วก็อยู่ ทำตัวให้เป็นเจ้าบ้านให้ดีหน่อยดิแก”

 

“เฮ่ยไอป๊อปนี่โรงเรียนไม่ใช่บ้านซักหน่อย  เจ้าบงเจ้าบ้านไรว่ะ  ไม่เป็นไรเดียวเขื่อนจะดูแลแก้วเองเน๊อะ”

 

“อ่อ...อืม”

 

“แก้วจ๋า~”

 

“จ๋า~”

 

“เขื่อนว่าเราไปนั่งที่ดีกว่าเน๊อะ   ยืนนานเดียวเมื่อยนะคร๊าฟฟฟ  คนดีของเขื่อน”

 

“เอางั้นเลยหรอเขื่อน  ป่ะไปนั่งที่กานนนนน   >///<”

แก้วตอบเขื่อนแล้วเดินกอดแขนเขื่อนไปนั่งที่ตนเอง

 

“แหมไอเขื่อนนิได้ทีล่ะเอาใหญ่เชียวนะมึง -//-  ”

ป๊อปปี้มองเขื่อนแบบเอือมๆ

 

“ป่ะ  ไปเถอะว่ะไปนั่งที่กัน ไอเขื่อนก็เงี่ยเผลอไม่ได้”

จองเบเดินมาเอามือแตะบ่าป๊อปปี้แบบปลงๆ

 

“อืมๆ”

 

หลังจากที่ทั้งหมดมานั่งที่กัน เขื่อนก็เอาแต่โม้  แล้วก็เล่นกันนิดหน่อย  ไม่นานก็ถึงเวลากลับบ้าน

ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แต่วันนี้พวกหนุ่มๆก็นัดกันจะไป  TK CLUB โทโมะเองวันนี้ก็คงต้องไป

เนื่องจากเคนตะบังคับให้ไป

 

 

ก็วันนี้โทโมะเองยังไม่ได้ตอบคำถามที่เคนตะค้างคาใจเลย   หลังจากแยกย้ายกันโทโมะก็พาแก้วหาอะไรกินกันก่อนเข้าที่พัก    ไม่นานโทโมะกับแก้วก็กลับที่ห้องของโทโมะ  เมื่อเข้ามาในห้องโทโมะก็ขอตัวไปอาบน้ำก่อนเลย   หลังจากที่โทโมะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ  แก้วเองก็สงสัยว่าโทโมะจะไปไหนนี่ก็จะค่ำแล้ว

 

 

“นี่    โทโมะจะไปไหนหรอ”แก้วเดินเข้ามาถามโทโมะที่กำลัง เซ็ตผมอยู่หน้ากระจก

 

 

“อ๋อ    ฉันนัดกับไอพวกนั้นไว้อ่ะ”

โทโมะตอบทั้งๆที่ยังง่วนกับผมตัวเองไม่เลิก

 

 

“แล้วนาย...เอ่อ..>///<”แก้วอั้มอึงไม่กล้ากล้าถามโทโมะ

 

“หืม...” โทโมะหันมาถาม   แล้วแอบขำกับท่าทางของแก้ว

 

 

            น่ารัก  >///<

 

 

“เอ่อ....”

 

“มีอะไร  ถ้าเธอไม่มีงั้นฉันไปก่อนนะ”

โทโมะพูดแล้วแกล้งทำเป็นจะเดินออกจากห้องไป

 

“ดะ...เดี๋ยวๆ”

 

“...............................”

 

“ฉันแค่จะถามนายว่า  นายจะกลับดึกมั้ย  >///<”

กว่าแก้วจะพูดได้ก็เล่นซะตอนนี้หน้าแก้ว แดงเป็นลูกตำลึงเชียว

 

“หึหึ...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน  แต่เธอน่ะพอฉันออกจากห้องล็อกประตูให้เรียบร้อยล่ะ.....ฉันเป็นห่วง”

 

ตอนแรกโทโมะก็ขำหน้าแดงๆของแก้ว แล้วก็บอกให้แก้วก็บอกกับแก้วให้ล๊อกประตูให้เรียบร้อย  แต่ประโยคสุดท้ายโทโมะแค่พูดเบาๆ แต่แก้วก็พอที่จะได้ยินอยู่บ้าง  ทำให้หน้าแก้วแดงเข้าไปใหญ่  

 

 

แต่แค่ไม่เพียงแค่คำพูดที่ทำให้แก้วใจเต้นแล้ว   โทโมะก็เอามือมาขยี้หัวแก้วเล่นๆ   ทำให้แก้วยืนแข็งทื้อแถบขยับไม่ได้เลย

 

 

“เอ่อ.....”

