นายเพลย์บอยฉันยอมได้ทุกอย่าง

ตอนที่ 9

 

 

...................................................................................................................................................................................

 

ความเดิมตอนที่แล้ว

 

 

ในขณะที่แก้วกำลังอ่านหนังสืออยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา แก้วจึงละออกจากหนังสือไปหยิบบีบีเครื่องโปรดมารับสายด้วยความดีใจ

 

~เนื่องจากตอนนี้ มีคนๆนึงกำลังว้าวุ่นในใจ  จะทนเก็บคำๆนั่นเอาไว้ได้นานแค่ไหนไม่รู้เลย  ~

 

“เฮ่ยยยยยยย!!!!”

 

...................................................................................................................................................................................

 

“ฮะ..ฮัลโหล”

 

“นี่ยัยแก้วแกเป็นไรอ่ะอุตส่าห์โทรมาหาเพราะว่าคิดถึงนะเนี่ย”

 

“โอ๋ๆ ขอโทษน่ะ   พอดีเห็นเบอร์แกก็เลยตกใจนิดหน่อย”

 

“ตกใจ(?)   ตกใจอะไรอ่ะไก่น้อย”

 

“ก็ตกใจที่ฉันลืมแกไปอ่ะ  ขอโทษนะ”

 

“แหมไก่น้อย    หัวหอมเสียใจนะเนี่ย งอนๆๆ”

 

“แหม~ ฮ่ะ  ฮ่าๆ ไหนๆก็โทรมาแล้วมีอะไรหรอเฟย์”

 

“คิดถึงคร๊าฟฟฟฟ     เป็นไงบ้างแก้วดีมั้ยอ่ะ”

 

“อะไรดีหรอ(?)”

 

“ก็ที่พัก  เพื่อน  โรงเรียนอะไรอย่างงี้อ่ะ”

 

“อ๋อก็ดีอ่ะแก”

 

“แล้วเพื่อนแกล่ะแก้วเป็นไงบ้าง”

 

“เพื่อนหรอก็ดีน่ะ   ดูแลเราดีมากเลย  และมีอีกอย่านึงนะฉันมีเพื่อนคนนึงคิดว่าเหมำกับแกแน่ๆเลยอารมณ์ดี  สนุก  เฮฮา  สไตล์ที่แกชอบเลยนะ”

 

 

         ถ้าเฟย์กับเขื่อนเป็นแฟนกันล่ะ หึหึ

 

 

“ใครหรอยัยแก้ว”

 

“อ๋อ...เขื่อนอ่ะเพื่อนแก้วเองฎ

 

“มีผู้หญิงชื่อเขื่อนด้วย  แหะ  แปลกดี”

 

“บ้าผู้หญิงอะไรเล่า  ผู้ชายย่ะ”

 

“อ๋อ...ผู้ชาย     ห๊ะ!!ผู้ชายยัยแก้วแกคบเพื่อนเป็นผู้ชายหรอ”

 

“อะ...อืม  ทำไมล่ะเค้าก็น่ารักดีออก”

 

“แล้วผู้ชายคนเดียวใช่มั้ย(?)”

 

“หึ     ห้าคนอ่ะ”

 

“ห๊ะ!! ห้าคนโอ๊ยจะเป็นลม  ยัยแก้วนะยัยแก้ว”

 

  

                 เฟย์เย่  จาเป็นลมมมมมมมมมม

 

 

“ทำไม(?)    ผู้หญิงผู้ชายก็เหมือนกัน”

 

“เหมือนยังไงยัยแก้ว  ผู้ชายไว้ใจไม่ได้หรอกนะแก้ว  ถึงต่อหน้าเค้าจะทำเป็นดีกับแก้วก็ได้  ลับหลังอ่ะอาจเป็นโรคจิต  โหด   เถื่อนก็ได้”

 

“ยัยเฟย์นี่  มองโลกในแง่ดีบ้างก็ได้   เออๆยัยเฟย์ฉันมีอะไรจะถามแกอ่ะ”

 

“อืมๆ  มีอะไรอ่ะ”

 

 

                   หรือว่า..........ยัยแก้วจะท้อง    ฮืออออออม่ายยยยนะ

 

 

“ฉัน.....”

 

“หรือว่าจะใช่”

 

“ใช่(?)    ใช่อะไรว่ะ”

 

“แกท้องใช่มั้ยยัยแก้ว   ม่ายยยยย”

 

“ท้อง(?)  แกจะบ้าหรอฉันพึ่งมาอยู่นี่ได้แค่วันเดียวเอง”

 

 

                    ยัยเฟย์ย์ย์ย์!!!    แกมั่วววววววววว

 

 

“อ้าว!หรอ แหะๆก็เห็นแกบอกว่ามีเพื่อนเป็นผู้ชายอ่ะ   แล้วแกมีคำถามอะไรจะถามฉันอ่ะ”

 

“อ๋อ~ ยัยเฟย์แกจำคนที่ฉันเดินชนที่สยามได้มั้ยอ่ะ”

 

“เดินชน(?)     สยาม(?)   อ๋อจำได้แล้วไอคนที่มันผลักแล้วว่าแกด้วยใช่มั้ย    ทำไมอ่ะแกเจอมันหรอ แล้วมันทำไรแกอ่ะ     แหมถ้าวันนั้นแกไม่ห้ามฉันนะ  ฉันด่ามันเละ”

 

 

                คิดแล้วยังเจ็บใจไม่หาย   ฮึยยยย    แต่เอ๊ะ   ยัยแก้วเคยบอกว่ามันชอบนายคนนั้นนิ

 

 

“นี่ๆยัยเฟย์   ฉันแค่ถามว่าแกจำได้มั้ย   เล่นบรรยายซะ”

 

“ก็แหม    ฉันเจ็บใจนิ  แต่แกเคยบอกนิว่าแกชอบเค้า    แล้วแกคงจะไม่บอกกับฉันว่าแกเจอ......”

 

“อืมฉันเจอเค้า  แล้วเค้าก็คือเพื่อนใหม่ของฉันไม่ว่าจะเป็นในห้องเรียน  แล้วก็......ในกลุ่ม”

 

“ห๊ะ!!   ในกลุ่ม”

 

“อืม     ที่ฉันจะถามแกอ่ะ  คือว่าจะดีมั้ยที่ฉันบอกกับเค้าว่าฉันชอบเค้า”

 

“แล้วแกแน่ใจหรอว่าแกชอบเค้าจริงๆอ่ะ   แล้วแกบอกกับเค้าไปแล้วเค้าจะไม่ปฏิเสธแกอ่ะ”

 

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ  ฉันใจเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เค้า ถึงเค้าจะดูเย็นชาไปบ้าง  แต่ฉันก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ลึกๆ

 แล้วถ้าฉันบอกเค้าไปแล้วไม่ว่าเค้าจะปฏิเสธหรือไม่  แต่ฉันก็จะลองเสี่ยงว่ะ”

 

 

นี่ถ้าไม่ใช่เฟย์จริงๆแก้วคงไม่บอกถึงขนาดนี่หรอก  เพราะเฟย์เป็นเพื่อนที่แก้วไว้ใจ  เชื่อใจ  และสนิทที่สุด

มีเรื่องอะไร ไม่ว่าจะเป็นความลับหรือไม่เป็นความลับแก้วก็เลือกที่จะบอกเฟย์เสมอ   แต่ถ้าเรื่องนั้นใหญ่เกินที่เค้าสองคนจะแก้ปัญหาได้    เพื่อนอีกสามคนก็คงเป็นที่พึ่งสุดท้าย  

 

 

“อืมถึงฉันจะไม่ชอบนายนั่นอ่ะ  แต่ถ้าเป็นความสุขของแก ฉันก็ไม่ขัดว่ะ”

 

“อืมขอบใจน่ะที่แกให้คำปรึกษาอ่ะ  อีกอย่างเค้าชื่อโทโมะ”

 

“โทโมะ   ลูกครึ่งหรอ   ครึ่งผีดิบครึ่งปีศาจอ่ะดิ”

 

“ครึ่งไทยญี่ปุ่นอ่ะ”

 

“หรอแหม  เพื่อนช้านนน   มีออกรับแทนเค้าด้วย อิอิ”

 

“บ้ายัยเฟย์อาบน้ำนอนได้แล้วป่ะ”

 

“อ่ะก็ได้  บายไก่น้อย”

 

“อืม  บายหัวหอม”

 

 

หลังจากทีเฟย์วางสายไปแก้วก็เข้าไปอาบน้ำ  แล้วออกมาเก็บหนังสือให้เรียบร้อย  เนื่องจากแก้วทำการบ้านเสร็จนานแล้ว   พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว  แก้วก็เดินไปหยิบไอแพด  มานั่งเล่นต่อบนเตียง  เนื่องจากโดยพื้นฐานแล้วทางบ้านแก้วมีฐานะมากอยู่พอควร   เนื่องจากทางบ้านแก้วมีธุรกิจส่วนตัว  ที่ติดอันดับต้นๆของประเทศ และต่างประเทศ