 

“งั้นฉัน....ไปแล้วนะ  บาย.....แก้วใจ”

โทโมะเดินมากระซิบข้างหูของแก้ว แล้วเดินออกไปจากห้องทิ้งให้แก้วยืนอยู่อย่างงั้นสักพัก

แล้วเดินไปปิดประตู ตามที่โทโมะบอก  แล้วกลับมานั่งทำการบ้านอ่านหนังสือต่อที่โต๊ะเขียนหนังสือ

 

...................................................................................................................................................................................

 

 

 ~ TK  CLUB ~

 

 

        รถของหนุ่มหล่อแล่นเข้ามาจอดอยู่หน้าคลับแห่งนี้  ซึ่งเป็นคลับที่เป็นที่นิยมของพวกคนรวยมีตังค์  พวกไฮโซ   หรือไม่ก็ก็เป็นพวกลูกคุณหนูที่มีเงินเหลือใช้เอามาผลานเล่นกับความสุขชั่วค่ำชั่วคืน

 

 

หนุ่มหล่อมาดเท่ห์คนนี้แงกายด้วยเสื้อเชิ้ตตัวโปรดสีดำ  กระดุมถูกติดไว้เพื่อให้พ้นอกแกร่งมานิดหน่อย โดยไม่ติดกระดุมเม็ดบน2-3เม็ด  ทำให้เผยให้เห็นอกแกร่งที่น่าหลงใหลของบรรดาพวกสาวๆที่พบเห็นอกแกร่งของเขา

กางเกงสีดำเหมือนเสื้อตัวพอดี  ทรงเข้ารูปกับหุ่น   ชายเสื้อถูกปล่อยลงมา ทำให้เค้าดูเท่ห์กว่าเดิม 

 

 

มาพร้อมกับรองเท้าคู่หรูราคาแพงที่เข้ากับชุด  โดยรวมแล้วถือว่าเค้าหล่อ  เท่ห์  ดูดี  เป็นอย่างมากยิ่งผิวพรรณขาว ออกเป็นสีแทนที่สะอาดสะอาน   ทรงผมเข้ากับใบหน้าที่บ่งบอกว่าเป็นชาวเอเชียแน่ๆ  ญี่ปุ่นซะโดดเด่นเชียวเค้าคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็หนุ่มโทโมะเนี่ยแหละเจ้าค่ะ

 

 

หลังจากโทโมะหาที่จอดรถได้เรียบร้อยแล้วก็เดินเข้ามา ฝ่าฝูงผีเสื้อที่กำลังเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกไปมา  มองหากลุ่มเพื่อนของเค้า ไม่นานก็เจอหนุ่มหน้ายาวเป็นเอกลักษณ์อย่างเขื่อนที่มีสาวน้อยนั่งเคียงข้างอยู่ ถัดมาก็คือหนุ่มเคนตะเพื่อนชาติของเค้าละใบหน้าจากซอกคอสาวน่ารักที่นั่งนัวเนียกันอยู่เมื่อครู่   พร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากก็ในเมื่ออีกไม่ช้าเข้าจะได้คำตอบจากปากเพื่อนตัวดี   ที่นั่งถัดมาก็เป็นหนุ่มป๊อปปี้และหนุ่มจองเบที่มีสาวนั่งคอยบริการอยู่ข้าง แต่แปลกทำไมป๊อปปี้ถึงนั่งโดดดียวอยู่อย่างงั้น

 

 

“ไง ไอเพื่อนตัวดีกว่าจะมาได้นะ”

เขื่อนทักทายโทโมะแบบสบายๆไม่คิดอะไรมาก

 

 

                  ไอโมะมันอาจมีธุระ  หรือมันอาจหมกสาวไว้ก็ได้  555

 

 

“อืม...เป็นไงไอป๊อปทำไมวันนี้ถึงนั่งคนเดียวหรือแก จะกลับตัวว่างั้น”

โทโมะตอบเขื่อน แล้วหันไปสนใจป๊อปปี้แทน

 

“บ้า    น้องจีจี้ของฉันไปเข้าห้องน้ำเว้ย”

ป๊อปปี้รีบหันมาตอบโทโมะอย่างไว

 

 

                  ถ้าป๊อปเจอเนื้อคู่เมื่อไรล่ะก็   ป๊อปคนเนี่ยยอมถอดเล็บถอดเขี้ยวเลยคร๊าฟ

 

 

“หรอ..ไอข้าก็นึกว่า....”

 

“เฮ่ย ไอโมะแกไม่ต้องเลยเว้ย ฉันว่าแกอ่ะเตรียมบอกข้อสงสัยของฉันมาเร็ว”

เคนตะขัดโทโมะ แล้วรีบเบี่ยงประเด็นมาเรื่องที่สงสัยอยู่

 

“เออน่า  ฉันบอกแกแน่ๆ”

 

“แกคุยเรื่องอะไรกันว่ะเกาหลีงง(?)”