 

 

แต่ตอนนี้ทั้งพ่อแม่ และพี่สาวของแก้วที่ตอนนี้อาศัยอาศัยอยู่อเมริกาด้วยกัน  เนื่องจากมีกิจการอยู่ที่นั้นหลายแห่ง

ต้องบริหาร  และไม่เพียงที่แก้วจะมีฐานะบ้านเช่นนี้ เพื่อนๆของแก้วเองก็เหมือนกัน   พ่อแม่ของทั้งห้าคนต่างก็

เป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน   จึงไม่แปลกที่เฟย์ ฟาง แก้ว มีน จินนี่เป็นเพื่อนสนิทกัน

 

 

เนื่องจากที่พ่อแม่ของแต่ละคนไม่ค่อยสักเท่าไร ตั้งแต่ธุรกิจของแต่ละครอบครัวกำลังรุ่งไปได้ด้วยดี    จึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกัน    พ่อแม่ของทั้งห้าสาวก็เลยซื้อบ้านอีกหลังหนึ่งให้ห้าสาวได้อยู่ด้วยกัน   มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน

จึงทำให้พ่อและแม่ของทั้งห้าไว้วางใจขึ้นว่าลูกๆสามารถอยู่ด้วยกันได้

 

การอยู่ร่วมกันในช่วงแรกอาจมีปํญหาอยู่บ้างแต่ทุกคนก็ต่างค่อยเรียนรู้ถึงการใช้ชีวิตกับคนหมู่มาก  คนที่ไม่ใช่พ่อใช่แม่ของตน   แต่กับเป็นคนที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง  ไว้วางใจ  เชื่อใจ   และปรึกษาปัญหาต่างๆได้ ไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ก็ตาม

 

 

แต่แก้วก็ถือนับว่าโชคดี(หรือโชคร้าย)ที่ได้มีโอกาสมาใช่ชีวิตคนเดียว มาอยู่กับคนที่แก้วไม่เคยรู้จักมาก่อน   อีกทั้งยังเป็นผู้ชาย  และแก้วเองก็ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น   หัวใจที่เปลี่ยนไป   เค้าและเธอสุดท้ายจะจบกันได้อย่างไร     มีเพียงอย่างเดียว  คือ    ใช่เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์

 

...................................................................................................................................................................................

 

~ TK  CLUB ~

 

“แล้วแกทำไรแก้วป่าว”

 

“เอ่อ...ฉันไม่ได้ทำอะไรแค่.....นอนกอดเฉยๆ”

 

“ห๊ะนอนกอด!!”

 

ทั้งสี่หนุ่มตกใจแล้วประสานออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย(เอ๊ะประโยคหลังชักแปลกๆแหะว่ามั้ย:earth)

 

“เออ   นอนกอด แกทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้”

 

โทโมะพูดโดยไม่ได้สนใจอะไร  ก็แค่นอนกอด   ผู้หญิงคนอื่นโทโมะเองยังทำมากกว่านั้น เพื่อนๆก็ไม่เห็นจะตกใจเลยเคยชินไปด้วยซ้ำ    แต่พอแค่บอกว่านอนกอดแก้วถึงกับค้างกันทุกคน

 

แต่พวกเค้าทั้งสี่คนกลับไม่ได้คิดที่เฉยชากับเรื่ององแบบนี้   แต่นี้เป็นแก้ว! แก้วเป็นคนที่พวกเค้าทั้งสี่กลับมองด้วยความเอ็นดู  ด้วยความถะนุถนอม  แก้วเป็นเพื่อนผู้หญิงที่พวกเค้าไม่เคยเจอมาก่อน  แก้วน่ารัก  ยิ้มเก่ง   

เข้ากับคนอื่นได้ง่าย   พวกเค้าก็ได้แต่คิดว่าจะดูแลและปกป้องเพื่อนอย่างแก้วให้ดีที่สุด!!

 

แต่ได้ฟังที่โทโมะพวกเค้าเองกับเฉยชาไม่ได้หรอกกับเรื่องแบบนี้  แค่กอดก็เถอะ  พวกเค้าไม่อยากให้แก้วเป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป  ผู้หญิงที่ไม่เหลือแม้แต่ศักดิ์ศรี เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เค้าเคยเจอ

 

“OoO”

 

“เฮ่ย!!  จะอึ้งอีกนานมั้ยว่ะ”

 

“เอ่อ....”

 

“แน่ะ  เอ๋อเชียวไอพวกบ้า”

 

“ไอโมะแกทำอะไรแก้วว่ะ”

 

“ก็บอกว่านอนกอด  นอดกอดเว้ย”

 

“ไอบ้า  ไอโมะแกบ้าเปล่าว่ะแก้วเป็นเพื่อนเรานะเว้ย”

เขื่อนรีบเอ่ยขึ้นมาก่อน

 

“ถ้าแกไม่ได้คิดอะไรกับเค้าก็อย่าทำแบบนี้นะเว้ย”

ป๊อปปี้ก็รีบบอกโทโมะอีกคน

 

“แกอย่าทำแบบนี้  แก้วไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไปนะเว้ย”

จองเบพยายามพูดให้โทโมะนั้นเข้าใจถึงจุดประสงค์ของตน

 

“ไอโมะแกจำที่พวกข้าพูดในวันนี้ให้ดี  แล้วเอาไปคิดนะเว้ย  ถ้าแกคิดอะไรกับแก้วจริงๆพวกข้าก็พร้อมที่จะสนับสนุนแก  แต่ถ้าไม่.....ข้าเนี่ยแหละจะเป็นคนขัดขวางแกคนแรก”

 

 

เคนคะสรุปความในใจของเค้าที่มีอยู่ในหัวสมองทั้งหมด   เผื่อโทโมะจะคิดอะไรได้บ้าง เค้าไม่อยากเสียเพื่อนดีๆแบบเธอ.....   ถึงแม้จะเจอกันได้ไม่นาน

 

“เอ่อ....”

โทโมะถึงกับนิ่งไม่กล้าพูดอะไรต่อ

 

“เอ่อ..ข้าว่าเรื่องนี้ไอโมะมันคงคิดได้บ้างแล้วล่ะ   “

ป๊อปปี้เห็นโทโมะเงียบ เลยทำลายความเงียบซะ

 

“ใช่ๆ ข้าเรามาสนุกกันต่อดีกว่าเนอะ”

เขื่อนช่วยป๊อปปี้อีกแรง

 

“เออ   เฮ่ชนๆชนแก้วเว้ย น้องแนนจ๋าดูแลไอโมะหน่อยสิจร๊ะ”

จองเบชวนเพื่อนๆมาสนุกกันล่วงเลยมาเป็นเวลานาน

 

...................................................................................................................................................................................

 

00.00 น.

 

 

   ห้องโทโมะ

 

 เป็นเวลาเที่ยงคืนแก้วที่กำลังสะลืมสะลือ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว แก้วเองก็เผลอจะหลับไปไม่รู้กี่รอบ  พอจะหลับไปแก้วก็สะดุ้งแล้วหันไปมองที่ที่นาฬิกา  แล้วเดินออกมาจากห้องนอน ไปดูข้างนอกเผื่อโทโมะจะกลับมาแล้ว

แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า  แก้วเลยตัดสินนั่งรอโทโมะที่โซฟาหรู  ได้แต่คิดเป็นห่วงเค้าเหมือนกัน

 

 

               ไม่รู้ว่าตอนนี้นายจะเป็นไงบ้างนะ  เป็นอะไรรึเปล่า

 

 

ในขณะเดียวกันโทโมะและพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตน

 

ปัง!! ปังๆ!!

(เสียงเคาะประตูหน้าห้อง)

 

~แก้วที่เผลอหลับไปก็สะดุ้งตื่นแล้วรีบเดินไปที่ประตูทันที

 

“มาแล้ว ๆ มาเปิดประตูแล้ว”  แก้วรีบเปิดประตูทันที

 

“เอ...OoO~”

 

 

..................................................................................................................................................................................

 

แก้วเจอใครแล้วเกิดอะไรขึ้น  ทำไมแก้วถึงได้ตกใจขนาดนั้น   ถ้าอยากรู้เม้น+โหวตให้หน่อยนะคร๊าฟฟฟฟฟ

เป็นกำลังใจให้รีดเดอร์หน่อยนะ  พลีสสส    เลิฟไรเตอร์ทุกคน จ๊วฟๆ