 

“ก็เมื่อวานไอโมะมันไม่ยอมมา พอข้าถามมันก็อั้มอึ้งไม่ยอมพูด”

 

“เออว่ะ ไอโมะเล่ามาดิ   แต่ข้าว่าตอนนี้จะสนุกอะไรเดี๋ยวน้องแนนกับน้องจีจี้มาแล้วค่อยเล่าดีกว่าจะได้ครบคู่”

 

“เออๆ”

 

ไม่นานน้องแนนและน้องจีจี้ก็มานั่งข้างป๊อปปี้และก็โทโมะ

 

“ว้าววว   น้องแนนน่ารักจังค่ะ”

โทโมะหยอดคำหวานใส่น้องแนนทันทีที่น้องแนนมานั่งข้างๆ

 

“แหมปากหวานจริงๆเลยพี่โทโมะค่ะ   ถ้าแนนน่ารักก็รักเลยซิค่ะ  รักให้มากๆเลยนะค่ะ”

 

“จะน้องแนน”

 

“เฮ่ยไอโมะ แกเล่ามาดีกว่าว่ะ   เดี๋ยวค่อยไปหวานกันที่หลัง”จองเบบอก

 

“เออใช่ๆฉันอยากรู้แล้วนะเนี่ย”เขื่อนรีบเสริมจากจองเบ

 

“ก็เมื่อวาน....เดี๋ยวๆแกอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอ(?)”

 

“เออ!!”สีหนุ่มรีบประสานเสียงกัน

 

“เออๆข้าบอกก็ได้    เมื่อวานตอนเย็นอาจารย์เค้าให้ฉันดูแลเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาเลยให้มานอนห้องเดียวกับฉัน”

 

“ฮึยยย แล้วใครว่ะ  ผู้หญิงผู้ชาย”

 

“ผู้หญิง”

 

“เฮ่ยน่ารักป่าวว่ะ แล้วเค้าชื่อไรอ่ะ”

 

“ไม่รู้ แต่เค้าชื่อ...”

 

“ชื่อ(?)”

 

“แก้ว  >///<”

 

“แก้ว!!”ทั้งสี่คนพูดออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ

 

“เฮ่ยๆไอโมะ  แกทำไรแก้วป่ะเนี่ย”

เคนตะรีบยิงคำถามให้โทโมะทันที

 

“ฉัน......”

 

“แล้วทำไมแกไม่บอกพวกฉันว่ะ”

ป๊อปปี้ขัดการตอบของโทโมะโดยยิงมาอีกคำถาม

 

“แล้วเรื่องมันเป็นมายังไงว่ะ”

ไม่วายจองเบสวนมาอีกหนึ่งคำถาม

 

“โอ้ม่ายยยยยยยยยย  ไอโมะทำไมแกทำกับเขื่อนอย่างนี้~ TOT”

 

“เอ่ยหยุดฟังฉันก่อนให้โอกาสฉันพูดบ้างดิ   ฟังนะอาจารย์เค้าให้แก้วมาอยู่กับฉันเพราะว่าฉันอยู่คนเดียว    ที่ฉันไม่บอกพวกแกก็เพราะว่าพวกแกไม่ถามฉัน  ไอที่เมื่อวานพอเห็นอาจารย์เรียกฉันล่ะหนีกลับบ้านกันหมด ส่วนไอเขื่อนฉันไม่ได้ทำอะไรแกเลย”

 

“แล้วแกทำไรแก้วป่าว”

 

“เอ่อ...ฉันไม่ได้ทำอะไรแค่.....นอนกอดเฉยๆ”

 

...................................................................................................................................................................................

 

ในขณะที่แก้วกำลังอ่านหนังสืออยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา แก้วจึงละออกจากหนังสือไปหยิบบีบีเครื่องโปรดมารับสายด้วยความดีใจ

 

~เนื่องจากตอนนี้ มีคนๆนึงกำลังว้าวุ่นในใจ  จะทนเก็บคำๆนั่นเอาไว้ได้นานแค่ไหนไม่รู้เลย  ~

 

“เฮ่ยยยยยยย!!!!”

 

......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

ใครโทรมาล่ะเนี่ยเอาไว้ติดตามเอาตอนหน้านะค่ะ  เนื่องจากหายไป ก็เลยเอามาให้อ่านกันแบบเต็มๆ

ไม่รู้ว่ายาวไปหรือเปล่า  ถ้ายาวไปก็บอกนะค่ะ   ถ้าชอบอ่านยาวๆแบบนี้ ครั้งหน้าจะได้จัดเต็มค่ะ

ยังไงก็เม้น+โหวต ให้ด้วยนะค่ะ  คราวหน้าจะได้มีกำลังใจแต่งอีก